شادم که جای گریه دارم! – مهدی سهیلی

 

شادم که جای گریه دارم! – مهدی سهیلی

ای هم نفس! با من بمان، امشب هوای گریه دارم

این لحظه‌های غربت و غم را برای گریه دارم

*

دارم غمی پنهان گداز و مردم چشمم گواه است

در برق این آئینه‌ی روشن صفای گریه دارم

*

من بی‌بهارم، قاصد پائیز توفان‌زای تلخم

من ابر ِ باران خیز غمگینم، هوای گریه دارم

*

با یاد گل‌هایی که از این باغ توفان دیده رفتند

چون جویبار فصل پائیزی نوای گریه دارم

*

دارم لبی نا آشنا با خنده‌های شادمانی

اما نگاهی دردمند و آشنای گریه دارم

*

تا کی نگریم‌؟ پنجه‌ی بیداد خاموشی مرا کُشت

امشب در این خلوت امید های‌های گریه دارم

*

زین کلبه‌ی غمگین مرو، تا سر به دامانت گذارم

در کنج این غربتکده ماتم سرای گریه دارم

*

بر شانه‌ات سر می‌نهم تا با فراق دل بگریم

با این همه اندوه خود، شادم که جای گریه دارم!

#مهدی_سهیلی #شعر