جادوی ِ خاطرات

هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار من

جادوی ِ خاطرات

هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار من

دریاست، آسمان! – مهدی سهیلی

 

See the source image 

 

دریاست، آسمان! – مهدی سهیلی

 

"دریاست، آسمان!"

 

دیرینه سال‌هاست که در دیدگان من –

شب‌های ماهتاب چو دریاست آسمان

این تک ستاره‌های درخشان بی‌شمار –

سیمین حباب هاست که بر سطح آب هاست

@

در دیدگان من –

این ماه پر فروغ که بی‌تاب میرود

سیمینه زورقیست که بر آب میرود

رخشان شهاب‌ها که پراکنده می‌خزند –

هستند ماهیان سبک خیز گرم پوی –

کاندر پی شکار، شتابنده می خزند.

@

در دیدگاه من –

دریاست آسمان و ندارد کرانه ای

جز بی نشانگی –

از ساحلش نبوده خرد را نشانه ای

گفتم شبی به خویش:

این آسمان پیر –

بحری‌ست بی کرانه، ولی چشم من مدام –

دنبال ناخداست

پس ناخدا کجاست؟

در گوش من چکید صدایی که نرم گفت:

دریاست آسمان و در آن ناخدا "خداست"!

 

"مهدی سهیلی"

 

#مهدی_سهیلی #شعر

 

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد