شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی

شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی

خبرت خراب تر کرد جراحت جدایی

چو خیال آب روشن که به تشنگان نمایی

تو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستی؟

چه ازن به ارمغانی که تو خویشتن بیایی؟

بشدی و دل ببرد و به دست غم سپردی

شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی

سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم

دگری نمی شناسم تو ببر که آشنایی

من از آن گذشتم ای یار که بشنوم نصیحت

برو ای فقیه و با ما مفروش پارسایی

تو که گفته ای تحمل نکنم جفای خوبان

بکنی اگر چون سعدی نظری بیازمایی

- سعدی -