Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai

 

Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai

Qui dove il mare luccica e tira forte il vento

Su una vecchia terrazza davanti al golfo di Surriento

Un uomo abbraccia una ragazza dopo che aveva pianto

Poi si schiarisce la voce e ricomincia il canto

Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai

Vide le luci in mezzo al mare pensò alle notti là in America

Ma erano solo lampare e la bianca scia di un'elica

Sentì il dolore nella musica si alzò dal pianoforte

Ma quando vide la luna uscire da una nuvola

Gli sembrò più dolce anche la morte

Guardo negli occhi la ragazza quegli occhi verdi come il mare

Poi all'improvviso usci una lacrima e lui credette di affogare

Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai

Potenza della lirica dove ogni dramma è un falso

Che con un po'di trucco e con la mimica puoi diventare un altro

Ma due occhi che ti guardano così vicini e veri

Ti fan scordare le parole confondono i pensieri

Cosi diventa tutto piccolo anche le notti là in America

Ti volti e vedi la tua vita come là scia di un'elica

Ma si è la vita che finisce ma lui non ci pensò poi tanto

Anzi si sentiva già felice e ricominciò il suo canto

Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai

Te voglio bene assaie ma tanto tanto bene sai

È una catena ormai che scioglie il sangue dint'e vene sai

اکنون که دریا می‌درخشد و باد زوزه کشان

بر ساحل کهنسال خلیج «سورینتو» می‌وزد،

مردی دختری را از پس اشک در آغوش می‌گیرد،

سینه‌اش را صاف می‌کند و آوازش را پی می‌گیرد:

بدان که دوستت دارم. بسیار بسیار زیاد، بدان.

کنون زنجیری است در رگهایم که گرمای خون من است، بدان.

نورهایی در دریا می‌بیند و شبهای آمریکا را به یاد می‌آورد،

نورهایی که فانوس ماهیگیران و عقبه سپید کشتی هاست.

اندوهی در موسیقی می‌یابد و از پشت پیانو برمی‌خیزد،

اما ماه را که می‌بیند که از پشت ابرها آشکار می‌شود،

مرگ برایش شیرین تر می‌شود.

ناگهان قطره‌ای اشک فرو می‌افتد و او درمی‌یابد که غرق می‌شود.

بدان که دوستت دارم. بسیار بسیار زیاد، بدان.

کنون زنجیری است در رگهایم که گرمای خون من است، بدان.

قدرت اپرا آنجاست که هر نمایش فریبی بیش نیست.

با کمی آرایش و اندکی چهره نمایی می‌توانی دیگری باشی.

اما چشمانی که تورا می‌نگرند، دو چشمی چنین نزدیک و واقعی،

کلمات را از خاطرت می‌زدایند و تورا به اعتراف وامی‌دارند.

و سپس همه چیز در نظرت حقیر می‌شود، حتی شبهای آمریکا.

بازمی‌گردی و زندگی‌ات را پس عقبه سپید کشتی می‌بینی.

اما، آری، این زندگی است که به پایان می‌رسد و مرد به آن نمی‌اندیشد،

و برعکس احساس شادمانی می‌کند و آوازش را پی می‌گیرد:

بدان که دوستت دارم. بسیار بسیار زیاد، بدان.

کنون زنجیری است در رگهایم که گرمای خون من است، بدان.

بدان که دوستت دارم. بسیار بسیار زیاد، بدان.

کنون زنجیری است در رگهایم که گرمای خون من است، بدان.

منبع: ؟؟؟