جادوی ِ خاطرات
هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار منجادوی ِ خاطرات
هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار منساخت آسانسور فضایی جدی‌تر می شود
https://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2018/09/space-elevator.jpg
ساخت آسانسور فضایی جدی‌تر می شود
بیگ بنگ: راه‌اندازی موشک دشوار است. این تکنولوژی گران است، نیاز به مقدار دیوانه‌واری از سوخت دارد، و اتمسفر را با آلودگی ناشی از انفجار آلوده می کند. راه حلی که کاملا علمی- تخیلی به نظر می‌رسد میتواند این مشکلات را حل کند: آسانسوری که زمین و فضا را به هم متصل میکند. اکنون مهندسین ژاپنی در حال آزمایش یکی از آنها هستند!
به گزارش بیگ بنگ، در ۱۱ سپتامبر، تیمی از دانشکده مهندسی دانشگاه شیزوکا، مدلی مینیاتوری از یک آسانسور فضایی را به مدار زمین فرستادند: دو ماهواره مکعبی کوچک که عرضی در حدود ۱۰ سانتیمتر دارند و توسط کابل فولادی ۱۰ متری بهم متصل شده‌اند. یک جعبه ماشینی در طول کابل بین دو ماهواره به جلو و عقب حرکت می کند، و دوربین‌های ماهواره‌ها مسیر حرکت را کنترل می کنند.
یک سخنگوی دانشگاه میگوید: «این آزمایش، اولین آزمایش جهان برای تست حرکت آسانسور در فضاست.» از زمانی که دانشمند روسی “کنستانتین تسیولکوفسکی” پس از دیدن برج ایفل در سال ۱۸۹۵ این ایده را مطرح کرد، مهندسین برای بیش از ۱۰۰ سال در مورد آسانسور فضایی رویاپردازی می کردند. این تکنولوژی تا به امروز در داستان‌های علمی- تخیلی به کار رفته است. اما چالش‌های فنی مربوط به ساخت و اجرای آسانسور فضایی بسیار عظیم هستند.
مثلا، آسانسور باید از ماده‌ای ساخته شود که به اندازه کافی سبک بوده و تحت فشار وزن خود فرو نپاشند. همچنین این ماده باید به اندازۀ کافی قوی باشد تا بتواند تنش ایجاد شده توسط نیروی گریز از مرکز را خنثی کند تا آسانسور صاف باقی بماند. در ضمن این ماده باید در مقابل نیروهای گرانشی زمین، خورشید و ماه و فشارهای ناشی از شرایط جوی زمین، مانند بادهای قوی، مقاومت کند.
https://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2018/09/space-elevator-1.jpg
شرکت ساختمانی ژاپنی اوبایاشی که در حال کار با دانشگاه شیزوکا است، پیشتر اعلام کرده بود که امیدوار است تا سال ۲۰۵۰، یک آسانسور فضایی بسازد. این سازه، شامل یک ایستگاه فضایی در مدار جغرافیایی به ارتفاع ۳۵۰۰۰ کیلومتر و یک کابل که در اقیانوس آرام قرار دارد، خواهد بود. قرار بود که از تکنولوژی نانولولۀ کربنی برای ساخت کابل استفاده شود، اما چنین چیزی احتمالا ممکن نیست. زیرا ما در حال حاضر فناوری تولید نانولوله‌های کربنی برای ساخت یک کابل ۹۶۰۰۰ کیلومتری را نداریم. حتی اگر این امکان وجود هم داشت، این مواد به اندازه‌ای که میخواهیم قوی نیستند.
طبق نظر مهندس، “کیت هانسون” اگر فشاری کافی را به این مواد ایجاد شود، پیوندهای شش ضلعی کربن ناپایدار می شوند و این کابل مانند نخی که در جوراب زنانه ساق بلند نخکش شده، جدا می شوند! اما این تیم ژاپنی هنوز خوش‌بین است. “یجی اشیکواوا”، مهندس دانشگاه شیزوکا گفت: «از لحاظ نظری، ساخت یک آسانسور فضایی قابل اجراست و سفر فضایی از این طریق ممکن است در آینده بسیار محبوب شود!» شاید یک ماده عجیبِ جدید طی ِ ۳۰ سال آینده کشف شود و برای ساخت آسانسور فضایی مورد استفاده قرار گیرد، و اگر چنین چیزی در آینده رخ دهد، داشتن آزمون‌های تست داده‌های پایه بسیار ارزشمند خواهند بود.
ترجمه: آوین تهمتن // منبع: بیگ بنگ
