قصه عشق (2)

 

قصه عشق (2)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫اﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮرد از ﻧﺴﺘﺮن در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ و ﻋﺴﻞ اﺻﻼ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ و اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪم.

ﻧﺴﺘﺮن ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺳﺮ ﻋﺴﻞ ﺑﺮﺧﻮرد ﺗﻨﺪی ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﮐﺮد و در ﮔﯿﺮ و دار ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﺴﻞ ﻇﺮف ﻣﺎﺳﺖ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ و ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ ﻣﺤﮑﻢ زد ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﻋﺴﻞ و ﺟﯿﻎ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﻫﻮا رﻓﺖ!!!!

ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ روی ﻋﺴﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﺎس ﺑﻮد وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ‫رﻓﺘﺎر رو از ﻧﺴﺘﺮن دﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪ و ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻏﺬاش رو ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره رﻫﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ.

ﻣﺎﻣﺎن ﻋﺴﻞ رو از ﻧﺴﺘﺮن ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺎﮐﺘﺶ ﮐﺮد. در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﻣﺠﯿﺪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮده ﺑﻮد. ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎ ‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﻤﯿﺪ از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ.

ﻣﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﻏﺬام رو ﺑﺨﻮرم و ﻓﻘﻂ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ. ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن و ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎن (ﻣﺠﯿﺪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو از ﻫﻤﻮن اول ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻣﺎن ﺧﻮدش ﻣﺎﻣﺎن ﺻﺪا ‫ﻣﯿﮑﺮد) ... ﺑﻬﺘﺮه ﻋﺴﻞ رو ﺑﺒﺮﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎش ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ اﯾﻨﻄﻮری ﺣﺪاﻗﻞ از اداﻣﻪ ی ﻣﺸﺎﺟﺮه ﭘﻨﻬﺎﻧﯿﺸﻮن دﺳﺖ ﺑﺮدارن.

ﻣﺎﻣﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: دﺧﺘﺮه اﻣﺸﺐ ﺧﻞ ﺷﺪه... ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻪ ﻣﺮض داری ﺑﭽﻪ رو ﻣﯿﺰﻧﯽ... ﺗﻮﭘﺶ از ﺟﺎی دﯾﮕﻪ ﭘﺮه دق و ‫دﻟﯿﺶ رو ﺳﺮﺑﭽﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ.

و ﺑﻌﺪ ﻋﺴﻞ رو از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﺮد.ﻣﺠﯿﺪ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﭼﺮا ﻏﺬات رو ﻧﻤﯿﺨﻮری؟

ﮔﻔﺘﻢ: وﷲ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ... ﻧﺴﺘﺮن اﻣﺸﺐ...

ﻣﺠﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اون رو وﻟﺶ ﮐﻦ... ﻣﺎدر ﻫﺴﺘﺶ دﯾﮕﻪ ﻫﺮ ﺟﻮر دوﺳﺖ داره ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﭽﻪ اش رو ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﻪ...

ﮔﻔﺘﻢ: وﻟﯽ آﺧﻪ...

‫ﻣﺠﯿﺪ دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ: اوﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ زﯾﺎد ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮدی... ﻧﮑﻦ... ﺑﺬارش زﻣﯿﻦ... ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻨﻪ... ﻋﺴﻞ ﺑﭽﻪ اس ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻟﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﻧﺎزش رو ﺑﺨﺮن... اﯾﻨﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ.

در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﻧﺴﺘﺮن و ﺣﻤﯿﺪ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺑﺤﺜﺸﻮن ﺳﺮ ﻋﺴﻞ ﺗﻨﺪ ﺷﺪه و ﺗﺮﺟﯿﺢ دادن زودﺗﺮ ﺑﺮﮔﺮدن ﺧﻮﻧه ﺸﻮن.

ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺮای ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﯿﻢ.

‫اون ﺷﺐ ﻣﺠﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮﻧﺸﻮن ﭼﻮن وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺷﻮﻓﺎژﻫﺎی ﻣﺎ اﯾﺮاد داره ﺑﻪ زﯾﺮ زﻣﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻋﯿﺐ ﻣﻮﺗﻮرﺧﻮﻧﻪ رو ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮﻧﺸﻮن.ﻣﻦ ﭼﻮن ﻓﺮداش ﻣﺪرﺳﻪ داﺷﺘﻢ زود ﺧﻮاﺑﯿﺪم و ﻣﺘﻮﺟﻪ رﻓﺘﻦ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺸﺪم.

ﺻﺒﺢ ‫ﮐﻪ ﺑﯿﺪار ﺷﺪم ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺮام ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ دﯾﺸﺐ ﮐﻠﯽ زﺣﻤﺖ ﮐﺸﯿﺪه و ﺷﻮﻓﺎژﺧﻮﻧﻪ رو ﻫﻢ اﯾﺮادش رو ﮔﺮﻓﺘﻪ و دﯾﮕﻪ رادﯾﺎﺗﻮرﻫﺎی ﺧﻮﻧﻪ اﯾﺮاد ﻧﺪارن و ﻫﻤﻪ داغ ﺷﺪه ﺑﻮدن.

‫در ﺿﻤﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ دﯾﺸﺐ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻠﯽ ﻫﻢ در ﻣﻮرد ﻧﺴﺘﺮن ﺣﺮف زدن....

در ﺣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﯿﺨﻮردم ﻣﺎﻣﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮای ﻣﺎﻣﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭼﻘﺪر ﺑﺮاش ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﭼﻘﺪر از ﻧﻈﺮ روﺣﯽ در ﺧﻮدش ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻧﺴﺘﺮن رو از ذﻫﻨﺶ ﭘﺎک ﮐﻨﻪ.

در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ در ﺗﻬﺮاﻧﭙﺎرس ﯾﻪ واﺣﺪ ‫آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺧﺮﯾﺪن و اوﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻦ.

ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎدر ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ از ﻣﺠﯿﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮده ﮐﻪ دﺳﺖ از ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺑﺮداره و ‫ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻪ دوﺑﺎره دو ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﻫﻢ راﺑﻄﻪ ی ﻗﺪﯾﻤﺸﻮن رو ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻦ وﻟﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮای ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻪ زﻣﺎن اﺣﺘﯿﺎج ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻨﻢ از اﯾﺠﺎد راﺑﻄﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎه وﺣﺸﺖ داﺷﺘﻪ... ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺣﺴﺎﺳﺎت زﺧﻢ ‫ﺧﻮرده ی ﺧﻮدش...

ﻣﺠﯿﺪ در اداﻣﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮده ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮده ﺗﺤﻤﻞ دﯾﺪن ﻣﺠﺪد ﻧﺴﺘﺮن رو ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ وﻟﯽ اون ﺷﺐ ‫ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮده ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﯾﻖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد و دﯾﮕﻪ اﻻن ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺮاش ﯾﻪ ﺧﺎﻃﺮه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ... ﯾﻪ ﺧﺎﻃﺮه ﮐﻪ ‫ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ و ﮐﻢ ﺗﺠﺮﺑﮕﯽ... در ﻣﻮرد درﺳﺸﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺑﻮده ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ی ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ارﺷﺪ رو ﻣﯿﮕﺬروﻧﻪ و ‫ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ از درﺳﺶ ﻧﻤﻮﻧﺪه و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﻢ در ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﺗﺠﺎری ﺳﻮﺋﯿﺴﯽ ﮐﻪ در اﯾﺮان ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ داره ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﮐﺎر ‫ﻫﺴﺘﺶ. از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ﻫﻢ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮده ﺑﺎ ﻣﺪارک ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﻮدش ﺟﻮر ﮐﺮده از ﺳﺮﺑﺎزی ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ ‫ﺑﮕﯿﺮه....

ﻣﺎﻣﺎن در ﺣﺎل ﺗﻌﺮﯾﻒ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﮔﯿﺘﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﺣﺎل ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ ﮐﻤﯽ ﻧﺎﺧﻮش ﺷﺪه و ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮن ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ. ﺑﻪ ﻣﻨﻢ ﺳﻔﺎرش ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺎﻫﺎرم رو آﻣﺎده ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﮐﻪ از ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻣﺶ ﮐﻨﻢ و ‫ﺑﺨﻮرم. ﭘﺮﺳﯿﺪم: ﺷﺐ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدی ﯾﺎ ﻧﻪ؟

‫ﮔﻔﺖ: ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ... اﮔﺮ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻢ...

ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﯿﺪوﻧﻢ... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺧﻮﻧﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن.

 ‫ﻇﻬﺮ ﮐﻪ از ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﺪاﺷﺘﻢ وﻟﯽ ﭼﻮن ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺨﻮردم ﮐﻠﯽ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻤﯽ از ﻏﺬا رو ﮔﺮم ﮐﺮدم و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺷﺪم داﺷﺘﻢ ﺗﻮی ذﻫﻨﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻧﺎﻫﺎر از ﮐﺪوم درس ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ‫ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﺧﻮرد.

وﻗﺘﯽ ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ اول ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ﭼﻮن ﺷﺨﺺ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺸﮏ و رﺳﻤﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. ﻣﺠﯿﺪ ﭘﺸﺖ ‫ﺧﻂ ﺑﻮد. اوﻧﻢ اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﺴﺘﺮن ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮداﺷﺘﻪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻣﻨﻢ ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﻟﺤﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﻋﻮض ﺷﺪ و ﮐﻠﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮم ﮔﺬاﺷﺖ وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻣﺶ و وﻗﺘﯽ دﯾﮕﻪ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪم و ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﮔﻮﺷﯽ رو ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻢ زد زﯾﺮ ﺧﻨﺪه و ﺗﺎزه ﺧﻮدش رو ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد و ﮐﻠﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪم ﭘﺎی ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻌﺪ ازم ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺪم ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن.

ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎﻣﺎن ﻧﯿﺴﺖ... رﻓﺘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎﻣﺎن ‫ﺑﺰرگ.

ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ اﻻن ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺴﺘﯽ؟

ﮔﻔﺘﻢ: آره.

ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺖ: ﺑﯿﺨﻮد... ﺑﺮای ﭼﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻧﺪی؟... آﻣﺎده ﺷﻮ ﻣﻦ اﻻن ﻣﯿﺎم دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻣﯿﺒﺮﻣﺖ ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدﻣﻮن...

ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدﺗﻮن!!! ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ آﺧﻪ ﺑﺮای ﭼﯽ؟ ﻣﻦ ﮐﻠﯽ درس دارم... ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ درﺳﻢ رو ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ.

ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮب ﮐﺘﺎﺑﻬﺎت رو ﻫﻢ ﺑﯿﺎر اوﻧﺠﺎ... ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ ﻫﻢ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎﻣﺎﻧﻤﻢ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﺪاره... از ﻃﺮﻓﯽ از دﯾﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺮاش ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﭼﻘﺪر ﺑﺰرگ و ﺧﻮﺷﮕﻠﺘﺮ ﺷﺪی ﮐﻠﯽ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﺒﯿﻨﺘﺖ...

ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ ﻣﺮﺳﯽ ﻣﺠﯿﺪ... دﻓﻌﻪ اوﻟﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻧﺪم ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ.

ﻣﺠﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺪی ﮔﻔﺖ: وﻟﯽ ﻣﻦ اﺻﻼ دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاد ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ...

ﺟﻮاب دادم: ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﻣﺠﯿﺪ... ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ درﺳﻢ رو ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ ﻏﺮوب ﻫﻢ ﻣﯿﺮم ﺧﻮﻧﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن ﺷﺐ اوﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ.

ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺷﻪ درﺳﻬﺎت رو ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺪی ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰن ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺎم دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻣﯿﺒﺮﻣﺖ... دﯾﺸﺐ ﺷﻤﺎره ی ﺧﻮﻧﻤﻮن رو ﺑﺮای ﻣﺎﻣﺎن ﺗﻮی ‫دﻓﺘﺮ ﺗﻠﻔﻨﺘﻮن ﯾﺎدداﺷﺖ ﮐﺮدم.

ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ ﻧﯿﺎزی ﻧﯿﺴﺖ... ﺧﻮﻧﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن ﻧﺰدﯾﮑﻪ.

ﺟﻮاب داد: ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮای ﺑﺮدﻧﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﺣﻤﯿﺪ ﺑﯿﺎم... ﻣﯿﺎم دﻧﺒﺎﻟﺖ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ ﯾﻪ ﺷﺎم ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺨﻮرﯾﻢ ‫ﺑﻌﺪ ﻣﯿﺒﺮم ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻤﺖ ﺟﻠﻮی در ﺧﻮﻧﻪ ی ﺣﻤﯿﺪ.

ﺣﺲ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻋﻤﺪ اﺳﻢ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻧﻤﯿﺎره ﻣﻨﻢ دﯾﮕﻪ اداﻣﻪ ﻧﺪادم و ﻗﺒﻮل ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم درﺳﻢ ﺑﻬﺶ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻢ. ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﮑﻮب ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺳﺮ درﺳﻢ ﭼﻮن ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺮم دﯾﮕﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﺴﻞ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ درﺳﯽ ﺑﺨﻮﻧﻢ.

اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی ‫ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺒﻮدم ﻫﻮا ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻓﺼﻞ زﻣﺴﺘﻮن زود ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد و از وﻗﺘﯽ ﺳﺮ درس و ﮐﺘﺎﺑﻬﺎم ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺮای روﺷﻦ ﮐﺮدن ﭼﺮاغ اﺗﺎﻗﻢ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﯾﮑﯽ دو ﺻﻔﺤﻪ از درس زﯾﺴﺘﻢ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪای زﻧﮓ در ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﮕﺎه ‫ﮐﺮدم دﯾﺪم 02:7 ﻫﺴﺘﺶ.

وﻗﺘﯽ اف اف رو ﺟﻮاب دادم ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻣﺠﯿﺪ اوﻣﺪه دﻧﺒﺎﻟﻢ. در رو ﺑﺎزﮐﺮدم و اوﻣﺪ داﺧﻞ. وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﭼﺮاغ ﻫﺎل ‫و آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ رو ﺗﺎزه روﺷﻦ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ: اوﻧﻘﺪر ﺳﺮﮔﺮم درس ﺑﻮدی ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﺮاغ اﺗﺎق ﺧﻮدت رو روﺷﻦ ﮐﺮدی دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ‫از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون ﻧﯿﻮﻣﺪی ﮐﻪ ﭼﺮاﻏﻬﺎی ﺧﻮﻧﻪ رو روﺷﻦ ﮐﻨﯽ درﺳﺘﻪ؟

‫ﺧﻨﺪﯾﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: آره.

ﮐﻤﯽ ﻣﺜﻞ دﻓﻌﻪ ی ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ... ﺣﺎﻻ ﺑﺮو آﻣﺎده ﺷﻮ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون.

ﮔﻔﺘﻢ: ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ ای از درﺳﻢ ﻫﻨﻮز ﻣﻮﻧﺪه.

‫ﻟﺒﺨﻨﺪی زد و ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﯿﺎ ﺑﯿﺮون.

ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ از در ﺑﺮه ﺑﯿﺮون... ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: وا... ﭼﺮا ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ؟!!! ﺧﻮب ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺗﻮی ﻫﺎل ﺑﺸﯿﻦ... زﯾﺎد ﻃﻮل ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ.

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ و ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﭼﻮﻧﻪ ی ﻣﻦ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ آروﻣﯽ ﺗﮑﻮن داد و ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮی ﺧﻮﺷﮕﻞ... ﻣﻦ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻢ.

‫ﮔﻔﺘﻢ: آﺧﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﻌﻄﻞ ﺑﺸﯽ...

‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻮﻫﺎی ﻣﻦ رو از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺷﻮﻧﻪ ام ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺸﺘﻢ رﯾﺨﺖ و ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ.

‫و ﺑﻌﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ و از ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺖ ﺑﯿﺮون.

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ رﻓﺘﻨﺶ رو ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ درب ﻫﺎل رو ﺑﺴﺘﻢ. ﻣﺘﻮﺟﻪ ی ﻣﻨﻈﻮرش ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم وﻟﯽ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﻣﺠﯿﺪ ﭼﯿﺰی رو ﻣﺘﻮﺟﻪ

‫ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ. ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻢ و دﯾﺪم ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪا" ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻫﺴﺖ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ و داره ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮔﻮش ﻣﯿﺪه.

وﻗﺘﯽ ﻣﻦ رو دﯾﺪ ﺳﻮار ﺷﺪﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﺗﻤﻮم ‫ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ اﯾﻦ درﺳﺘﻮن؟

ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪی.

ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﻟﭙﻢ رو ﺑﻪ آروﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ اﻻن اﯾﻨﻘﺪر درس ﻣﯿﺨﻮﻧﯽ ﺑﺮی داﻧﺸﮕﺎه ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ؟

ﻟﺒﺨﻨﺪی زدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ دﻋﺎ ﮐﻦ رﺷﺘﻪ اﯾﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارم رو ﻗﺒﻮل ﺑﺸﻢ ﺣﺎﻻ درس ﺧﻮﻧﺪن اون ﻣﻮﻗﻌﺶ ﭘﯿﺸﮑﺸﻢ.

ﮔﻔﺖ: ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻫﺮ رﺷﺘﻪ اﯾﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ داری ﻫﻤﻮن رو در داﻧﺸﮕﺎه ﺧﻮاﻫﯽ ﺧﻮﻧﺪ.

ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﺶ.

ﺟﻮاب داد: ﺧﻮدم ﻫﻤﻪ ﮐﺎری ﺑﺮات ﻣﯿﮑﻨﻢ... ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﻻزم ﺑﺎﺷﻪ... ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮری درﺳﺨﻮن ﺑﺎش و ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﻏﯿﺮ درس ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮات ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ...

ﺧﻨﺪﯾﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﮑﻨﻪ ﺳﻮاﻟﻬﺎی ﮐﻨﮑﻮر رو ﻣﯿﺨﻮای ﺑﺮام ﺑﺨﺮی؟

‫ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺑﺎزم از اون ﻧﮕﺎﻫﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺗﻤﺎم اﺟﺰای ﺻﻮرﺗﻢ رو در ﭼﺸﻤﻬﺎش ﻣﯿﺨﻮاد ﻏﺮق ﮐﻨﻪ... و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ: ﺧﯿﻠﯽ ‫از اﯾﻦ ﻣﻬﻤﺘﺮ... ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ.

‫اون ﺷﺐ ﮐﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﮔﺸﺘﯿﻢ... ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻮا ﺳﺮد ﺑﻮد وﻟﯽ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ... ﺣﺘﯽ ﻣﺜﻞ دوران ﺑﭽﻪ ﮔﯿﻢ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻫﻢ رﻓﺘﯿﻢ ﺑﻌﺪﺷﻢ رﻓﺘﯿﻢ ‫ﭘﺎرک و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺳﺮدی ﻫﻮا ﮐﻠﯽ ﺗﺎب ﺑﺎزی ﮐﺮدم ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺠﯿﺪ زﺣﻤﺖ ﻫﻞ دادﻧﻢ رو ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ و ﻣﻨﻢ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮐﯿﻒ ﻣﯿﮑﺮدم اﺻﻼ  ‫اﻧﮕﺎر ﺑﺮای ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻗﻮا ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ درس ﺧﻮﻧﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻢ... ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﻢ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ وﻗﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ‫ﺑﻮدم و ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪم ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ رو ﺑﯿﻦ ﺑﺎزوﻫﺎش ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ و ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدم از ﺑﯿﻦ دﺳﺘﻬﺎش ﻓﺮارﮐﻨﻢ...

ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮر وﻟﯽ  ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻌﺪ از 3 ﺳﺎل ﺑﺮام ﭼﯿﺰی رو ﻋﻮض ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﺣﺲ ﮔﺬﺷﺘﻪ رو ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ داﺷﺘﻢ... ﻫﻤﻮن ﺣﺴﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ‫ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮام ﯾﻪ داداش ﻣﻬﺮﺑﻮن ﻫﺴﺘﺶ... ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ... وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮔﯿﻢ در ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﺸﻘﯽ و ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ‫ی ﺣﺲ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺷﺪم... ﺣﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﺲ ﯾﮏ ﺑﺮادر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﺪاﺷﺖ... ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ‫ﺑﺎری ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم وﻗﺘﯽ دﺳﺘﻢ رو ﺗﻮی دﺳﺘﺶ ﻣﯿﮕﯿﺮه ﺑﺎﯾﺪ دﻧﺒﺎل ﺣﺲ ﺑﺮادروﻧﻪ ﺗﻮش ﺑﮕﺮدم ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ... ﻣﺠﯿﺪ ﺣﺴﯽ دﯾﮕﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد!!!!

ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺳﺮدی و دﯾﺮ ﺷﺪن راﺿﯿﺶ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ. ﺟﻠﻮی درب ﺧﻮﻧﻪ ی ‫ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ زﯾﺎد ﻣﻌﻄﻞ ﻧﮑﺮد و وﻗﺘﯽ ﻧﺴﺘﺮن درب ﺣﯿﺎط رو ﺑﺎ اف اف ﺑﺎز ﮐﺮد ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و رﻓﺖ.

ﻧﺴﺘﺮن درب ﻫﺎل رو ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎی ﻣﻦ رو ﻧﮕﺎه ﻣﻌﻨﯽ داری ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آروم ﮔﻔﺖ: ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ؟ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟ ﺑﮕﺬار از راه ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻌﺪ ﻗﺼﻪ ی ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯿﺘﻮن رو ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻦ...

ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﻼم... ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮری ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﯽ؟ ﻣﻦ از ﻣﺎﻣﺎن اﺟﺎزه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم... ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻧﺴﺘﺮن ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭼﯿﻪ؟... ﻣﺠﯿﺪ و ﻋﻠﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺘﻦ...

‫ﻟﺒﺨﻨﺪی از روی ﺗﻤﺴﺨﺮ زد و ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮای ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺎز و ﻧﺴﺮﯾﻨﺸﻮن ﯾﮑﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻢ ﺗﻮ رو ﻣﺜﻞ ﻣﻬﻨﺎز و ﻧﺴﺮﯾﻦ ﻣﯿﺪوﻧﻪ؟

‫ﮐﯿﻒ و ﺳﺎﮐﯽ ﮐﻪ وﺳﺎﯾﻞ و ﻣﺎﻧﺘﻮی ﻣﺪرﺳﻪ ی ﻓﺮدام ﺗﻮش ﺑﻮد رو ﺗﻮی دﺳﺘﻬﺎم ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﺴﺘﺮن ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدﻣﻮن... ﺗﻮ ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ... ﻣﻨﻢ ﺳﺮ از ﺣﺮﻓﻬﺎی ﺗﻮ در ﻧﻤﯿﺎرم.

‫ﺟﻮاب داد: ﻏﻠﻂ ﮐﺮدی اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﺑﺮﮔﺮدی ﺧﻮﻧﻪ... ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﯾﮏ و ﻧﯿﻤﻪ... ﺧﻮدﺗﻢ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ی ﻋﻠﯽ ﭼﭗ ﻧﺰن... ﻧﻪ ﺗﻮ ﺧﻨﮕﯽ ‫ﻧﻪ ﻣﻦ...

در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اﯾﯽ ﺧﻮاب آﻟﻮد اوﻣﺪ ﺟﻠﻮی درب ﻫﺎل و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻼم ﻋﻠﯿﮏ ﮐﺮدﯾﻢ ﮔﻔﺖ: ﻧﺴﺘﺮن ﭼﺮا ﯾﺎﺳﯽ ‫رو ﺟﻠﻮی در ﻧﮕﻬﺶ داﺷﺘﯽ؟... ﺑﯿﺎ ﺗﻮ دﯾﮕﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﺳﺮﻣﺎ ﻣﯿﺨﻮری...

ﻧﺴﺘﺮن ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﻣﻦ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪم وﻟﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﺳﻨﮕﯿﻨﺶ روی ﺧﻮدﻣﻢ ﺑﻮدم. اون ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ و داﺋﻢ ‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻢ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ: ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻢ ﺗﻮ رو ﻣﺜﻞ ﻣﻬﻨﺎز و ﻧﺴﺮﯾﻨﺸﻮن ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ؟

اون ﺷﺐ ﻣﻦ ﺟﺎی ﺧﻮاﺑﻢ رو ﺗﻮی اﺗﺎق ﻋﺴﻞ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدم. ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﺣﻤﯿﺪ و ﻧﺴﺘﺮن ﻋﺴﻞ از ﺧﻮاب ‫ﺑﯿﺪار ﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻤﻮم ﺑﭽﻪ ﮔﯿﺶ ﺻﺪای ﺑﺤﺚ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎش رو ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﺑﻮد و ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ از دﯾﺪن ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ داﺋﻢ ‫ﭼﺸﻤﻬﺎی ﺧﻮﺷﮕﻞ و ﻧﮕﺮاﻧﺶ رو ﺑﻪ در اﺗﺎﻗﺶ ﻣﯿﺪوﺧﺖ.

ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺣﻮاﺳﺶ رو ﭘﺮت ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ 03:6 ﮐﻪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﺎﯾﺪ ‫ﺧﻮدﻣﻢ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﻋﺴﻞ رو ﺑﻐﻞ ﮐﺮدم و از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪم. ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﻦ و ﻋﺴﻞ دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ اداﻣﻪ ﻧﺪاد و ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ‫اﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﺎراﺣﺖ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و رﻓﺖ ﺳﺮ ﮐﺎرش. ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺤﺚ ﻧﺴﺘﺮن و ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮ ﭼﯿﻪ و ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﻢ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪادم از ‫ﻧﺴﺘﺮن ﺳﻮاﻟﯽ در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﭙﺮﺳﻢ. ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺧﻮردم و راﻫﯽ ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﺪم ﻧﺴﺘﺮن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺸﻮن ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ رو ﺧﻮدش ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻣﯿﺎره ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎﻣﺎن.

دو روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ ﻓﻮت ﮐﺮد و ﺗﻮی ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ ﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﻣﻮﻋﺪ ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ رﺳﯿﺪ و وﻗﺘﯽ ﺗﻮی ﻣﺮاﺳﻢ از ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺣﺪی ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺘﺶ و ﺑﺮﮔﺸﺖ و آﺷﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻏﻢ ‫ﻓﻮت ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ رو ﺑﺮاش ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎ ﻗﺮار داده ﺑﻮد و اﯾﻦ از رﻓﺘﺎر ﻋﻠﯽ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد.

ﺗﻮی ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ و ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎی ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻢ اوﻣﺪن. ﻧﺴﺮﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮش اوﻣﺪ و ﻣﻬﻨﺎز ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺠﺮد ﺑﻮد و ﻫﻤﻮن روزﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﻧﺴﺘﺮن ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﻋﻠﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎز ﺑﯽ ﻣﯿﻞ ﻧﯿﺴﺖ!!! ﻣﻬﻨﺎز ﯾﮏ ﺳﺎل از ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد و ﺗﺎزه ﻟﯿﺴﺎﻧﺴﺶ رو در زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ درﺳﺶ رو ﻗﺒﻞ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ در رﺷﺘﻪ ی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺗﻤﻮم ﮐﺮده ﺑﻮد.

ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻢ وﻗﺘﯽ ﺗﻮی ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ از ﭼﺎﺑﻬﺎر ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﺗﻬﺮان رﺳﻮﻧﺪ ﺟﺪا از ﻧﺎراﺣﺘﯿﺶ ﺟﻬﺖ ﻓﻮت ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ از ﺳﻮﯾﯽ دﯾﮕﺮ ‫ﺣﻀﻮر دوﺑﺎره ی ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮاش ﺷﺎدی آور ﺷﺪه ﺑﻮد.

ﻣﺠﯿﺪ در ﺑﯿﻦ ﺗﮏ ﺗﮏ اﻓﺮاد ﺧﻮﻧﻮاده ی ﻣﺎ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ داﺷﺖ و درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ دوم ﺧﻮﻧﻮاده رﻓﺘﺎر ﻣﯿﮑﺮد. ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﻮﻧﻪ ی ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ ﭼﻮن ﺧﻮدش از داﺷﺘﻦ ﭘﺪر ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺤﺮوم ﺑﻮد و ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎ رو واﻗﻌﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﭘﺪر ﺑﺮای ﺧﻮدش دوﺳﺖ داﺷﺖ.

ﺗﻮی ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺸﺎﺟﺮه ﺑﯿﻦ ﺣﻤﯿﺪ و ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻮدم و اﯾﻦ ﺑﺮام ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ ‫اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻦ وﻟﯽ اﯾﻦ اواﺧﺮ!!!...

ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن اﺻﻼ ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ اوﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮدم ﻧﺴﺘﺮن وﻗﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ وارد ﻣﯿﺸﺪ ﭼﺸﻢ از ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮﻧﻤﯿﺪاﺷﺖ و ‫ﭼﻘﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯿﺸﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﻣﺠﯿﺪ اﯾﻨﻘﺪر ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ ﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻬﻢ ﺗﻮﺟﻪ داره...

ﺗﻮی ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ‫اﯾﻨﮑﻪ درس داﺷﺘﻢ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮای ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯿﺸﺪ.

ﻣﻮﻗﻊ ﺷﺎم ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎز ﻣﺠﯿﺪ ﻣﯽ اوﻣﺪ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﯾﺎ ﺑﺮام از ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ و ﯾﺎ از ﺑﯿﺮون ﻏﺬا ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯿﮑﺮد و ﻣﯽ آورد. ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ ﺗﻮﺟﻬﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪن ﻧﺴﺘﺮن ﻣﯿﺸﻪ وﻟﯽ رﻓﺘﺎر ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺮام ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻧﺒﻮد!!!

ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮدش ازدواج ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﯾﮏ دﺧﺘﺮ 2 ﺳﺎﻟﻪ داﺷﺖ... ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ روی رﻓﺘﺎر ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪاد؟!!!

ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮه از ﻣﺠﯿﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮم ﭼﻮن اﯾﻦ ﻃﻮری ﻫﻢ ﻧﺴﺘﺮن ﻋﺼﺒﯽ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎل واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯿﮑﺮدم و ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﻣﺠﯿﺪ واﻗﻌﺎ ﻧﻈﺮی ﺑﻪ ﺟﺰ ﯾﮏ ﺑﺮادر ﺑﻪ ﻣﻦ داﺷﺖ ﺑﺎ رﻓﺘﺎر ﻣﻦ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی اﯾﻦ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام اون ﻣﺜﻞ ﻋﻠﯽ ﺑﺮام ﺑﺎﺷﻪ ﻧﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ...

وﻟﯽ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﻦ ﺳﻌﯽ در دوری از ﻣﺠﯿﺪ داﺷﺘﻢ و ﺑﻬﺎﻧﻪ ی درﺳﻢ رو ﻣﯽ آوردم و داﺋﻢ ﺧﻮدم رو در اﺗﺎق ﺑﻪ ﻫﻮای درس ﺧﻮﻧﺪن ﻧﮕﻪ ﻣﯿﺪاﺷﺘﻢ رﻓﺖ و آﻣﺪﻫﺎی ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ و درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺠﯿﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ و ‫ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﺪﺗﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ.

‫ﭼﻬﻠﻤﯿﻦ روز درﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ رو ﻫﻢ در ﯾﮑﯽ از روزﻫﺎی ﺗﻌﻄﯿﻼت ﻧﻮروز ﺑﺮﮔﺰار ﮐﺮدن و اواﺧﺮ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ در ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺎز ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و از اوﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺴﮑﻦ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻃﺒﻘﻪ ی ﺑﺎﻻی ﺧﻮﻧﻪ رو ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺮای ﻋﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﺎرش ﻫﻢ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﯾﮑﯽ از داﯾﯿﻬﺎم در ﯾﮏ ﺷﺮﮐﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺎ ﺣﻘﻮق ﻣﮑﻔﯽ ﺟﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ آﺳﻮده ﻣﻮﺿﻮع رو ﺑﻪ ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻔﺖ و ﻗﺮار ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری رو ﺑﺮای آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻦ...

‫آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﻪ رﻓﺘﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ ی ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﻧﻈﺮﻫﺎ و ﺗﻤﺎم ﺣﺮﻓﻬﺎ از ﻗﺒﻞ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری و ﺑﻠﻪ ﺑﺮون ﯾﮑﯽ ‫ﺷﺪ و در ﻫﻤﻮن ﺷﺐ ﻋﻠﯽ اﻧﮕﺸﺘﺮی رو ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺮای ﻣﻬﻨﺎز ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﺶ ﮐﺮد.

ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ در ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ اون ﺷﺐ ‫ﺳﻨﮓ ﺗﻤﻮم ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻌﺪاد ﻣﻬﻤﻮﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای از داﯾﯽ ﻫﺎ و ﺧﺎﻟﻪ ﻫﺎ و ﻋﻤﻮﻫﺎ و ﻋﻤﻪ ﻫﺎی دو ﻃﺮف ﺑﻮد ﮐﻢ ﻧﺒﻮدن!!!

ﻣﻦ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدم...

ادامه دارد ...

نام داستان: قصه عشق // نویسنده:  شادی داودی // منبع:  98یا