قصه عشق (18) - پایان

 

قصه عشق (18) - پایان

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻓﮑﺮ ﺟﺪاﯾﯽ از ‫ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻼﻓﻪ ام ﮐﺮده ﺑﻮد... ﮐﻮروش درﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻮدم وﻟﯽ اﯾﻦ دﻟﺨﻮری... اﯾﻦ دﻟﺨﻮری داﺷﺖ ﺑﯿﭽﺎره ام ‫ﻣﯿﮑﺮد... ﻫﺮﺑﺎر ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺑﻘﺒﻮﻟﻮﻧﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻣﺠﯿﺪ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ وﻟﯽ دﻟﻢ رﺿﺎﯾﺖ ﻧﻤﯿﺪاد...

ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﻨﯽ وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﻣﻦ ‫و ﺑﻨﯽ ﺑﯿﺪار ﺷﺪﯾﻢ ﺑﺮای ﺣﻤﺎم ﮐﺮدن ﺑﻨﯽ و آﻣﺎده ﮐﺮدﻧﺶ ﺟﻬﺖ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺷﺐ اون رو از ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻨﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ دوش ﺑﮕﯿﺮم ‫و ﺑﻌﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺮای رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﺧﻮدم رو آﻣﺎده ﮐﻨﻢ.

‫وﻗﺘﯽ از ﺣﻤﺎم اوﻣﺪم ﺑﯿﺮون ﻟﺒﺎس ﺑﺴﯿﺎر ﺷﯿﮏ و ﻣﺮﺗﺒﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ دﺳﺖ ﮐﺖ و داﻣﻦ ﺳﺒﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻼﯾﻢ ﺑﻮد روی ﺗﺨﺖ ﺑﺮای ﻣﻦ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدن... ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻧﻮ و ﮔﺮون ﻗﯿﻤﺖ... ﺣﺪس زدم ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﮐﻮروش ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺲ اﻣﺸﺐ ﯾﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺳﺎده و ‫ﺧﻮﻧﻮادﮔﯽ ﻧﺒﻮده ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس رو ﺑﭙﻮﺷﻢ. وﻗﺘﯽ ﻟﺒﺎس رو ﺗﻦ ﮐﺮدم ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﮐﻮروش ﭼﻘﺪر در اﻧﺘﺨﺎب ‫ﺳﺎﯾﺰ ﻣﻦ دﻗﯿﻖ ﻫﺴﺘﺶ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻟﺒﺎس درﺳﺖ اﻧﺪازه ی ﺗﻨﻢ ﺑﻮد!!! ﺣﺘﯽ ﮐﻔﺸﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮام آﻣﺎده ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدن درﺳﺖ ﺳﺎﯾﺰ ﭘﺎم ﺑﻮد!! ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮدم و اﯾﻨﻬﻤﻪ دﻗﺖ ﻧﻈﺮ از ﮐﻮروش روی ﺧﻮدم ﺑﺮام ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد!...

‫آراﯾﺶ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﮐﺮدم و ﻣﻮﻫﺎﻣﻢ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺎ ﺳﺸﻮار ﻓﻘﻂ ﮐﻤﯽ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدم ﭼﺮا ﮐﻪ ﺻﺎف ﺑﻮدﻧﺶ رو ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺪل دﯾﮕﻪ اﯾﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪادم... ﭼﻘﺪر ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻮﻫﺎی ﻣﻦ رو دوﺳﺖ داﺷﺖ...

ﻫﻮا دﯾﮕﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﻮروش و ﺑﻨﯽ راﻫﯽ ﻣﻨﺰل آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﺷﺪﯾﻢ. در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ ﮐﻮروش زﯾﺎد ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮد ‫ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻓﺮدا آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﯾﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺸﻮن ﺗﺮﺗﯿﺐ دادن وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ اوﻧﺠﺎ ‫رﺳﯿﺪﯾﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ واﻗﻌﺎ ﻓﺮدا آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻨﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﺑﻪ اﯾﺮان ‫ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﻢ... وﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮔﺬروﻧﺪن ﻣﺮاﺗﺐ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﺮان ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ و اﯾﻦ رو ﻫﻢ ﮐﻮروش در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮام ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺑﻮد.

قصه عشق (17)

 

قصه عشق (17)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﻮروش وارد زﯾﺮ زﻣﯿﻦ وﯾﻼ ﺷﺪم... ﻫﻤﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ وﯾﻼ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻌﻤﺎری ﻣﺪرن و ﺷﯿﮏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ‫زﯾﺮ زﻣﯿﻦ ﻫﻢ از اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻣﺴﺘﺜﻨﯽ ﻧﺒﻮد... در ﻃﺒﻘﻪ ی زﯾﺮ زﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﺑﺮای ﺗﻔﺮﯾﺤﺎت و ﮐﺴﺐ ‫آراﻣﺶ و ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از ﻣﻬﻤﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﺎص و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺻﻤﯿﻤﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه... اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻟﻮازم و ﻣﻌﻤﺎری و ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﯽ ﻣﺸﺨﺺ ‫ﺑﻮد ﻣﺪﺗﻬﺎس ﮐﺴﯽ از اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﻢ اﺳﺘﻔﺎده اﯾﯽ ﻧﮑﺮده!...

‫ﮐﻮروش ازم ﺧﻮاﺳﺖ روی ﯾﮑﯽ از ﻣﺒﻠﻬﺎی ﮐﻨﺎر ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺸﯿﻨﻢ و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻤﺪ دﯾﻮاری ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ در اوﻧﺠﺎ ﺑﻮد رﻓﺖ و وﻗﺘﯽ ‫در ﮐﻤﺪ رو ﺑﺎز ﮐﺮد ﭼﻨﺪﯾﻦ آﻟﺒﻮم ﻋﮑﺲ ﺑﺰرگ از ﻣﯿﻮن ﺗﻌﺪاد ﺑﯿﺸﻤﺎر ﻗﺎب و آﻟﺒﻮم ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اوﻧﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ‫ﺑﺮﮔﺸﺖ.

آﻟﺒﻮﻣﻬﺎ رو روی ﻣﯿﺰ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﯿﻦ دو ﻣﺒﻞ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮدش ﻫﻢ روی ﻣﺒﻞ رو ﺑﻪ روی ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﮐﻤﯽ ﺑﺮای ﺧﻮدش در ‫ﮔﯿﻼس ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻣﻘﺪاری وﯾﺴﮑﯽ رﯾﺨﺖ و ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎ آرﻣﺶ ﻣﺸﺮوب ﻣﯿﺨﻮرد اﯾﻨﺒﺎر ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﻫﻤﻪ ی ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ‫داﺧﻞ ﮔﯿﻼس رو ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اﯾﯽ ﺧﯿﺮ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﭘﺴﺮی ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯿﺶ روزی ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻪ... وﻟﯽ ﻋﺸﻖ ﺑﺮای ﭘﺪر ‫ﺑﻨﯽ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺟﻠﻮه ﮐﺮد... درﺳﺖ از هفده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪ... اوﻧﻢ ﻋﺎﺷﻖ دﺧﺘﺮی ﮐﻪ سه ﺳﺎل از ﺧﻮدش ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد... دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﺎ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ راﺑﻄﻪ داﺷﺖ و ﭘﺪر ﺑﻨﯽ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو دﯾﺪه و ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ...

وﻟﯽ ﺧﻮب ﻋﺸﻖ ﺣﺮف ﺣﺴﺎب ﺳﺮش ‫ﻧﻤﯿﺸﻪ... ﭘﺪر ﺑﻨﯽ اون دﺧﺘﺮ رو دوﺳﺖ داﺷﺖ... دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮد... ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪش... ﻫﺮﭼﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ‫ﻣﯿﮑﺮدن ﮐﻪ اون دﺧﺘﺮ ﺑﻪ دردش ﻧﻤﯿﺨﻮره ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اون ﺣﺮﯾﺼﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ... ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ اون دﺧﺘﺮ ﻫﺮﮐﺎری ﻣﯿﮑﺮد از اوﻧﺠﺎﯾﯽ ‫ﮐﻪ وﺿﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ داﺷﺖ و ﭘﺪرش ﻫﻤﯿﺸﻪ اون رو ﺳﺎﭘﻮرت ﻣﺎﻟﯽ ﻗﻮی ﻣﯿﮑﺮد ﻫﺮ ﭼﯿﺰی رو اراده ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺮاش ﻣﻬﯿﺎ ‫ﻣﯿﺸﺪ... ﻫﺮﭼﯿﺰی...

ﭘﺪر ﺑﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه راه ﭘﯿﺪا ﮐﺮد دﺧﺘﺮﻫﺎی زﯾﺎدی ﺳﺮ راﻫﺶ ﻣﯽ اوﻣﺪن و ﺗﺎزه اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ اون ‫دﺧﺘﺮ ﺑﻬﺶ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ و وﻗﺘﯽ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﻨﯽ ﻧﺸﻮن داد دﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ... ﺳﯿﺮوس ﻟﺤﻈﻪ اﯾﯽ ﻧﺒﻮد از ﻋﺸﻖ ‫ﮐﺎﺗﺮﯾﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﻪ... ﭘﺪر ﺑﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﻪ ﺗﻤﻮم ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎی دﻧﯿﺎﯾﯿﺶ رﺳﯿﺪه و دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ آرزوش رو داﺷﺘﻪ ‫ﺑﺎﺷﻪ...

شش ﺳﺎل از ورودش ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ دوره ی ﺑﺎﻻﺗﺮی رو ﻃﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﺗﺮﯾﻦ ازش ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ‫ﮐﻨﻦ... ﺳﯿﺮوس ﺑﺎورش ﻧﻤﯿﺸﺪ... دﯾﮕﻪ ﺗﻮ اوج آﺳﻤﻮن ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺧﻮدش رو... اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮزﮔﯽ ﻫﺎی ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﺎه ﮐﺎﺗﺮﯾﻦ رو ﻫﻢ ﻣﯿﺪﯾﺪ وﻟﯽ ‫ﻋﺸﻖ ﮐﻮرش ﮐﺮده ﺑﻮد... ﻣﯿﺪﯾﺪ و ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﻧﺪﯾﺪن ﻣﯿﺰد... ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﻢ ﮐﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﺮوس ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺷﺪه ﺑﺎ ‫دروغ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺟﻠﻮه ﺑﺪه... ﺳﯿﺮوس ﯾﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻔﻬﻢ ﺑﻮد... ﯾﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪ و ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﻧﺪﯾﺪن ‫ﻣﯿﺰد... ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ و ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪن ﻣﯿﺰد... ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻔﺘﻦ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﻧﺸﻨﯿﺪن ﻣﯿﺰد... ﯾﺎﺳﯽ اون ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮد... وﻟﯽ ﯾﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻔﻬﻢ...

قصه عشق (16)

 

قصه عشق (16)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﺣﻔﻆ آراﻣﺶ ﻣﻦ؟... ﺗﻮ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻋﻘﺪ ﮐﺮدی.... اﯾﻦ ﺣﻔﻆ آراﻣﺶ ﻣﻦ ﺑﻮده؟

‫ﻣﺠﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻧﺴﺘﺮن رو ﺗﻮی اون ﺧﺮاب ﺷﺪه رﻫﺎش ﮐﻨﻢ و ﺑﺮﮔﺮدم... ﻧﺴﺘﺮن ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ داﺷﺖ... ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ آوردﻣﺶ ‫اﯾﻨﺠﺎ... ﭘﯿﺶ ﺗﻮ... دﯾﮕﻪ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم رﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺎرﻣﺶ ﺳﻮﺋﯿﺲ وﻟﯽ ﻗﺒﻠﺶ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻻزم رو ﺑﺮای ﺗﺮک دادﻧﺶ ‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪم ﺑﻌﺪ ﺑﯿﺎرﻣﺶ ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﻮن... وﻗﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺗﻨﻬﺎ راه آوردﻧﺶ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﺤﮑﻤﯽ ‫ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﺳﻔﺎرت اﯾﺮاد ﻧﮕﯿﺮه و ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻨﻊ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻧﺸﻪ... ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ راه ﻣﻤﮑﻦ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻘﺪش ﮐﻨﻢ... وﻟﯽ ﻗﺒﻠﺶ ﻣﺴﺘﻠﺰم اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ...

‫ﮔﻔﺘﻢ: اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﯽ؟... ﺑﻪ ﻣﻦ دروغ ﺑﮕﯽ؟... اﯾﻨﻬﻤﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزی ﮐﻨﯽ؟... ﺑﺴﻪ ﻣﺠﯿﺪ... ﺑﮕﻮ دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﯽ... ﺑﮕﻮ ﻫﻨﻮزم دوﺳﺘﺶ ‫داری... ﺑﮕﻮ ﻧﺴﺘﺮن درﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ درد ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺨﻮرم... زﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ دار ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺸﻪ... ﻗﻠﺒﺸﻢ داﺋﻢ ﻣﺸﮑﻞ داره ﺑﻪ درد ‫ﻧﻤﯿﺨﻮره... ﺑﮕﻮ دﯾﮕﻪ ﺑﮕﻮ...

‫ﻣﺠﯿﺪ اﺷﮏ ﺗﻮی ﭼﺸﻤﻬﺎش ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا دﻟﻢ از دﯾﺪن اون اﺷﮏ ﺑﻪ درد ﻧﯿﻮﻣﺪ... ﻓﻘﻂ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ‫داره ﺑﻬﻢ دروغ ﻣﯿﮕﻪ...

‫ﻣﺠﯿﺪ اداﻣﻪ داد: ﯾﺎﺳﯽ... ﺑﻪ ﺧﺪا ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ... ﺑﻪ ﻗﺮآن دوﺳﺘﺖ دارم... اﯾﻨﺠﻮری ﺣﺮف ﻧﺰن... ﻣﻦ اﻻن ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﺴﺘﺮن رو ‫در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ در ﺑﺮن ﺑﺴﺘﺮﯾﺶ ﮐﺮدم ﺗﺎ اﻋﺘﯿﺎدش رو ﺗﺮک ﺑﺪن... درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻋﻘﺪ ﮐﺮدم... ﺑﺎور ﮐﻦ ﺧﻮد ﻧﺴﺘﺮن راﺿﯽ ‫ﻧﺒﻮد ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻋﻘﺪش ﮐﻨﻢ... ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی آﺧﺮ ﻓﻘﻂ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد و ﻣﯿﮕﻔﺖ ﯾﺎﺳﯽ ﻣﻦ رو ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻪ... وﻟﯽ ﯾﺎﺳﯽ... ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻦ و ﻧﺴﺘﺮن ‫ﻫﯿﭻ راﺑﻄﻪ اﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ اوﻟﯿﻦ ﮐﺎری ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﺮدم ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪﻧﻤﻮن ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎد ﺑﺮﯾﻢ و ﺣﮑﻢ ‫ﻃﻼﻗﻤﻮن رو ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ... اوﻧﻢ ﻗﺒﻮل ﮐﺮده... ﻗﻮل داده ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﺰاﺣﻤﺘﯽ ﺑﺮای ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﯾﺠﺎد ﻧﮑﻨﻪ... اون ﻓﻘﻂ ﻧﯿﺎز ‫ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ داره ﯾﺎﺳﯽ... ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ... ﯾﺎﺳﯽ؟

‫ﻫﻢ دﻟﻢ ﺑﺮای ﻧﺴﺘﺮن ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﻫﻢ ازش ﺑﺪم اوﻣﺪه ﺑﻮد... ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻣﺠﯿﺪ رو ﺑﺎور ﮐﻨﻢ.

ﺟﻮاب ‫دادم: ﺑﻠﻪ؟... دﯾﮕﻪ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮕﯽ... ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺷﻮﻫﺮ ﻧﺴﺘﺮﻧﯽ از ﻣﻦ ﭼﻪ ﺗﻮﻗﻌﯽ داری... ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﻣﻦ ﭼﯿﮑﺎر ‫ﮐﺮدی... ﺗﻮ ﭼﺮا ﻓﮑﺮ ﮐﺮدی ﻣﻦ اوﻧﻘﺪر ﺑﭽﻪ ام ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺣﻘﺎﯾﻖ رو ﺑﻪ درﺳﺘﯽ درک ﮐﻨﻢ... ﭼﺮا ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا رو از اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﮐﻪ ‫ﺑﻮدی ﺑﻬﻢ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻧﮕﻔﺘﯽ... ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﺮاﻫﺎ رو ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪی...

‫ﻣﺠﯿﺪ ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺷﻪ... ﺑﺎﺷﻪ... وﻟﯽ ﯾﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺴﺘﺮن رو ﻃﻼﻗﺶ ﻣﯿﺪم... ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺗﻮ رو از دﺳﺖ ﺑﺪم... اﻻﻧﻢ ﻓﻘﻂ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮم ﻧﺴﺘﺮن از ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮﺧﺺ ﺑﺸﻪ ﺣﮑﻢ ﻃﻼق رو ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ و ﻣﺮاﺗﺐ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯿﺸﻢ ﻃﯽ ﺑﺸﻪ... ﺑﻌﺪش دوﺑﺎره ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻋﻘﺪ ﻫﻢ ﺑﺸﯿﻢ.

قصه عشق (15)

قصه عشق (15)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

1 .: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﮕﺮان ﺑﻮد

ﻣﺎﻣﺎن: اﻟﻮ؟... ﯾﺎﺳﯽ؟... ﺧﻮﻧﻪ اﯾﯽ؟... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار ﻋﺰﯾﺰم... ﺳﮑﻮت و ﺑﻌﺪ ﺗﻠﻔﻦ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ.

‫2 .: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ.... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ

‫ﻣﺎﻣﺎن: اﻟﻮ؟... ﯾﺎﺳﯽ؟... ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻢ... وردار ﮔﻮﺷﯽ رو... ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻧﻤﯿﺰﻧﯽ ﻋﺰﯾﺰم... ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻓﻬﻤﯿﺪم...(ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ)

‫3 .: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ... ﺻﺪای ﻋﺼﺒﯽ ﻋﻠﯽ

‫ﻋﻠﯽ: ﯾﺎﺳﯽ؟... اﮔﻪ ﺧﻮﻧﻪ اﯾﯽ ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار... ﯾﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ی ﮐﺎﻓﯽ اﻋﺼﺎﺑﻤﻮن ﺑﻬﻢ رﯾﺨﺘﻪ... ﺗﻮ دﯾﮕﻪ داﻏﻮن ﺗﺮﻣﻮن

ﻧﮑﻦ... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار... (ﺳﮑﻮت و ﺑﻌﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ)

.: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ.... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد

‫ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ: اﻟﻮ؟... ﯾﺎﺳﯽ؟... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻢ... ﻣﺠﯿﺪ اﮔﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻨﻪ... ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﺮم رو ﺣﻼﻟﺶ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ... ﺑﻪ ﻗﺮآن ﻧﻔﺮﯾﻨﺶ ‫ﮐﺮدم... اﯾﻦ روزﻫﺎ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﭘﺎ ﻣﯿﺸﻢ ﻣﯿﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ام ﻧﻔﺮﯾﻨﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ... ﯾﺎﺳﯽ ﺗﻮ رو ﻗﺮآن ﯾﻪ وﻗﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﯿﻢ... ﺑﻪ ﻗﺮآن ﻧﻪ... ﻣﻨﻢ اﻻن از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪم... ﯾﺎﺳﯽ ﻋﺰﯾﺰ دﻟﻢ ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮ...

‫ﺗﻮی اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﯿﻦ دو در ﺑﺎز ﮐﻤﺪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎی از ﺣﺪﻗﻪ ﺑﯿﺮون زده ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎﻣﻬﺎ ﮔﻮش ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺻﺪا ﻗﻄﻊ ﺷﺪ

 ‫اوﻣﺪم از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ دﯾﺪم ﮐﻮروش ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ اﯾﺴﺘﺎده و دﮐﻤﻪ ی ﺧﺎﻣﻮش اون رو زده و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻪ...

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﺎ دﮐﻤﻪ ی ﭘﺨﺶ رو دوﺑﺎره ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺸﻪ دوﺑﺎره ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ دو دﺳﺖ ﻣﻦ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...

ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و ﻧﺎﺑﺎوری و ﮔﯿﺠﯽ ﻣﻔﺮط ﻓﺮﯾﺎد زدم: ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮری ﻣﯿﮑﻨﯽ؟!!! ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﻘﯿﻪ اش ﭼﯿﻪ...

ﮐﻮروش دﺳﺘﻬﺎی ﻣﻦ رو ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ... ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ... ﻣﻦ ﺑﺮات ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪم...

‫ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮدم ﺻﺪام از اﻋﻤﺎق وﺟﻮدم ﮐﻪ ﭼﺎﻫﯽ ژرف و ﺑﯽ اﻧﺘﻬﺎ ﺷﺪه ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎی ﮐﻮروش ﺧﯿﺮه ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﯽ رو ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪی؟... ﺗﻮی اﯾﺮان ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ و ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم؟!!!!

ﮐﻮروش ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﺗﻮی اﯾﺮان ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده... ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ...

دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ رﻓﺘﻢ ﮐﻪ دﮐﻤﻪ ی ﭘﺨﺶ رو ﺑﺰﻧﻢ وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻮروش ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﺑﺎزوﻫﺎی ﻣﻦ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...

‫ﮐﻮروش رو ﺑﺎ ﻓﺸﺎر دﺳﺘﻢ ﻋﻘﺐ زدم و دﮐﻤﻪ ی ﭘﺨﺶ رو ﻓﺸﺎر دادم:

اداﻣﻪ ی ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ی ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ:

قصه عشق (14)

قصه عشق (14)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﺑﺎرون ﻣﻼﯾﻤﯽ ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ وﻟﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻮروش دﻗﺎﯾﻘﯽ زﯾﺮ ﺑﺎرون ﺑﻮده. ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ رو دﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ اوﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ﻣﺠﯿﺪ ‫رﻓﺖ؟

‫ﻫﻨﻮز ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ در ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻌﺪ از ﭘﺮواز ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ی ﻣﺠﯿﺪ در ﮔﻠﻮم ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد آﺛﺎرش وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر اﺷﮑﻢ ‫ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮم ﺟﻮاب ﺳﻮال ﮐﻮروش رو دادم. ﮐﻮروش ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آروم ‫ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﻣﯿﮕﺮده... ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺧﯿﻠﯽ زود ﻣﯿﮕﺬره اﯾﻦ ﻣﺪت... ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ... ﻣﯽ ﺧﻮام اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺒﺮﻣﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﯽ ﺗﺎ ‫ﮐﻤﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻨﯽ...

ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻢ ﭼﻨﺪ روز ﻣﺮﺧﺼﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ... ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﺎرون ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺸﺪه اﮔﻪ ﻣﻮاﻓﻘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﭘﯿﺶ ‫ﺑﻨﯽ... ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اوﻧﻢ دﯾﮕﻪ اﻻن ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎی دﯾﺪن ﺗﻮ ﻋﺎدت ﮐﺮده و ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻪ...

‫اﺷﮑﻢ رو ﭘﺎک ﮐﺮدم و از ﮐﻮروش ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ،ﻟﺒﺨﻨﺪی زدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎﺷﻪ... ﺑﺮﯾﻢ.

‫اوﻧﺮوز وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﻮروش ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪم و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﯾﻢ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎرون ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ. ﮐﻮروش ﺑﻪ ‫ﻋﻠﺖ ﺷﺪت ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ﻣﻌﻤﻮل راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﻪ. ﺟﺎده ﺧﻠﻮت ﺑﻮد و ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎرون ﺑﻮدم ﺣﺴﺎﺑﯽ از دﯾﺪن ‫ﻣﻨﺎﻇﺮ ﺑﺎروﻧﯽ اﻃﺮاف ﻟﺬت ﻣﯿﺒﺮدم. ﮐﻮروش در ﺣﯿﻦ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮔﻔﺖ: دﯾﺸﺐ وﻗﺘﯽ رﻓﺘﯽ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎ اﯾﺮان ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ‫ﺑﺸﻪ؟

‫ﻟﺒﺨﻨﺪی زدم و ﺑﻪ ﮐﻮروش ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم... ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮﺟﻠﻮ ﺧﯿﺮه ﺑﻮد و در ﻫﻤﻮن ﺣﺎل ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﻢ ﺑﻮد. ﺟﻮاب دادم: وﻗﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﻦ ﺑﺎورم ﺷﺪ دﯾﮕﻪ ﻧﯿﺎزی ﻧﺒﻮد ﺑﺮای اﻃﻤﯿﻨﺎن اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ...

‫ﮐﻮروش دﯾﮕﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺑﺎری ﺳﺮش رو ﺗﮑﻮن داد ﮐﻪ ﺣﺪس زدم از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ و ﻣﺠﯿﺪ اﯾﻨﻘﺪر ﺑﻬﻢ اﻋﺘﻤﺎد دارﯾﻢ ﺑﺎﻋﺚ ‫ﻟﺬﺗﺶ ﺷﺪه...

‫وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ وﯾﻼ ﻃﺒﻖ ﺣﺪس ﮐﻮروش، ﺑﻨﯽ واﻗﻌﺎ" ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ی ﭘﺮﺳﺘﺎرش وﻗﺘﯽ ﺻﺪای ﻣﻦ و ﮐﻮروش رو ‫ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮده ﺟﯿﻐﯽ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺸﯿﺪه و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﺮده ﻫﺎی ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺗﺨﺘﺶ روی دو ﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺻﻮرت ﺧﻮﺷﮕﻠﺸﻢ ‫ﺑﻪ ﻧﺮده ﭼﺴﺒﻮﻧﺪه و ﭼﺸﻢ ﺑﻪ درب اﺗﺎﻗﺶ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد.

وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﮐﻮروش وارد اﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﺎ ﺷﻮق ﺧﺎﺻﯽ ﯾﮏ دﺳﺘﺶ رو ‫از ﻻی ﻧﺮده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ دراز ﮐﺮد... اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺧﻮدﻣﻢ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﺑﻨﯽ واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪم و ﭼﻘﺪر وﺟﻮد ‫ﺑﻨﯽ ﺑﺮام ارزﺷﻤﻨﺪ ﺷﺪه... ﺳﺮﯾﻊ در آﻏﻮﺷﻢ ﮔﺮﻓﺘﻤﺶ و ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺷﻮق ﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺶ.

در ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯿﮑﺮدم ‫ﮐﻮروش از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ اﺗﺎق رو ﺗﺮک ﮐﺮد ﻓﻘﻂ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﻣﻦ ﭘﺎﯾﯿﻨﻢ ‫اﮔﺮ ﮐﺎری داﺷﺘﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﻬﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪن ﺳﺮﯾﻊ ﻣﯿﺎم ﺑﺎﻻ... اﻣﺮوز ﺑﺎرون ﺷﺪﯾﺪه ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﺎل ﺑﻨﺪ اوﻣﺪن ﻫﻢ ﻧﺪاره ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﯾﺪ درﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ...

‫ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺮم ﺑﻨﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدم و ﮐﻮروش ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺨﯽ از ﻣﻦ ﻧﻤﻮﻧﺪ و رﻓﺖ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ی ﭘﺎﯾﯿﻦ. ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﭽﻪ ﻫﻢ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ‫آوری اﺗﺎق ﺑﻨﯽ ﺳﺮﮔﺮم ﮐﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻦ و ﺑﻨﯽ رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد.

‫اوﻧﺮوز ﯾﻪ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻦ ﺗﻨﮓ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭘﻮﻟﯿﻮر ﺑﺎﻓﺘﻨﯽ ﻣﻮﻫﺮ آﺑﯽ آﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﺑﻮد... ﺑﻨﯽ ﻫﻢ ﯾﻪ ﺳﺮﻫﻤﯽ ﺣﻮﻟﻪ اﯾﯽ درﺳﺖ ﺑﻪ رﻧﮓ ‫ﭘﻮﻟﯿﻮر ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﮐﺮده ﺑﻮدن ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﯿﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎی ﻣﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد اوﻣﺪه ﺑﻮد و ﻧﺮﻣﯽ ﻟﺒﺎس ﻣﻦ ﺑﺮای ﺑﻨﯽ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ‫ﺑﻮد... داﺋﻢ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﻦ ﻣﯿﻤﺎﻟﯿﺪ و ﺑﻌﺪ ﺻﻮرت ﻗﺸﻨﮕﺶ رو ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮزﻫﺎی ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺑﻪ ﺧﺎرش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ اون ‫دﺳﺘﻬﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮش ﻣﯿﻤﺎﻟﯿﺪ... ﮐﺎرش درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺣﺮﮐﺎت ﮔﺮﺑﻪ ای ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺻﻮرﺗﺶ رو ﻣﯿﻤﺎﻟﻪ... و ﻣﻦ ﭼﻘﺪر از ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻟﺬت ‫ﻣﯿﺒﺮدم.

قصه عشق (13)

 

قصه عشق (13)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﻟﺒﺨﻨﺪی زدم و ﮔﻔﺘﻢ: آره... ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺑﻮد اون ﺑﭽﻪ... ﭼﺸﻤﻬﺎی آﺑﯽ... ﻣﻮﻫﺎی ﺑﻮر... ﺳﻔﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺮف...

‫ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش و درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﻢ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪش ﮐﻢ ﮐﻢ از روی ﻟﺒﺶ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ؟!!!! ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪت ﮐﻮ؟!!!

‫ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﻘﺪم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪی ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻬﻢ داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﻮد. ﻗﻔﻞ اون ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﺟﻮری ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ‫راﺣﺘﯽ ﺑﺎز ﻧﻤﯿﺸﺪ و ﻫﻤﯿﺸﻪ اﮔﺮ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮای ﺣﻤﺎم رﻓﺘﻦ ﻫﻢ از ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﺎزش ﮐﻨﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد ﻣﺠﯿﺪ ﻗﻔﻠﺶ رو ﺑﺎز ﻣﯿﮑﺮد. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﻢ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪم و دﯾﺪم ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ ﻧﯿﺴﺖ!!!

‫ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ اون ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﻫﺪﯾﻪ ی ﻧﺴﺘﺮن ﻗﺒﻞ از ﻗﻬﺮ ﮐﺮدﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ‫اﯾﻨﮑﻪ اﺳﻢ ﻣﺠﯿﺪ روی ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪم ﺑﻮد... ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا وﻟﯽ ﺑﯽ دﻟﯿﻞ ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻢ و ﺧﻮدم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ رﻧﮕﻢ ‫ﭘﺮﯾﺪه و اﺿﻄﺮاب ﻫﻤﻪ ی وﺟﻮدم رو ﮔﺮﻓﺖ... ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﻃﺮزی ﺧﺎص ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎم دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد... ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ...ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ... ﺣﺘﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻨﯽ ﺗﻮی ﺑﻐﻠﻢ ﺑﻮده از ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﺎز ﺷﺪه...

‫ﻣﺠﯿﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎم ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯿﺰد ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ در ﺻﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﮑﺮش اﯾﻦ اوﻣﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ...

ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻤﯽ از ﻣﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ... اون ﮔﺮدﻧﺒﻨﺪ... ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ از ﮔﺮدﻧﺖ ﺑﺎز ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ...

آب دﻫﻨﻢ رو ﻓﺮو ﺑﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ!!! ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮕﯽ؟

قصه عشق (12)

 

قصه عشق (12)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ دوﺑﺎره ازش ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮم ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ دﺳﺘﻢ رو روی ﺳﯿﻨﻪ اش ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺧﻮدم رو ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪم وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت ‫ﻣﺮدوﻧﻪ اﯾﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺻﻮرﺗﻢ رو ﺑﯿﻦ دﺳﺘﻬﺎش ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻦ رو ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﯿﺸﻮﻧﯽ ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻮﻧﯽ ﺧﻮدش ‫ﭼﺴﺒﻮﻧﺪه ﺑﻮد و ﭼﺸﻤﻬﺎش ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ... ﺧﻮدت رو از ﻣﻦ دور ﻧﮑﻦ... ﯾﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا دوﺳﺘﺖ دارم... ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ... ﻓﻘﻂ اﯾﻦ رو ‫ﺑﻔﻬﻢ...

‫ﮔﺮﯾﻪ ی ﻣﻦ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻮﯾﺎ آﺳﻤﻮن ﻫﻢ ﺑﻐﻀﺶ از ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ی ﻣﻦ ﺗﺮک ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺧﻮرد و اون ﺑﺎرون ﮐﻢ ﺑﺎ رﻋﺪ و ﺑﺮﻗﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﮔﺒﺎر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ...

‫ﻣﺠﯿﺪ ﺳﺮم رو ﺗﻮی ﺳﯿﻨﻪ اش ﮔﺮﻓﺖ و درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﻮازﺷﻢ ﻣﯿﮑﺮد داﺋﻢ ﺑﺎ ﺗﮑﺮار و ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ: دوﺳﺘﺖ دارم ﯾﺎﺳﯽ... ﺑﻪ ﺧﺪا دوﺳﺘﺖ دارم...

‫از ﭘﺎرک ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ راه زﯾﺎدی ﻧﺒﻮد وﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ رﮔﺒﺎر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺮ دوﻣﻮن وﻗﺘﯽ وارد ﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪﯾﻢ آب از ﺳﺮ و روﻣﻮن ‫ﻣﯿﭽﮑﯿﺪ... اون ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﻮردن ﯾﮑﯽ از داروﻫﺎی آراﻣﺒﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮام ﺗﺠﻮﯾﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻢ. ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺪار ﺷﺪم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮام ﯾﺎدداﺷﺘﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و در اون ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد.

‫روزﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮی ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ و ﻣﻦ ﻫﺮ روز ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روز ﻗﺒﻞ از درون ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮرد ﻣﯿﺸﺪم. ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻮد ‫ﺑﻪ ﭘﺎرک ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ و ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ روی ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻣﯿﻨﺸﺴﺘﻢ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯾﯽ رو ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﮐﻪ در ‫ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﭘﺎرک ﺗﻌﺒﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدن ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم... ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻐﺾ ﻣﯿﮑﺮدم و زﻣﺎﻧﯽ اﯾﻦ ﺑﻐﺾ ﺑﺎ ﺗﻠﺨﯽ و ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ و ﺑﺎ ‫ﺧﺮوج اﺷﮑﻬﺎم از ﭼﺸﻤﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯿﺸﺪم زودﺗﺮ از زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﭘﺎرک رو ﺗﺮک ﮐﻨﻢ.

قصه عشق (11)

 

قصه عشق (11)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﻣﺠﯿﺪ داﺋﻢ ﻣﻦ رو ﻣﯿﺒﻮﺳﯿﺪ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ. دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ‫ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ. ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻮروش اﺟﺎزه ﻧﺪاده ﮐﺴﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺮای ﻣﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﺸﻪ. ﻣﻮﻗﻊ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺧﯿﻠﯽ از ﮐﻮروش ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﺮا ﮐﻪ واﻗﻌﺎ اﮔﺮ ﻣﻬﺎرت اون ﻧﺒﻮد ﺷﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ اون ﺷﺐ رو ﺧﺮاب ﮐﺮده ﺑﻮدم.

‫ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ دارﯾﻮش ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏ آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎ" ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺠﯿﺪ و ﮐﻮروش در ﺟﻠﻮی درب ﻣﻨﺰل ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ آروﻣﯽ درﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺴﺘﻦ و ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮔﺮم و دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻮروش،ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ اوﻣﺪ.

‫زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ دارﯾﻮش ﺑﺎز ﻫﻢ ازدواج ﻣﺎ و اوﻣﺪﻧﻤﻮن ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ رو ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدﺷﻮن.

‫اون ﺷﺐ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻫﺮ دو ﭘﺴﺮ آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﭘﺰﺷﮏ ﻫﺴﺘﻦ. دارﯾﻮش در ﻃﺐ زﻧﺎن درس ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ و ﮐﻮروش دوره ی ﺗﺨﺼﺺ ﻗﻠﺐ رو ‫ﻣﯿﮕﺬروﻧﻪ.

‫ﮐﻮروش ﺟﻠﻮی درب ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ دو ﻋﺪد ﻗﺮص داده ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎزم اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﻢ دﺳﺖ داد ﯾﮑﯽ از اوﻧﻬﺎ رو در آب ‫ﺣﻞ ﮐﻨﻪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه و ﺗﺎﮐﯿﺪ ﮐﺮده ﺑﻮده ﮐﻪ روز ﺑﻌﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮدش ﺑﺮای ﺑﺮدن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺟﻬﺖ ﭼﮑﺎپ ﺧﻮاﻫﺪ اوﻣﺪ. ﻣﺠﯿﺪ از ‫ﻓﺮدا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯿﺮﻓﺖ و اوﻟﯿﻦ روز ﮐﺎرﯾﺶ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﺪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﻮروش ﺧﻮدش ﺗﻘﺒﻞ ﮐﺮده ﺑﻮده ﮐﻪ ﮐﺎرﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ی ﻣﻦ رو در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻧﺠﺎم ﺑﺪه.

قصه عشق (10)

 

قصه عشق (10)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮدم رو ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﻢ و دﺳﺘﻢ رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ دور ﮔﺮدن ﻣﺠﯿﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺶ...ﺻﺪای ﺧﻨﺪه ی ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻤﺎم ‫ﻓﻀﺎی ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﭘﺮﮐﺮد و ﺑﻌﺪ راﻫﯽ ﻣﻨﺰل ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪﯾﻢ. اوﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ در ﮐﻤﺎل ﻧﺎﺑﺎوری ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ‫ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده ی ﺑﺮادر ﺣﻤﯿﺪ در اون ﺧﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮدن ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﻣﻨﺰل رو ﻓﺮوﺧﺘﻦ...!!!! ﺑﺮام ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد وﻟﯽ دﯾﮕﻪ ‫ﺑﺎور ﻧﺪﯾﺪن ﻋﺴﻞ ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻬﺎی ﺳﺎل ﺑﻪ دﻟﻢ ﻧﺸﺴﺖ... اون ﺷﺐ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮐﻪ در وﺟﻮد ﻣﺠﯿﺪ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم وﻟﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﮔﺮﯾﻪ ‫ﻧﮑﻨﻢ و ﺗﺎ دﯾﺮ وﻗﺖ اﺷﮏ رﯾﺨﺘﻢ و آﺧﺮﺷﻢ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺗﻮی آﻏﻮش ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻢ.

‫دو روز ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﻮﻋﺪ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﻣﺎ ﺷﺪ...ﺟﺸﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻫﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﻤﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ از ﮐﻮﭼﯿﮏ و ﺑﺰرگ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻦ. ﺗﺎ ‫ﺳﺎﻋﺖ یازده ﺷﺐ ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﺑﺨﻨﺪ و ﺑﺰن و ﺑﺮﻗﺺ ﺑﻮد وﻟﯽ درﺳﺖ از اون ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎی ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺪری و ﻣﺎﻣﺎن ﺧﻮدم ‫ﺷﺮوع ﺷﺪ. اون روز ﺻﺒﺤﺶ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ی ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺮص رﯾﻠﮑﺲ داده ﺑﻮدن ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ از دﯾﺪن ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎی ﻣﺎﻣﺎن و ﻣﺎدر ‫ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯿﺸﺪم وﻟﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺧﻮدم ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﯿﻔﺘﻢ. ﺳﺎﻋﺖ یک ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ رﻓﺘﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ ی ‫ﻣﺎدر ﻣﺠﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ و ﻣﺠﯿﺪ ﻟﺒﺎﺳﻤﻮن رو ﻋﻮض ﮐﻨﯿﻢ و ﮐﻢ ﮐﻢ آﻣﺎده ی رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺸﯿﻢ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﯽ ﺷﺒﺎﻫﺖ ‫ﻧﺪاﺷﺖ. ﺣﺘﯽ ﻣﻬﻨﺎز ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﻢ ﻋﺮوس اون ﺷﺐ ﺑﻮد از ﺷﺪت ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد...ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﺪﺗﺮ از اون...ﻋﻠﯽ ﻃﻔﻠﮏ داﺋﻢ ‫ﺑﻐﺾ ﻣﺮدوﻧﻪ اﯾﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه داﺷﺖ... وﻟﯽ ﺑﺎﺑﺎم ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ از اﺷﮏ ﺧﯿﺲ ﺑﻮد... ﻣﺎﻣﺎن و ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺪری ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﺟﺎی ﺧﻮد ‫داﺷﺘﻦ... ﺳﮑﻮت ﺑﺪی ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮد... ﻟﺒﺎﺳﻢ رو ﻋﻮض ﮐﺮدم و ﻟﺒﺎس ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮای رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﭘﻮﺷﯿﺪم. ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻢ ‫ﻟﺒﺎﺳﺶ رو ﻋﻮض ﮐﺮده ﺑﻮد و داﺋﻢ از رﻓﺘﺎرش ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد از ﮔﺮﯾﻪ ی دﯾﮕﺮان ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪه. ﭼﻤﺪوﻧﻬﺎ رو ﺑﺎ ﻋﻠﯽ و رﺿﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن ‫ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮدن اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺎل ﻣﺠﯿﺪ دﯾﮕﻪ ﻧﺒﻮد ﭼﻮن ﻧﺴﺮﯾﻦ ازش ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ وﻗﺘﯽ در اﯾﺮان ﻫﺴﺘﯿﻢ ‫ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ازش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ و اون ﺷﺐ آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺒﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﺮدﯾﻢ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺠﯿﺪ ﺳﻮﺋﯿﭻ رو ﺑﻪ ‫رﺿﺎ داد و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﺧﻮد رﺿﺎ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﻮن ﺑﺸﯿﻨﻪ...

قصه عشق (9)

 

قصه عشق (9)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ؟

‫ﺟﻮاب داد: ﺟﻮن دﻟﻢ ﻋﺰﯾﺰم؟

ﺧﻮدم رو از آﻏﻮﺷﺶ ﮐﺸﯿﺪم ﺑﯿﺮون و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ...ﭼﺮا ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻦ وﻟﯽ ﺧﻮدم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺨﺒﺮ ﺑﺎﺷﻢ؟

‫ﻣﺠﯿﺪﺧﻮاﺳﺖ دوﺑﺎره ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻨﻪ...ﯾﮏ ﻗﺪم ﻋﻘﺐ رﻓﺘﻢ و اﯾﻦ ﺑﺮای ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎور ﮐﺮدﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺨﻮام در آﻏﻮﺷﺶ ﺑﺎﺷﻢ. ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ‫ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آروﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...ﺑﻪ ﺧﺪا ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ...ﺑﺮﯾﻢ ﻧﺎﻫﺎرﻣﻮن رو ﺑﺨﻮرﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ...اﻻن ﻫﻢ ﺗﻮ ‫ﻋﺼﺒﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﺷﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪی و ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ راه ﺑﯿﻔﺘﯽ ﺑﺮی ﺧﻮﻧﺘﻮن...ﺑﺎور ﮐﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻋﺸﻘﯽ ‫اوﻣﺪم ﺧﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﮐﺎرﻣﻮن ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺗﺎ ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪ و از ﺷﻮق ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ از ﺳﻔﺎرت ‫دﯾﮕﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی ﻣﺪﯾﺮ ﺷﺮﮐﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم و زود اوﻣﺪم وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﯽ... ﯾﺎﺳﯽ... ﭼﺮا ﻧﺨﻮاﺳﺘﯽ ﺣﺮﻓﻢ رو ﮔﻮش ﮐﻨﯽ آﺧﻪ؟!!

‫روی ﺗﺨﺖ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ ﺟﻮاب ﻣﻦ رو ﺑﺪه...اﮔﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮا از ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻦ...اﺻﻼ ﭼﺮا ﻫﻤﻪ از ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدن دﻫﻨﺶ رو ﺟﻠﻮی ﻣﻦ ﺑﺎز ﻧﮑﻨﻪ...ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﭽﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ...دﻟﻤﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاد ﮐﺴﯽ دﻟﺶ ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﺴﻮزه...

قصه عشق (8)

قصه عشق (8)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮا؟

‫ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﻣﻦ رو ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...ﭼﺮا اﯾﻨﻘﺪر ﮐﻨﺠﮑﺎوی ﻣﯿﮑﻨﯽ آﺧﻪ؟...ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮای ﺑﺪوﻧﯽ؟

‫ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮ رو ﺧﺪا...ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺣﺪﺳﻢ درﺳﺘﻪ...ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ...ﺑﮕﻮ.

ﻣﺠﯿﺪ ﭼﻬﺮه اش ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺘﻪ وﻟﯽ ﻣﻦ رو در آﻏﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺣﺪﺳﯽ زدی؟

ﺟﻮاب دادم: ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﺗﻮﺋﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ دﯾﮕﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻪ و اﯾﻦ رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺘﻪ درﺳﺘﻪ؟

ﻣﺠﯿﺪ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ.

‫ﮔﻔﺘﻢ: آره؟!!!

‫ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ و ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﻧﺎرﺣﺘﯽ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: ﻧﺴﺘﺮن ﯾﻪ آدم اﺣﻤﻖ و ﺑﯿﺸﻌﻮره...ﺣﯿﻒ ﺣﻤﯿﺪ...ﺣﯿﻒ ﻋﺴﻞ.

‫دﯾﮕﻪ ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﺮدم ﻣﺠﯿﺪ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ در ﻣﻮرد ﻧﺴﺘﺮن ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮد و داﺋﻢ ﺳﻌﯽ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ و ﻧﻮازش ﻓﮑﺮ ﻣﻦ رو از ﻗﻀﯿﻪ ی ‫ﻧﺴﺘﺮن دور ﮐﻨﻪ...ﻓﻬﻤﯿﺪم اﺻﺮار ﻓﺎﯾﺪه اﯾﯽ ﻧﺪاره وﻟﯽ دﻟﺨﻮر ﺷﺪه ﺑﻮدم و وﻗﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺣﺲ ﮐﺮد از دﺳﺘﺶ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪم ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ‫ﻓﻮق اﻟﻌﺎده و ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮرﮐﻪ ﻫﻨﻮز در آﻏﻮﺷﺶ ﻧﮕﻬﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ...دوﻧﺴﺘﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ‫ﺑﺮای ﺗﻮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻔﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ و از دﺳﺘﺖ ﮐﺎری ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎس ﺑﻮدن ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﻧﺪوﻧﺴﺘﻨﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺮات ﻣﻔﯿﺪ‫ﺗﺮه...ﺑﺒﯿﻦ ﮔﻞ ﻣﻦ...دﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ از ﺗﻨﺸﻬﺎی ﻋﺼﺒﯽ دور ﺑﺎﺷﯽ...ﭼﻮن ﺗﺤﻤﻠﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﻪ و اﯾﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻢ اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ روی ‫ﻗﻠﺒﺖ ﻣﯿﺬاره...ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺑﻪ ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﺗﻮ ﻋﺼﺒﯽ ﺑﺸﯽ...ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﯽ ﻣﻨﻈﻮرم ﭼﯿﻪ؟...اﯾﻦ رو ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺟﺪی ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﺬﮐﺮ ‫دادم...ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺣﻖ ﻧﺪاره ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪﻧﺖ ﺑﺸﻪ...ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﺑﺨﻮاب ﻣﯿﺨﻮام وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻣﯿﺮی ﻧﮕﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢ...ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ...و ﻓﻘﻂ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺗﻮ رو ﻣﯿﺨﻮام و ﺗﺤﻤﻞ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﻣﺮﯾﻀﯽ رو ﺑﺮات ﻧﺪارم.

قصه عشق (7)

قصه عشق (7)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﻣﺠﯿﺪ از دﮐﺘﺮ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﻠﯽ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ ﺗﺎ ﻣﺰاﺣﻢ وﯾﺰﯾﺖ دﮐﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﻦ.

‫اون ﺷﺐ ﻣﺎﻣﺎن ﺗﻮی ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﻮﻧﺪ و روز ﺑﻌﺪ ﺻﺒﺢ زود ﻣﺠﯿﺪ و ﺑﻌﺪ ﻋﻠﯽ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن رﺳﻮﻧﺪن. ﺗﺮﺧﯿﺺ ﻣﻦ از ‫ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺗﺎ دﮐﺘﺮ ﺑﯿﺎد و وﯾﺰﯾﺖ ﻣﺠﺪد ﺑﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ11ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ. وﻗﺘﯽ از ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺧﺎرج ﺷﺪﯾﻢ ﻣﺠﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ رو‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن و ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ اﺟﺎزه ﻣﻦ ﯾﺎﺳﯽ رو ﭼﻨﺪ روزی ﻣﯿﺒﺮم ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدﻣﻮن.

 ‫ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ و ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻣﺠﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺧﻮدﻣﻢ از ﺣﺮف ﻣﺠﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدم ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻮد ﻋﻘﺪ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‫وﻟﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻣﻦ ﺷﺐ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺠﯿﺪ اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮام ﭼﻨﺪ روز اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻢ!!!

‫ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ: آره ﺑﺒﺮﯾﺶ اوﻧﺠﺎ ﺑﻬﺘﺮه...

ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ!!!...

ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ رو ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﭼﺮا ﻧﻪ؟

قصه عشق (6)

 

قصه عشق (6)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﺑﺮای ﺷﺐ ﻫﻢ ﻟﺒﺎس ﺷﺐ دﺧﺘﺮوﻧﻪ اﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎن ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮدﯾﻢ رو ﭘﻮﺷﯿﺪم.ﺗﻨﮓ و ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ رﻧﮓ ﻧﺒﺎﺗﯽ و روش ﺳﻨﮓ دوزی ﻫﺎی ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﻘﻪ اﯾﯽ ﻫﻔﺖ و ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﺎز داﺷﺖ ﺑﺎ آﺳﺘﯿﻨﻬﺎی رﮐﺎﺑﯽ... ﺧﻮدم ﻋﺎﺷﻖ اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﺑﻮدم وﻟﯽ ‫وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ آراﯾﺶ ﮐﺮده و ﻣﻮﻫﺎی ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪه اون رو ﭘﻮﺷﯿﺪم و ﺟﻠﻮی آﯾﯿﻨﻪ اﯾﺴﺘﺎدم ﻣﻬﻨﺎز و ﻣﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﻮدن ‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻣﻦ ذوق ﮐﺮده ﺑﻮدن.ﻣﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ اﺳﭙﻨﺪ دود ﮐﺮد و ﻣﻬﻨﺎز ﻫﻢ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻋﻠﯽ رو ﺻﺪا ﮐﻨﻪ ﺑﯿﺎد ﺗﻮی اﺗﺎق ﻣﻦ ‫رو ﺑﺒﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﮔﻔﺖ: وای ﯾﺎﺳﯽ اﻟﻬﯽ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻢ... ﺗﻮ اﻣﺸﺐ ﺑﺎ اﯾﻦ رﯾﺨﺖ و ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﺎ رو ﻧﮑﺸﯽ ﺧﯿﻠﯿﻪ... ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻦ ﮐﻪ دﺧﺘﺮم از دﯾﺪن ﺗﻮ دارم ﻏﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﺠﯿﺪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺸﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺒﯿﻨﺖ...

ﻧﺴﺮﺗﻦ ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق اوﻣﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮕﯽ زد و ﺑﺎ ﺻﺪای آروﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷﺪی...

‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺘﺶ و ﺑﺒﻮﺳﻤﺶ وﻟﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ و از اﺗﺎﻗﻢ رﻓﺖ ﺑﯿﺮون!!!

ﺑﺎ دﻟﯽ ﭘﺮ ﻏﺼﻪ اﯾﺴﺘﺎدم و ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻨﺶ رو از اﺗﺎق ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﻣﻬﻨﺎز اوﻣﺪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ و ﮔﻮﻧﻪ ام رو ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: ﻋﯿﺒﯽ ﻧﺪاره... اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪه... ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﻧﺬار رﻓﺘﺎر دﯾﮕﺮان اﻣﺸﺒﺖ رو ﺧﺮاب ﮐﻨﻪ...

‫ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰدم وﻟﯽ دﻟﻢ ﭘﺮ از ﻏﺼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد... دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﺎ ﻧﺴﺘﺮن ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ وﻟﯽ اﺻﻼ ﻣﺤﻠﻢ ﻧﻤﯿﺬاﺷﺖ.

 ‫ﺧﺎﻧﻮاده ی ﻣﺠﯿﺪ وﻗﺘﯽ اوﻣﺪن در اوج ﻧﺎﺑﺎوری ﻣﺎ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدﺷﻮن ﮐﻠﯽ ﻫﺪﯾﻪ ﻫﻢ ﺑﺮای ﻣﻦ آورده ﺑﻮدن ﮐﻪ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از ﻃﻼ و ‫ﭘﺎرﭼﻪ و ﻟﺒﺎس و ﮐﯿﻒ و ﮐﻔﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﺳﺒﺪ ﺑﺰرگ ﮔﻞ.

 ‫ﻣﺠﯿﺪ ﭼﺸﻢ از ﻣﻦ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺪاﺷﺖ و ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ آروﻣﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ دﯾﻮوﻧﻪ اﺗﻢ ﺑﻪ ﺧﺪا... ﯾﺎﺳﯽ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﮕﻞ ‫ﺷﺪی اﻣﺸﺐ...

‫ﻧﺴﺘﺮن در ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﺮدن از ﻣﻬﻤﻮﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻣﺎن ﻣﯿﮑﺮد وﻟﯽ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﺣﺮﻓﯽ. ﻋﻠﯽ داﺋﻢ از ﻣﻦ و ﻣﺠﯿﺪ و ﺑﻘﯿﻪ ﻋﮑﺲ ﻣﯿﻨﺪاﺧﺖ و ﺟﻠﺴﻪ اﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺮﮔﺰار ﺑﺸﻪ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد.

‫ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم وﻗﺘﯽ ﻋﻠﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن و ﺣﻤﯿﺪ و ﻋﺴﻞ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ و ﻣﺠﯿﺪ ﺑﯿﺎن و ﻋﮑﺲ ﺑﻨﺪازﯾﻢ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎزم ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﯿﺎد دﯾﮕﻪ ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮم رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻢ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﻓﻬﻤﯿﺪ.

ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺖ ﻧﺴﺘﺮن و اﻟﺘﻤﺎﺳﺶ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎد ﻋﮑﺲ ﺑﻨﺪازﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎزوم رو ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﻧﻤﯿﺨﻮام اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺴﯽ رو ﺑﮑﻨﯽ دوﺳﺖ داره ﺑﯿﺎد ﻋﮑﺲ ﺑﻨﺪازه دوﺳﺖ ﻧﺪاره وﻟﺶ ﮐﻦ.

قصه عشق (5)

قصه عشق (5)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

و ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻫﻨﻮز دﺳﺘﻢ ﺗﻮی دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻫﺎل ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ و ﻫﺮ دو ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ. دﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ آروﻣﯽ  ‫از دﺳﺘﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ درس دارم... ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺸﻢ ﺧﻮاب ﺑﻮدم ﻧﺮﺳﯿﺪم درﺳﻢ رو ﺑﺨﻮﻧﻢ... ﻣﯿﺮم ﯾﮏ ﮐﻢ ﺑﻪ درﺳﺎم ﺑﺮﺳﻢ...

ﺗﺎ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم دوﺑﺎره دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﻮﻧﻄﻮرﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻋﻤﯿﻖ و ﺟﺪی اﻣﺎ ﭘﺮ از ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: ﺗﺎ اﻻن ﻧﺨﻮﻧﺪﻧﯽ... ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺘﻪ دﯾﮕﻪ ﻫﻢ روش... ﺑﺸﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ... ﻣﯿﺨﻮام ﯾﮏ ﮐﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ...

‫ﺑﻪ آروﻣﯽ دوﺑﺎره ﺳﺮﺟﺎم ﻧﺸﺴﺘﻢ... ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯿﮑﺮدم وﻟﯽ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﭼﺸﻢ ازم ﺑﺮﻧﻤﯿﺪاره و ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﻨﻪ. ﺑﻌﺪ ﺑﻪ آروﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮب؟...

‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮب ﭼﯽ؟

قصه عشق (4)

قصه عشق (4)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا وﻟﯽ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﯾﮏ دﺳﺖ ﻣﺠﯿﺪ رو ﺑﯿﻦ دو دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﯽ اراده ﺑﻐﺾ ﮐﺮده ﺑﻮدم و ﭼﺸﻤﻬﺎم ﭘﺮ اﺷﮏ ‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ؟... ﻧﺬار زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺴﺘﺮن ﺧﺮاب ﺑﺸﻪ... ﺗﻮ رو ﺧﺪا... ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺴﻞ ﻫﻢ ﺷﺪه ﯾﻪ ﮐﺎری ﺑﮑﻦ...

‫ﻣﺠﯿﺪ رو ﺑﻪ روی ﻣﻦ اﯾﺴﺘﺎد و از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ی ﺑﯿﻦ ﻣﻦ و اون ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻤﮑﻨﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ ﺳﺮ ﻣﻦ رو ‫ﺗﻮی ﺳﯿﻨﻪ اش ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ و زدم زﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ و دوﺑﺎره ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮ رو ﺧﺪا... ﻓﻘﻂ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﮐﺎری ‫ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻋﺴﻞ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﮑﺸﻪ... ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﻋﺴﻞ دﯾﺸﺐ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﭼﻘﺪر از وﺣﺸﺖ ﻧﺒﻮدن ﻧﺴﺘﺮن ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﻮده...

‫دﯾﮕﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ رو در آﻏﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎم رو ﻧﻮازش ﻣﯿﮑﺮد روی ﺳﺮم رو ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: ﮔﺮﯾﻪ ‫ﻧﮑﻦ... ﺑﺴﻪ دﺧﺘﺮ... ﺑﻬﺖ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم ﮐﺎری ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﺴﻞ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎش ﺟﺪا ﻧﺸﻪ... ﺧﻮﺑﻪ؟... ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ... دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاد ‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ... ﺑﺸﯿﻦ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺑﺨﻮرﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ.

قصه عشق (3)

 

قصه عشق (3)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻗﺴﻤﺖ دوم

‫زﯾﺎد ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺒﺎﺷﻢ وﻟﯽ ﻣﺠﯿﺪ از ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻮدن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﺮد و ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﻄﻒ و ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ و ﻣﺤﺒﺘﺶ ‫رو ﺑﻬﻢ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪاد و ﻣﻦ در ﺟﻮاب اوﻧﻬﻤﻪ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮑﻨﻢ و ﻧﻪ ﺑﻠﺪ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم.

ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮدم ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎ اون زﻣﺎن ﻫﯿﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ ای در زﻣﯿﻨﻪ ی ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﺒﺖ ﯾﮏ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ رو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﻮن ‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ و ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن واﻗﻌﺎ روی راﺑﻄﻪ ی ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﺣﺴﺎس ﺷﺪه!!! و دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﯿﭻ و ﭘﻮچ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻋﺼﺒﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ. اون ﺷﺐ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﻮﻣﺪه ﺑﻮد و ﻋﺴﻞ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد. وﻗﺘﯽ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﻏﯿﺒﺖ ﻏﯿﺮ ﻣﻮﺟﻪ رو از ﻧﺴﺘﺮن ﺳﻮال ‫ﻣﯿﮑﺮد اون در ﺟﻮاب ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﯾﮏ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﻮﻧﻮادﮔﯽ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﻧﻮاده ی ﺣﻤﯿﺪ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه ﺑﻮده ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮای رﻓﻊ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﻤﺎ ‫ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎدرش و ﻣﺸﮑﻞ رو ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادراش ﺣﻞ ﻣﯿﮑﺮده و از اوﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﺴﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎش ﺧﯿﻠﯽ واﺑﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﺶ ﺣﻤﯿﺪ اوﻧﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺮده!!!!

قصه عشق (2)

 

قصه عشق (2)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫اﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮرد از ﻧﺴﺘﺮن در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ و ﻋﺴﻞ اﺻﻼ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ و اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪم.

ﻧﺴﺘﺮن ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺳﺮ ﻋﺴﻞ ﺑﺮﺧﻮرد ﺗﻨﺪی ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﮐﺮد و در ﮔﯿﺮ و دار ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﺴﻞ ﻇﺮف ﻣﺎﺳﺖ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ و ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ ﻣﺤﮑﻢ زد ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﻋﺴﻞ و ﺟﯿﻎ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﻫﻮا رﻓﺖ!!!!

ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ روی ﻋﺴﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﺎس ﺑﻮد وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ‫رﻓﺘﺎر رو از ﻧﺴﺘﺮن دﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪ و ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻏﺬاش رو ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره رﻫﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ.

ﻣﺎﻣﺎن ﻋﺴﻞ رو از ﻧﺴﺘﺮن ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﺎﮐﺘﺶ ﮐﺮد. در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﻣﺠﯿﺪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮده ﺑﻮد. ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎ ‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﻤﯿﺪ از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ.

ﻣﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﻏﺬام رو ﺑﺨﻮرم و ﻓﻘﻂ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ. ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن و ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﻣﺎن (ﻣﺠﯿﺪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو از ﻫﻤﻮن اول ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻣﺎن ﺧﻮدش ﻣﺎﻣﺎن ﺻﺪا ‫ﻣﯿﮑﺮد) ... ﺑﻬﺘﺮه ﻋﺴﻞ رو ﺑﺒﺮﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎش ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ اﯾﻨﻄﻮری ﺣﺪاﻗﻞ از اداﻣﻪ ی ﻣﺸﺎﺟﺮه ﭘﻨﻬﺎﻧﯿﺸﻮن دﺳﺖ ﺑﺮدارن.

ﻣﺎﻣﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: دﺧﺘﺮه اﻣﺸﺐ ﺧﻞ ﺷﺪه... ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻪ ﻣﺮض داری ﺑﭽﻪ رو ﻣﯿﺰﻧﯽ... ﺗﻮﭘﺶ از ﺟﺎی دﯾﮕﻪ ﭘﺮه دق و ‫دﻟﯿﺶ رو ﺳﺮﺑﭽﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ.

و ﺑﻌﺪ ﻋﺴﻞ رو از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﺮد.ﻣﺠﯿﺪ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﭼﺮا ﻏﺬات رو ﻧﻤﯿﺨﻮری؟

ﮔﻔﺘﻢ: وﷲ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ... ﻧﺴﺘﺮن اﻣﺸﺐ...

ﻣﺠﯿﺪ ﮔﻔﺖ: اون رو وﻟﺶ ﮐﻦ... ﻣﺎدر ﻫﺴﺘﺶ دﯾﮕﻪ ﻫﺮ ﺟﻮر دوﺳﺖ داره ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﭽﻪ اش رو ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﻪ...

ﮔﻔﺘﻢ: وﻟﯽ آﺧﻪ...

قصه عشق (1)

 

 

قصه عشق (1)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻗﺴﻤﺖ اول

ازوﻗﺘﯽ ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮاﻫﺮم ازدواج ﮐﺮد دﯾﮕﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ی ﻣﺎ ﻗﻬﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﺧﻮب ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﺎﻧﺒﻮد ‫ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮدش ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎﮐﺴﯽ ﻏﯿﺮ ازﻣﺠﯿﺪ ازدواج ﮐﻨﻪ!!!

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻢ وﻗﺘﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻓﻬﻤﯿﺪم داﺷﺘﻢ ﺷﺎخ در ﻣﯽ آوردم!!! ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﺴﺘﺮن ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻣﯿﺨﻮای ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ازدواج ﮐﻨﯽ؟

ﮔﻔﺖ: آره... دﯾﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم... ﭼﻘﺪر ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ... ﭼﻘﺪر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺸﯿﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﮐﯽ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری رﺳﻤﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ...

‫ﺑﺮای ﻋﺮوﺳﯽ ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ وﻗﺘﯽ ﻋﻠﯽ ﺑﺮادرم ﮐﺎرت ﻋﺮوﺳﯽ رو ﺑﺮد ﺑﺮای ﻣﺠﯿﺪ اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ از ﻋﻠﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﻃﻔﻠﮑﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮده از ‫ﺣﺎل ﺑﺮه و ﻫﻤﻪ اش ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮده ﻋﻠﯽ داره ﺑﺎﻫﺎش ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﯿﻔﻬﻤﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﺟﺪی ﻫﺴﺘﺶ ﮐﺎرت رو ﭘﺎره ﻣﯿﮑﻨﻪ و از اون ﺗﺎرﯾﺦ دﯾﮕﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه ﺑﻮد.

‫اﺳﻢ ﻣﻦ ﯾﺎﺳﻤﯿﻦ ﻫﺴﺘﺶ وﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﺻﺪام ﻣﯿﮑﻨﻦ.دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺴﺘﻢ و ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻪ درس ﻋﻼﻗﻪ دارم.

ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ‫ﭼﯿﺰ ﻏﯿﺮ ازدرس ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ واﺻﻮﻻ دﻧﺒﺎل ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻋﺸﻘﯽ و دوﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﺑﺎزی ﻫﻢ ﻧﺒﻮدم درﺳﺖ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻫﻤﻪ ی دوﺳﺘﺎم!!!