جادوی ِ خاطرات
هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار منجادوی ِ خاطرات
هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار منهم قفس (13)
هم قفس (13)
_ﺑﻪ ﺧﺪا ﭘﺪر ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻤﺶ، ﻫﻤﻪ ﻓﮑﺮام رو ﮐﺮدم. ﻣﻦ ﺑﺎ دﮐﺘﺮش ﮐﺎﻣﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم، ﺳﺘﺎره ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻣﺪت آراﻣﺶ اﺣﺘﯿﺎج داره، ﻣﺸﮑﻠﺶ اﺻﻼ ﻋﻤﯿﻖ ﻧﯿﺴﺖ. وﻗﺘﯽ ﻧﺎﻣﺰدش وﻟﺶ ﮐﺮد از ﻧﻈﺮ روﺣﯽ ﺑﻬﻢ رﯾﺨﺖ ﯾﻪ ﻣﺪت وﻗﺖ ﻻزم داره ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺸﻪ. ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ.
ﭘﺪر دوﺑﺎره ﺳﮑﻮت ﮐﺮد. ﺑﻌﺪاز ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺳﺮش رو ﺗﮑﻮن دادو ﮔﻔﺖ:
_ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺐ، ﺑﻬﺘﺮه اول ﯾﻪ ﻣﺪت ﻧﺎﻣﺰد ﺑﺎﺷﯿﺪ، اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻠﺶ ﮐﺎﻣﻼ ﻓﮑﺮات و ﺑﮑﻦ، اﮔﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺜﺒﺘﯽ رﺳﯿﺪی ﻗﺮار ﺑﺬار ﺗﺎ ﺑﺮای ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﺑﺮﯾﻢ.
_ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﻣﺪت ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ازﺗﻮن ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ.
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺻﻮرت روﯾﺎ و ﭘﺪر روﺑﻮﺳﯿﺪم. ﭘﺪرم از روﺑﻮﺳﯽ ﻣﺘﻨﻔﺮه، اون روز ﻫﻢ ﺑﺎ اﮐﺮاه ﺑﺌﻮن ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻮﺳﻤﺶ، اﺧﻼق ﻫﺎی ﺧﺎﺻﯽ داره، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮده، ﺗﺎ اﺗﺎﻗﻢ ﭘﺮواز ﮐﺮدم و ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﺳﺘﺎره ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ.
_اﻟﻮ؟
_ﺳﻼم اﻓﺸﯿﻦ، ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﭘﺪرت اوﻣﺪ؟ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻦ؟
_ﺳﻼم ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻋﺰﯾﺰم، ﻗﺮار ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری رو ﮐﯽ ﺑﺬارﯾﻢ؟
ﺳﺘﺎره ﺟﯿﻐﯽ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺸﯿﺪ:
_راﺿﯽ ﺷﺪ؟
_ﻣﮕﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﺴﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﻪ؟
_ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ اﻓﺸﯿﻦ، ﺣﺎﻻ ﮐﯽ ﻣﯿﺎﯾﺪ؟
_ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ.
_اﻣﺮوز ﭼﻨﺪ ﺷﻨﺒﻪ اس؟
_دوﺷﻨﺒﻪ.
_ﭘﻨﭻ ﺷﻨﺒﻪ ﺧﻮﺑﻪ، ﻧﻪ، ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ، ﻣﻦ و ﭘﺪر ﻣﻨﺘﻈﺮﯾﻢ، راﺳﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﯿﻦ؟
_ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ و ﭘﺪر و روﯾﺎﺟﻮن، ﺷﺎﯾﺪ ﻋﻤﻪ ﻓﺨﺮی و ﻋﻤﻮ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻦ، ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ، اﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻪ ﮐﯽ ﻣﯿﺎد؟ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ دارم ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟!
_دﯾﻮوﻧﻪ ﻣﮕﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ؟
_دوﺳﺖ داری اﻧﮕﺸﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﺮات ﻣﯽ ﺧﺮم ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺑﺎﺷﻪ؟
_ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاره، ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﯿﻘﻪ ﺗﻮ ﺧﺮﯾﺪاری ﺑﺸﻪ، زﯾﺎد ﮔﻨﺪه ﻧﺒﺎﺷﻪ، دوﺳﺖ ﻧﺪارم.
_ﭼﺸﻢ، ﻓﺮدا ﺑﺮات ﯾﻪ ﺣﻠﻘﻪ روﯾﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﺮم.
ﺗﻠﻔﻦ رو ﮐﻪ ﻗﻄﻊ ﮐﺮدم دوﺑﺎره رﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ، ﭘﺪر و روﯾﺎﺟﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدن و ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدن، ﻫﺮدو ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﻦ ﺳﮑﻮت ﮐﺮدن.
_ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ ﻫﻢ ﺧﻮاﺳﮕﺎرﯾﻪ ﻫﻢ ﺑﻠﻪ ﺑﺮون.
روﯾﺎﺟﻮن ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ:
_ﭼﻘﺪر زود! ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎوردی؟
ﭘﺪر ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:
_ﺗﺼﻤﯿﻤﺖ رو ﮔﺮﻓﺘﯽ، وﻟﯽ ﺑﺪون ﻓﮑﺮ، ﻣﻄمئنی ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ؟
_ﺑﻠﻪ ﭘﺪر.
_ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺐ، ﻓﺮدا ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ ﺑﺎ روﯾﺎ ﺟﻮن ﺑﺮﯾﺪ و ﺧﺮﯾﺪ ﮐﻨﯿﺪ.
روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎ روﯾﺎ رﻓﺘﯿﻢ و اﻧﮕﺸﺘﺮ ﺧﺮﯾﺪم. روﯾﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاش ﯾﻪ ﻗﻮاره ﭘﺎرﭼﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﯾﻪ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ. ﻫﻤﻮن ﻃﻮری ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺸﻤﺎش ﭘﺮاز اﺷﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ.
ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ ﺳﻪ ﺗﺎﯾﯽ ﻫﻤﺮاه ﻋﻤﻪ ﻓﺨﺮی ﮐﻪ ﭼﻬﺎر، ﭘﻨﭻ ﺳﺎل از ﭘﺪرم ﭘﺪرم ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد رﻓﺘﯿﻢ ﺧﻮاﺳﮕﺎری، ﯾﻪ دﺳﺘﻬ ﮕﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮓ و ﯾﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﻢ ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ. ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺖ و ﺷﻠﻮارﻫﺎم رو ﭘﻮﺷﯿﺪم، ﮐﻔﺶ ﻫﺎم رو ﺑﺎ واﮐﺲ ﺧﺎﺻﯽ واﮐﺲ زدم واز ﭘﺪر ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﻘﻪ ﮐﺮوات ﮐﻠﻔﺘﯽ ﺑﺮام ﺑﺰﻧﻪ.
روز ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری روز ﻋﺠﯿﺒﯿﻪ، ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﻣﯽ ﯾﺮم دﻟﻬﺮه ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺘﻢ. روﯾﺎ جون ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ، ﻫﻤﻪ آدﻣﺎ روز ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری ﻧﮕﺮان و دﻟﻮاﭘﺲ ﻫﺴﺘﻢ ﭼﻮن ﯾﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺰرگ ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻫﻤﯿﻦ روزه.
ﺳﺘﺎره ﮐﺖ و داﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﯿﮑﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ زﯾﺒﺎﯾﯿﺶ رو ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد، ﻣﻮﻫﺎش رو دورش رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد و آراﯾﺶ ﻣﻼﯾﻤﯽ داﺷﺖ. روﯾﺎ ﺟﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺘﺎره رو ﭘﺴﻨﺪﯾﺪ. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﭘﯿﺶ رﻓﺖ و ﻗﺮار ازدواج ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ. ﺑﺪون ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ. ﻗﺮار ﺷﺪ ﺑﻌﺪاز ﭘﺎﯾﺎن داﻧﺸﮕﺎه ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﻨﯿﻢ، آﻗﺎی ﺣﮑﻤﺖ ﻫﻤﻮن روز ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎش ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎد وﺻﯿﻐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﺨﻮﻧﻪ، ﺗﺎ ﻫﻢ رﻓﺖ و آﻣﺪاﻣﻮن ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ دﯾﮕﻪ رو ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﻢ. ﺑﻌﺪاز ﺗﻤﺎم
ﺷﺪن ﺻﯿﻐﻪ اﮔﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻮاﻓﻖ ازدواج ﺑﻮدﯾﻢ ﻣﺪﺗﺶ رو ﺗﻤﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن درﺳﻤﻮن.
ﺗﺎ دوﺳﺖ آﻗﺎی ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮداد ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎد، اوﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮدش رو رﺳﻮﻧﺪ. وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ، ﭘﺪرم ﻫﻤﻪ رو ﺑﻪ ﺻﺮف ﺷﺎم دﻋﻮت ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﮔﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺧﻠﻮت ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﺮﯾﻢ. ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره ﻫﻢ از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻪ رﻓﺘﯿﻢ ﺑﯿﺮون، آﻗﺎی ﺣﮑﻤﺖ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺘﺎره اون ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺑﻤﻮﻧﻪ، ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره رﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ اوﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﺸﺘﺮﮐﻤﻮن رو ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﮔﻮﺷﻪ دﻧﺞ ﺗﺮﯾﺎ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻃﺮف ﺳﺘﺎره داده ﺷﺪ. ﻏﺬا رو ﺳﻔﺎرش دادﯾﻢ و ﮔﺮم ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪﯾﻢ.
_دو ﻫﻔﺘﻪ وﻗﺖ داری ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﺮای ﺟﺸﻦ ﻧﺎﻣﺰدی ﻣﻮن آﻣﺎده ﮐﻨﯽ.
_دﻟﻬﺮه دارم، ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻮب ﭘﯿﺶ ﺑﺮه؟
_ﻣﻄمئن ﺑﺎش، اون ﻗﺪر زود ﻣﯽ ﮔﺬره ﮐﻪ ﺧﻮدت ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯽ، ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ درﺳﻤﻮن ﺗﻤﻮم ﺷﺪه و ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدت رو ﺑﺮای ﻋﺮوﺳﯽ آﻣﺎده ﮐﻨﯽ.
_اوه، ﮐﻮ ﺗﺎ ﺳﺎل دﯾﮕﻪ، ﮐﯽ ﻣﺮده، ﮐﯽ زﻧﺪه؟
_ﺗﻮ زﻧﺪه، وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﺮده ﻋﺸﻖ ﺗﻮ.
ﺳﺘﺎره ﺧﻨﺪﯾﺪ.
_ﺗﻮ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧﻮای دﺳﺖ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺑﺮداری؟
_ﻫﯿﭻ وﻗﺖ، ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ و ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺗﻮی ﻗﻠﺒﻤﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ اداﻣﻪ داره.
_اﮔﻪ ﻋﺸﻘﻢ از ﻗﻠﺒﺖ ﺑﺮه ﺑﯿﺮون ﭼﯽ؟
_ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰی اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره، ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ وﺟﻮد ﭘﺮﺷﻮر و ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ رو در ﮐﻨﺎرم اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از ﻗﻠﺒﻢ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ ره.
ﺳﺘﺎره ﯾﮑﻬﻮ ﺟﺪی ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﯿﺮون رو ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
_ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﻗﺮص ﻫﺎت رو ﺧﻮردی؟
_ﻧﻪ، ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺧﻮب ﺷﺪم؟
_ﭼﺮا، وﻟﯽ ﻣﮕﻪ ﻧﺸﻨﯿﺪی دﮐﺘﺮت ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ درﻣﺎﻧﺖ رو ﺟﺪی ﺑﮕﯿﺮی؟
_ﻣﻦ دﯾﻮوﻧﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ اﻓﺸﯿﻦ.
_ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻋﺰﯾﺰم، ﻣﯽ دوﻧﻢ.
دﺳﺖ ﻫﺎش رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﻮﺳﯿﺪم.
_ﺑﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﺳﺘﺎره، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ از اﻣﺮوز ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻣﺎل ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ اﯾﻢ.
دﺳﺖ ﻫﺎش رو از دﺳﺘﻢ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ.
_ﻣﻦ ﻣﺎل ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ اﻓﺸﯿﻦ، ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم، ﻣﻦ دوﺳﺘﺖ دارم اﻓﺸﯿﻦ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺧﺘﺼﺎص ﻧﺪارم.
_ﺑﺎﺷﻪ، ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﯽ، ﺣﺎﻻ ﺑﺨﻨﺪ، ﻧﺬار اﯾﻦ روز ﻗﺸﻨﮓ ﺧﺮاب ﺑﺸﻪ.
ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ زدﯾﻢ و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺷﺎم ﺷﺪﯾﻢ. وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﯿﻮﻣﺪه ﺑﻮد.
از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪﯾﻢ. ﻋﻠﯽ آﻗﺎ اوﻣﺪ ﻃﺮﻓﻤﻮن. ﻧﺮﮔﺲ ﻫﻢ ﭘﺸﺘﺶ دوﯾﺪ، ﮐﻠﯽ ﺑﻬﻤﻮن ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺘﻦ و ﻣﺎ رو ﺗﺎ ﺟﻠﻮی در ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮدن و رﻓﺘﻦ. در ورودی رو ﺑﺎز ﮐﺮدم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺳﺘﺎره، روی ﭘﻠﻪ ﻫﺎی ﻃﻮﯾﻞ ورودی اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدو ﺑﺎغ رو ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮد. ﭼﺮاغ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻢ ﺗﻮی ﺑﺎغ روﺷﻦ ﺑﻮد اوﻧﺠﺎ رو وا ﻗﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد.
_ﻧﻤﯿﺎﯾﯽ ﺗﻮ؟
ﺳﺘﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻃﺮف ﻣﻦ و وارد ﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪ. ﺗﻤﺎم ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻬﺶ ﻧﺸﻮن دادم، ﺧﻮدش ازم ﺧﻮاﺳﺖ. وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺟﻠﻮی اﺗﺎق ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ:
_اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻢ اﺗﺎق ﻣﺎﺳﺖ.
در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﮐﺮدم، ﺳﺘﺎره ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺗﻮی اﺗﺎق اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ:
_اﺗﺎق ﺗﻮ اﻧﺪازه ﮐﻞ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ. ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ اﻓﺸﯿﻦ، ﻓﮑﺮش رو ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم، ﻧﺎﻣﺎدرﯾﺖ واﻗﻌﺎ ﺑﺎ ﺳﻠﯿﻘﻪ اس.
_آره، وﻟﯽ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺳﻠﯿﻘﮕﯽ ﺗﻮ، ﺧﺮﯾﺪن وﺳﺎﯾﻞ ﮔﺮون ﻗﯿﻤﺖ و ﻗﺸﻨﮓ ﮐﻪ ﮐﺎری ﻧﺪاره، ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺗﺰﺋﯿﻨﺎت رو ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎری، ﻣﺜﻞ ﮐﺎری ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮن ﮐﺮدی. ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺧﻮای ﺑﯿﺎی ﺗﻮ؟
ﺳﺘﺎره ﺑﺎ ﻗﺪم ﻫﺎﯾﯽ لرﻟﺰان اوﻣﺪ ﺗﻮی اﺗﺎق، در رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮدم.
_اﺗﺎق ﻗﺸﻨﮕﯽ داری؟
_اﺗﺎق ﻗﺸﻨﮕﯽ دارﯾﻢ. وای ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﺳﺘﺎره ﭼﻘﺪر ﺑﺮای اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﻐﻠﺖ ﮐﻨﻢ اﻧﺘﻈﺎرﮐﺸﯿﺪم!
ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ رو ﻏﺮق ﺑﻮﺳﻪ ﮐﺮدم. ﻣﻮﻫﺎش رو ﻧﻮازش ﮐﺮدم و ﺑﻮی ﺗﻨﺶ رو ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد اﺳﺘﺸﻤﺎم ﮐﺮدم.
_ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺮوز اﺟﺎزه اﯾﻦ ﮐﺎرا رو ﻧﻤﯽ دادم ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ ﺳﮑﻮت ﮐﺮدم.
_ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺎ ﺑﻬﺮوز ﻓﺮق دارم.
_اﻣﯿﺪوارم.
ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد، ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ ﺑﻮد در ﺣﺴﺮﺗﺶ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدم، ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد اﻧﺘﻈﺎرش رو ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدم و ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آرزوم ﺑﻮد از دﻫﻦ ﺳﺘﺎره ﺑﺸﻨﻮم، ﻫﻤﻪ اش ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻮد، ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺘﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻤﺎم اﯾﻨﺎ رو ﺧﻮاب دﯾﺪم وﻟﯽ ﺗﻤﺎم اون روز واﻗﻌﯽ ﺑﻮد.
ﺻﺒﺢ دوﺗﺎﯾﯽ رﻓﺘﯿﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﺑﺨﻮرﯾﻢ. روﯾﺎﺟﻮن ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺎﻫﺎرﺧﻮری ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد،وﻗﺘﯽ ﻣﺎرو دﯾﺪ ﺟﯿﻐﯽ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺻﻮرت ﻫﺎﻣﻮن رو ﺑﻮﺳﯿﺪ.
_ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﯿﺪار ﺷﺪﯾﻦ؟ دﯾﺸﺐ وﻗﺘﯽ اوﻣﺪﯾﻢ ﻣﺎﺷﯿﻨﺖ رو دﯾﺪم ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ زودﺗﺮ از ﻣﺎ رﺳﯿﺪﯾﺪ. ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮه ﮐﺎرﺧﻮﻧﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ وﻟﯽ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺧﻮاب ﺑﻮدﯾﺪ. ﺳﺘﺎره ﺟﻮن دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﯿﺎی اﯾﻦ ﺟﺎ ﺧﻮدم ازت اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﻨﻢ.
ﺳﺘﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ:
_اﯾﺮادی ﻧﺪاره، اﻓﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﮐﺮد.
ﻫﺮ ﺳﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ و دور ﻫﻢ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺧﻮردﯾﻢ، ﺑﻌﺪش ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﺗﻮی ﺑﺎغ ﻗﺪم زدﯾﻢ و ﻣﻦ ﺳﺘﺎره رو ﺑﺮدم ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن. ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ زﯾﺎد ﭘﯿﺶ ﻫﻢ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ، آﻗﺎی ﺣﮑﻤﺖ ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻗﻠﺒﯽ داﺷﺖ و ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪ. دو ﻫﻔﺘﻪ ﻋﯿﻦ ﺑﺮق و ﺑﺎد ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﻮی اون دو ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره ﺑﺪﺟﻮری در ﮔﯿﺮ آﻣﺎده ﮐﺮدن ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﺎﻣﺰدی ﺑﻮدﯾﻢ.
اون ﺷﺐ ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روزای زﻧﺪﮔﯿﻤﻮن ﺑﻮد، ﺳﺘﺎره ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻢ رﻧﮕﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدو ﻣﻮﻫﺎش رو ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺒﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺟﻤﻊ ﮐﺮده ﺑﻮد، ﯾﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﻞ ﻇﺮﯾﻒ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺑﺎزوش، واﻗﻌﺎ دﯾﺪﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد.ﻫﻨﻮز ﻋﮑﺲ ﻫﺎی اون ﺷﺐ رو دارم، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ از دﯾﺪﻧﺸﻮن ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻬﻢ دﺳﺖ ﻣﯽ ده. ﯾﻪ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﮓ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﯿﻦ ﻫﺴﺘﯽ و ﻓﻨﺎ، ﮐﻪ ﺑﻨﺪﺑﻨﺪ وﺟﻮدم و ﺑﻪ آﺗﯿﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﻮﻧﻪ و ﻧﺎﺑﻮدم ﻣﯽ ﮐﻨﻪ.
ﺟﺸﻦ ﻧﺎﻣﺰدی رو ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. ﺳﺘﺎره ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﻬﻤﻮن زﯾﺎدی ﻧﺪاﺷﺘﻦ وﻟﯽ روﯾﺎﺟﻮن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺗﻤﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ و دوﺳﺘﺎش رو دﻋﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد. اون ﺷﺒ ﻼدن ﻫﻢ دﻋﻮت ﺑﻮد، ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﺣﺎﻟ ﻮ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻃﻮری ﻧﺸﻮن ﻣﯽ داد! وﻗﺘﯽ ﺳﺘﺎره رو ﻋﺪه ای از ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ ﺑﺮدن ﺗﻮی ﺟﻤﻊ ﺧﻮدﺷﻮن ﻻدن اوﻣﺪ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ.
_اﻣﯿﺪوارم ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺸﯿﺪ.
_ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ.
_ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم از ﺳﺘﺎره ﺧﻮﺷﺖ ﺑﯿﺎد، رﻓﺘﺎرت ﭼﯿﺰی ﻧﺸﻮن ﻧﻤﯽ داد.
_ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﺷﯿﭙﻮر دﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮم و اﻋﻼم ﮐﻨﻢ.
_ﻣﯽ دوﻧﯽ اﻓﺸﯿﻦ، ﺷﺎﯾﺪ درﺳﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻧﺎﻣﺰدﯾﺖ اﯾﻨﻮ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ وﻟﯽ ﺗﻮ و ﺳﺘﺎره اﺻﻼ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرﯾﺪ.
_ﭼﺮا؟
_ﺧﺐ از ﻧﻈﺮ ﻇﺎﻫﺮی ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق دارﯾﺪ.
_ﯾﻌﻨﯽ ﻗﯿﺎﻓﻪ، ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻦ زﺷﺘﻢ، ﭼﻮن ﺳﺘﺎره ﻣﺜﻞ ﺳﺘﺎره ﻫﺎ زﯾﺒﺎ و ﻗﺸﻨﮕﻪ.
_ﻧﻪ، ﻣﻨﻈﻮرم ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﻨﻈﻮرم ﺧﻮﻧﻮاده اس، اوﻧﺎ ﺧﯿﻠﯽ از ﺷﻤﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮن.
_اﯾﻦ اﺻﻼ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻻدن. ﻣﮕﻪ ﻣﺎ ﭼﯽ ﺑﻮدﯾﻢ؟ ﯾﺎ ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ؟ ﻫﻤﻪ ﻣﻮن از ﯾﻪ ﺟﺎ اوﻣﺪﯾﻢ و ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ. ﻣﻦ، ﺳﺘﺎره رو ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم، ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﻦ! ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻘﺪر روﯾﺎﯾﯽ و دﻟﻔﺮﯾﺒﻪ! ﻻدن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺳﺘﺎره رو ﮐﻪ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺗﻮی ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﯿﺪ ﺑﯿﻦ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮم و آﻗﺎ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ:
_ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام اﻓﺸﯿﻦ وﻟﯽ ﻣﻦ اﺻﻼ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪارم،اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﺒﺎﺷﻪ، ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﯽ ازت ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽ اوﻣﺪ دﭼﺎر اﯾﻦ اﺣﺴﺎس ﺷﺪم، در ﻫﺮ ﺻﻮرت اﻣﯿﺪوارم زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻦ.
ﺣﺮف ﻫﺎی ﻻدن اﺻﻼ ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد، ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺣﺴﺎس اون،ﺷﺐ ﻗﺸﻨﮕﻢ رو ﺧﺮاب ﮐﻨﻢ. ﯾﮑﯽ دوﺳﺎﻋﺖ از ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره از ﺟﻤﻊ ﻣﻬﻤﻮﻧﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ رو ﺗﺮک ﻧﮑﺮده ﺑﻮدن ﺟﺪا ﺷﺪﯾﻢ و رﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﻣﻬﺮداد رو ﺑﺮﺳﻮﻧﯿﻢ.
ﺑﺮدن ﻣﻬﺮداد ﺑﻬﻮﻧﻪ ﺑﻮد، در اﺻﻞ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎﻋﺘﯽ دوﺗﺎﯾﯽ ﺗﻮی ﺷﻬﺮ ﺑﭽﺮﺧﯿﻢ، اون ﺷﺐ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺘﺎره ﮔﻔﺖ:
_اﻓﺸﯿﻦ، ﻻدن از ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎد، ﻧﻪ؟
_ﭼﻄﻮر ﻣﮕﻪ؟
_آﺧﻪ اﻣﺸﺐ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮ ﺣﺎل ﻧﺒﻮد، زﯾﺎد ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﻦ و ﺗﻮ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺑﺸﯿﻢ و ﺑﯿﺎد ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻠﻮت ﮐﻨﻪ، وﻗﺘﯽ روﯾﺎﺟﻮن ﻣﻦ و ﺑﺮد ﭘﯿﺶ دوﺳﺘﺎش ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ؟
_ﻫﯿﭽﯽ، ﻓﻘﻂ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ، ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﯾﻪ ذره راﺟﻊ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮک ﻣﺘﻠﮏ ﭘﺮوﻧﺪ.
_ﻫﻤﯿﻦ؟
_ﻫﻤﯿﻦ، ﺗﻮ از ﭼﯿﺰی ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪی؟
_اﮔﻪ ازت ﯾﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﺨﻮام ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟
_ﺣﺘﻤﺎ.
_دوﺳﺖ ﻧﺪارم دﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﻻدن ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﯽ، راﺳﺘﺶ اﻣﺮوز ﺑﻬﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﻮدﯾﻢ ﺷﺪ.
_ﻣﻦ و ﺗﻮ زن و ﺷﻮﻫﺮﯾﻢ، ﺗﻮی ذﻫﻦ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﻮی، ﭼﻪ ﻟﺰوﻣﯽ داره ﮐﻪ ﺑﻪ ﻻدن ﺣﺴﻮدی ﮐﻨﯽ؟ اون ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ ﻣﻨﻪ، ﻣﺜﻞ ﻣﻬﺮداد، وﻟﯽ اﮔﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺟﻮری ﻣﯽ ﺧﻮای ﻣﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪارم.
ﺳﺘﺎره ﺧﻨﺪﯾﺪ.
- اﻓﺸﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ اﯾﻦ راﺣﺘﯽ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ.
- ﺳﺘﺎره وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﺮا ﻣﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ﺗﻮ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻢ؟
- اﻓﺸﯿﻦ ﻣﯿﺎی دوﺗﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺷﻤﺎل؟
-ﺳﺘﺎره اﺗﻔﺎﻗﺎ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺑﯿﻪ، ﮐﯽ ﺑﺮﯾﻢ؟
اﻓﺸﯿﻦ_ ﻣﺜﻼ ﭘﺲ ﻓﺮدا، ﭼﻄﻮره؟ آﺧﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﻪ روﯾﺎﺟﻮن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺴﺎط اﻣﺸﺐ رو ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯿﻢ.
ﺳﺘﺎره_ ﻋﻠﯽ و ﻧﺮﮔﺲ ﺑﻬﺶ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ.
اﻓﺸﯿﻦ_وﻟﯽ اﯾﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻮده، دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد روﯾﺎ رو ﺑﺎ ﯾﻪ ﺧﻠﻮار ﮐﺎر ول ﮐﻨﻢ و ﺑﺮم ﻣﺴﺎﻓﺮت. اﯾﻦ ﺟﻮری ﻋﺬاب وﺟﺪان ﻣﯽ ﮔﯿﺮم.
ﺳﺘﺎره_ﻫﺮﺟﻮری راﺣﺘﯽ، ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺘﻮن ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﭘﺲ ﻓﺮدا ﻣﯽ رﯾﻢ ﺷﻤﺎل؟
_آره ﻋﺰﯾﺰم، ﻣﯽ رﯾﻢ. ﭘﺪرﺟﻮن رو ﻣﯽ ﺳﭙﺎرم دﺳﺖ ﻣﻬﺮداد ﮐﻪ ﻫﺮ روز ﺑﻬﺶ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻪ، ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺮاش ﻣﯿﺬارم، ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ روﯾﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ. اﯾﻦ ﺟﻮری ﺑﺮای ﻣﻬﺮداد ﻫﻢ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎد.
_ﻣﺮﺳﯽ اﻓﺸﯿﻦ، ﺗﻮ واﻗﻌﺎﺧﻮﺑﯽ!
_ﺗﻮ ﻫﻢ ﺧﻮﺑﯽ ﺳﺘﺎره ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ﻣﻦ.
دوروز ﺑﻌﺪ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره رﻓﺘﯿﻢ ﺷﻤﺎل، ﺳﻪ روز اول ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﮔﺬﺷﺖ، ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺷﺐ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ رﺳﺘﻮران ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﻬﻮ ﺳﺘﺎره ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﺰ ﭘﺸﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.
ﺳﻪ ﺗﺎ دﺧﺘﺮ ﺟﻮون ﻧﺸﺘﻪ ﺑﻮدن دور ﯾﮏ ﻣﯿﺰ و ﻗﻠﯿﻮن ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪن، ﺳﺘﺎره ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻬﺸﻮن ﮔﻔﺖ:
_دﻧﺒﺎل ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻦ؟
دﺧﺘﺮا ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﺎره ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن، ﻣﻦ از ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺷﺎخ در ﺑﯿﺎرم ،اﺻﻼ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺳﺘﺎره داره ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﻣﺎ داﺷﺘﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﻬﻮ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﺪ. اون دﺧﺘﺮ ﯾﮑﯽ، دوﺑﺎر ﯾﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﺪﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ:
_ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ﺧﺎﻧﻮم،ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟
ﺳﺘﺎره ﯾﮑﻬﻮ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ:
_ﮐﺜﺎﻓﺖ ﻫﺎی ﻫﺮﺟﺎﯾﯽ، اﯾﻦ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻨﻪ، ﺑﺮﯾﻦ دﻧﺒﺎل ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﮕﺮدﯾﻦ، ﺷﻨﯿﺪﯾﻦ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ؟
ﺗﻤﺎم رﺳﺘﻮران ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدن، ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ اون دﺧﺘﺮا ﺑﺨﻮان ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﺘﺎره ﺑﺪن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و دﺳﺖ ﺳﺘﺎره رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻫﻤﻮن ﺟﻮری ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮدﻣﺶ ﺑﯿﺮون از اوﻧﺎ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺮدم. وﻗﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ، اون ﻗﺪر ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﺻﻢ رو روی ﭘﺪال ﮔﺎز ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدم، ﺳﺘﺎره ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ روﺑﺮو ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺘﻢ:
_ﺧﻮدت ﻓﻬﻤﯿﺪی ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدی ﺳﺘﺎره؟
_داﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮن رﯾﺰ رﯾﺰت ﻣﯽ ﮐﺮدن، ﮐﻮر ﺑﻮدی؟ ﻧﺪﯾﺪی؟
_ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ ﺳﺘﺎره؟ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺖ ﺑﻪ اوﻧﺎ ﺑﻮد، از ﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﯽ دی ﮐﻪ دارن ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻦ؟
_ﻓﮑﺮ ﮐﺮدی ﻣﻦ ﺧﺮم؟ ﺗﻮ رو ﮐﻪ دﯾﺪم، ﺑﺪت ﻧﯿﻮﻣﺪه ﺑﻮد، دوﺳﺖ داﺷﺘﯽ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم ﺗﺎ ﻣﯽ رﻓﺘﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ اوﻧﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯽ.
_ﺗﻮ واﺳﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ ﺑﺮی و ﻣﯽ دوزی؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ دو ﺳﺎل ﺑﻪ ﻫﯿﭻ دﺧﺘﺮی ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮدم، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﻢ، ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺑﻬﺖ رﺳﯿﺪم ﭼﺸﻤﺎم ﻫﺮز ﺑﺮه؟ اون ﻫﻢ ﺟﻠﻮی ﺗﻮ؟
_آﻫﺎ، ﺧﻮب ﺧﻮدت رو ﻟﻮ دادی، ﭘﺲ وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ از اﯾﻦ ﻏﻠﻄﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟
_ﺳﺘﺎره ﺗﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﯽ ﮐﻪ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ؟ اﯾﻦ ﭼﻪ ﻃﺮز ﺣﺮف زدﻧﻪ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮام، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺎش ﮐﺞ ﺑﺮه ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ زﻧﺶ ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ، ﻣﻦ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدن رو ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دم، ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻮ رو ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردم اذﯾﺖ ﮐﻨﻢ؟ ﯾﺎ ﺧﻼف ﻋﺸﻘﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ؟
_ﻫﻤﻪ ﺗﻮن ﻫﻤﯿﻨﻄﻮرﯾﺪ، ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﯾﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎی ﻋﺎﺷﻘﻮﻧﻪ ﻃﺮﻓﺘﻮن رو ﺧﺮ ﮐﻨﯿﺪ،ﯾﻪ ﻣﺸﺖ ﺣﯿﻮون ﮐﻪ ﻻﯾﻖ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ.
اون ﻗﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪم ﮐﻪ ﮐﻢ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﻮی ﮔﻮﺷﺶ ﺑﺰﻧﻢ، ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ درﺑﺎره ﻣﻦ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ رو ﺑﮑﻨﻪ؟ ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم ﺳﺘﺎره رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ، ﺑﻬﺶ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ورزﯾﺪم، ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯿﻢ رو ﺑﺪم، ﻧﻪ، ﺣﻖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ رو ﺑﺸﻨﻮم. ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﻧﺰدم. وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﭘﯿﺎده ﺷﺪم و ﻣﺤﮑﻢ در ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺴﺘﻢ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺘﺎره ﻧﻤﻮﻧﺪم و رﻓﺘﻢ ﺗﻮی وﯾﻼ، ﯾﮑﺮاﺳﺖ رﻓﺘﻢ زﯾﺮ دوش، ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﯾﻪ ﮐﻤﯽ آروم ﺑﺸﻢ. رﻓﺘﻢ ﺗﻮی اﺗﺎق ﺧﻮاب، ﺳﺘﺎره ﺗﻮی ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﻮد. ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدو ﭘﺎﻫﺎش رو ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﮑﻮن ﻣﯽ داد. وﻗﺘﯽ از ﻫﺎل ﻃﺒﻘﻪ دوم رد ﻣﯽ ﺷﺪم دﯾﺪﻣﺶ وﻟﯽ اﺻﻼ ﺑﻬﺶ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮدم و رﻓﺘﻢ ﺗﻮی اﺗﺎق ﺧﻮاب روی ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪم و ﺳﯿﮕﺎر روﺷﻦ ﮐﺮدم، ﺳﯿﮕﺎر ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎر، دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺮم رو ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ دﯾﻮار، ﺳﺘﺎره اوﻣﺪو دراز ﮐﺸﯿﺪ.
ﺳﯿﮕﺎرم رو ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدم و ﮐﻠﯿﺪ ﭼﺮاغ ﺧﻮاب رو زدم، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪ. ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره در اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪﯾﻢ، ﺧﯿﻠﯽ دور از ﻫﻢ. اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻬﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺘﺎره ﻫﺴﺖ ﺑﺎﺷﻢ و ﻧﻮازﺷﺶ ﻧﮑﻨﻢ، دﻟﻢ داﺷﺖ از ﺗﻮی ﺳﯿﻨﻪ ام ﮐﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ، ﭘﯿﺶ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ اون ﻣﺮﯾﻀﻪ، ﻫﻨﻮز ﮐﺎﻣﻼ ﺧﻮب ﻧﺸﺪه، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﺎﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺮوز ﮐﺮده ﻣﺠﺒﻮرم ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ، ﺳﺘﺎره اﻻن ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﺪﺑﯿﻨﻪ وﻟﯽ اﯾﻨﺠﻮری ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ، اﮔﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺨﻮاد ﺳﺮو ﺻﺪاراه ﺑﻨﺪازه و آﺑﺮورﯾﺰی ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ.
ﺑﻮی ﻋﻄﺮش ﺗﻮی اﺗﺎق ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد و داﺷﺖ دﯾﻮوﻧﻪ ام ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻃﺮﻓﺶ و ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮدم. دﺳﺘﺎﻣﻮ ﮐﺸﯿﺪم روی ﻣﻮﻫﺎش، روی ﺻﻮرﺗﺶ،دﯾﺪم ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﯿﺴﻪ، ﺑﺎ زﺣﻤﺖ زﯾﺎد ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم، ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺸﻦ ﺑﻮد، ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ای ﺻﺒﺮ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻪ و آروم ﺑﺸﻪ، ﻓﻘﻂ آﻫﺴﺘﻪ اﺷﮑﺎﺷﻮ ﭘﺎک ﻣﯽ ﮐﺮدم.
_ﺳﺘﺎره ﻣﻦ، ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ، ﺑﺎور ﮐﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ اون دﺧﺘﺮا ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم، ﺗﻮی ﭼﺸﻤﺎی ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﯾﯽ، ﭼﻪ ﺟﻮری ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ رو ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ زن ﻧﺎز و ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ ﺑﮑﻨﻢ؟ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ زﺗﺪﮔﯽ ﻣﻨﯽ، ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ، ﻣﯽ ﺧﻮای ﻣﻨﻮ ﺑﮑﺸﯽ؟ ﻃﺎﻗﺖ دﯾﺪن اﺷﮑﺎت و ﻧﺪارم، ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ، ﻫﺮ ﮐﺎری ﺑﺨﻮای ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﻫﯿﭽﯽ ﻗﻠﺐ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﺖ روﺑﻪ درد ﺑﯿﺎره، ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ؟ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﺮم؛ ﭼﺸﻢ. ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻢ؛ ﭼﺸﻢ. ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﻨﺪ،ﺑ ﺎور ﮐﻦ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم ﻣﺎل ﺗﻮﺋﻪ، ﻓﻘﻂ ﻣﺎل ﺗﻮ.
ﺳﺘﺎره آروم وﻟﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮔﻔﺖ:
_ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ اﻓﺸﯿﻦ، ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ رو از دﺳﺖ ﺑﺪم، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮑﻬﻮ دﯾﻮوﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻢ، ﺑﻪ ﺧﺪا اﻣﺮوز ﻗﺮص ﻫﺎﻣﻮ ﺧﻮردم، ﺧﻮدت ﮐﻪ دﯾﺪی، وﻟﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﯾﮑﻬﻮ ﺧﻮن ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎم و ﮔﺮﻓﺖ، ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯿﻢ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ رو ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ از دﺳﺖ دادم، ﻣﺎدرم، ﭘﺪرم، ﺑﻬﺮوز، ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺗﻮ رو ﻫﻢ از دﺳﺖ ﺑﺪم. ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺷﻮن ﻓﺮق داری، دروغ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﻮوﻧﯽ، ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﺮﺻﺖ رو درﺑﯿﺎرم، ﺗﻮ ﻣﺎﻫﯽ اﻓﺸﯿﻦ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﭘﯿﺸﻢ ﺑﻤﻮﻧﯽ. ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﻨﻬﺎم ﻧﺬاری، ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﭘﯿﺪا ﺑﺸﻪ ﺗﻮ رو ازم ﺑﮕﯿﺮه.
_ﻋﺸﻖ وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺮس ﻧﺪاره، وﻗﺘﯽ ﺗﻮی ﻋﺸﻘﺖ ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﺮﺳﯽ، دﻟﺖ رو ﺻﺎف ﮐﻦ، ﺻﺪﺑﺎر ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻢ، ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯽ...... ﻓﻘﻂ ﺗﻮ..... ﻓﻘﻂ ﺗﻮ.
اون ﺷﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﺎرﺣﺘﯽ ﻫﺎش ﮔﺬﺷﺖ، از اون ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﻬﺨﺎﻃﺮ ﺳﺘﺎره ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮاﻇﺐ رﻓﺘﺎرم ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ از ﺣﺮف زدن ﺑﺎ دﺧﺘﺮای ﻓﺎﻣﯿﻞ و آﺷﻨﺎ ﻫﻢ دوری ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﺧﻨﺪه داره وﻟﯽ ﺳﺘﺎره ﺣﺘﯽ ﺑﻪ روﯾﺎ ﺟﻮن ﻫﻢ ﺣﺴﻮدی ﻣﯽ ﮐﺮد. وﻗﺘﯽ روﯾﺎ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﭘﯿﺸﺶ ﺑﻤﻮﻧﻢ، ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺘﺎره ﻫﻢ اوﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﻮد ﯾﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺮم ﭘﯿﺸﺶ.
ﺑﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪن ﺗﺮم ﺟﺪﯾﺪ وﺿﻊ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪ. ﻫﺮ روزی ﮐﻪ ﮐﻼس داﺷﺘﯿﻢ ﺳﺘﺎره ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ اوﻣﺪ داﻧﺸﮕﺎه ﺳﺮ ﺗﻤﺎم ﮐﻼس ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد، ﺣﺘﯽ ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎ ﮐﻼس ﺧﻮدﺷﻮ ﮐﻨﺴﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ، ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺳﻮال ﻫﻤ ﻨﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ از ﻫﻤﮑﻼﺳﯽ ﻫﺎی دﺧﺘﺮم ﺑﭙﺮﺳﻢ. ﻫﺮ ﮐﺪوﻣﺸﻮن ﻣﯽ اوﻣﺪن ﻃﺮﻓﻢ ﺳﺘﺎره ﯾﻪ ﺟﻮری ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رﻓﺖ. ﮐﻠﯽ ﺗﻮی داﻧﺸﮕﺎه ﺳﻮژه ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ، ﻫﻤﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻋﺎدت ﮐﺮدن ﻣﺎ رو ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﻦ. دورادور ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﻟﻘﺐ زﻧﺬﻟﯿﻞ داده ﺑﻮدن، وﻟﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮدم. ﺑﺮام اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪاﺷﺖ، اﺟﺎزه دادم ﻫﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮان ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﺰﻧﻦ، ﺑﺮام اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﻫﻤﯿﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﺘﺎره راﺿﯽ ﺑﺎﺷﻪ. ﯾﮏ روز ﮐﻪ دم در داﻧﺸﮕﺎه ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﮐﻼس ﺳﺘﺎره ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ، ﻻدن رو دﯾﺪم. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ از دﺳﺘﺶ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ.
_ﺳﻼم اﻓﺸﯿﻦ، ﭘﺲ ﺳﺘﺎره ﮐﻮ؟
_ﺳﻼم، اﻻن دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻼﺳﺶ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ.
_دﯾﺪی ﮔﻔﺘﻢ اﻓﺸﯿﻦ ﺧﺎن؟ دﯾﺪی ﮔﻔﺘﻢ اﺣﺴﺎس ﺑﺪی دارم؟ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﭼﻪ ﺟﻮری ﺗﻮ رو اﺳﯿﺮﺧﻮدش ﮐﺮده؟ ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺟﺮات ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ، ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ، ﺑﺒﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدی. ﺗﻤﺎم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از ﺗﻮ اﯾﻦ اﻧﺘﻈﺎر رو ﻧﺪاﺷﺖ.
_ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدم زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮدم، ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻦ، ﺑﮕﻦ. ﻫﻤﻪ ﺗﻮن ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺘﺎره ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯿﺶ ﯾﻪ ﺷﮑﺴﺖ داﺷﺘﻪ، اﯾﻦ رﻓﺘﺎراش ﻫﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ، ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻪ، ﻣﻦ از اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ راﺿﯿﻢ.
_دروغ ﻣﯽ ﮔﯽ، ﭼﻪ ﺟﻮری ﻣﯽ ﺷﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎی ﯾﮏ ﻧﻔﺮ رو زﻧﺠﯿﺮﮐﻦ و راﺿﯽ ﺑﺎﺷﻪ؟
_ﺑﺒﯿﻦ ﻻدن، ﻣﻦ زﻧﻢ رو دوﺳﺖ دارم، ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﺑﺨﻮاد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﻣﻦ واﻗﻌﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺘﺎره ﻣﺠﺒﻮرم ﺗﻮی راﺑﻄﻪ ﺑﺎ دﺧﺘﺮا ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮاﻋﺎت ﮐﻨﻢ.
_ﺧﻮدت داری ﻣﯽ ﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺘﺎره ﻣﺠﺒﻮرم، اﮔﻪ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭘﺲ دﯾﮕﻪ اﺟﺒﺎر ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽ ده؟
_ﺗﻮ داری ﻣﻦ و ﺳﯿﻦ ﺟﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟
_درﺳﺘﻪ، ﺑﻪ ﻣﻦ رﺑﻄﯽ ﺗﺪاره، ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم.
ﻻدن اﯾﻦ و ﮔﻔﺖ و رﻓﺖ. ﺣﻖ داﺷﺖ، اﮔﻪ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﺳﺘﺎره ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮدم دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺠﺒﻮرم. ﻻدن دوﺳﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد، دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﻢ و ﺑﮕﯿﻢ و ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ، دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره و ﻻدن و ﻣﻬﺮداد ﭼﻬﺎر ﺗﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون، ﻻدن و ﺳﺘﺎره دوﺳﺖ ﻫﺎی ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮای ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻦ وﻟﯽ ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻋﻤﻠﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ.
ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻣﻦ و ﺳﺘﺎره ﮐﻤﺘﺮ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺑﺮﺳﯿﻢ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺸﻐﻮل درس ﻫﺎﻣﻮن ﺑﻮدﯾﻢ، ﻫﺮﭼﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ درس ﻫﺎ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺳﺘﺎره اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ، ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ درس ﻫﺎ رو ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ، ﻣﻬﺮداد و ﺳﺘﺎره ﮐﻤﮏ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﻮدن، اﮐﺜﺮا ﺳﻪ ﺗﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ و درس ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪﯾﻢ ﭼﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ واﺣﺪﻫﺎﻣﻮن ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﺑﻮد. ﻣﻬﺮداد ﻫﻨﻮز ﺗﻮی رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻫﺎش ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ زﯾﺎد ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻪ، ﺧﺼﻮﺻﺎ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮدم ﻣﻬﺮداد رﻓﺖ و آﻣﺪﻫﺎﺷﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻤﺘﺮﮐﺮده ﺑﻮد. ﭘﺪرش اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ داد، ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا وﻟﯽ ﺣﺘﻤﺎ دﻻﯾﻞ ﺧﺎص ﺧﻮدش رو داﺷﺖ.
ﯾﻪ روز ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺘﺎره ﺗﻮی اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ و درس ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪﯾﻢ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺳﺘﺎره ﯾﮑﯽ، دو ﺳﺎﻋﺘﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻮ ﻓﮑﺮه، اﺻﻼ ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ درس ﻧﺒﻮد. ﮔﻔﺘﻢ:
_از ﭼﯿﺰی ﻧﺎراﺣﺘﯽ؟
_ﻧﻪ، داﺷﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم.
_ﺑﻪ ﭼﯽ؟
_ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺑﻬﺮوز اﻻن ﮐﺠﺎس؟
_ﺑﻬﺮوز؟ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ، ﭼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﺎد اون اﻓﺘﺎدی؟
_دوﺳﺖ دارم ﺑﺪوﻧﻢ ﺑﻌﺪازﺑﻼﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ آورد ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ داره؟ وﻟﯽ ازوﻗﺘﯽ رﻓﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮی ازش ﻧﺪارم.
_دوﺳﺖ داری ازش ﺧﺒﺮی ﺑﺸﻪ؟
_ﻧﻪ، وﻟﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺳﺮﺧﻮرده و ﭘﺸﯿﻤﻮن ﺑﺸﻪ، اﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪم زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺑﯽ داره، ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ راﺿﯿﻪ.
_اﯾﻦ ﺗﻮ رو ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟
_آره، دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﯿﺎدﺑﻪ دﺳﺖ وﭘﺎم ﺑﯿﻔﺘﻪ، دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﺪوﻧﻢ ﮐﻪ زﺟﺮﻣﯽ ﮐﺸﻪ، ﻫﻤﻪ درﻫﺎﺑﻪ روش ﺑﺴﺘﻪ اس، ﻧﺎﺗﻮاﻧﻪ، درﻣﻮﻧﺪه اس.
_ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﺪل ﻧﺒﻮدی! زﺟﺮ ﮐﺸﯿﺪن اون ﭼﻪ ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ده؟ ﻏﺮورت رو ارﺿﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟ اون ﻫﺮ آدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻮده وﻫﺮﮐﺎری ﮐﻪ ﮐﺮده ﮔﻨﺎﻫﺶ ﮔﺮدن ﺧﻮدﺷﻪ، ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﯽ، ﺑﺬارزﻧﺪﮔﯿﺶ روﮐﻨﻪ، ﭼﺮا ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺑﯽ داره ﯾﺎ ﻧﺪاره ذﻫﻦ ﺧﻮدت روﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﯽ؟ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻮی دﻧﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎوان اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ روﻧﺪه، اﮔﻪ ﺑﻬﺮوزﮐﺎراﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﺟﻮاﺑﺶ رو ﻣﯽ ﮔﯿﺮه. ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮی وﺟﻮد ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﺳﺮﭘﺎ ﻋﺪاﻟﺘﻪ، ﻫﯿﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﯾﺎ ﺛﻮاﺑﯽ ﺑﯽ ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ، ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ازﺗﻪ دل آرزوﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺮوز ﯾﻪ روز ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ ﺑﺸﻪ، ﻫﻤﯿﻦ، ﺗﻮ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ، ﺧﻮدت ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ، اﯾﻦ ﺑﺮات ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟
_آره، ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ و اﯾﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ رو ﻣﺪﯾﻮن ﺗﻮام، ﻫﻤﯿﺸﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﺗﻮ روﺑﺎ ﺑﻬﺮوزﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﺗﻮی اﯾﻦ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽ ﺷﯽ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻬﺮوز درﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ ﺗﻮی ذﻫﻨﻢ ﮐﻢ ﻣﯿﺎره. ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد رﻓﺘﺎری ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﻮن روز اول ﺑﺎ ﭼﻨﺪﺗﺎ از ﭘﺴﺮای داﻧﺸﮕﺎه ﮐﺮدی از ﺑﻬﺮوز ﺑﺒﯿﻨﻢ، اون ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎی ﻫﺮز ﺑﻌﻀﯽ ازﻣﺮدا ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮد، ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺘﻠﮏ ﻫﺎﺷﻮن ﻫﻢ اﻋﺘﻨﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد. ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﯾﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻨﺪاز! ارزش ﻧﺪاره ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺧﻮﻧﻤﻮن رو ﮐﺜﯿﻒ ﮐﻨﯿﻢ، وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﺮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ، ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺮد زﻧﺪﮔﯿﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﻫﺎ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺸﯿﻨﻪ، اﻣﯿﺪوارم ﺣﺮف ﻫﺎم رو ﺑﻔﻬﻤﯽ، ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از ﮐﺎراﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﻬﺮوز ﻧﮑﺮد، ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ، ازت ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ. ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرات ﻗﺸﻨﮕﻪ، ﺣﺮف ﮔﻮش ﮐﺮدن ﻫﺎت، ﻣﺮدوﻧﮕﯿﺖ، ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎت. ﺗﻮ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮدی، ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ، ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ، ﻣﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ آرزوی ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻬﺮوز رو ﺑﮑﻨﻢ، ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ اﻻن ﭘﯿﺶ ﻣﻨﯽ و اﯾﻦ ﺑﺮای ﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ!
ادامه دارد ...
داستان: هم قفس // نویسنده: ساناز فرجی // منبع: 98ia
