قصه عشق (3)

 

قصه عشق (3)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻗﺴﻤﺖ دوم

‫زﯾﺎد ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺒﺎﺷﻢ وﻟﯽ ﻣﺠﯿﺪ از ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻮدن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﺮد و ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﻄﻒ و ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ و ﻣﺤﺒﺘﺶ ‫رو ﺑﻬﻢ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪاد و ﻣﻦ در ﺟﻮاب اوﻧﻬﻤﻪ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﻧﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮑﻨﻢ و ﻧﻪ ﺑﻠﺪ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم.

ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮدم ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎ اون زﻣﺎن ﻫﯿﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ ای در زﻣﯿﻨﻪ ی ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﺒﺖ ﯾﮏ ﺟﻨﺲ ﻣﺨﺎﻟﻒ رو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﻮن ‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ و ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن واﻗﻌﺎ روی راﺑﻄﻪ ی ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﺣﺴﺎس ﺷﺪه!!! و دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﯿﭻ و ﭘﻮچ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻋﺼﺒﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ. اون ﺷﺐ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﻮﻣﺪه ﺑﻮد و ﻋﺴﻞ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد. وﻗﺘﯽ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﻏﯿﺒﺖ ﻏﯿﺮ ﻣﻮﺟﻪ رو از ﻧﺴﺘﺮن ﺳﻮال ‫ﻣﯿﮑﺮد اون در ﺟﻮاب ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﯾﮏ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﻮﻧﻮادﮔﯽ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﻧﻮاده ی ﺣﻤﯿﺪ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه ﺑﻮده ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮای رﻓﻊ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﻤﺎ ‫ﻣﯿﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎدرش و ﻣﺸﮑﻞ رو ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادراش ﺣﻞ ﻣﯿﮑﺮده و از اوﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﺴﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎش ﺧﯿﻠﯽ واﺑﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﺶ ﺣﻤﯿﺪ اوﻧﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺮده!!!!

‫وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺴﺘﺮن ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻫﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮو ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ داره دروغ ﻣﯿﮕﻪ!!!! و ﭼﯿﺰی ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﯿﻮﻣﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﻤﯿﺨﻮاد ﮐﺴﯽ از ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺸﻪ. اون ﺷﺐ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯾﯽ ﺳﻌﯽ در ‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ داره!!! ﭼﻨﺪ ﺑﺎری ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ وﻟﯽ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد در آوردن و ﺗﺪارک ﺷﺎﻣﯽ ﮐﻪ ‫از ﺑﯿﺮون ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮدن ﻧﻈﺎرت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﺴﺘﺮن رو ﺗﻨﻬﺎ رﻫﺎ ﮐﺮد. وﻟﯽ از ﭼﻬﺮه ی ﻧﺴﺘﺮن ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ از ﮐﺎر ﺧﻮدش و ‫اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮ ﺻﺤﺒﺖ رو ﺑﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎز ﮐﻨﻪ ﭼﻘﺪر راﺿﯽ ﺷﺪه.!!!

 ‫آﺧﺮ ﺷﺐ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﯾﮏ ﮐﻢ زودﺗﺮ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﭼﻮن ﻫﻮای داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮم ﺷﺪه ﺑﻮد و ‫ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻪ دﯾﺪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ دارم از ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﻢ ﻣﻦ رو ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ و ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮد.

ﺗﻮی ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻫﻮا ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد و ‫اﺣﺴﺎس راﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻣﯿﮑﺮدم. ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮی ﺗﺎرﯾﮏ و روﺷﻦ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ رو ﺑﻪ روی ﻣﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ‫ﭼﻬﺮه آورد ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﭼﻘﺪر اﻣﺸﺐ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدی... ﻟﺬت ﻣﯿﺒﺮدم وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻣﯿﮑﺮدم... ﺑﺎورت ﻣﯿﺸﻪ اﮔﺮ ﺑﮕﻢ از ﻧﮕﺎه ‫ﮐﺮدن ﺑﻬﺖ ﺳﯿﺮ ﻧﻤﯿﺸﺪم؟

‫دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻣﺠﯿﺪ زﯾﺎد ﭘﯿﺸﻢ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﭼﻮن ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﮑﺎن اوﻣﺪن ﺑﻘﯿﻪ ی ﻣﻬﻤﻮﻧﻬﺎ و ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺑﻮد ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ‫ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺮﺳﯽ ﻣﺠﯿﺪ... ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ و ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺘﺖ زﯾﺎده ﻫﻤﻪ رو ﺧﻮب و ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ.

ﺳﺮﯾﻊ در ﺟﻮاﺑﻢ ﮔﻔﺖ:ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق دارن... ﺧﻮدت رو ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﯾﮑﯽ ﻧﺪون... واﻗﻌﯿﺘﺶ اﻣﺸﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﺪرﺧﺸﯿﺪی... اﯾﻦ رو ﻧﺴﺮﯾﻦ و ﻣﺎﻣﺎﻧﻤﻢ ﮔﻔﺘﻦ.

در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪای ﭘﺎﯾﯿﻦ اوﻣﺪن ﻣﻬﻤﻮﻧﻬﺎ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ و آﺳﺎﻧﺴﻮر ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻣﻌﻄﻠﯽ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﻫﻤﻪ ی ﻣﻬﻤﻮﻧﻬﺎ از ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ و ﻣﺠﯿﺪ ﺗﺸﮑﺮ و ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدن.

وﻗﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﺮﻓﺖ ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدش و ﮔﻔﺖ ﭼﻮن ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﻣﯿﺨﻮاﺑﻪ. وﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯿﻢ ﺑﺨﻮاﺑﯿﻢ ﻧﺴﺘﺮن ﮐﻪ ﺗﻮی اﺗﺎق ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آروم ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﯿﺪار ﺑﻮدن ﻣﺎ ﻧﺸﻪ ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﺑﯿﺪاری؟

‫روی ﺗﺨﺖ ﻏﻠﺘﯽ زدم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺴﺘﺮن ﮐﻪ روی زﻣﯿﻦ ﺗﺸﮏ ﭘﻬﻦ ﮐﺮده و دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: آره... ﭼﯿﻪ؟

ﯾﮏ دﺳﺘﺶ رو ﺗﮑﯿﻪ ی زﯾﺮ ﺳﺮش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻨﻮزم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟

‫از ﺳﻮاﻟﺶ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﭼﻮن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺑﻌﺪ از ﺣﺮﻓﻬﺎی اون ﺷﺐ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺪم وﻟﯽ ‫ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ ﻧﺴﺘﺮن؟

‫ﻧﺴﺘﺮن ﮔﻔﺖ: ﻣﺠﯿﺪ از ﻣﻦ ﻓﺮار ﻣﯿﮑﻨﻪ... ﻣﻦ ﺧﻮب اﯾﻦ رو ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ... ﺳﻌﯽ داره ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻪ... ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ... و ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺧﻮدش رو ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﭽﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﺮ ﮔﺮم ﻣﯿﮑﻨﻪ...

ﺟﻤﻠﻪ ی آﺧﺮ ﻧﺴﺘﺮن درﺳﺖ ﻋﮑﺲ ﺟﻤﻠﻪ اﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ از ﻣﺠﯿﺪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم)) ﯾﺎﺳﯽ... ﭼﻘﺪر ﺑﺰرگ ﺷﺪی... دﯾﮕﻪ از ‫ﯾﺎﺳﯽ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺧﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ... ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده... دﯾﮕﻪ ﺑﺮای ﺧﻮدت ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺷﺪی...))

‫ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم دﯾﺪم ﺑﻪ ﭘﺸﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه و ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه و ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺗﻮی دﻧﯿﺎی دﯾﮕﻪ داره ﺳﯿﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻪ اداﻣﻪ داد: ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﭼﯿﻪ ﯾﺎﺳﯽ؟... ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪی و ﺑﭽﻪ اﯾﯽ... اواﯾﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻬﺖ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ‫ﺷﺪه... وﻟﯽ اﻻن ﻣﺪﺗﯿﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻨﻮزم ﻣﻦ رو دوﺳﺖ داره و ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻨﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ رﻓﺘﺎرش ﺑﺎ ﻣﻦ اﯾﻨﻄﻮری ‫ﺷﺪه... راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮای ﻣﻨﻢ از وﻗﺘﯽ دﯾﺪﻣﺶ دﯾﮕﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدم رو ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻢ... داﺋﻢ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺤﺜﻢ ﻣﯿﺸﻪ... اﻧﮕﺎر دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ‫ﺗﺤﻤﻠﺶ ﮐﻨﻢ... ﻫﻤﻪ اش ﻣﺠﯿﺪ و ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﺎﻫﻢ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ از ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮه... ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﺧﺮﯾﺖ ‫ﮐﺮدم و زن ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪم!!!... وﻟﯽ ﺧﻮب... ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اوﻻ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮام ﺳﺨﺖ ﺷﺪه و دوﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻨﻮزم ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ... ﻣﯿﺨﻮام از ﺣﻤﯿﺪ...

ﺑﻪ ﻣﯿﻮن ﺣﺮف ﻧﺴﺘﺮن رﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﺴﺘﺮن!!!! دﯾﻮوﻧﻪ ﺷﺪی؟... ﻋﺴﻞ رو ﭼﯿﮑﺎرش ﻣﯿﮑﻨﯽ؟... ﺗﻮ ﻣﺎﻣﺎن ﻋﺴﻞ ﻫﺴﺘﯽ... ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ واﻗﻌﺎ ‫دوﺳﺘﺖ داره... ﭼﺮا داری ﭼﺮﻧﺪ ﻣﯿﮕﯽ؟... زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ داری... ﺗﻮ ﭼﯿﺰی ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯿﺖ ﮐﻢ ﻧﺪاری ﭼﺮا ﻣﯿﺨﻮایی ﺧﺮاﺑﺶ ﮐﻨﯽ؟

دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ و ﮔﻔﺖ: وﻗﺘﯽ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﭽﻪ اﯾﯽ ﻫﻤﯿﻨﻪ دﯾﮕﻪ... ﺗﻮ ﻋﺸﻖ رو ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﯽ... ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪی ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ... ﻣﻦ اﯾﻨﺠﻮری  ‫ﻧﺒﻮدم ﯾﺎﺳﯽ... وﻟﯽ از وﻗﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ... ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ داره ﺑﻪ ﮔﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯿﺸﻪ... ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﭼﺮا؟... ﭼﻮن ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻫﻨﻮزم ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﯿﺪم... ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻨﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯿﺨﻮاﺑﻢ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ و ذﻫﻨﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﯿﺮه... ﺗﻮ اﯾﻦ ﺣﺴ ﻬﺎ رو ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻧﺪه ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﯽ... ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ... ﺧﯿﻠﯽ... ﯾﺎﺳﯽ؟

ﻧﻔﺴﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ اوﻣﺪ از ﻓﮑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﭼﻘﺪر داره ﺳﻄﺤﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﭼﻘﺪر راﺣﺖ داره ﻋﺴﻞ ﭘﺎره ی ﺟﯿﮕﺮش رو ﮐﻨﺎر ﻣﯿﮕﺬاره ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دل ﻫﻮﺳﺒﺎزش ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪی ﺑﻬﻢ دﺳﺖ داده ﺑﻮد... ﺗﻮی ﺗﺎرﯾﮑﯽ اﺗﺎق ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺸﻪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ‫اﺷﮑﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺴﻞ و ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ.

ﻧﺴﺘﺮن دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ؟

ﺟﻮاب دادم: ﻫﺎن؟

ﮔﻔﺖ: ﯾﮏ ﮐﺎری ازت ﺑﺨﻮام ﺑﺮام ﻣﯿﮑﻨﯽ؟

ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﯽ؟

ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﺑﭽﻪ اﯾﯽ و اﮔﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال رو از ﻣﺠﯿﺪ ﺑﭙﺮﺳﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯿﺎد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﭘﺎی ﮐﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﯿﺖ... از ﻣﺠﯿﺪ ﺑﭙﺮس ﻫﻨﻮزم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻼﻗﻪ داره؟... ﺑﭙﺮس ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ روی ﻋﺸﻘﺶ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﻢ... اﺻﻼ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ... ﺑﮕﻮ ﻧﺴﺘﺮن ﮔﻔﺘﻪ از وﻗﺘﯽ ﺗﻮ رو دﯾﺪه ‫زﻧﺪﮔﯿﺶ داره داﻏﻮن ﻣﯿﺸﻪ... ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺪه... ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻪ... ﻓﻬﻤﯿﺪه ﻫﻨﻮز ﻋﺎﺷﻘﺘﻪ... اوﻧﻘﺪر دوﺳﺘﺖ داره ‫ﮐﻪ ﺣﺘﯽ از ﻋﺴﻞ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﮕﺬره... ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﯾﺎﺳﯽ اﯾﻨﻬﺎ رو ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ... ﺑﻠﮑﻪ از اﯾﻦ ﺑﺮزخ ﻧﺠﺎﺗﻢ ﺑﺪه... ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ‫درﮐﻢ ﮐﻨﻪ ﭼﻮن اون ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﻮده... و ﻫﺴﺖ.

ﻫﺎج و واج ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ از دﻫﻦ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ اوﻣﺪ ﮔﻮش ﻣﯿﮑﺮدم...

ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﯿﺪار ﺷﺪم ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮐﻢ ﺧﻮاﺑﯽ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ام از ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮ درد داﺷﺘﻢ و ﭼﺸﻤﺎم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ‫اﺷﮑﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدم ﻣﯿﺴﻮﺧﺖ.

ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ ﻧﺴﺘﺮن در ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪم زودﺗﺮ از ﻣﻦ ﺑﯿﺪار ﺷﺪه. وﻗﺘﯽ از اﺗﺎﻗﻢ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻢ دﯾﺪم ﻋﺴﻞ ﺗﻮی ﺑﻐﻞ ﻧﺴﺘﺮن ﻫﺴﺘﺶ و ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ اش ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ ﺣﺴﺎﺑﯽ ‫ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮده. ﭼﻬﺮه ی ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮد و ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ ﭼﺸﻤﺎش اﺷﮑﯽ ﺑﻮد. ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ و ﻋﺴﻞ رو از ﻧﺴﺘﺮن ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ.

ﻃﻔﻠﮑﯽ اوﻟﺶ ﻫﻨﻮز وﺣﺸﺖ دوری از ﻧﺴﺘﺮن رو داﺷﺖ و ﮐﻤﯽ در اوﻣﺪن ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺧﻮدش رو اﻧﺪاﺧﺖ ‫ﺗﻮی ﺑﻐﻠﻢ.

ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺗﻮی ﺑﻐﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻣﺶ و ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﺻﻮرﺗﺶ رو ﻣﺎچ ﻣﯿﮑﺮدم ﮔﻔﺘﻢ: اﻟﻬﯽ ﯾﺎﺳﯽ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻪ... ﮐﯽ اوﻣﺪی اﯾﻨﺠﺎ؟... ﭼﺮا ﻧﯿﻮﻣﺪی روی ﺳﺮم ﺑﯿﻔﺘﯽ و ﺑﯿﺪارم ﮐﻨﯽ؟)) ﻋﺴﻞ از وﻗﺘﯽ زﺑﻮن ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺳﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺧﺎﻟﻪ ﻧﻤﯿﮕﻔﺖ)) ‫

ﻣﺎﻣﺎن رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﻬﺶ ﯾﮑﯽ دو ﻟﻘﻤﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺪی؟ از وﻗﺘﯽ ﺣﻤﯿﺪ آوردﺗﺶ ﻃﻔﻠﮏ از وﺣﺸﺖ اﯾﻨﮑﻪ ‫ﻧﮑﻨﻪ اﯾﻦ ﻧﺴﺘﺮن ﮔﻮر ﺑﻪ ﮔﻮر ﺷﺪه ﺗﻨﻬﺎش ﺑﺬاره ﻓﻘﻂ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮده و ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ... ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن داﺷﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد... ﺑﺸﯿﻦ ﺑﻬﺶ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺪه اﻻن ﺑﺮای ﺧﻮدﺗﻢ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯽ رﯾﺰم.

درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻋﺴﻞ ﺑﻐﻠﻢ ﺑﻮد ﺗﻮی ﻇﺮﻓﺸﻮﯾﯽ آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ آب زدم ﺑﻌﺪ ﺻﻮرت ﻋﺴﻞ رو ﺷﺴﺘﻢ و ﭼﻮن ﻋﺎﺷﻖ آب ﺑﺎزی ﺑﻮد ‫ﯾﻪ ذره ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ آب ﭘﺎﺷﯿﺪم ﺑﻌﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻢ دﺳﺘﺎی ﮐﻮﭼﻮﻟﻮش رو ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﭼﺴﺒﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش ﭘﺮ ﭘﺮ ﭘﺮ آب ﮐﻨﻪ و ﺑﻪ ‫ﻣﻦ آب ﺑﭙﺎﺷﻪ و ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺶ ﺷﺪ و ﺻﺪای ﺧﻨﺪه ی ﻗﺸﻨﮕﺶ ﻫﻤﻪ ی ﺧﻮﻧﻪ رو ﭘﺮ ﮐﺮد.

ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮدم ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻋﺸﻘﯽ دارن ﺑﻪ ﻋﺴﻞ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻦ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ اﺧﻢ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن و ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮی اﺗﺎق ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ... ﯾﺎﺳﯽ ﻋﺎﻃﻔﻪ اش ﺑﻪ ﻋﺴﻞ از ﺗﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮه.

‫ﺗﺎ ﻧﺴﺘﺮن از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﺮه ﻋﺴﻞ زد زﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﮔﻔﺖ: ﺧﺎک ﺑﺮ ﺳﺮت ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺒﯿﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﭼﻪ ﮐﺮدی ﮐﻪ اﯾﻨﻘﺪر از رﻓﺘﻦ ﺗﻮ وﺣﺸﺖ ﮐﺮده!!!

‫دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻋﺴﻞ ﺑﺎزی ﮐﺮدم و ﺑﻬﺶ ﻗﺒﻮﻟﻮﻧﺪم ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻧﺴﺘﺮﻧﺶ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﯿﺮه و وﻗﺘﯽ ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻪ ‫ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺧﻮرد. ﮐﻠﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﻮﻧﯽ ﻣﯿﮑﺮد وﻟﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﯾﮑﺒﺎر ﻧﺴﺘﺮن رو ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﺻﺪا ﻣﯿﮑﺮد و ﻧﺴﺘﺮن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺸﻮن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد از ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﺟﻮاب ﻋﺴﻞ رو ﻣﯿﺪاد. از ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻣﺎﻣﺎن ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ‫ﺻﺒﺢ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﻬﺮ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ اوﻣﺪه ﺑﻮده و ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺧﯿﻠﯽ ‫ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮده دﻧﺒﺎل ﻧﺴﺘﺮن ﻧﻤﯿﺎد و در ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺑﻠﻪ ﺑﺮون ﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ وﻟﯽ ﻋﺴﻞ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮده و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯽ ‫ﻗﺮاری ﻋﺴﻞ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯿﺸﻪ ﺻﺒﺢ زود ﺑﯿﺎد ﺧﻮﻧﻪ ی ﻣﺎ و ﻋﺴﻞ رو ﺑﯿﺎره. اﻣﺎ ﺑﺎزم ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻬﺶ ﺑﯽ ﻣﺤﻠﯽ ﮐﺮده و ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪه ‫از ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﯿﺮون و ﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ از دﺳﺖ ﻧﺴﺘﺮن ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮده دﻧﺒﺎل ﺣﻤﯿﺪ از ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺮه و ﺗﺎ اون ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ‫ﺑﻮد.

ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻮی اﺗﺎق در رو ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖ ﺑﺎ ﻧﺴﺘﺮن ﺣﺮف ﻣﯿﺰد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻣﺸﮑﻠﺶ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮ ﭼﯿﻪ و ﭼﺮا رﻓﺘﺎرش ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ  ‫ﺑﺪ ﺷﺪه؟!!!!

دو ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺗﻮی اﺗﺎق ﺑﻮدن وﻗﺘﯽ اوﻣﺪن ﺑﯿﺮون ﻋﺴﻞ ﺗﻮی ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮده ﺑﻮد ﺧﻮدﻣﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﺧﻮب  ‫ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدم ﻋﺴﻞ رو ﺑﺮدم ﺗﻮی اﺗﺎﻗﻢ و روی ﺗﺨﺘﻢ ﺧﻮاﺑﻮﻧﺪﻣﺶ و ﭼﻮن اون روز ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮد درس ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﺮای ﻓﺮدا ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‫ﮐﻨﺎرش ﺧﻮاﺑﯿﺪم.

ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺮای ﻧﺎﻫﺎر ﮐﻪ ﺑﯿﺪارم ﮐﺮد ﻋﺴﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺪار ﺷﺪ. ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻧﺎﻫﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺑﺎﺑﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻮی ﻓﮑﺮ رﻓﺘﻪ وﻟﯽ ‫ﻣﺎﻣﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد از ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻧﺴﺘﺮن و ﺑﺎﺑﺎ زده ﺷﺪه ﺑﯿﺨﺒﺮه. ﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﻫﺎر ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ رﻓﺖ ﭼﻮن ﯾﮑﺴﺮی از ‫ﮐﺎرﻫﺎی دﻓﺘﺮی ﺷﺮﮐﺖ رو آورده ﺑﻮد ﺧﻮﻧﻪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺸﻮن ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ داﺷﺖ از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺮﻓﺖ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ و ‫ﻧﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﺗﻮی آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮدن رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ اﯾﻦ دﺧﺘﺮه ﺑﯿﺸﻌﻮر ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﻦ دﺳﺖ ‫از ﺑﭽﻪ ﺑﺎزی و ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮﯾﻬﺎی اﻟﮑﯽ ﺑﺮداره ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺸﻪ ﺑﺮه ﺳﺮﺧﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ... ﺣﻤﯿﺪ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺑﯿﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﮕﻪ ﺧﻮدﺷﻢ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻪ ﻧﺴﺘﺮن ‫ﭼﺮا اﺧﻼﻗﺶ اﯾﻨﻄﻮری ﺷﺪه و ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﻣﯿﮑﻨﻪ... ﻣﺎﻣﺎن دارم ﺟﺪی ﻣﯿﮕﻢ... ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ ﺑﺮه ﺧﻮﻧﻪ اش و ﮔﺮﻧﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ دﯾﺪه ‫از ﭼﺸﻢ ﺧﻮدش دﯾﺪه ﻫﺎ...

ﻣﺎﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آروم ﮔﻔﺖ: اااا... ﺧﻮﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ... ﺧﻮدم ﻣﯿﺪوﻧﻢ... ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﺷﺎخ و ﺷﻮﻧﻪ ﺑﮑﺸﯽ واﺳﻪ ﺧﻮاﻫﺮات.

ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ: ﺷﺎخ و ﺷﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎﻣﺎن... دﺧﺘﺮت ﯾﺎ ﺧﻞ ﺷﺪه ﯾﺎ ﺧﻮﺷﯽ زده زﯾﺮ دﻟﺶ... از ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻮد دﯾﮕﻪ ﺧﻮد داﻧﯿﺪ.

ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻇﺮﻓﻬﺎ رو ﺷﺴﺘﻢ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺮور درﺳﻬﺎم رﺳﯿﺪم و ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﺮای ﺑﺮدن ﻋﺴﻞ ﺑﻪ ﭘﺎرک ﮐﻮﭼﯿﮏ ﻧﺰدﯾﮏ ‫ﺧﻮﻧﻤﻮن از ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺘﻢ ﺑﯿﺮون. ﻋﺴﻞ ﺧﯿﻠﯽ ذوق ﻣﯿﮑﺮد و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ اون اﺳﺘﺮس ﺻﺒﺢ دﯾﮕﻪ ﺗﻮش ﻧﺒﻮد. ﺳﺮ ﺧﯿﺎﺑﻮن ﮐﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ وﻗﺘﯽ ‫ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯿﻢ از ﺧﯿﺎﺑﻮن رد ﺑﺸﯿﻢ ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ رو ﺷﻨﯿﺪم وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم دﯾﺪم ﻣﺠﯿﺪ داره ﺑﻮق ﻣﯿﺰﻧﻪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺷﺎره ‫ﮐﺮد ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺑﺸﻢ.

ﺑﻪ ﻋﺴﻞ اﺷﺎره ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺒﺮﻣﺶ ﺗﺎب ﺑﺎزی ﮐﻨﻪ. ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف ﻣﻦ رو ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻫﻤﻮن ‫اﺷﺎره ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮی ﭘﺎرک ﺗﺎ اون ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ رو ﭘﺎرک ﮐﻨﻪ ﺑﯿﺎد. ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﺴﻞ وارد ﭘﺎرک ﺷﺪم و دﯾﺪم ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ‫ﭼﻘﺪر ﭘﺎرک ﺧﻠﻮﺗﻪ!!!! داﺋﻢ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻧﺴﺘﺮن ﺗﻮی ذﻫﻨﻢ دور ﻣﯿﺨﻮرد... ﺑﺮای ﺧﻮدﻣﻢ ﺟﺎی ﺳﻮال ﺷﺪه ﺑﻮد... ﻧﮑﻨﻪ واﻗﻌﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻨﻮز ‫ﻧﺴﺘﺮن رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ... ﻧﮑﻨﻪ اﺳﺘﺪﻻﻟﻬﺎی ﻧﺴﺘﺮن درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ و واﻗﻌﺎ ﻣﻦ در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﭽﻪ و ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺎﺷﻢ... ﻧﮑﻨﻪ ﺟﺪی ﺟﺪی ﻧﺴﺘﺮن زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﺧﺮاب ﮐﻨﻪ... ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﮕﻢ و ﺑﺨﻮام ﻣﺠﯿﺪ از اﯾﻦ ﺑﺮزﺧﯽ ﮐﻪ ‫ﺗﻮش اﻓﺘﺎده ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺑﺪه...

 ‫داﺷﺘﻢ ﻋﺴﻞ رو ﮐﻪ روی ﺗﺎب ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ آروﻣﯽ ﻫﻞ ﻣﯿﺪادم وﻟﯽ ﻓﮑﺮم ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد و اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ی اوﻣﺪن ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺸﺪم. ﺳﮑﻮت ‫ﻗﺸﻨﮕﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ وﺟﻮد دﺳﺘﻬﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ آروﻣﯽ ﺑﺎزوﻫﺎم رو ﻟﻤﺲ ﻣﯿﮑﺮد ﺷﺪم ﭘﺸﺖ ﺳﺮم رو ﻧﮕﺎه ‫ﮐﺮدم دﯾﺪم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ داره ﻧﮕﺎم ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮی ﮐﺪوم ﻋﺎﻟﻤﯽ ﺧﺎﻧﻮم ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ؟ دو ﺳﻪ ﺑﺎر آروم ﺻﺪات ﮐﺮدم وﻟﯽ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﯽ ‫ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺣﻮاﺳﺖ ﺟﺎی دﯾﮕﻪ اس... ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدی؟

ﻣﺠﯿﺪ درﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎزوﻫﺎم رو ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ﻣﻦ رو ﺑﻐﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد و در آﻏﻮﺷﺶ ﺑﻮدم ﯾﮏ ﮐﻢ ﺧﻮدم رو ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮدم ﺗﺎ از ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺧﺎرج ﺑﺸﻢ و رﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎر و ﻣﺠﯿﺪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﻞ دادن ﻋﺴﻞ. ﻣﻨﻢ ‫روی ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ اوﻧﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﻣﺠﯿﺪ دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ: ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮم؟... ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدی؟

‫ﺑﻪ ﺗﺎب ﺧﻮردن ﻋﺴﻞ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدم درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻦ داره ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻪ. ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ؟... ﺗﻮ ‫ﻫﻨﻮزم ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟... ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻨﻮزم دوﺳﺘﺶ داری؟

‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم. ﻟﺒﺨﻨﺪ روی ﻟﺒﺶ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ و ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ: ﻗﺒﻞ ‫از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻮاﻟﺖ ﺟﻮاب ﺑﺪم ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﻮال ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪه... اﯾﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ اﻻن زدی از روی ﺣﺴﺎدت دﺧﺘﺮوﻧﻪ ات ﺑﻮد؟... ﺗﻮ از ‫اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ و ﯾﺎ ﻫﻨﻮز دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮐﺮدی ﮐﻪ داری اﯾﻦ رو ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ؟

ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ؟... ﻧﻪ... اﺻﻼ... ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ داره ﺣﺴﺎدﺗﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﺧﻮب ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﯾﻪ روزﻫﺎﯾﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ...

‫ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﺣﺮﻓﻢ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻋﺴﻞ رو ﺑﻪ آروﻣﯽ ﻫﻞ ﻣﯿﺪاد ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ ﺣﺴﺎدت دﺧﺘﺮوﻧﻪ اﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﻧﺪاری ‫درﺳﺘﻪ؟... ﺑﺎﺷﻪ ﻗﺒﻮل... ﺣﺎﻻ ﯾﻪ ﺳﻮال دﯾﮕﻪ... ﻓﻘﻂ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﺰﺧﺮف در ﻣﻮرد ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮزم ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﯾﺎ ﻫﻨﻮزم ‫دوﺳﺘﺶ دارم رو ﮐﺪوم اﺣﻘﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺗﻮی ﺳﺮ ﺗﻮ؟... ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﮕﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺲ ﺣﺴﺎدﺗﯽ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﻧﺪاری ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯿﺸﻪ ‫اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﺎل ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ و ﮐﺴﯽ ﺗﻮی ذﻫﻨﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﺗﻮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﺎورﯾﺖ و ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ از ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻦ داری ﻣﯿﺨﻮای ﺟﻮاب ‫اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﻣﻮﻫﻮم رو ازﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮی... درﺳﺘﻪ؟

‫ﭼﻬﺮه ی ﻣﺠﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی ﺷﺪه ﺑﻮد و از ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺶ رو داﺷﺖ. ﮐﻤﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم. ﻣﺠﯿﺪ دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﯾﺎﺳﯽ؟... ﮔﻔﺘﻢ ﮐﯽ اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت رو ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ؟

‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ: وﻟﯽ ﻣﺠﯿﺪ... ﻧﺴﺘﺮن ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز...

‫ﺑﺎزم ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﺟﻤﻠﻪ ام رو ﺗﻤﻮم ﮐﻨﻢ. ﺗﺎب رو ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﺑﻪ آروﻣﯽ ﻋﺴﻞ رو ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و در ﻫﻤﻮن ﺣﺎل ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ: ﻧﺴﺘﺮن ‫ﺑﯿﺨﻮد ﮐﺮده... ﻧﺴﺘﺮن ﺑﯿﺠﺎﮐﺮده... ﺑﺒﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ ﻣﺠﺒﻮرم ﯾﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﻌﺪﻫﺎ در ﻣﻮردش ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ‫ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ و ﮐﺎﻣﻼ ذﻫﻨﺖ رو ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدم و ﻧﺴﺘﺮن روﺷﻦ ﮐﻨﻢ...

‫ﻣﺠﯿﺪ ﭼﻬﺮه اش ﺑﻪ ﺷﺪت در ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﻋﺴﻞ رو ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮ ﺳﺮه ﺑﺮه ﻋﺴﻞ ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ دﻟﺶ ﻫﻮای ‫ﻧﺴﺘﺮن رو ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺑﻐﺾ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﺟﻮن ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮐﻮ؟

‫ﻓﻬﻤﯿﺪم دوﺑﺎره ﺗﺮس و ﻫﺮاس ﻧﺒﻮدن ﻧﺴﺘﺮن ﻧﮕﺮاﻧﺶ ﮐﺮده ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ رو ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ و ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ ﻧﺒﺮش ﺳﻤﺖ ‫ﺳﺮﺳﺮه... ﺑﯿﺎرش... اﻻن دوﺑﺎره ﻣﯿﺰﻧﻪ زﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ...

‫و ﺑﻌﺪ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺠﯿﺪ و ﻋﺴﻞ رو ازش ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﻣﺠﯿﺪ اوﻟﺶ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻋﺴﻞ رو ﺑﺪه ﻣﻦ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﺧﻮد ﻋﺴﻞ ‫ﺑﯿﺸﺘﺮ دوﺳﺖ داره ﺗﻮی ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ اون ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺪه وﻟﯽ داﺋﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﺳﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ رو ﭘﺎرک ﮐﺮده ﺑﻮد ‫اﺻﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﻋﺴﻞ رو از ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮه ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش ﻣﻦ راﺣﺘﺘﺮ ﺑﺎﺷﻢ.

ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﯾﻢ و ﭼﻮن ﻓﺎﺻﻠﻪ اﯾﯽ ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮد ‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺟﻠﻮی درب ﺣﯿﺎط. ﺑﺎﺑﺎ داﺷﺖ ﺑﻪ درﺧﺘﻬﺎی ﺟﻠﻮی ﺣﯿﺎط آب ﻣﯿﺪاد و وﻗﺘﯽ ﻣﺎ رو دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ‫ﻣﺠﯿﺪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺮوﯾﯽ ﺷﻠﻨﮓ آب رو در ﺑﺎﻏﭽﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ اوﻣﺪ. دﯾﮕﻪ ﻧﮕﺬاﺷﺖ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺑﺸﯿﻢ و ﻫﺮ ﭼﯽ ‫ﻣﺠﯿﺪ اﺻﺮار ﮐﺮد ﻓﺎﯾﺪه ﻧﺪاﺷﺖ.

ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺠﯿﺪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و از ﺷﯿﺸﻪ ی ﮐﻨﺎر ﻣﺠﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ ‫ﻣﯿﮑﺮد رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ: ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ رﻓﺘﻦ ﺧﻮﻧﻪ ی ﺧﻮدﺷﻮن ﮔﻔﺖ ﻋﺴﻞ رو ﻫﻢ ﮐﻪ از ﭘﺎرک ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺑﺮﺳﻮﻧﯿﻤﺶ ‫ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ زﯾﺮ ﭘﺎﺗﻮﻧﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﮑﺸﯿﻦ ﻋﺴﻞ رو ﺑﺒﺮﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ.

 ‫ﺑﻌﺪم در ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻋﺴﻞ رو ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﺎﻫﺎش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد. وﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯿﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﺳﺮش رو از ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﺮد ﺑﯿﺮون و ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺑﺎ؟... ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻃﻮل ﺑﮑﺸﻪ ﭼﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺑﺎ ﻇﺮوف ﮐﺮاﯾﻪ اﯾﯽ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ دﯾﺸﺐ ﻫﻢ ﺗﺼﻔﯿﻪ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﻢ از ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ اﯾﺮادی ﻧﺪاره ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ ﺑﺮش ﮔﺮدوﻧﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮم؟

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺟﻮاب داد: ﻧﻪ ﺑﺮو ... ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﻋﺴﻠﯽ رو ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ زودﺗﺮ ﺑﺮﺳﻮﻧﯿﺪ.

‫ﻋﺴﻞ رو ﺑﺮدﯾﻢ رﺳﻮﻧﺪﯾﻢ وﻟﯽ ﻣﺠﯿﺪ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﻧﺸﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ و ﻋﺴﻞ رو ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن دادم و ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدم. وﻗﺘﯽ تﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻣﺠﯿﺪ ﻫﻨﻮز ﺗﻮی ﻓﮑﺮ ﺑﻮد و ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯿﺰد. ﺑﻌﺪ ﮐﻤﯽ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﮐﺎری رو ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﺠﺎﻣﺶ داد و ﺑﻌﺪ ‫ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺗﻮی ﯾﮏ ﺧﯿﺎﺑﻮن ﺧﻠﻮت ﭘﺎرک و ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﮐﺮد. ﺑﻪ درب ﮐﻨﺎرش ﺗﮑﯿﻪ زد و ﺑﺮای دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ‫ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ؟ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮام ﺑﮕﯽ ﻧﺴﺘﺮن ﭼﯽ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻪ رو ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ... ﺑﯽ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ.

 ‫اوﻟﺶ ﺑﺮام ﮔﻔﺘﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎی دﯾﺸﺐ ﻧﺴﺘﺮن ﺳﺨﺖ ﺑﻮد وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺟﺪﯾﺖ ﻣﺠﯿﺪ رو در ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻧﺴﺘﺮن دﯾﺪم ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﻮن ﮐﻨﺪﻧﯽ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ رو ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ ﺣﺮﻓﻬﺎم ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﭼﻬﺮه ی ‫ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد اوﻧﻘﺪر ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ در ﻃﻮل ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻨﻘﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﻧﺪﯾﺪه ‫ﺑﻮدﻣﺶ. ﭘﻮﺳﺖ ﺳﻔﯿﺪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻋﺮق ﺗﻤﺎم ﭘﯿﺸﻮﻧﯿﺶ رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. اﺧﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻧﺸﻮﻧﺪه ﺑﻮد ‫ﺻﻮرﺗﺶ رو ﺟﺬاب ﺗﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎی آﺑﯿﺶ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم زﯾﺒﺎ ﻧﺒﻮدن. داﺋﻢ ﻟﺐ ﺑﺎﻻش رو ﺑﺎ دﻧﺪون ‫ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ و دﺳﺘﺶ رو دور ﮔﺮدﻧﺶ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ. ﻟﺤﻈﻪ اﯾﯽ اﻧﮕﺎر ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻪ. از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و درب ﻣﺎﺷﯿﻦ رو ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ‫ﺑﺪﻧﻪ ی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﮑﯿﻪ داد. ﻣﻨﻢ از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪم و رﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎرش. ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ اﯾﻨﻘﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﺑﺸﻪ... دﻟﻢ ﯾﻪ ﺟﻮری ﺷﺪه ﺑﻮد... ﺣﺲ

 ‫ﻣﯿﮑﺮدم ﺗﻮی ﻗﻠﺒﻢ داره ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﻪ... وﻗﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم و ﻣﯿﺪﯾﺪم ﭼﻘﺪر ﺑﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪه ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه از ﺧﻮدم ﺑﺪم ﻣﯽ اوﻣﺪ... ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺶ و ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺸﻢ. ﺑﻪ آروﻣﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪم و ‫ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ؟

‫ﺳﺮش رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ: ﺟﻮﻧﻢ؟

ﮔﻔﺘﻢ: ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺘﺖ ﮐﻨﻢ... ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ... ﺧﻮدﺗﻢ اﺻﺮار ﮐﺮدی... وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﻬﻤﻪ ازت ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام.

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻢ رﻧﮕﯽ روی ﻟﺒﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ. ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﯾﻪ دﺳﺖ ﺑﺎزوم رو ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ دﺳﺖ دﯾﮕﻪ ﭼﻮﻧﻪ ام رو ﺑﻪ آروﻣﯽ ﺗﮑﻮن داد و ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ از ﺣﺮﻓﻬﺎی ﺗﻮ ﻋﺼﺒﯽ ﻧﺸﺪم ﻋﺰﯾﺰم... ﺣﻤﺎﻗﺖ و ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ و ﻫﻮﺳﺒﺎزی ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺮای دﻗﺎﯾﻘﯽ داﻏﻮﻧﻢ داﺷﺖ ﻣﯿﮑﺮد... ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻨﻢ ‫از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪم و ﺧﻮاﺳﺘﻢ روی اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﻢ... ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ... وﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺪی ﻧﮑﺮدی ﯾﺎ ﺣﺮف ﺑﺪی ﻧﺰدی ﮐﻪ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ.

ادامه دارد ...

نام داستان: قصه عشق // نویسنده:  شادی داودی // منبع:  98یا