قصه عشق (15)

قصه عشق (15)

نکته

‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺮاﺳﺎس واﻗﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺨﺎﺻﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺑﻪ رﺷﺘﻪ ی ﺗﺤﺮﯾﺮ در آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد آن اﻓﺮاد از ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن اﺳﺎﻣﯽ واﻗﻌﯽ ﺧﻮدداری و از اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺴﺘﻌﺎر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.

1 .: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﮕﺮان ﺑﻮد

ﻣﺎﻣﺎن: اﻟﻮ؟... ﯾﺎﺳﯽ؟... ﺧﻮﻧﻪ اﯾﯽ؟... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار ﻋﺰﯾﺰم... ﺳﮑﻮت و ﺑﻌﺪ ﺗﻠﻔﻦ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ.

‫2 .: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ.... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ

‫ﻣﺎﻣﺎن: اﻟﻮ؟... ﯾﺎﺳﯽ؟... ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻢ... وردار ﮔﻮﺷﯽ رو... ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻧﻤﯿﺰﻧﯽ ﻋﺰﯾﺰم... ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻓﻬﻤﯿﺪم...(ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ)

‫3 .: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ... ﺻﺪای ﻋﺼﺒﯽ ﻋﻠﯽ

‫ﻋﻠﯽ: ﯾﺎﺳﯽ؟... اﮔﻪ ﺧﻮﻧﻪ اﯾﯽ ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار... ﯾﺎﺳﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ی ﮐﺎﻓﯽ اﻋﺼﺎﺑﻤﻮن ﺑﻬﻢ رﯾﺨﺘﻪ... ﺗﻮ دﯾﮕﻪ داﻏﻮن ﺗﺮﻣﻮن

ﻧﮑﻦ... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار... (ﺳﮑﻮت و ﺑﻌﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ)

.: ﺻﺪای ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ.... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن ﻣﺠﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد

‫ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ: اﻟﻮ؟... ﯾﺎﺳﯽ؟... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻢ... ﻣﺠﯿﺪ اﮔﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻨﻪ... ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﯿﺮم رو ﺣﻼﻟﺶ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ... ﺑﻪ ﻗﺮآن ﻧﻔﺮﯾﻨﺶ ‫ﮐﺮدم... اﯾﻦ روزﻫﺎ ﻣﯿﺸﯿﻨﻢ ﭘﺎ ﻣﯿﺸﻢ ﻣﯿﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ام ﻧﻔﺮﯾﻨﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ... ﯾﺎﺳﯽ ﺗﻮ رو ﻗﺮآن ﯾﻪ وﻗﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﯿﻢ... ﺑﻪ ﻗﺮآن ﻧﻪ... ﻣﻨﻢ اﻻن از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪم... ﯾﺎﺳﯽ ﻋﺰﯾﺰ دﻟﻢ ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮ...

‫ﺗﻮی اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﯿﻦ دو در ﺑﺎز ﮐﻤﺪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎی از ﺣﺪﻗﻪ ﺑﯿﺮون زده ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎﻣﻬﺎ ﮔﻮش ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺻﺪا ﻗﻄﻊ ﺷﺪ

 ‫اوﻣﺪم از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ دﯾﺪم ﮐﻮروش ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ اﯾﺴﺘﺎده و دﮐﻤﻪ ی ﺧﺎﻣﻮش اون رو زده و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻪ...

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﺎ دﮐﻤﻪ ی ﭘﺨﺶ رو دوﺑﺎره ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺸﻪ دوﺑﺎره ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ دو دﺳﺖ ﻣﻦ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...

ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و ﻧﺎﺑﺎوری و ﮔﯿﺠﯽ ﻣﻔﺮط ﻓﺮﯾﺎد زدم: ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮری ﻣﯿﮑﻨﯽ؟!!! ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﻘﯿﻪ اش ﭼﯿﻪ...

ﮐﻮروش دﺳﺘﻬﺎی ﻣﻦ رو ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ... ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ... ﻣﻦ ﺑﺮات ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪم...

‫ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮدم ﺻﺪام از اﻋﻤﺎق وﺟﻮدم ﮐﻪ ﭼﺎﻫﯽ ژرف و ﺑﯽ اﻧﺘﻬﺎ ﺷﺪه ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎی ﮐﻮروش ﺧﯿﺮه ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﯽ رو ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪی؟... ﺗﻮی اﯾﺮان ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ و ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم؟!!!!

ﮐﻮروش ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ ﺗﻮی اﯾﺮان ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده... ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ...

دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ رﻓﺘﻢ ﮐﻪ دﮐﻤﻪ ی ﭘﺨﺶ رو ﺑﺰﻧﻢ وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻮروش ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﺑﺎزوﻫﺎی ﻣﻦ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...

‫ﮐﻮروش رو ﺑﺎ ﻓﺸﺎر دﺳﺘﻢ ﻋﻘﺐ زدم و دﮐﻤﻪ ی ﭘﺨﺶ رو ﻓﺸﺎر دادم:

اداﻣﻪ ی ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ی ﺑﺪری ﺧﺎﻧﻢ:

‫.:ﺑﺮدار... ﯾﺎﺳﯽ ﺧﺪا ﭘﺴﺮ ﻣﻦ رو ذﻟﯿﻞ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ ﺧﺪا ﺧﻮاﻫﺮ ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﺧﯿﺮ ﻧﺪه ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ و ﺑﺎﻧﯽ اﯾﻦ آﺑﺮو رﯾﺰی ﺷﺪه...(ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪ ‫ﺷﺪﯾدﺘﺮ ﺷﺪ)... ارﺗﺒﺎط ﻗﻄﻊ ﺷﺪ.

‫اﺷﮏ ﻣﺜﻞ ﺳﯿﻞ از ﭼﺸﻤﻢ ﺟﺎری ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﻮروش ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم.

‫5 .: ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ... ﺻﺪای ﻣﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮد

ﻣﺎﻣﺎن: ﯾﺎﺳﯽ... اﻟﻬﯽ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺸﻢ... ﮔﻮﺷﯽ رو ﺑﺮدار ﻣﺎدر ﻣﻦ دارم دق ﻣﯿﮑﻨﻢ...

ﻧﻔﺴﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ و درد ﺷﺪﯾﺪی ﺗﻮی ﻗﻔﺴﻪ ی ﺳﯿﻨﻪ ام ﺣﺲ ﮐﺮدم... ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ روی ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺒﻞ ﺗﻮی ﻫﺎل...

‫دوﺑﺎره ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ.... وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻮروش ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ دﮐﻤﻪ ی ﺧﺎﻣﻮش رو زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ.

‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮده!!!؟... اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره!!!... ﻣﻦ ﺧﻮدم رﻓﺘﻢ ﻓﺮودﮔﺎه دﯾﺪﻣﺶ ﮐﻪ رﻓﺖ!!!...

‫ﮐﻮروش ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ... ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮده... ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ در اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ...

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎه ﺑﯽ رﻣﻘﻢ رو ﺑﻪ ﮐﻮروش دوﺧﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ: رﻓﺘﻪ ﺑﻮده!!! ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟... ﻣﮕﻪ اﻻن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟

‫ﮐﻮروش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت از وﺿﻊ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﺮای ﻣﻦ ﻧﮕﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ: اﻻن دﯾﮕﻪ ﻧﻪ... اون دﯾﺸﺐ ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ...

ﮔﻔﺘﻢ: دﯾﺸﺐ!!! دﯾﺸﺐ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ؟!!! ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ اﻃﻼع ﻧﺪاده؟!!!

‫ﮐﻮروش از ﺑﯿﻦ داروﻫﺎی ﻣﻦ ﮐﻪ روی ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﻫﺎل ﺑﻮد ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ دو ﺗﺎ از ﻗﺮﺻﻬﺎم رو ﺑﺎ ﯾﻪ ﻟﯿﻮان آب آورد و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ... اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﻗﺮﺻﺖ رو ﺑﺨﻮر... ﯾﮏ ﮐﻢ ﮐﻪ آروم ﺑﺸﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ...

‫و ﺑﻌﺪ ﻟﯿﻮان آب رو ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺮﺻﻬﺎ رو ﺑﺨﻮرم داروﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ رﮔﻢ دﺳﺘﻢ ﺗﺰرﯾﻖ ﮐﺮد. ﻗﺮﺻﻬﺎ رو در ‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎم ﺑﻪ ﻟﺮزش ﺑﺪی دﭼﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ آب ﺧﻮردم... ﯾﺦ ﮐﺮده ﺑﻮدم و دوﺑﺎره ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﺻﺪای ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﺷﺪت ‫ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻬﺎم ﻣﯿﭙﯿﭽﻪ... درد ﺑﺪی ﺗﻮی ﻗﻔﺴﻪ ی ﺳﯿﻨﻪ ام ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻓﻌﺎت ﻗﺒﻞ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮ ﺑﻮد.

ﮐﻮروش ﻣﭻ دﺳﺘﻢ رو ‫ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻧﺒﻀﻢ رو ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮐﻨﻪ... ﺑﺎ ﺻﺪای ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرﺗﻢ در اون ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﻮروش؟... ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ‫ﺑﻤﻮﻧﻢ... ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﯿﺪوﻧﯽ رو ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ... ﺗﻮ ﺧﻮدت ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ دارم... ﭘﺲ اﺿﻄﺮاﺑﻢ رو ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮑﻦ... ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ ﭼﺮا اﮔﺮ ‫ﻣﺠﯿﺪ دﯾﺸﺐ ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪاده؟!!! ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻮروش... ﺑﮕﻮ...

‫ﮐﻮروش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ ﻧﺒﻀﻢ رو ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﻋﮑﺴﻬﺎی ﻋﺮوﺳﯽ روی دﯾﻮار ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ رو ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻦ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: ‫ﯾﺎﺳﯽ...ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ...ﭼﻮن دﯾﮕﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﭼﯿﺰی رو ازت ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد...ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ وﻟﯽ ﻓﻌﻼ در ﺑﺮن ‫ﻫﺴﺘﺶ و ﻫﻨﻮز ﺑﻪ زورﯾﺦ ﻧﯿﻮﻣﺪه...ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﻨﻢ ﺳﻮال ﺷﺪه...و ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ ﻣﻦ و ﭘﺪرم و دارﯾﻮش ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ از اﺧﺒﺎر ﺷﺮﮐﺖ آﮔﺎﻫﯽ دارﯾﻢ اﯾﻦ دروغ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﭼﯽ ﺑﻮد در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﺑﻪ ‫اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﮔﻔﺘﻪ... ﺑﺒﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ...ﻫﯿﭻ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ از ﻃﺮف ﺷﺮﮐﺖ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮده... ﻣﻦ از ﻫﻤﻮن ﺷﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮای ‫ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻣﯿﺮه ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺣﺲ ﺑﺪی ﺑﻬﻢ دﺳﺖ داد...ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﺒﻮده وﻟﯽ ﻣﻦ از ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺘﻨﻔﺮم دروغ و ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺴﺖ...و اون ﺷﺐ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﻣﺠﯿﺪ...

‫اﺷﮑﺎم ﺑﯽ اﻣﺎن از ﭼﺸﻤﺎم ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﻔﺴﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﯾﺎرﯾﻢ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮروش ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ی ‫ﻣﺎ...ﺗﻮی راه ﺑﺮات ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﻣﯿﮕﻢ...اﺟﺎزه ﺑﺪه داروﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮردی ﮐﻤﯽ اﺛﺮ ﭘﺬﯾﺮﯾﺸﻮن ﺷﺮوع ﺑﺸﻪ ﺑﻌﺪش ﺑﺮات...

ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﻮروش...ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ...ﺑﮕﻮ...

‫ﮐﻮروش ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اداﻣﻪ ی ﺣﺮﻓﺶ رو ﺑﮕﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد روی ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ی ﮐﻨﺎر ﻫﺎل دراز ﺑﮑﺸﻢ و ﺑﻌﺪ ﺧﻮدﺷﻢ ﮐﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ و ‫ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ...ﻣﻦ ﯾﻪ ذره زﯾﺎدی ﮐﻨﺠﮑﺎوی ﮐﺮدم و اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻣﺠﯿﺪ از ﯾﮏ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎی ‫ﻣﮑﺮری از ﯾﻮﻧﺎن داﺷﺘﻪ و ﮐﺎﺷﻒ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ اوﻣﺪ اﯾﻦ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎ از ﻃﺮف ﺧﻮاﻫﺮت ﺑﻮده...اون در ﺗﺮﮐﯿﻪ ﻣﺪﺗﯽ اﻗﺎﻣﺖ داﺷﺘﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ‫ﻗﺎﭼﺎق ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎن ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻪ در اوﻧﺠﺎ دﭼﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪﯾﺪ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺮﮐﺘﺶ از ﺗﺮﮐﯿﻪ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎن ﺗﻤﺎم ﭘﻮﻟﻬﺎش ‫رو ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ از دﺳﺖ ﻣﯿﺪه و ﭼﻮن رﺳﻮﻧﺪن ﭘﻮل ﺑﻬﺶ از اﯾﺮان از ﻃﺮف واﻟﺪﯾﻦ ﺗﻮ اﻣﮑﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ از ﻃﺮﯾﻖ آدرس اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﮐﻪ از ‫ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯿﺎره ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﺮﮐﺖ در ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮه و ﺑﻌﺪ از ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﻮدش ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ و ‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯿﮑﻨﻪ و ﮔﻮﯾﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﻮدش رو در ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﯿﮕﻪ...ﻣﺪﺗﯽ از ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت اوﻟﯿﻪ ی اوﻧﻬﺎ ‫ﻣﯿﮕﺬره و ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ در اون ﻣﺪت ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﮔﻮﯾﺎ ﺧﻮاﻫﺮت از راه ﯾﻮﻧﺎن ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ‫ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﻃﺮف ﺷﺮﮐﺖ و ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎن ارﺳﺎل ﺷﺪه ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﻣﺪرک ﺧﻮﺑﯽ در ‫ﺳﺎﭘﻮرت ﮐﺮدن ﺧﻮاﻫﺮت و رﺳﯿﺪﻧﺶ ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﺎﺷﻪ...و ﺑﻌﺪ ﻣﺠﯿﺪ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮه ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫﺮت رو ‫ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻪ...ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت رﻓﺘﻪ و ﺑﺎزم از ﻃﺮﯾﻖ اﻓﺮاد ذی ﻧﻔﻮذ ﺷﺮﮐﺖ در ﺳﻔﺎرﺗﻬﺎی اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ و اﯾﺮان در ‫ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎرﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪه وﻟﯽ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯿﺸﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﺑﺮه و ﺷﺨﺼﺎ ﺧﻮاﻫﺮت رو ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﯿﺎره...

‫ﮐﻮروش ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﻣﻦ ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ی ﺣﺮﻓﺎش ﺑﻮدم...دﯾﺪم ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﻤﺎﯾﻠﺶ ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ‫ﮔﻔﺘﻢ: ﺧﻮب ﮐﻮروش...ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎی ﻣﺴﺌﻠﻪ اوﻧﻘﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﯿﺴﺖ...ﻓﻘﻂ ﭼﺮا از ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو؟!!!..و ﯾﺎ ‫اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﺮا در ﺑﺮن ﻣﻮﻧﺪه؟!!!...ﭼﺮا ﺑﻪ زورﯾﺦ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ؟!!!...اﺻﻼ ﺑﺒﯿﻨﻢ اﻻن ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﻧﺴﺘﺮن اوﻣﺪه اﯾﻨﺠﺎ ﯾﺎ ﺗﻨﻬﺎس...؟...ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﮐﻮروش ﺣﺮف ﺑﺰن...اﯾﻦ ﺳﮑﻮت ﺑﯿﺸﺘﺮ داره ﻋﺼﺒﯿﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ...

‫ﮐﻮروش ﭼﻬﺮه اش ﮐﻤﯽ ﺑﺎ دﻗﺎﯾﻖ ﻗﺒﻞ ﺗﻔﺎوت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﮔﻮﯾﯽ ﺗﻮی ذﻫﻨﺶ دﻧﺒﺎل ﺟﻤﻼت ﻣﯿﮕﺸﺖ...ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...اﺻﻞ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ...وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮل ﺑﺪی ﺑﻪ اﻋﺼﺎﺑﺖ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﯽ...ﺑﺎﺷﻪ؟

‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﻗﻮل دادم وﻟﯽ در اون ﻟﺤﻈﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺪا ﻣﯿﺪوﻧﻪ در ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮدم...دﯾﮕﻪ ﺻﺪای ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻢ ﻧﻤﯿﭙﯿﭽﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺲ ‫ﻣﯿﮑﺮدم دارم داغ ﻣﯿﺸﻢ...داغ داغ...ﻫﻤﻮن ﻋﺮق ﮐﻼﻓﻪ ﮐﻨﻨﺪه رو در ﮐﻒ دﺳﺘﻬﺎم ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم و ﻧﻔﺴﻬﺎم ﮐﻨﺪﺗﺮ و ﺳﺨﺘﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺎﻣﻼ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻢ ﮐﻢ دارم ﺣﺴﻬﺎم رو از دﺳﺖ ﻣﯿﺪم و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺸﻢ اﻣﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯿﮑﺮدم ﺗﺎ ﺟﻤﻼت آﺧﺮ ﮐﻮروش رو ﺑﺸﻨﻮم...

‫ﮐﻮروش اداﻣﻪ داد: ﻣﺠﯿﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻣﯿﺮه در واﻗﻊ ﻫﻤﻪ ی ﮐﺎرﻫﺎ رو از ﻗﺒﻞ در ﺳﻮﺋﯿﺲ و از ﻃﺮﯾﻖ ﺳﻔﺎرت و ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮت ‫اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮده...ﺑﺒﯿﻦ ﯾﺎﺳﯽ...ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻧﺴﺘﺮن رو ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﯿﺎره ﺑﺎﯾﺪ دﻟﯿﻞ ﻣﺤﮑﻤﯽ درﺳﺖ ﻣﯿﮑﺮده و ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ‫ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﺒﻮده ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻤﺴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺸﻪ...ﯾﺎﺳﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ رو ﻣﯿﮕﻢ...وﻟﯽ ﻣﺠﯿﺪ در ﺳﻔﺎرت اﯾﺮان ﺧﻮاﻫﺮ ﺗﻮ ‫رو ﻋﻘﺪ ﮐﺮده ﺑﻮده و ﺑﺎ ﻣﺪرک ﻗﻮی و رﻋﺎﯾﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻣﯿﺮه و در ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ زﻣﺎن ﻣﻤﮑﻦ و ﺧﺮج ﭘﻮﻟﯽ ﻫﻨﮕﻔﺖ و ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮏ وﮐﯿﻞ ﻋﺎﻟﯽ در اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯿﺸﻪ ﻧﺴﺘﺮن رو ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﯿﺎره و اﻻن ﻫﺮ دو در ﺑﺮن ﻫﺴﺘﻦ...

‫ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﻮروش ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدم...دﯾﮕﻪ ﺣﺘﯽ ﻗﺪرت ﭘﻠﮏ زدن ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ...اﺷﮑﻬﺎم ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ از ﭼﺸﻤﻢ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ اوﻣﺪ...ﺟﻤﻼت ‫آﺧﺮ ﮐﻮروش ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻢ ﺗﮑﺮار ﺷﺪ...ﺑﺎور ﻧﻤﯿﮑﺮدم...ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺠﯿﺪ...ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ...ﻣﺠﯿﺪی ﮐﻪ اﯾﻨﻬﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻦ ﺑﻮد...ﺣﺎﻻ ‫ﻧﺴﺘﺮن رو ﻋﻘﺪ ﮐﺮده...و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯿﺲ آورده!!!...ﭘﺲ اوﻧﻬﻤﻪ ﻋﺸﻖ ﭼﯽ ﺷﺪ؟...ﻣﺠﯿﺪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻋﺎﺷﻘﻤﻪ...ﻣﯿﺨﻮاد ﻗﺸﻨﮕﺘﺮﯾﻦ ‫زﻧﺪﮔﯽ رو ﺑﺮای ﻣﻦ ﺑﺴﺎزه...اﯾﻦ ﺑﻮد اون زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﻟﺶ رو ﺑﻬﻢ داده ﺑﻮد...ﺧﺪاﯾﺎ...ﻧﺴﺘﺮن...ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺪی ﺗﻮی زﻧﺪﮔﯿﻢ ﻣﺮﺗﮑﺐ ‫ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺧﺪا اﯾﻨﻄﻮری ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻣﺠﺎزاﺗﻢ ﮐﻨﻪ؟...ﺑﻪ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﮔﻨﺎه؟...ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ آزاری ﻧﺮﺳﻮﻧﺪه ﺑﻮدم...ﺧﺪاﯾﺎ ﮐﺠﺎﯾﯽ؟...ﺧﺪای ﻣﻦ ﮐﺠﺎس؟...اﺻﻼ ﺧﺪاﯾﯽ دارم ﮐﻪ ﺻﺪا و ﺑﻐﺾ ﺧﻔﻪ ﺷﺪه ﺗﻮی ﻗﻠﺐ ﻣﻦ رو اﻻن ﺑﺸﻨﻮه...

‫ﮐﻮروش از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ اوﻣﺪ...ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ از روی ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﮐﻮروش ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﭼﯿﻪ ‫ﯾﺎﺳﯽ؟...ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟...ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮑﻨﯽ؟ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺑﺮات اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪم...ﺗﻮ اﻻن ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ...ﻧﺒﺎﯾﺪ راه ﺑﺮی...

‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﯿﺪن ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﻮروش...ﻣﻦ رو از اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﯿﺮون...ﻧﻪ...ﺻﺒﺮ ﮐﻦ...ﺑﺎﯾﺪ وﺳﺎﯾﻠﻢ رو ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻢ...ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ...ﻣﯿﺨﻮام از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم...ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺗﻮی اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻤﻮﻧﻢ...ﻣﻦ رو از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮ...

‫ﮐﻮروش ﻧﮕﺎه ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﮐﺮد...ﺷﺎﯾﺪ در اون ﻟﺤﻈﻪ دﻟﺶ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻦ ﻣﯿﺴﻮﺧﺖ...ﻣﻦ...دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺰار اﻣﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ‫ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪ و ﻗﺸﻨﮕﯽ در ﮐﻨﺎر ﮐﺴﯿﮑﻪ ﺧﻮدش رو ﻋﺎﺷﻖ اون ﺧﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺴﺎزه...دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻧﺴﺘﺮن ﻧﺎﻗﺺ ‫ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﻣﺮدی اون رو ﻧﮕﻪ ﻧﻤﯿﺪاﺷﺖ...ﻧﺴﺘﺮن درﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد...ﭼﻘﺪر زود ﺑﻪ ﺣﺮف ﻧﺴﺘﺮن و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻠﺨﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدم...وﻟﯽ ‫ﺣﻖ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد...

‫ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﺷﺪت درد ﮔﺮﻓﺖ ﻃﻮرﯾﮑﻪ زاﻧﻮﻫﺎم ﺧﻢ ﺷﺪ و اﮔﺮ ﮐﻮروش ﻣﻦ رو ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم...ﮐﻮروش آروم آروم ‫ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮد دوﺑﺎره ﺻﺎف ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ وﻟﯽ درد اﻣﺎﻧﻢ رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﺷﮏ ﻟﺤﻈﻪ اﯾﯽ رﻫﺎم ﻧﻤﯿﮑﺮد دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻓﺮﯾﺎد ﺑﮑﺸﻢ وﻟﯽ ﻗﺪرﺗﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺿﻌﯿﻔﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻢ:ﮐﻮروش ﻣﻦ رو از اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺒﺮ ﺑﯿﺮون...

ﮐﻮروش ﮐﯿﻔﻢ رو از روی ﻣﺒﻞ ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ:ﺑﺎﺷﻪ...ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ...

‫ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ...ﻧﻪ...ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ از ﻗﻀﯿﻪ ﺧﺒﺮ دارن و دﻟﯿﻞ ﺣﻤﺎﯾﺖ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روزﺷﻮﻧﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮده...ﻧﻪ ﮐﻮروش...ﻣﻦ رو ‫ﺑﺒﺮ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﯽ...ﻣﯿﺨﻮام ﭘﯿﺶ ﺑﻨﯽ ﺑﺎﺷﻢ...ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺘﻮﻧﻢ درﺳﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮم و ﭘﺪر ﺑﻨﯽ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﻣﯿﺨﻮام اوﻧﺠﺎ ‫ﺑﺎﺷﻢ...ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻮروش ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان از ﻣﺎﺟﺮا ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ و دﻟﺸﻮن ﺑﺮام ﺑﺴﻮزه...ﻣﻦ رو ﺑﺒﺮ ﭘﯿﺶ ‫ﺑﻨﯽ...

ﮐﻮروش ﻧﮕﺎه ﻏﻤﮕﯿﻦ و ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺷﻪ...ﺑﺎﺷﻪ...ﻣﯿﺒﺮﻣﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﯽ.

‫ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﻮروش از ﺧﻮﻧﻪ اوﻣﺪم ﺑﯿﺮون ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ وﺳﯿﻠﻪ اﯾﯽ از ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮدارم وﻗﺘﯽ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ ‫ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮدم ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺎﻟﻢ داره ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﺴﺘﯽ ﻋﻀﻼﺗﻢ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ.ﺗﻤﺎم ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﮔﯿﺠﯽ داﺷﺘﻢ ‫ﮐﻮروش داﺋﻢ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ رو ﺗﮑﺮار ﻣﯿﮑﺮد: ﯾﺎﺳﯽ...ﻧﺘﺮس...ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪ ﻧﺸﺪه...اﺛﺮ داروﻫﺎت ﻫﺴﺘﺶ ﮐﻪ داره ﺑﯽ ﺣﺴﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ...ﯾﺎﺳﯽ...ﻣﯿﺪوﻧﻢ درد ﻗﻔﺴﻪ ی ﺳﯿﻨﻪ ات اﻻن ﮐﻢ ﺷﺪه...ﯾﺎﺳﯽ...ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﮑﺸﯽ...ﯾﺎﺳﯽ...ﯾﺎﺳﯽ...

ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮام ﺗﺎر ﺷﺪ و دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم.

‫وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ...اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮدم ﺑﺪﻧﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﺪه و ﮔﻮﯾﯽ از ﯾﻪ ﺧﻮاب ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ‫ﺑﯿﺪار ﺷﺪم...ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ و ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﺳﺮم رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪم دﯾﺪم ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﺳﺮم وﺻﻞ ﮐﺮدن...ﺗﻮی ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻧﺒﻮدم...ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎر ‫ﺗﺨﺘﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮﺷﻢ روی ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد...ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﺪ...ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻮد...روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ‫ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ دﺳﺘﻢ رو از دﺳﺘﺶ ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻢ ﭼﻮن ﺳﺮم داﺷﺘﻢ و از ﻃﺮﻓﯽ ﺣﺲ ﮐﺮدم ﻣﺠﯿﺪ داره ﮔﺮﯾﻪ ‫ﻣﯿﮑﻨﻪ...ﻧﻪ...اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم...اﯾﻦ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﻮد...ﻫﻤﻮن ﻣﺠﯿﺪی ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻋﺎﺷﻘﻤﻪ...وﻟﯽ ﭼﺮا اﯾﻨﺠﻮری؟...ﮐﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮده؟...

‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺿﻌﯿﻒ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ؟

‫ﺳﺮش رو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد...ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ از اﺷﮏ ﺧﯿﺲ ﺑﻮد...وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدم از روی ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﺻﻮرﺗﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﻢ رو ﻏﺮق ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﮔﻔﺖ: ﺟﻮﻧﻢ ﻋﺰﯾﺰم؟...ﺟﻮﻧﻢ؟ﺑﮕﻮ...

‫ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮم رو ﮔﺮﻓﺖ و اﺷﮏ ﺗﻤﺎم ﭼﺸﻤﺎم رو ﭘﺮ ﮐﺮد...ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺠﯿﺪ ﺑﻮدم وﻟﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ازش دﻟﮕﯿﺮ ﻫﻢ ﺷﺪه ‫ﺑﻮدم...ﯾﺎدآوری اوﻧﭽﻪ ﮐﻪ از وﻗﺎﯾﻊ ﻗﺒﻞ ﺗﻮی ذﻫﻨﻢ ﺑﻮد ﺑﺎورش ﺑﺮام ﺳﺨﺖ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل اﻧﮑﺎر ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺮو ‫از اﯾﻦ اﺗﺎق ﺑﯿﺮون...ﻣﻦ ﺣﻘﻢ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد...ﺗﻮ اﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﯿﮕﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن رو اﯾﻨﻘﺪر دوﺳﺘﺶ داری...ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ زودﺗﺮ از اﯾﻨﻬﺎ ﺧﻮدم رو از زﻧﺪﮔﯿﺖ ﻣﯽ...

‫دﺳﺘﺶ رو ﮔﺬاﺷﺖ روی ﻟﺒﻢ و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ...ﯾﺎﺳﯽ اﻟﺘﻤﺎﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻗﺒﻞ ازاﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﺣﺮف دﯾﮕﻪ اﯾﯽ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ‫ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪی...ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪی ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ...ﺑﻪ ﺧﺪا ﯾﺎﺳﯽ ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ...ﯾﺎﺳﯽ ﻣﻦ ﺑﺪون ﺗﻮ ﻣﯿﻤﯿﺮم...ﯾﺎﺳﯽ ﻧﮕﻮ از اﯾﻦ اﺗﺎق ﺑﺮم ‫ﺑﯿﺮون...ﺑﻪ ﺧﺪا ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﺮات ﻣﯿﮕﻢ...ﺑﻌﺪش اﮔﻪ ﺑﺎزم ﻧﻈﺮت اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ از اﺗﺎق ﺑﺮم ﺑﯿﺮون ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪون ﺗﻮ ﻣﯿﻤﯿﺮم وﻟﯽ ‫ﺑﺎﺷﻪ...ﻣﯿﺮم...ﻣﯿﺮم ﯾﻪ ﺟﺎ ﺧﻮدم رو ﮔﻢ و ﮔﻮر ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﯽ...ﻓﻘﻂ ﺑﺬار ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﮕﻢ...

‫ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﯽ رو ﻣﯿﺨﻮای ﺑﮕﯽ؟...ﭼﯽ داری ﮐﻪ ﺑﮕﯽ؟...ﻣﺠﯿﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ دروغ ﮔﻔﺘﯽ...ﺗﻮ رﻓﺘﯽ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻋﻘﺪ ﮐﺮدی...ﻣﻦ ﭼﻄﻮر ‫ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ دﯾﮕﻪ روی ﺗﻮ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﻢ...ﺗﻮ ﺗﻤﺎم ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻦ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدی...ﻣﺠﯿﺪ ﭼﺮا؟...ﻧﻪ...ﻧﻤﯿﺨﻮام...ﺑﺮو...

ﺻﺪای آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی رو ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: وﻟﯽ ﯾﺎﺳﯽ دﺧﺘﺮم...ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻣﺠﯿﺪ ﮔﻮش ﮐﻨﯽ.

‫ﺻﻮرﺗﻢ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪم دﯾﺪم آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی در اﻧﺘﻬﺎی اﺗﺎق روی ﻣﺒﻠﯽ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺸﺴﺘﻪ و در اوﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ﻫﻢ ﮐﻮروش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ‫دﺳﺘﻬﺎش رو ﺑﻪ روی ﺳﯿﻨﻪ ﮔﺮه ﮐﺮده اﯾﺴﺘﺎده.ﮐﻮروش ﺑﺎ ﺳﺮ ﺣﺮف آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی رو ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ...ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ...ﻫﯿﭽﯽ...

‫اﯾﻨﺒﺎر ﮐﻮروش ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...وﻟﯽ ﺗﻮ ﺑﺮای ﻫﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮای ﺑﮕﯿﺮی ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻠﺶ ﺣﺮﻓﻬﺎی ﻣﺠﯿﺪ و دﻟﯿﻞ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت رو ‫ﺑﺪوﻧﯽ...ﺑﻌﺪش ﻫﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﮕﯿﺮ...ﺗﻮ از دﯾﺸﺐ ﮐﻪ ﺗﻮی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﯽ ﻫﻮش ﺷﺪی ﺗﺎ اﻻن ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ‫ﻧﮑﺮدی. اﻻن شصت و یک ساﻋﺘﻪ ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮدی...ﻣﺠﯿﺪ پنج ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ رﺳﯿﺪ زورﯾﺦ و وﻗﺘﯽ دﯾﺪه ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ‫ﭘﺪر ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا رو ﻣﯿﺪوﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪه...ﻣﺠﯿﺪ ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ از ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ دور ﻧﺸﺪه...ﻣﺠﯿﺪ در ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﺎت ﯾﮏ ﻋﺎﺷﻖ واﻗﻌﯿﻪ...ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎش ﮔﻮش ﮐﻦ...

‫ﺑﻌﺪ رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﭘﺪرش و ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺎ دﯾﮕﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون...ﻣﺠﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮﻓﻬﺎش رو ﺑﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﺑﮕﻪ...ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻨﻬﺎﺷﻮن ﺑﮕﺬارﯾﻢ.

‫آﻗﺎی ﻋﺎﻣﺮی و ﮐﻮروش اﺗﺎق رو ﺗﺮک ﮐﺮدن و ﻣﺠﯿﺪ دوﺑﺎره روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن دﺳﺖ ﻣﻦ ﺗﻮی دﺳﺘﺶ ‫ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ: ﯾﺎﺳﯽ...دوﺳﺘﺖ دارم ﺑﻪ ﺧﺪا...ﻫﯿﭻ وﻗﺖ دﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻪ ﮐﺎری ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﯽ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎری ﮐﻨﻢ اون ‫ﻗﻠﺒﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ اون ﺑﺴﺘﮕﯽ داره اﯾﻨﻄﻮری ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺸﻪ روی ﺗﺨﺖ ﺑﯿﻔﺘﯽ... ﻫﻤﻪ ی اﺗﻔﺎﻗﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه ﺑﺮﺧﻼف ‫ﺗﺼﻮر ﻫﻤﻪ از چهار ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺷﺮوع ﺷﺪ... ﯾﺎﺳﯽ ﯾﮏ درﺻﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺴﺘﺮﻧﻢ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪ اﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ‫ﻧﺪارم ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎت ﻗﺴﻢ ﯾﺎﺳﯽ... ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪ... ﻧﺴﺘﺮن ﺗﻮی ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻪ وﺿﻊ ﺑﺪی ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ‫ﺑﻮد...

ﭘﻮﻟﻬﺎش رو ازش دزدﯾﺪه ﺑﻮدن... ﺑﻪ ﺧﺪا اوﻟﺶ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺎری ﺑﺮاش ﺑﮑﻨﻢ... وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم داره ﺗﻮی ﻣﻨﺠﻼب ﺑﺪی ‫ﻣﯽ اﻓﺘﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرم... ﯾﺎﺳﯽ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ی ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺗﻮ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﻧﻮن و ﻧﻤﮏ ﺧﻮردم اﻻﻧﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ... و ‫ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد... ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ زﻧﺪﮔﯿﻢ رو ﺧﺮاب ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ... اوﻧﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﻤﺖ... ﯾﺎﺳﯽ... ﻧﺴﺘﺮن ﺗﻮی ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ‫ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎی اﯾﺮاﻧﯿﺶ ﮐﻪ اوﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش از ﺗﺮﮐﯿﻪ اوﻣﺪه ﺑﻮده آدرس ﺷﺮﮐﺖ رو ﺗﻮی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدن... ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ‫ﮔﺮﻓﺖ... ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﯽ ﭘﻮﻟﯿﺶ رو ﮔﻔﺖ وﻟﯽ ﻣﻦ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪادم... ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد... وﻟﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮاش ﮐﺎری ﮐﻨﻢ...

از ﻃﺮﻓﯽ ‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ اﮔﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ ازت داﺷﺘﻢ ﺗﻤﺎم ﻧﺎراﺣﺘﯿﻬﺎت از دﺳﺖ ﻧﺴﺘﺮن رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯿﮑﺮدی و ﻣﻦ رو ‫ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯿﮑﺮدی ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ... اوﻟﻬﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ازت ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدم وﻟﯽ ﺑﻌﺪ دوﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد ‫رو آورده و ﻫﺮ روزم داره ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﻪ... ﮔﻔﺖ اﮔﻪ ﮐﻤﮑﺶ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺮای ﮔﺬرون زﻧﺪﮔﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺜﺎﻓﺘﮑﺎری دﯾﮕﻪ اﯾﯽ ﻫﻢ ‫ﺑﺰﻧﻪ... ﺑﺎزم ﺑﺎور ﻧﮑﺮدم... ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻠﻔﻨﻬﺎی ﻣﺠﺪد ﺧﻮد ﻧﺴﺘﺮن دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺷﺪ... ﺻﺪاش ﻋﻮض ﺷﺪه ﺑﻮد... ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﻄﻤﺌﻦ ‫ﺷﺪم... دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﮐﺎری ﻧﮑﻨﻢ از ﻃﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎری و از ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﻫﻢ ﺗﻮی اﯾﺮان ﺧﺒﺮ ﺑﺪی ‫ﮐﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ داره ﺑﺮاش ﻣﯿﻔﺘﻪ... ﯾﺎﺳﯽ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ...

ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﯽ ﺑﺮای ﻫﻤﯿﻦ ‫ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﺑﺮاش ﭘﻮل ﻓﺮﺳﺘﺎدن وﻟﯽ اون ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮی ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻤﻮﻧﻪ و دﺳﺖ از ﺣﻤﺎﻗﺘﺶ ﺑﺮداره ﻣﻘﺪاری از ﭘﻮﻟﻬﺎ رو ﺻﺮف ‫ﻣﻮاد ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻣﻘﺪار دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ در ﺳﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺮاش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدم ﺑﺎز ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﭼﺎق ﺧﻮدش رو ﺑﻪ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ رﺳﻮﻧﺪ... ﯾﺎﺳﯽ، ﻧﺴﺘﺮن ‫ﺗﺎزه ﺑﻪ اﻋﺘﯿﺎد رو ﻧﯿﺎورده ﺑﻮده... از وﻗﺘﯽ ﭘﺎش ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯿﻪ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺧﻮدش رو آﻟﻮده ﮐﺮده ﺑﻮده... ﯾﻌﻨﯽ دﻗﯿﻘﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺷﺶ ﻣﺎه در ‫ﻣﺮﮐﺰ اﻋﺘﯿﺎد در ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻮاد ﺑﻪ راﺣﺘﯽ آب ﺧﻮردن در دﺳﺘﺮﺳﺶ ﺑﻮده... وﻗﺘﯽ ﺳﺮ از اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ در آورد ﺑﺎزم ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ‫ﮔﺮﻓﺖ... ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﺪ اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم ازش ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﻧﮕﯿﺮه... ازش ﺧﻮاﺳﺘﻢ زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ‫ﺑﮑﻨﻪ... و ﮐﺎری ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻋﺘﯿﺎدش و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺎﭼﺎق وارد اوﻧﺠﺎ ﺷﺪه ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺶ ﮐﺎر ‫درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻧﻤﯿﺪه ﺑﺎزم ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﭘﻮرﺗﺶ ﻣﯿﮑﺮدم وﻟﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه داره ﺧﻮدش رو آﻟﻮده ﻣﯿﮑﻨﻪ... دﺳﺖ ﺧﻮدش ‫ﻧﺒﻮد... ﻧﺴﺘﺮن ﺷﺪﯾﺪا"ﻣﻌﺘﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﺎﺳﯽ...

ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﺎم اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ وﺿﻌﯿﺘﺶ رو روو ﺑﻪ راه ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﺎ دﺳﺖ از اﻋﺘﯿﺎدﺷﻢ ‫ﺑﺮداره... وﻟﯽ وﻗﺘﯽ رﻓﺘﻢ دﯾﺪﻣﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﯿﺎز داره... ﯾﺎﺳﯽ... ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﭼﻮن ﻃﺎﻗﺘﺶ رو ‫ﻧﺪاﺷﺘﯽ... ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﻧﺴﺘﺮن از زور ﺑﯽ ﭘﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻨﺠﻼﺑﯽ داره ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯿﺸﻪ... ﯾﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺼﺪم از ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺎری ﻓﻘﻂ ﺣﻔﻆ آراﻣﺶ ﺗﻮ ﺑﻮد...

ادامه دارد ...

نام داستان:  قصه عشق // نویسنده:  شادی داودی // منبع:  98یا