هم قفس (7)

هم قفس (7)

‫-اره ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻪ ﻣﯿﺒﺮﻣﺶ.

‫ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ:

-ﻣﯿﺨﻮای ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﺑﺎﻫﺎت ﺑﯿﺎﯾﯿﻢ؟

-ﻧﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﺮﯾﺪ ﻓﻌﻼ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ.

-ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ.

‫وﺳﺎﯾﻠﻢ رو ﮐﻪ ﻣﻬﺮداد از ﺗﻮ ﮐﻼس ﺑﺮام اورده ﺑﻮد ازش ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪم. ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ از ﺳﺘﺎره ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ راه ‫اﻓﺘﺎدم. ﻣﻘﺼﺪ از اوﻟﺶ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺗﺮﯾﺎ ﮐﻠﺒﻪ. ﺳﺘﺎره اﺻﻼ اراﻣﺶ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺳﺮوﺻﺪا راه ﺑﻨﺪازه ﺗﻮی ﺗﺮﯾﺎ ﺑﻬﺘﺮ ‫ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ اروﻣﺶ ﮐﻨﻢ. ﺧﺼﻮﺻﺎ ﮐﻪ اون وﻗﺖ روز ﻣﻌﻤﻮﻻ اوﻧﺠﺎ ﭘﺮﻧﺪه ﻫﻢ ﭘﺮ ﻧﻤﯿﺰد.

‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ رﺳﯿﺪﯾﻢ. ﺗﻮی راه ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻧﺰدﯾﻢ. ﺳﺘﺎره ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد. اروم ‫اروم اﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ. وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ:

-ﭘﯿﺎده ﺷﻮ.

‫ﻣﺜﻞ ﺑﺮده ای ﮐﻪ از ﺻﺎﺣﺒﺶ ﭘﯿﺮوی ﻣﯿﮑﻨﻪ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و دﻧﺒﺎﻟﻢ اوﻣﺪ. وﻗﺘﯽ وارد ﺗﺮﯾﺎ ﺷﺪم ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و دﯾﺪم ‫ﻧﯿﺴﺖ. ﺳﺮﯾﻊ رﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮن دﯾﺪم ﻫﻤﻮﻧﻄﻮری داره ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯿﺮه دوﯾﺪم دﻧﺒﺎﻟﺶ دﺳﺘﺶ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﺧﻮدم اوردم ﺗﻮی ‫ﺗﺮﯾﺎ. ﻫﯿﭻ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﻧﺸﻮن ﻧﻤﯿﺪاد.

ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ ﻋﺮق ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﺮاش ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺑﮕﯿﺮم ﺑﻬﺘﺮه ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺸﺎرش ﭘﺎﯾﯿﻦ ‫اوﻣﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد. وﻗﺘﯽ ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺑﺴﺘﻨﯽ رو ﺟﻠﻮش ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻬﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ‫ﺧﻮردن ﻫﻨﻮز دو ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎش ﭘﺮ از اﺷﮏ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ.

اﺻﻼ ‫ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮده ﺑﻮد ﯾﻪ ﺳﯿﮕﺎر روﺷﻦ ﮐﺮدم و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪم. ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﺘﺎره ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ‫اﯾﻨﮑﻪ داره ﺗﻮ روﯾﺎ ﺳﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺣﺮف زدن.

‫-ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ دﺧﺘﺮ ﯾﮑﯽ از اﯾﻠﯿﺎﺗﯽ ﻫﺎی ﮐﺮدﺳﺘﺎن ﺑﻮد. اون ﻗﺪر ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺑﭽﮕﯽ ﻫﺰارﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر داﺷﺖ. وﻟﯽ ﻧﺎﻓﺶ رو ‫ﺑﺮای ﭘﺴﺮﻋﻤﻮش ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻮدن وﻗﺘﯽ ﺷﻮﻧﺰده ﺳﺎﻟﺶ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺪرش ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮه ﮐﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﯾﻌﻨﯽ ‫ﭘﺴﺮﻋﻤﻮش. ﻣﺎدرم از ﭘﺴﺮﻋﻤﻮش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮده ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺣﺘﯽ ﺟﻨﺎزه اش رو روی ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﭘﺴﺮﻋﻤﻮش ﺑﺬارن ﺣﻖ داﺷﺖ ‫ﻧﻪ؟... ﻣﺮدﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺻﻔﺘﻦ...

ﻣﺎﻣﺎن ﺑﯿﭽﺎره ام ﭼﺎره ای ﺟﺰ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺗﻮ اﯾﻦ ﻣﻮرد اﺻﻼ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻤﯿﺪاده اون اﻃﺮاف ‫ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻮن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮده ﯾﻪ ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎم اوﻧﺠﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯿﮑﺮده. ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزی ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ و ﺑﺎﺑﺎم ﺗﻮ ‫ﺻﺤﺮا ﺑﺎ ﻫﻢ اﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﻦ. ﯾﻪ روزی ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﺮای ﭼﺮوﻧﺪن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺻﺤﺮا ﺑﺎﺑﺎم رو ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ از ﻫﻤﻮن ﻧﮕﺎه اول ﻋﺎﺷﻖ ‫ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﻣﯿﺸﻦ ﻋﺎﺷﻖ وﻟﯽ ﻣﮕﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﻨﯽ داره؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻣﻌﻨﯽ داره؟...

-اره داره.

-ﻧﻪ دﯾﻮوﻧﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪاره ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ ﻧﺪاره.

‫-ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻧﺪاره ﺗﻮ درﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ.

‫-ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ اول از ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎم ﻃﻔﺮه ﻣﯿﺮه وﻟﯽ ﺑﺎﺑﺎم دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﺒﻮد ﺗﻮ ﮔﻮﺷﺶ ﺣﺮف ﻫﺎی ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺮوز ﮐﻪ ‫ﺗﻮ ﮔﻮش ﻣﻦ ﺣﺮف از ﻋﺸﻖ و دﻟﺪادﮔﯽ ﻣﯿﺰد... ﺑﺮای ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﻣﯿﺎره ﻫﻤﻪ اش ﺳﺮ راه ﻣﺎدرم ﺳﺒﺰ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ‫ﺑﺪﺟﻮری اﺳﯿﺮ ﺑﺎﺑﺎم ﻣﯿﺸﻪ. اون ﻗﺪر ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎﺑﺎم رو ﻧﺒﯿﻨﻪ.

ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎم ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ اﮔﻪ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺨﻮای ﺑﻠﻨﺪﺷﻮ ﺑﯿﺎ ‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری. وﻟﯽ ﺑﺎﺑﺎم از ﺑﺰرﮔﺎی اﯾﻞ ﻣﯿﺘﺮﺳﻪ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺪم ﺟﻠﻮ ﺑﺬاره و ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ از اوﺿﺎع ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺸﻪ ‫ﺧﻮﻧﺶ رو ﺑﺮﯾﺰه. اﺧﻪ ﺗﻮی اﯾﻞ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻧﺒﻮد دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮی ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ راﺑﻄﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ ﺣﮑﻤﺸﻮن ﻣﺮﮔﻪ. دادﮔﺎه ﻫﻤﻮن اﯾﻠﻪ ‫ﻗﺎﺿﯽ ﻫﻢ رﯾﺶ ﺳﻔﯿﺪ اﯾﻞ ﺟﻼد ﻫﻢ ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﺷﻮﻧﻪ. ﻫﻨﻮزم ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻫﺎ اﯾﻨﺠﻮرﯾﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﻣﺎل ﺑﯿﺴﺖ و ﺷﯿﺶ ﻫﻔﺖ ‫ﺳﺎل ﭘﯿﺸﻪ. ﺣﺮف ﺣﺮﻓﻪ ﺑﺰرگ اﯾﻞ ﺑﻮده ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ. ﻣﺎدرم ﻫﯿﭻ ﻧﻘﺸﯽ ﺗﻮی اﯾﻨﺪه اش ﻧﺪاﺷﺘﻪ.

‫ﺑﺎﺑﺎم از ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮاد ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻢ ﻓﺮار ﮐﻨﻦ و ﺑﯿﺎن ﺗﻬﺮان. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ از ﻣﺮدﻣﺶ ﺟﺪا ﺑﺸﻪ اﮔﻪ ﻓﺮار ﻣﯿﮑﺮده ‫دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﭘﯿﺪاش ﻣﯿﮑﺮدن و ﻣﯿﮑﺸﺘﻨﺶ ﻫﻢ ﺧﻮدﺷﻮ ﻫﻢ ﻋﺸﻘﺸﻮ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﺑﺎم رو. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ازدواﺟﯽ ﻣﯿﺪه ﮐﻪ ‫ﭘﺪرش ﺑﺮاش ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮده. ﺑﺎﺑﺎم روز ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﺎدرم داﺷﺘﻪ از ﻏﺼﻪ ﻣﯿﻤﺮده ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ روز ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮده ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺗﻤﻮم ‫ﺑﺸﻪ.

ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺻﯿﻐﻪ ﻋﻘﺪ ﺟﺎری ﺑﺸﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻓﺮار ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺑﺎم رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻪ. ﺟﺎﻟﺒﻪ ﻧﻪ؟... ﻫﻤﻪ ‫اﯾﻨﮑﺎرﻫﺎ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺟﺎﻣﺶ... ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﯿﺮه ﺳﺮﻗﺮار ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎم ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎم ﻧﺸﺴﺘﻪ و داره ‫ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﺑﺎﺑﺎم وﻗﺘﯽ ﻣﯿﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻓﺮار ﮐﺮده زود ﻣﯿﺒﺮﺗﺶ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﻧﻪ ﯾﮑﯽ از اﻗﻮام دورش ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﻗﺎﯾﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ‫ﺧﻮدش ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﭘﺎدﮔﺎن ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ روز از ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮده در ﺿﻤﻦ اﮔﻪ اﯾﻠﯿﺎﺗﯽ ﻫﺎ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪن ﮐﻪ اوﻧﺎ ﺑﺎﻫﻢ ﻏﯿﺐ ﺷﺪن ‫ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﺪن ﮐﻪ ﮐﺎﺳﻪ ای زﯾﺮ ﻧﯿﻢ ﮐﺎﺳﻪ اس. ﺑﺎﺑﺎم وﻗﺘﯽ اﺑﻬﺎ از اﺳﯿﺎب ﻣﯽ اﻓﺘﻪ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ و ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﻋﻘﺪ ﻣﯿﮑﻨﻦ.

‫-وﻟﯽ ﻣﺎدرت ﻓﻘﻂ ﺷﻮﻧﺰده ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮده اﺟﺎزه ﭘﺪر؟!

‫-ﭼﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺪ ﭘﻮل دادن؟! در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻋﻘﺪ ﻣﯿﮑﻨﻦ و ﻣﯿﺎن ﺗﻬﺮان. ﺑﺎﺑﺎم ﺑﺎ ﭘﺪرش زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮده. ﻣﺎدرﺟﻮن و ﭘﺪر ‫ﺟﻮﻧﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﺑﺎﻣﻮ داﺷﺘﻦ. ﯾﻌﻨﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﭽﻪ دار ﻧﺸﺪن ﻣﺎدرﺟﻮﻧﻢ ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ از ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪن ﺑﺎﺑﺎم ﻣﯿﻤﯿﺮه و ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ اوﻧﻮ ‫ﺑﺰرگ ﻣﯿﮑﻨﻪ. وﻗﺘﯽ ﺑﺎﺑﺎم ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﻣﯿﺎره ﺗﻬﺮان ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺎ اﻏﻮش ﺑﺎز از ﻋﺮوﺳﺶ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯿﮑﻨﻪ.

ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ‫ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻣﺎدرم ﻣﻨﻮ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﻣﯿﺸﻪ. ﺑﺎﺑﺎم ﺗﻮی ﺑﺎزار ﮐﺎر ﻣﯿﮑﺮده و ﺑﺎ ﭘﺪرﺟﻮن ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ دﺑﯿﺮ ﺑﻮده ﺑﺎ ﺣﻘﻮق ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ‫زﻧﺪﮔﯽ رو ﻣﯿﭽﺮﺧﻮﻧﺪن ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎم ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻮده ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﺗﺎ اﯾﻠﯿﺎﺗﯽ دﯾﮕﻪ از راه ﻣﯿﺮﺳﻦ و ﻣﯽ اﻓﺘﻦ ﺑﻪ ‫ﺟﻮن ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ و ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ.

ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﮐﻪ داﺷﺘﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو زﯾﺮ ﻣﺸﺖ و ﻟﮕﺪش ﻟﻪ ﻣﯿﮑﺮده ﯾﮑﻬﻮ ﻣﯿﻔﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺣﺎﻣﻠﻪ اس. وﻟﺶ ‫ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎی ﭘﺪرش ﻣﯽ اﻓﺘﻪ و ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ازدواج ﮐﺮده و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﭽﻪ ﺷﻪ. از ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﯿﺨﻮاد ﮐﻪ اوﻧﻮ ‫ﺑﺒﺨﺸﻪ. ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﭘﺮت ﻣﯿﮑﻨﻪ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ و ﻣﯿﮕﻪ دﯾﮕﻪ ﺣﻖ ﻧﺪاری اﺳﻢ ﻣﻨﻮ ﺑﯿﺎری اﮔﻪ ﭘﺎﺗﻮ ﺑﺬاری ﺗﻮی اﯾﻞ ‫ﻣﯿﮑﺸﯿﻤﺖ. ﻓﺮض ﻣﯿﮑﻨﻢ اﺻﻼ دﺧﺘﺮی ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ.

ﺗﻮ اﺑﺮوی ﻣﻦ رو ﺑﺮدی و از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ. ﺗﺎزه اون روز ﺑﻮده ﮐﻪ ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ ‫ﺟﺮﯾﺎن ازدواج ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎم رو ﻣﯿﻔﻬﻤﻪ. ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ اﺑﺮورﯾﺰی ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟... دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ ازدواج ﻣﯿﮑﻨﻪ اﺑﺮورﯾﺰی ﮐﺮده؟...

ﺳﺘﺎره ﮐﻪ ﺗﺎزه ﮔﺮﯾﻪ اش ﺑﻨﺪ اوﻣﺪه ﺑﻮد دوﺑﺎره اروم ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ.

‫ﯾﮑﯽ دوﻣﺎه ﻗﺒﻞ از ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﺑﺎم ﺑﯿﮑﺎر ﻣﯿﺸﻪ. ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﺷﻮن ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ ﺣﻘﻮق ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ ﺑﻮده. ﺑﺎﺑﺎم ﻫﺮﭼﯽ دﻧﺒﺎل ﮐﺎر ‫ﻣﯿﮕﺮده ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ. ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺎﻟﯽ اوﻧﺎ ﺑﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪن ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﻪ... ﮐﺎش ﻣﻦ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ اوﻣﺪم... ﺑﺎﺑﺎم اوﻧﻘﺪر ﺗﺤﺖ ‫ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮه ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ رو ﺑﺮای ﻫﻤﻪ زﻫﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﻫﻤﻪ اش ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮده ﻣﻦ و ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﮐﺘﮏ ﻣﯿﺰده ﺷﺒﻬﺎ دﯾﺮ ﻣﯽ اوﻣﺪه ‫ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻤﻪ اش ﺑﺎ دوﺳﺘﺎش ﺑﻮده ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﻣﺎدرم ﻣﺸﮑﻮک ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ و ﺗﻮ داری دﻧﺒﺎل ﯾﻪ ‫ﻣﺮد ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﮕﺮدی.

ﺗﻠﻔﻨﻬﺎ رو ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯿﮑﺮده ارﺗﺒﺎط ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻗﻄﻊ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﺧﻼﺻﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ‫اذﯾﺘﺶ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ وﺿﻊ اﯾﻨﺠﻮرﯾﻪ ﺗﻤﺎم و ﮐﻤﺎل ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﺑﺎﺑﺎم ﮔﻮش ﻣﯿﺪه و ﺧﻮدﺷﻮ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ زﻧﺪوﻧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎم رو ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ ﺑﺎﺑﺎم ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎش ﮔﻮش ﻧﻤﯿﺪاده.

‫ﻣﻦ ﭼﻬﺎرﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎم دﻋﻮاﺷﻮن ﻣﯿﺸﻪ. ﭘﺪرﺟﻮن ﻧﺒﻮده ،ﺳﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﺪون روﺳﺮی رﻓﺘﻪ دم در. از ‫ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺎده ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ و ﮐﺎر ﺑﺎﻻ ﻣﯿﮕﯿﺮه. ﺑﺎﺑﺎم ﻣﯽ اﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮن ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮐﺘﮑﺶ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻌﺪش ﻫﻢ از ﺧﻮﻧﻪ ‫ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﯿﺮون. ﭘﺪرﺟﻮن وﻗﺘﯽ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﯿﻬﻮش اﻓﺘﺎده روی زﻣﯿﻦ و ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻮﻧﯿﻪ. ﻣﻨﻢ دارم ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ.

‫ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﻣﯿﺒﺮه ﺧﻮﻧﻪ ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ و ﺑﻬﺸﻮن ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ اﺻﻼ در رو روی ﺑﺎﺑﺎم ﺑﺎز ﻧﮑﻨﻦ و اﺟﺎزه ﻧﺪن ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ از ﭘﯿﺸﺸﻮن ﺑﺮه. ﺑﻌﺪش ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺒﺮه ﺧﻮه ﺑﺮادرش. ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ ﻫﻤﻮن ﺷﺐ ﺗﮑﻠﯿﻔﺶ رو ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎم روﺷﻦ ﮐﻨﻪ.

‫ﺗﻮ اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻫﻮش ﻣﯿﺎد و ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ اس. از ﺗﺮس اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﮐﺘﮏ ﻧﺨﻮره ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻪ و ﺑﻪ زور از ‫ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﯿﺎد ﺑﯿﺮون. ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﺑﺎم ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎی ﭘﺮﺧﻮن ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﻮده وﻗﺘﯽ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﯿﺮه ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎم ﻣﺠﺎل ﻧﻤﯿﺪه ‫ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻪ و ﺑﺎ ﺳﮕﮏ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﻣﯽ اﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮده ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ از ﻧﺒﻮدش ﺳﻮئ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده و رﻓﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﯾﻪ ﻣﺮد دﯾﮕﻪ ‫ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻪ اش ﺳﺎﺧﺘﻪ ذﻫﻦ ﺑﺎﺑﺎم ﺑﻮده. وﻗﺘﯽ ﭘﺪرﺟﻮن ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻪ ﺑﺎﺑﺎم ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺟﻨﺎزه ﺧﻮن اﻟﻮد ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ و داره ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو زود ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻦ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن وﻟﯽ... وﻟﯽ ﻣﺮده ﺑﻮده...

‫ﺳﺘﺎره دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪه و زد زﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ. ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﺑﺮاش ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ﯾﻪ ﻟﯿﻮان اب ﺧﻨﮏ اوردم وﻗﺘﯽ ﯾﻪ ذره

‫اروم ﺗﺮ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد:

‫-ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎ دﯾﺪن وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﺎﺑﺎم رو دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ و دادﮔﺎه ﺑﺎ ﺷﻬﺎدت ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ و ‫ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎی ﺑﺎﺑﺎم رو ﻣﯿﺸﻨﯿﺪن ﺑﺎﺑﺎم رو ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ اﻋﺪام ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﺗﻮی اون ﮔﯿﺮودار ﺳﺮوﮐﻠﻪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﺸﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد از ﺟﺎ ‫ﺧﺒﺮدار ﺷﺪه. ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻗﺼﺎص ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﺑﺮای دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪﯾﺶ رو ﭼﻨﺪﺳﺎل ﻗﺒﻞ اﻧﮑﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺗﻮی ‫دادﮔﺎه اﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺰه.

ﭘﺪرﺟﻮن ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎی ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻢ ﻣﯽ اﻓﺘﻪ و ازش ﻣﯿﺨﻮاد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ از ﺑﺎﺑﺎم ﺑﮕﺬره وﻟﯽ ﭘﺪرﺑﺰرگ ‫ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ و ﻣﯿﮕﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﻮن ﺟﺎی ﺧﻮن رو ﻣﯿﮕﯿﺮه. ﺑﺎﺑﺎم ﺣﺪودا ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ اﻋﺪام ﻣﯿﺸﻪ. ﭘﺪرﺟﻮن دوﺑﺎره ‫ﻣﯿﺮه ﺳﺮﮐﺎر ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺰرگ ﮐﻨﻪ. ﭘﺪرﺟﻮن ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮای ﻣﻦ زﺣﻤﺖ ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﻨﻮ ﺑﺰرگ ﮐﺮد. ﺗﺎزه ﺛﺒﺖ ﻧﺎم داﻧﺸﮕﺎﻫﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻬﺮوز اوﻣﺪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯾﻢ. ﺗﻮ ﯾﻪ ﮐﻮﭼﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ. ﭘﺪرش ﯾﻪ ﻣﻐﺎزه ﺻﻮﺗﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮی داره ﺑﻬﺮوز ﺑﺎ ﭘﺪرش ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ.

‫ﭘﺪرﺟﻮن از ﺑﻬﺮوز ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽ اوﻣﺪ و ﻣﻮاﻓﻖ ازدواج ﻣﺎ ﺑﻮد. ﭘﺴﺮ ﺳﺎﮐﺘﯽ ﺑﻮد ﺳﺮش ﺗﻮ ﮐﺎر ﺧﻮدش ﺑﻮد ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ازاری ازش ‫ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد. ﺻﯿﻐﻪ ﮐﺮدﯾﻢ ﺗﺎ درس ﻣﻦ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ. ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻮب ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺑﻬﺮوز ﺑﺮام از ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ از اﯾﻦ ﮐﻪ از ‫وﻗﺘﯽ ﺧﻮدش رو ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﻮده ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﻃﺎﻗﺖ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ دوری ﻣﻦ رو ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﻬﺶ ﻋﺎدت ﮐﺮدم ‫ﻋﺎﺷﺜﺶ ﺷﺪم ﺑﻬﺶ واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪم ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﺮوع ﺷﺪ.

ﺑﻬﺮوز ﻫﻤﯿﺸﻪ دﻧﺒﺎل ﯾﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﯿﮕﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ. وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ رواﺑﻄﻤﻮن زﯾﺎدی ﭘﯿﺶ ﺑﺮه. درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺷﺮﻋﺎ زﻧﺶ ﺑﻮدم وﻟﯽ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻋﺮوﺳﯽ ﻧﮑﺮده ‫ﺑﻮدﯾﻢ. اﺣﺘﯿﺎط ﻣﻦ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻋﺼﺒﯿﺶ ﮐﺮد ﺧﺸﻦ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای ﺑﺎ ﻣﻦ دﻋﻮا ﻣﯿﮑﺮد ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ‫ﻫﺎﺷﻮ اون ﺟﻮر ﮐﻪ اون ﻣﯿﺨﻮاد ﺑﺮاورده ﮐﻨﻢ.

وﻟﯽ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﺑﻬﺶ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدم ازدواج ﮐﻨﯿﻢ ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮد. ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻓﻌﻼ ﺷﺮاﯾﻄﻢ ‫ﺟﻮر ﻧﯿﺴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﺮد ﺷﺪ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺷﺪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای ﺗﻮی ﮐﻮﭼﻪ و ﺧﯿﺎﺑﻮن ﺳﺮ و ﺻﺪا راه ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ. ﭘﺪرﺟﻮن ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﻮر ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﯿﺎم ﻣﯿﮕﻔﺖ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ.

‫ﯾﻪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ رﻓﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن. ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺗﺮم ﺑﻮد ﻣﻦ و ﭘﺪرﺟﻮن ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﺮﯾﺪ وﻟﯽ ﭘﺪرﺟﻮن ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺑﻮد ‫اﺧﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻗﻠﺒﯽ داره ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮد. ﻣﻦ و ﺑﻬﺮوز دو روز ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺮﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮدﯾﻢ. ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺑﺎ ‫دﺳﺘﻪ ﮔﻞ رﻓﺘﻢ ﻣﻐﺎزه. ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ از دﻟﺶ درﺑﯿﺎرم. ﺳﺮﮐﺎر ﻧﺒﻮد ﭘﺪرش ﮐﻠﯿﺪ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻬﻢ داد و ﮔﻔﺖ ﺑﺮم ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﻤﻮﻧﻢ. ﺑﻬﺮوز دو ﺗﺎ ﺧﻮاﻫﺮ داره ﮐﻪ ﺟﻨﻮب زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻦ. ﻣﺎدرش و ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﯿﮑﺶ ﺳﻪ روز ﺑﻮد ﭘﯿﺶ اوﻧﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻠﯿﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و رﻓﺘﻢ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺻﺪای ﻣﺒﻬﻢ ﭼﻨﺪﻧﻔﺮ ﻫﻤﺮاه ﺻﺪای ﺿﺒﻂ ﺻﻮت ﻣﯽ اوﻣﺪ. ﻧﺰدﯾﮏ در ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ‫ﺻﺪاﻫﺎﺷﻮن ﺑﺮام واﺿﺢ ﺷﺪ. ﺣﺮﻓﻬﺎی رﮐﯿﮑﯽ ﻣﯿﺰدن ﺻﺪای ﭼﻨﺪﺗﺎ دﺧﺘﺮ ﻫﻢ اوﻣﺪ. رﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ از دﯾﺪن ﻣﻦ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ.

ﺑﻬﺮوز ‫ﺑﺎ دوﺗﺎ از دوﺳﺘﺎش و دوﺗﺎ دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺳﺮوﺿﻊ ﻧﺎﺟﻮری داﺷﺘﻦ ﻧﺸﺴﺘ ﺒﻮدن ﯾﻌﻨﯽ دراﺻﻞ داﺷﺘﻦ از ﺳﺮوﮐﻮل ﻫﻢ ﺑﺎﻻ ‫ﻣﯿﺮﻓﺘﻦ. دﺳﺘﻪ ﮔﻞ از دﺳﺘﻢ اﻓﺘﺎد. ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮده ﺑﻮد ﺑﻬﺮوز ﯾﮑﯽ از دﺧﺘﺮا رو ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻨﺎر زد و اوﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ.

ﺑﺎورت ‫ﻧﻤﯿﺸﻪ دوﺗﺎ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ زد. ﺳﺮم ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﭼﺎرﭼﻮب درﺧﻮرد ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎم ﺳﯿﺎﻫﯽ رﻓﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎرو ﺗﺎر ‫ﻣﯿﺪﯾﺪم. ﺻﺪاﻫﺎ رو ﮔﻨﮓ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪم ﻓﻘﻂ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﭼﺮا ﺑﺪون اﺟﺎزه رﻓﺘﻢ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ. ﭘﺪرﺟﻮن ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮد.

دو ‫ﺳﻪ روزی ﺑﺴﺘﺮی ﺑﻮدم ﮔﯿﺞ ﺑﻮدم ﺧﯿﺎل ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﺎﺑﻮس دﯾﺪم وﻗﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻬﺮوز ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﺮای ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ اوﻣﺪ ‫وﻟﯽ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ رﯾﺨﺘﺶ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ. ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎور ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اون ﻫﻤﻪ اﺑﺮاز ﻋﺸﻖ اﻟﮑﯽ ﺑﻮده اون ﻫﻤﻪ ﺣﺮف دروغ ﺑﻮده.

‫ﺑﻬﺮوز ﺑﻪ ﭘﺪرش واﻗﻌﯿﺖ رو ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﭘﺪرش از دﻫﻦ ﻣﻦ واﻗﻌﯿﺖ رو ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻬﺮوز ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪ. ﺗﻮ ﭼﺸﺎی ﻣﻦ ‫ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد و ﻣﯿﮕﻔﺖ دروغ ﻣﯿﮕﯽ. دﯾﮕﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاش رو ﻧﺪارم ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ. ازش ﻣﺘﻨﻔﺮم از ﻫﻤﻪ ﻣﺮدﻫﺎ ‫ﻣﺘﻨﻔﺮم ﻫﻤﻪ اﺗﻮن دروﻏﮕﻮ و ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﯿﺪ اﺻﻼ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ ﻣﻦ ازﺗﻮن اﻧﺘﻘﺎم ﻣﯿﮕﯿﺮم ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﻤﺶ ﻣﻦ روز ﺧﻮش ﺑﺮای ﺑﻬﺮوز ﻧﻤﯿﺬارم ازش ﺑﺪم ﻣﯿﺎد ﺑﺪم ﻣﯿﺎد...

‫ﺳﮑﻮت ﮐﺮدم ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮕﻢ. ﺳﺘﺎره ﺣﻖ داﺷﺖ ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﺮا ﺣﺎﻟﺘﺶ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ‫ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﻫﻀﻢ ﮐﻨﻪ. ﺑﻬﺮوز دﯾﮕﻪ از زﻧﺪﮔﯽ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ؟ ﺳﺘﺎره از ﭘﺎﮐﯽ و ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺗﻮی داﻧﺸﮕﺎه زﺑﻮن زد ﺑﻮد ‫آﺮوم و داﻧﺎ ﺑﻮد واﻗﻌﺎ ﺑﻌﻀﯽ از ادﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻦ ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯽ دارن دﻧﺒﺎل ﭼﯽ ﻣﯿﮕﺮدن.

ﺳﺘﺎره داﺷﺖ ارام ارام ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﯾﻪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ‫از ﺗﺮس و ﻧﺎﺑﺎوری ﺗﻮی ﭼﺸﺎش ﻣﻮج ﻣﯿﺰد. ﺗﻨﺪ و ﺗﻨﺪ ﻋﺮق ﻣﯿﮑﺮد ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎم اروﻣﺶ ‫ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ.

‫-ﺑﺲ ﮐﻦ ﺳﺘﺎره دﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺧﺮ ﻧﺮﺳﯿﺪه اﺗﻔﺎﻗﯿﻪ ﮐﻪ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﺎش ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎیی. ﺑﻬﺮوز ﻗﺪر ﺗﻮ رو ﻧﺪوﻧﺴﺖ و ﺗﻮ رو از دﺳﺖ داد ‫ﺳﻌﯽ ﻧﮑﻦ ﺧﻮدت رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﯽ. ﺑﻪ ﺧﺪا ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدت ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮای ﺧﻮدﺧﻮری ‫ﮐﻨﯽ؟ از ﮔﺮﯾﻪ و زاری ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﺮﺳﯽ.

‫-ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﺨﻢ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺮوز اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻢ ﻣﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺑﻬﺮوز ‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدم ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮد؟ ﮐﺎش ﻣﯽ ﻣﺮدم و اﯾﻦ روزا رو ﻧﻤﯿﺪﯾﺪم.

‫-ﻣﯽ ﻣﺮدم ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ ﺷﺎﯾﺪ اﮔﻪ راﺑﻄﻪ ات اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﺮد ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﺳﺨﺖ ﺗﺮی ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﺮدی ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻫنﻮز ازدواج ﻧﮑﺮده ﺑﻮدی. اﮔﻪ ﺑﻌﺪ از ازدواج اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﭼﯽ؟

-ﺑﺮﯾﻢ ﭘﺪرﺟﻮن ﻧﮕﺮان ﻣﯿﺸﻪ.

‫ﭼﻪ ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ اﺻﻼ اﻧﮕﺎر ﺣﺮف ﻫﺎی ﻣﻨﻮ ﻧﺸﻨﯿﺪ. از ﺗﺮﯾﺎ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪﯾﻢ. ﺳﺘﺎره ﻇﺎﻫﺮا ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﮔﺮﭼﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻐﻤﻮم و ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد وﻟﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺪ ﺑﺮاش ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ازش ﭘﺮﺳﯿﺪم:

-ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم؟

-ﻫﻔﺖ ﺣﻮض.

-ﺧﻮﺑﻪ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﻧﺰدﯾﮑﯽ.

-ﻣﮕﻪ ﺗﻮ دوری؟

‫-اره اﻣﺮوز دﯾﮕﻪ ﮐﻼس ﻧﺪاﺷﺘﯽ؟

‫-ﭼﺮا وﻟﯽ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮم ﺧﻮﻧﻪ دوﺳﺖ دارم ﺑﺨﻮاﺑﻢ.

‫ﺳﺘﺎره ﯾﮑﻬﻮ ﻋﯿﻦ ﺑﺮق ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ:

‫-اﮔﻪ ﺑﻬﺮوز ﺑﯿﺎد ﺳﺮاﻏﻢ ﭼﯽ؟

‫-ﻫﯿﭽﯽ ﺑﺸﯿﻦ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺗﻔﺎﻗﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎده دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮای ﺑﺎﻫﺎش ازدواج ﮐﻨﯽ.

-ﻣﻨﻄﻖ! اﮔﻪ ﺑﻬﺮوز ﻣﻨﻄﻖ ﺳﺮش ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯿﮑﺮد. واﯾﺴﺘﺎ ﻣﻦ ﭘﯿﺎده ﻣﯿﺸﻢ.

-وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻧﺪه ﮐﻪ ﺑﺮﺳﯿﻢ.

-ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺲ ﻧﻤﯿﺨﻮام ﮐﺴﯽ ﻣﻨﻮ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻨﻪ.

‫ﺑﺮای ﺳﺘﺎره ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻓﺮﺳﺘﺎدﻣﺶ ﺧﻮﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪم ﻫﺰار ﺟﻮر ﻓﮑﺮ اوﻣﺪ ﺗﻮی ﺳﺮم دوﺑﺎره اﺗﯿﺶ ﻋﺸﻖ ﺳﺘﺎره ﮐﻪ ﺑﺎ ‫زﺣﻤﺖ زﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد داﺷﺖ ﺷﻌﻠﻪ ور ﻣﯿﺸﺪ.

ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ؟

‫ﯾﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻮﺳﺖ؟

‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮوﮐﺶ درد ﺧﻮد اﻧﮕﯿﺰه دردی دﯾﮕﺮ ﺑﻮد

‫ﯾﮑﺮاﺳﺖ رﻓﺘﻢ ﺳﺮاغ ﻣﻬﺮداد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﻢ ﺧﻮردن ﻧﺎﻣﺰدی ﺳﺘﺎره ﻣﻦ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺷﺎﻧﺴﻢ ‫رو اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﻢ. ﻣﻬﺮداد ﮐﻠﯽ ﺑﺎﻫﺎم ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﺣﻖ داﺷﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ روﺣﯽ ﺑﺪی ﮐﻪ ﺳﺘﺎره داره ﺑﻬﺘﺮه ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ. اﺻﻼ ‫زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻬﺶ دوﺑﺎره ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﺪم. از ﻣﻬﺮداد ﮐﻪ ﺟﺪا ﺷﺪم ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﯾﺎس و ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﻪ دﻟﻢ اﻓﺘﺎد. ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺘﺎره ﻫﯿﭻ ‫وﻗﺖ روﺣﯿﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮای ازدواج ﭘﯿﺪا ﻧﮑﻨﻪ؟ ﺷﺎﯾﺪ اﺻﻼ ﻣﻦ رو اﻧﺘﺨﺎب ﻧﮑﻨﻪ؟ دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﺑﺎﺷﻢ دﯾﮕﻪ ﺳﺘﺎره ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪاﺷﺖ و اﯾﻦ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ در ﻣﻦ اﯾﺠﺎد ﻣﯿﮑﺮد. ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ زﻣﺎن ﻣﯿﺪادم و ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎرو ﻫﻢ ﮐﺮدم.

‫رﻓﺘﺎر ﺳﺘﺎره ﺑﻌﺪ از اون روز ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺪ. اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﮐﻠﯽ ﺑﺎﻫﺎم دردودل ﮐﺮده. ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﻼم و ‫ﻋﻠﯿﮏ ﺳﺎده اﮐﺘﻔﺎ ﻣﯿﮑﺮد. ﻣﻨﻢ زﯾﺎد ﺳﺘﺎره ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻧﻤﯿﺬاﺷﺘﻢ. ﺑﻬﺮوز ﭼﻨﺪوﻗﺖ ﯾﮑﺒﺎر ﻣﯽ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮی داﻧﺸﮕﺎه وﻟﯽ ﺳﺘﺎره ‫ﺗﺤﻮﻟﯿﺶ ﻧﻤﯿﮕﺮﻓﺖ. اﯾﻦ ﺑﺮورد ﺳﺘﺎره ﺑﺎ ﺑﻬﺮوز ﻧﻘﺶ ﭘﯿﺮوزی رو ﺑﺮای ﻣﻦ ﭘﺮرﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﯿﮑﺮد.

ﺳﺘﺎره ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺸﺪ ﺑﻠﮑﻪ روز ﺑﻪ ‫روز رﻓﺘﺎرش ﻏﯿﺮﻃﺒﯿﻌﯽ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ. ﺣﺮﮐﺎت ﻋﺠﯿﺒﯽ از ﺧﻮدش درﻣﯽ اورد. ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف ﻣﯿﺰد. ﮐﻼس ﻫﺎ ‫رو ﯾﮑﯽ درﻣﯿﻮن ﻣﯽ اوﻣﺪ. ﻫﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻠﻮﺗﺶ رو ﺑﻬﻢ ﺑﺰﻧﻦ. ﮐﺎرﻣﻮن اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻮد ﺷﺎﯾﺪ اﮔﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ دوروﺑﺮش رو ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﯿﻢ و ﻧﻤﯿﺬاﺷﺘﯿﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ وﺿﻌﯿﺘﺶ اوﻧﻄﻮری ﻧﻤﯿﺸﺪ؟!

‫ﯾﻪ روز ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮداد ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ داﻧﺸﮕﺎه دﯾﺪﯾﻢ ﻧﺰدﯾﮏ داﻧﺸﮕﺎه دﻋﻮا ﺷﺪه ﯾﻪ ﻣﺸﺖ ادم ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه و ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯿﮑﺮدن. ﺣﺪس ‫زدم ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮوﺻﺪا ﺑﻪ ﺳﺘﺎره ﻣﺮﺑﻮط ﺑﺎﺷﻪ. ﭼﯿﺰ ﻏﯿﺮﻋﺎدی ﻧﺒﻮد.ﺑﻬﺮوز ﭼﻨﺪوﻗﺖ ﯾﻪ ﺑﺎر اوﻧﺠﺎ داد و ﺑﯿﺪاد راه ﻣﯽ ‫اﻧﺪاﺧﺖ. ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﭘﺎرک ﮐﺮدم و دوﯾﺪم ﺟﻠﻮ ﻣﻬﺮداد ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل از ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻢ ﻧﺨﻮرد وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪم وﺳﻂ ﻣﻌﺮﮐﻪ دﯾﺪم ﺑﻬﺮوز ﻣﯿﮕﻪ:

‫-ﺗﻮ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدی ﯾﻪ روز ﻣﯿﮕﯽ ﻣﯿﺨﻮام ﯾﻪ روز ﻣﯿﮕﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮام ﻣﮕﻪ ﺷﻬﺮ ﻫﺮﺗﻪ؟ ﭘﺪرت رو در ﻣﯿﺎرم ﻣﻦ ﺗﻮ ﻣﺤﻞ اﺑﺮو دارم. ﻣﻨﻮ ول ‫ﮐﻨﯽ دﯾﮕﻪ ﮐﯽ ﻣﯿﺎد ﺑﮕﯿﺮﺗﺖ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﺮای ﻋﺮﺿﻪ ﻧﺪاری ﮐﺎش ﻗﻠﻢ ﭘﺎم ﻣﯿﺸﮑﺴﺖ و ﻧﻤﯽ اوﻣﺪم ‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯾﺖ. ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﮐﺎر از ﮐﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻤﯿﺬارم ﻫﺮ ﻏﻠﻄﯽ دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮑﻨﯽ ﻣﯿﮑﺸﻤﺖ اﻫﺎی ﻣﺮدم ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ‫دﺧﺘﺮه ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﻣﻦ اورد.

‫ﯾﮑﯽ دوﺗﺎ از ﻣﺮدﻫﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدن اروﻣﺶ ﮐﻨﻦ و ﺟﻠﻮﺷﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﺎره ﺣﻤﻠﻪ ﻧﮑﻨﻪ ﻣﻦ ﺳﺘﺎره رو ﻧﺪﯾﺪم ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮدﺷﻮ ﻻی ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮده رﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮ و اروم ﺑﻪ ﺑﻬﺮوز ﮔﻔﺘﻢ:

-اروم ﺑﺎش ﺧﻮﺑﯿﺖ ﻧﺪاره.

ﻫﻮﻟﻢ داد ﯾﻪ ﻃﺮف و ﮔﻔﺖ:

-ﺗﻮ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ ﻣﺮﺗﯿﮑﻪ؟ ﮐﺎﺳﻪ داغ ﺗﺮ از اش ﺷﺪی؟ ﻧﮑﻨﻪ داری اﯾﻦ وﺳﻂ ﺳﻨﮓ ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯿﺰﻧﯽ؟

-ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ؟ اروم ﺑﺎش زﺷﺘﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺤﻞ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺳﺘﺎره اس ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻦ.

-ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ اﺳﻢ اوﻧﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺣﺮوم ﻟﻘﻤﻪ؟

‫ﺷﺮوع ﺷﺪ ﯾﻪ ﮐﺘﮏ ﮐﺎری ﻣﻔﺼﻞ ﻧﻤﯿﺨﻮام دروغ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺪه ﻣﯿﺪون ﺑﻮدم ﻣﻦ اﺻﻼ اﻫﻞ دﻋﻮا ﻧﯿﺴﺘﻢ ﯾﮑﯽ دوﺗﺎ زدم وﻟﯽ ‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮐﺘﮏ ﺧﻮردم. اﮔﻪ ﻣﺮدم ﺟﻠﻮی ﺑﻬﺮوز رو ﻧﻤﯿﮕﺮﻓﺘﻦ ﻣﻨﻮ ﻟﻪ ﻣﯿﮑﺮد. ﺻﻮرﺗﻢ ﺧﻮﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد و دﻫﻨﻢ ﻣﺰه ﺧﻮن ﻣﯿﺪاد. ﻣﺮدم ‫ﺑﻬﺮوز رو ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﺑﺮدن.

وﻗﺘﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم ﯾﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻬﺮداد از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد و داﺷﺖ از دور ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﺮات ﻧﻤﯿﮑﺮد ﺑﯿﺎد ﺟﻠﻮ.

ﯾﮑﯽ دوﺗﺎ از ﻫﻤﮑﻼﺳﯿﻬﺎم ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ رﺳﯿﺪن. ﻗﺴﻢ و اﯾﻪ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ‫ﮐﯽ اﯾﻦ ﺑﻼ رو ﺳﺮت اورده ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﯾﻢ و ﭘﺪرش رو درﺑﯿﺎرﯾﻢ. ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﭼﯿﺰ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد اوﻧﺎ ول ﮐﻦ ﻧﺒﻮدن. وﻗﺘﯽ ﯾﻪ ذره ‫اروم ﺷﺪن رﻓﺘﻦ و ﻣﻨﻢ رﻓﺘﻢ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺑﺮم ﺟﻠﻮی داﻧﺸﮕﺎه ﭘﺎرک ﮐﻨﻢ.

‫-اﻓﺸﯿﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﯿﺎم ﺟﻠﻮ وﻟﯽ ﺟﺮات ﻧﮑﺮدم.

-ﻋﯿﺐ ﻧﺪاره رﻓﯿﻖ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺲ ﭼﻨﺪوﻗﺘﯽ ﺑﻮد ﯾﻪ ﮐﺘﮏ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻧﺨﻮرده ﺑﻮدم.

‫-ﺑﺪﻧﺖ درد ﻣﯿﮑﻨﻪ؟

-اره ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺗﻨﻢ درد ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﯽ اﻧﺼﺎف ﻋﺠﺐ دﺳﺖ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ داﺷﺖ.

‫از ﺑﯿﻨﯽ و ﮐﻨﺎر ﻟﺒﻢ ﺧﻮن ﻣﯽ اوﻣﺪ. ﻣﻬﺮداد ﯾﻪ دﺳﺘﻤﺎل از ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻬﺶ اب ﺑﺰﻧﻪ. ﺧﻮدﻣﻮ ﺗﻮی اﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎه ‫ﮐﺮدم. ﺻﻮرﺗﻢ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﮑﻬﻮ از ﺗﻮی اﯾﻨﻪ ﺳﺘﺎره رو دﯾﺪم ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ اﯾﺴﺘﺎده و داره ﺑﻬﻢ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﻪ. زود از ‫ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯿﺮون ﭘﺮﯾﺪم.

-ﺳﺘﺎره ﺗﻮ ﺧﻮﺑﯽ؟

ﺧﻨﺪه ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:

-ﺣﻘﺖ ﺑﻮد.

‫ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮد زود ﺧﻮدﻣﻮ ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ:

-ﻫﺮﭼﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ.

‫-ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﺑﻮدم. ﭼﻄﻮر ﻧﺪﯾﺪی؟ داﺷﺘﻢ از ﮐﺘﮏ ﺧﻮردن ﺗﻮ ﻟﺬت ﻣﯿﺒﺮدم. ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮن ﻫﻢ اﻓﺘﺎده ‫ﺑﻮدﯾﻦ.

‫ﺳﺘﺎره اﯾﻨﻮ ﮔﻔﺖ و رﻓﺖ. ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ رو از دﻫﻦ ﺳﺘﺎره ﺷﻨﯿﺪه ﺑﺎﺷﻢ. وﻗﺘﯽ ﻣﻬﺮداد اوﻣﺪ ﻫﻨﻮز داﺷﺘﻢ ﻫﺎج و ‫واج ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ای ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺳﺘﺎره از ﻧﻈﺮم دور ﺷﺪه ﺑﻮد...

* * * * * * * *

‫ﺳﺮﯾﻊ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻌﺪی را ﺑﺮداﺷﺘﻢ ﮐﺎر ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﻣﻌﻄﻞ ﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﯾﻪ دوش ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢ ﺑﺮای اراﻣﺶ ‫اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺧﻮب ﺑﻮد. ﯾﻪ دوش اب ﮔﺮم و ﯾﻪ ﻟﯿﻮان ﺑﺰرگ ﻗﻬﻮه ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮﺣﺎﻟﻢ ﮐﺮد ﻧﺸﺴﺘﻢ روی راﺣﺘﯽ و ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻌﺪی را ﺑﺮداﺷﺘﻢ.

* * * * * * * *

ﻫﻤ ﻘﻔﺲ ﻣﻦ ﻫﻤﺮاز ﺷﺒﻬﺎی ﺗﻨﻬﺎﺋﯿﻢ ﺳﻼم

‫ﺳﺎﻋﺖ از ﯾﮏ و ﻧﯿﻢ ﻧﺼﻔﻪ ﺷﺐ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﯿﺪارم ﺗﺎ ﺑﺮای ﺗﻮ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ. ﻓﺼﻞ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ زﻧﺪﮔﯿﻢ ﻓﺼﻞ ﻏﻢ و اﻧﺪوه و ‫ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺳﺮاﻏﺎزی ﻧﺪاره. درد ﻋﻈﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﺮ وﺟﻮدم رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺎورﻫﺎ و ﺑﺪوﻧﻢ رو ﺗﺴﺨﯿﺮ و ﺗﻤﺎم ‫ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﻫﺎی ذﻫﻨﯽ ام رو ﻣﺨﺘﻞ ﮐﺮده وﺻﻒ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮه...

ای ﮐﺎش ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ

ﺧﻮن رﮔﺎن ﺧﻮد را

ﻣﻦ

ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه

ﺑﮕﺮﯾﻢ

ﺗﺎ ﺑﺎورم ﮐﻨﻨﺪ.

‫ﺧﺎﻃﺮات ﺗﻠﺦ ازارم ﻣﯿﺪه ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻠﻪ! ﯾﺎداوری اون روزای ﺗﻠﺦ ﺗﺮ از ﺗﻠﺦ ﻣﺜﻞ ﻓﯿﻠﻢ ﺳﯿﻨﻤﺎﯾﯽ ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﻣﻪ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻧﻮار از ﮐﻨﺎرم رد ﻣﯿﺸﻪ اوﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺷﮏ رﯾﺨﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪ اﺷﮑﻢ ﺧﺸﮑﯿﺪه.

‫ﺷﻮق ﺑﺪﺳﺖ اوردن ﺳﺘﺎره ﺧﯿﻠﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﺘﺮ از ﻏﻢ از دﺳﺖ دادﻧﺶ ﺑﻮد. اﻻن ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ دارم ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ اون ‫روزا ﭼﻪ ﭘﺮﺷﻮر و ﻧﺸﺎط ﺑﻮدم؟! ﭼﻘﺪر ﺑﺮای دﯾﺪﻧﺶ ﺑﯽ ﺗﺎب ﺑﻮدم؟! ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺘﺎره رو ﺗﻮی ذﻫﻨﻢ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﯿﮑﺮدم؟! ﺷﺐ ﻫﺎ ﺧﻮاب ﺳﺘﺎره رو ﻣﯿﺪﯾﺪم و روزﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﺎد ﺳﺘﺎره از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻣﯿﺸﺪم.

‫اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدم ﺧﻮدم رو ﻣﺸﻐﻮل درﺳﺎم ﮐﻨﻢ. ﺳﺘﺎره ﻫﺮﻣﻮﻗﻌﯽ ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺮﻣﻮزی ‫ﻣﯿﺰد. ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﻧﮕﺎم ﻣﯿﮑﺮد دﭼﺎر دوﮔﺎﻧﮕﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺳﺘﺎره از ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎد ﯾﺎ ‫ﺑﺪش ﻣﯿﺎد. ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ و ﺑﭽﺴﺒﻢ ﺑﻪ درﺳﻢ. اﮔﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﯿﻦ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﺎﻓﺘﻪ ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ ﺧﺪا ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد. ﺗﺮﺟﯿﺢ دادم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺟﻨﮓ ﻧﮑﻨﻢ و ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ واﮔﺬار ﮐﻨﻢ.

‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻣﻦ رو از درﺳﺎم ﻋﻘﺐ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ. ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ و ﻗﺒﻮل ﺷﺪن ﺗﻮی ﮐﻨﮑﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ زﺣﻤﺘﯽ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ ‫ﺑﺪﺳﺖ اورده ﺑﻮدم دوﺑﺎره در وﺟﻮدم ﻗﻮت ﮔﺮﻓﺖ. ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺷﺎﮔﺮد زرﻧﮕﯽ ﻧﺒﻮدم وﻟﯽ ﻫﺮﻃﻮری ﺑﻮد واﺣﺪﻫﺎ رو ﭘﺎس ﻣﯿﮑﺮدم ﺗﺎ ‫اﺧﺮ اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ. ﯾﮑﯽ دو روز ﺑﻌﺪ از اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﺑﺎ ﻣﻬﺮداد ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه رﻓﺘﯿﻢ.

ﺗﻮی دﻓﺘﺮ اﻣﻮزش ﮐﺎر ‫داﺷﺘﯿﻢ. ﮐﺎرم ﮐﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮداد ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮی ﺣﯿﺎط ﻣﻨﺘﻈﺮش ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ. روی ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﻤﮑﺘﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺳﺘﺎره اوﻣﺪ‫. دﯾﺪﻣﺶ وﻟﯽ ﺑﻪ روی ﺧﻮدم ﻧﯿﺎوردم و ﺳﺮم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ. ﯾﮑﻬﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﺎﻻی ﺳﺮم اﯾﺴﺘﺎده ﺳﺮم را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻢ. داﺷﺖ ﺑﻬﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و روﺑﺮوش اﯾﺴﺘﺎدم.

-ﺳﻼم.

-ﺳﻼم اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟

ﻟﺤﻦ ﺻﺪاش ﮔﺮم و دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮد. ﮔﻔﺘﻢ:

-اره ﺗﻮ ﭼﯽ؟

-ﭼﻨﺪ روزی ﻣﯿﺸﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮن واﺣﺪ ﻣﯿﮕﯿﺮی؟

‫-ﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮم ﻣﺴﺎﻓﺮت.

‫-ﻣﺴﺎﻓﺮت؟ ﮐﺠﺎ؟

‫-ﺷﻤﺎل ﺗﻮ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮن ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ؟

‫-ﻣﻦ و ﭘﺪرﺟﻮﻧﻢ ﻫﻢ ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ دو ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺷﻤﺎل.

-ا ﮐﺠﺎ ﮐﺪوم ﺷﻬﺮ؟

‫ﯾﮑﻬﻮ اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:

-ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ رﺑﻄﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟

-درﺳﺘﻪ ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻓﻀﻮﻟﯽ ﮐﻨﻢ.

ﺳﺘﺎره اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدش اوﻣﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ:

‫-ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺪی ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ وای... ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﻮ ﮔﻔﺘﻢ... اﺻﻼ اﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ‫زدم؟... ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام...

‫ﺧﺪای ﻣﻦ! ﺳﺘﺎره ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮری ﺟﻮاب ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺪاد؟ اﺻﻼ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪم داره ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ؟! ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯾﻪ ﺟﻮری ﺑﻪ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪم ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم اﮔﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اوﻧﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﮔﻔﺘﻢ:

‫-ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺳﺘﺎره ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻧﻤﯿﺨﻮاد اﻧﻘﺪر ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﻨﯽ. ﻣﯿﺨﻮای ﺑﺮات ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﮕﯿﺮم ﺑﺮی ﺧﻮﻧﻪ؟

-ﺧﻮﻧﻪ؟ ﻧﻪ... راﺳﺘﺶ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﮐﻪ... ﻣﯿﺎی ﺑﺮﯾﻢ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻣﻨﻮ ﺑﺮدی؟... ﺑﺮﯾﻢ؟

‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم. ﻓﮑﺮﺷﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﺳﺘﺎره ﺑﺎ ﻣﻦ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﯿﺮون ﺑﺬاره. ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻓﺮﺻﺖ رو از دﺳﺖ ﺑﺪم ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪم ﺑﺮم ‫دﻧﺒﺎل ﻣﻬﺮداد و ﺳﺘﺎره ﺗﻮی اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺸﯿﻤﻮن ﺑﺸﻪ. ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﻮن دوروﺑﺮ ﺑﻮد ﺳﭙﺮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮداد ﺑﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ‫ﺳﺘﺎره رﻓﺘﻢ ﺑﯿﺮون و ﺑﻌﺪا ﺑﻬﺶ زﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻢ.

ﺑﺎ ﺳﺘﺎره رﻓﺘﯿﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﺮﯾﺎ ﮐﻠﺒﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ.

ادامه دارد ...

داستان: هم قفس // نویسنده: ساناز فرجی // منبع: 98ia