جادوی ِ خاطرات
هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار منجادوی ِ خاطرات
هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار منقاصدک
« قاصدک »
84/07/28
چند روز پیشا، یه قاصدک کوچولو اومد تو اتاق، منم گرفتمش تو دستم.
اینقده حرفا داشتم که براش بگم، کلی باهاش حرف زدم.
بهش گفتم:
قاصدک کوچولو، برو بهش بگو: هنوزم دوسش دارم، برو بهش بگو: هنوزم چشم به راهتم، برو بهش بگو: منتظرم تا دوباره یه روز برگردی و بگی دوستت دارم!
برو بهش بگو...
قاصدک رو از پنجره انداختم بیرون، فوتش کردم بره تو آسمون.
قاصدک کوچولو الان کجاست؟
یعنی پیغام منو رسونده؟
یعنی بهش گفته من هنوز منتظرش هستم؟!
بهش گفته که باز دوباره شب ها که میشه، دیگه هیچی رو نمی بینه این چشمام، بهش گفته که موقع خواب بالشم خیس میشه از این اشک ِ چشمام...
بهش گفته که من دلم براش تنگ شده!؟
بهش گفته که هنوزم میخوامش قد ِ تمام دنیا...
قاصدک بیا و بگو که بهش گفتی، بیا بگو که اونم دوباره گفته دوستت دارم...
هنوزم چشم به راه!
هنوزم امیدوار...
هنوزم به امید بازگشت...
هنوزم...
تو که می دونی من چقدر حسود ِ توام! که حسودت رو می شناسی!
نکنه یه وقت منو یادت رفته باشه!
سه تا ماه رمضون گذشت...
سه تا...
یکی رو سه تایی بودیم...
ولی این دوتا ماه رمضون آخری...
من تنهاااااااااااااااااااااااااااا
تنهااااااااااااااااااا
بیا بگو که هنوزم دوستم داری...
بیا بگو که همه ی اونا یه خواب و خیال بوده تا حالا...
قاصدک بیاد بگه که تو هنوزم هستی برام.
بیاد بگه که دوباره وقتی از خواب پا میشم، دوباره صدای گرم تو رو می شنوم، شبا که میخوام بخوابم، دوباره با لالایی تو می خوابم...
منتظرم...
- یه نفری –
نوشته توسط ویروس – 28 مهر 1384
= = = = = =
توضیحات من (1397)
الان نمی‌دونم این متن رو خودم نوشته بودم یا نه؟
آخه تهش یه اسم مستعار دیگه گذاشته شده! پس من نبودم؟
ولی یه سری جمله خاص داخلش هست، که نشون میده خودم نوشتم.
نمی‌دونم والا ...
البته احتمالش هم هستم مخصوصا یه اسم دیگه گذاشته باشم.
چون اون موقع‌ها، چند تا وبلاگ گروهی می‌نوشتم.
و این یکی از متن‌هایی بود که در آرشیو وبلاگ گروهی بود.
پس احتمالش خیلی زیاد است که خودم نوشته باشم.
اون هم با توجه به اون چند جمله خاص!
فقط دوباره بگم، مُرده شور این اسناد تاریخی گذشته رو ببرن.
واسه چی من اینا رو نگه داشتم؟! اه اه اه.
