شیطان به قتل می‌رسد (5)

 

شیطان به قتل می‌رسد (5)

ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﮐﻪ از ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻤﺠﯿﺪ ﭘﻮارو اﺣﺴﺎس ﮐﺎرآﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺶ ﺷﺪﯾﺪاً ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد، روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎﺑﺠﺎ ‫ﺷﺪ و ﺷﻖ و رق ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ دﺑﯿﺮ ﮐﻞ اﻧﺠﻤﻦ ﮐﺎرآﮔﺎﻫﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ‫و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﮐﻠﯿﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﺴﺐ و ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﮔﺮدد، ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ‫واﺣﺪ ﻣﺮﮐﺰی اﻃﻼﻋﺎت ارﺳﺎل و در اﯾﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻤﻊ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد.

‫ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺠﺎز ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ را ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی و ﺗﺌﻮریﻫﺎی ‫ﺷﺨﺼﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮد. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺠﺎز ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﯾﻦ دو ﻣﻮرد را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻃﻼﻋﺎت ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻓﺮدی ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﭘﯿﺶ ‫ﺧﻮد ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر، ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر، اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ داﺳﺘﺎن ﭘﻠﯿﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺻﺤﺒﺖ ‫ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ.«

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ رﯾﺲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اداره ﺟﻠﺴﻪ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺻﺤﺒﺖﻫﺎی ﺑﯽ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪای اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: ‫»ﻃﺒﯿﻌﺘﺎً، ﮐﻠﯿﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد، ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ‫ﻣﺴﺌﻮل رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ اراﺋﻪ ﺷﻮد.«

‫و ﺿﻤﻦ اﺷﺎره ﺑﻪ ﭘﻮارو و ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر و ﮔﻔﺖ: »اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ‫ﻫﻤﮑﺎری ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ داﺷﺖ و ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﮔﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎﺋﯽ از ﻗﺒﯿﻞ دﺳﺘﮑﺶ ﺧﻮن آﻟﻮد، آﺛﺎر اﻧﮕﺸﺖ ‫در روی ﻟﯿﻮاﻧﯽ ﮐﻪ دﻧﺪانﻫﺎی ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ را در آن ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ و ﯾﺎ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﻪای را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ، ﺣﺘﻤﺎً ‫آنﻫﺎ را در اﺧﺘﯿﺎر ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﮕﺬارﯾﺪ.«

‫ﻣﻌﻬﺬا ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺑﻠﻪ، ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ، وﻟﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺲ ‫ﺷﺸﻢ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد.«

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ رﯾﺲ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﮐﻪ از ﺟﺎی ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﺪ، ﮔﻔﺖ: »راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮد دﺳﭙﺎرد ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد، وﻟﯽ ‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﯾﮏ ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ. و اﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﮐﺎری ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ، ‫ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ.«

‫»ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺸﮑﺮم ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ. ﻧﻪ، ﻓﻌﻼً ﮐﺎر دﯾﮕﺮی ﻧﺪارم. ﻣﻌﻬﺬا، اﮔﺮ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﺻﯽ دارﯾﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ‫ﮐﻤﮏ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد، ﻟﻄﻔﺎً ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ، ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻣﺘﺸﮑﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ.«

‫»راﺳﺘﺶ، ﻣﻦ اﮔﺮ ﺟﺎی ﺷﻤﺎ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻮازات اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادم، ﭘﺮوﻧﺪه ﺟﻨﺎﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ رخ داده و ﺑﺨﺼﻮص آنﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ در آن از اﺳﻠﺤﻪ ﮔﺮم و ﯾﺎ اﻧﻮاع زﻫﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ‫ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﺮدم، ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ، ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ اﻓﺘﺎده اﯾﺪ.«

‫»ﻣﺘﺸﮑﺮم. ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ و ارزﻧﺪهای اﺷﺎره ﻓﺮﻣﻮدﯾﺪ. ﺑﻠﻪ، اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻄﻮر ﮐﺮد.«

‫»ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﻋﺰﯾﺰ، ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪﺗﺮ و ﮐﺎر ﮐﺸﺘﻪﺗﺮ از آن ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آدمﻫﺎﺋﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻪ ‫ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺧﻮب، ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر، ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮارو.«

‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آن ﮐﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ رﯾﺲ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ، ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺳﻮال ﮐﺮد: »اﯾﺸﺎن ﮐﯽ ﺑﻮدﻧﺪ؟«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ در ﺟﻮاب اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و ﺧﺒﺮهﺗﺮﯾﻦ اﻓﺴﺮان ارﺗﺶ، ﻗﺴﻤﺖ اﻋﻈﻢ ﺧﺪﻣﺘﺶ را در ‫ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر و در اﺟﺮای ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ ﮔﺬراﻧﯿﺪه. در دﻧﯿﺎ ﺟﺎﺋﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﻧﯿﺎزی ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﺋﯿﺪ، اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﺎز ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺋﯿﺪ، ‫وﻟﯽ ﺧﻮب، ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ رﯾﺲ ﯾﮏ ﻣﺎﻣﻮر ﻣﺨﻔﯽ اﺳﺖ. در ﻏﯿﺮ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻫﺮﮔﺰ او را ‫ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ اﻣﺸﺐ دﻋﻮت ﻧﻤﯽﮐﺮد، ﭼﻮن ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪهاﯾﻢ، ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ اﻣﺸﺐ، ﺗﻌﺪاد ‫ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ را ﻃﻮری ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﺗﺒﻬﮑﺎر در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﮐﺎرآﮔﺎه ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﯾﮑﯽ از اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد، ‫ﯾﮑﯽ از ﺳﺎزﻣﺎن اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ارﺗﺶ، ﯾﮏ ﮐﺎرآﮔﺎه ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﮐﺎرآﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ‫داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺟﻨﺎﺋﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. واﻗﻌﺎً ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد!«

‫ﭘﻮارو ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺧﺎﺻﯽ ﮔﻔﺖ: »اﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽزﻧﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻋﺰﯾﺰ؟ ‫ﻓﮑﺮ ﺟﺎﻟﺐ ﮐﺪام اﺳﺖ، ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﻓﮑﺮ ﺧﯿﻠﯽ اﺑﻠﻬﺎﻧﻪ. ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﺗﯿﺐ دادن اﯾﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﺪف ‫ﺧﻮد ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺎری ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺒﺮ درﻧﺪه ﻃﻌﻤﻪ ﺧﻮد را ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺧﻮد ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻧﺒﻮد، ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ.«

‫»ﺑﺒﺮ درﻧﺪه ؟ ﺣﺎﻻ ﭼﺮا ﺑﺒﺮ؟«

‫»ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ از ﺑﺒﺮ درﻧﺪه ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺎﺗﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ ﻣﯽﺑﺎﺷﯿﻢ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﻃﺒﻖ روال ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش، ﺑﺪون ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﯿﻨﯽ از ﭘﻮارو ﺳﻮال ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮب ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮارو، ﺣﺎﻻ ‫ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺨﺼﺎ ﭼﻪ راﻫﯽ را ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻮال دﯾﮕﺮی ﻫﻢ دارم و ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻣﻮرد، ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺎﯾﻠﻢ ‫ﮐﻪ ﻧﻈﺮﯾﻪی روانﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪی ﺷﻤﺎ را در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻣﻈﻨﻮن ﺟﻮﯾﺎ ﺷﻮم، ﭼﻮن ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ از ﺳﯿﺴﺘﻢ و روش ‫ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺷﻤﺎ دارم، ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺧﺎﺻﯽ روی روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺟﻨﺎﯾﺎت دارﯾﺪ. ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﺮرﺳﯽ و ‫ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دﻗﯿﻖ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻗﺎﺗﻞ و ﻣﻘﺘﻮل.«

‫ﭘﻮارو ﮐﻪ ﮐﻤﺎﮐﺎن ﺑﺎ دﻗﺖ و ﺣﻮﺻﻠﻪ زﯾﺎدی ﺳﺮﮔﺮم ﺻﺎف ﮐﺮدن ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎی اﻣﺘﯿﺎزات ﺑﺎزی ﺑﻮد، در ﺟﻮاب ‫ﮔﻔﺖ: »ﺳﻮال ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻪ ﺟﺎ و ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻓﺮﻣﻮدﯾﺪ. ﺑﻠﻪ، روانﺷﻨﺎﺳﯽ ﺟﻨﺎﯾﺎت ﺑﻄﻮر اﻋﻢ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻠﻞ ‫و اﻧﮕﯿﺰهﻫﺎی ﺗﻤﺎم ﺟﻨﺎﯾﺎت از اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﺰاﺋﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، زﯾﺮا ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺎت ﻣﺒﻬﻢ ‫و ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪای ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً در ﺣﻞ ﻣﻌﻤﺎ ﻣﻔﯿﺪ و ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد روﺷﻦ و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ. و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ‫ﺟﻠﻮ ﻣﯽروﯾﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑﺎ روﺣﯿﻪ ﻗﺎﺗﻞ آﺷﻨﺎﺗﺮ ﺷﺪه و ﺷﺨﺼﯿﺖ او ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ در ﻧﻈﺮﻣﺎن ‫ﻣﺠﺴﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ... ﻣﺎ اﻻن ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖ اﻣﺸﺐ از ﭼﻪ ﻧﻮع ﺟﻨﺎﯾﺎﺗﯽ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﭼﻪ ﻃﺮﯾﻘﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ.

‫ﺧﻮب، ﺣﺎﻻ در ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﻤﺎن ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻮرﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﻮءﻇﻦ ﻣﺎ را ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻣﯽاﻧﮕﯿﺰد. ﺣﺎل ﺑﺮای ‫اﯾﻨﮑﻪ از ﺳﻮءﻇﻦ ﺧﻮد ﯾﻘﯿﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﯿﻢ، ﻻزم اﺳﺖ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺣﺎﻻت رواﻧﯽ، روﺣﯿﻪ و ﺷﺨﺼﯿﺖ ذاﺗﯽ او ‫را ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺑﺮرﺳﯽ دﻗﯿﻖ ﻗﺮار دﻫﯿﻢ. اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ، وﻟﯽ اﻣﮑﺎن دارد ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺴﺘﺪﻟﯽ ﺑﺮﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ‫ﮐﻨﺪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺨﺼﻮص، اﺳﺎﺳﺎً از اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﻨﺎﯾﺎت ﻣﻨﺰﺟﺮ ﺑﻮده و از اﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺑﺨﺼﻮص ﺑﯿﺰار ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﻮب، ‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎم اﯾﻦ ﺷﺨﺺ از ﻟﯿﺴﺖ ﻣﻈﻨﻮﻧﯿﻦ ﻣﺎ ﺣﺬف ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً اﮔﺮ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﯿﻢ، ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﻣﻈﻨﻮﻧﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﻮاﺑﮕﻮی ﺗﻤﺎم ﺳﻮاﻻت ﺑﯽﺟﻮاب ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﺟﺰ ﻗﺎﺗﻞ ‫ﺣﻘﯿﻘﯽ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.

‫ﻣﺎ در ﻫﻤﯿﻦ دو ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ، اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﻣﺤﺪود، در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﮐﺴﺐ ‫ﮐﺮده و ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﻧﯿﺰ ﺣﺪسﻫﺎﺋﯽ در ﻣﻮرد آﻧﺎن زدهاﯾﻢ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل، در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺎ اﻧﺪازه ای از ﻃﺮز ‫زﻧﺪﮔﯽ آنﻫﺎ آﮔﺎﻫﯿﻢ، ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ از ﺷﯿﻮه ی ﺑﺎزی ﺑﺮﯾﺞ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی دﺳﺘﺨﻂﻫﺎﯾﺸﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺑﺎ روﺣﯿﺎت و ‫اﻓﮑﺎر دروﻧﯽ آنﻫﺎ ﻧﯿﺰ آﺷﻨﺎ ﺷﺪهاﯾﻢ. وﻟﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت آن ﻗﺪر ﻣﺤﺪود و ﻧﺎﻗﺺ اﺳﺖ، ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﻣﺎ ‫ﻓﻌﻼً ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻈﺮﯾﻪی ﻗﺎﻃﻌﯽ اراﺋﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﺎ ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ ﺳﺮ و ﮐﺎر دارﯾﻢ ﮐﻪ اﻧﮕﯿﺰهی آن ﺑﺪون ﺷﮏ ﮐﯿﻨﻪی ﺷﺪﯾﺪی ‫ﺑﻮده اﺳﺖ، ﮐﯿﻨﻪای ﮐﻬﻨﻪ و ﭼﻨﺎن ﻗﻮی ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻓﺸﺎر رواﻧﯽ آن، ﺗﻦ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ رﯾﺴﮏ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ داده و ‫ﮐﺎر ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﻣﯽﻫﺪ.

‫ﺧﻮب، ﺣﺎﻻ ﺑﺮای ﺷﺮوع ﺑﺮوﯾﻢ ﺳﺮاغ دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ. ﯾﮏ ﺑﻠﻮف زن ﻗﻬﺎر ﮐﻪ ﺑﺎزﯾﺶ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﻠﻮف ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. از آن ‫دﺳﺘﻪ ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرداری از اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﺋﯽ ﮐﻪ دارﻧﺪ، در ﺻﻮرت ﻟﺰوم از ﻗﺒﻮل ﻫﯿﭻ رﯾﺴﮑﯽ ‫وﻟﻮ ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﺧﻄﺮﻧﺎک، روﯾﮕﺮدان ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.

از ﻧﻈﺮ روانﺷﻨﺎس ﺟﻨﺎﯾﯽ، روﺣﯿﻪی دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ ‫ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﺧﻮب در ﺻﻮرت ﻗﺒﻮل اﯾﻦ ﺗﺰ و ﯾﺎ ﻓﺮﺿﯿﻪ، ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﺎی ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر ﻧﺎم ‫دوﺷﯿﺰه آن ﻣﺮدﯾﺚ را از ﻟﯿﺴﺖ ﺣﺬف ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد؛ دﺧﺘﺮی ﺗﺮﺳﻮ و ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﮐﺎر ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻫﻞ ﺑﻠﻮف ‫و اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﺑﻠﻮف ﻫﻢ او را ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﺪ.

آن ﻣﺮدﯾﺚ از آن دﺧﺘﺮان ﺟﻮان و زﯾﺒﺎﺋﯿﺴﺖ ﮐﻪ ‫اﺻﻮﻻً اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻨﻔﺲ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﻓﻄﺮﺗﺎً ﻣﺤﺘﺎط، ﻣﻘﺘﺼﺪ و اﻟﺰاﻣﺎً ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ دﻗﯿﻖ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﻪ ‫ﻃﻮر ﮐﻠﯽ دﺧﺘﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﻗﺒﻮل ﻫﯿﭻ رﯾﺴﮑﯽ وﻟﻮ ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯽﺧﻄﺮ ﺑﺎﺷﺪ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ‫ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎدر ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎرﻫﺎﺋﯽ را ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ دل و ﺟﺮات زﯾﺎدی اﺣﺘﯿﺎج دارد ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﯾﺎ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ.

‫ﻣﻌﻬﺬا ﺣﺘﯽ ﭼﻨﯿﻦ آدمﻫﺎﺋﯽ ﻫﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻣﯽزﻧﻨﺪ، وﻟﯽ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﯿﻨﻪﺗﻮزی و اﻧﺘﻘﺎمﺟﻮﺋﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ‫ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ زﯾﺎد. ﺑﻠﻪ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ، ﮐﻪ در ﻣﻮاﻗﻊ ﺣﺴﺎﺳﯽ ﭼﻨﺎن آنﻫﺎ را در ﺗﻨﮕﻨﺎ و ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ‫ﮐﻠﯽ ﻋﺎﺟﺰ و ﻣﺴﺘﺎﺻﻞ ﺷﺪه و ﺑﺮای رﻫﺎﺋﯽ از اﯾﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺎری ﺗﻦ در ﻣﯽدﻫﻨﺪ. آدﻣﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎراﮐﺘﺮی ‫درﺳﺖ ﺷﺒﯿﻪ ﺣﯿﻮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ از ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ آب و آﺗﺶ ﻣﯽزﻧﺪ و در ﭼﻨﯿﻦ ‫ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﺮای ﻓﺮار از ﻣﻬﻠﮑﻪ، ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻮی از ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻧﯿﺰ روی ﮔﺮدان ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.

‫ﻓﺮض ﮐﻨﯿﻢ ﻫﻤﯿﻦ دوﺷﯿﺰه ﻣﺮدﯾﺚ ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ را ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺰ ﺷﺨﺺ ﺧﻮدش از آن ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد، ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه ‫اﺳﺖ، وﻟﯽ ﻣﺪتﻫﺎ ﺑﻌﺪ، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻘﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ راز ﭘﯽ ﺑﺮده و از ﺟﺮﯾﺎن اﯾﻦ ‫ﺟﻨﺎﯾﺖ آﮔﺎﻫﯽ ﮐﺎﻣﻞ دارد و درﺻﺪد اﺳﺖ ﮐﻪ در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ او را ﺗﺤﻮﯾﻞ اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد ﺑﺪﻫﺪ.

ﺧﻮب ‫ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﺮس و وﺣﺸﺘﯽ ﺑﻪ آن ﻣﺮدﯾﺚ دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ. اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺷﺪﯾﺪاً ‫ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎده و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او ﺑﺎزﯾﭽﻪ دﺳﺖ آدﻣﯽﻣﺜﻞ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺗﻤﺎم اﻓﮑﺎرش ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽرﯾﺰد و دﯾﮕﺮ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ، ﭼﻮن ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ در ﺷﺮف از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪﮔﯽ اﺳﺖ و آﯾﻨﺪهای ﺑﺮای او وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ‫داﺷﺖ. و اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ رواﻧﯽ وی ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻫﻤﺎن ﺗﺮس و وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ اﺷﺎره ﮐﺮدم ﭼﻨﺎن ﻣﺘﺰﻟﺰل و ﺑﯽﺛﺒﺎت ‫ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﻣﺮگ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ و ﻟﺬا ﺗﻤﺎم ﻫﻢ و ﻏﻤﺶ ﺑﺮ آن ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ‫ﺳﺮﯾﻊﺗﺮ ﺷﺮ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ را از ﺳﺮ ﺧﻮد ﮐﻢ ﮐﻨﺪ.

‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﯾﻦ وﺳﻮﺳﻪ آن ﻗﺪر ﻗﻮی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﻮهی ﺗﻤﯿﺰ و ﺗﺸﺨﯿﺺ آن ﻣﺮدﯾﺚ را ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﺧﻮد ﻗﺮار ‫داده و ﭼﻨﺎن او را ﻣﺴﺦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﻓﺮﺟﺎم وﺧﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺪ در ﺻﻮرت ارﺗﮑﺎب ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ در ‫اﻧﺘﻈﺎر او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺧﻮب، ﻻﺑﺪ ﻣﯽﮔﻮﺋﯿﺪ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ دارد؟ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻞ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و در ﻫﺮ ‫ﺻﻮرت ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ. ﺑﻠﻪ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻔﺎوت ﻋﻤﺪه. در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺨﺼﻮص، ‫دﯾﮕﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﺘﻤﺎً ﯾﮏ آدم ﺧﻮﻧﺴﺮد، ﻣﺴﻠﻂ ﺑﻪ ﺧﻮد و ﺑﺎ اﻋﺼﺎب ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﻗﻮی ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ‫اﻟﺰاﻣﺎً ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮﯾﻢ دﻧﺒﺎل ﭼﻨﯿﻦ آدﻣﯽﺑﮕﺮدﯾﻢ، ﺑﻠﮑﻪ دﺧﺘﺮی ﺿﻌﯿﻒ و ﺗﺮﺳﻮ وﻟﯽ ﻣﺴﺘﺎﺻﻞ و وﺣﺸﺖزده ﻧﻈﯿﺮ ‫دوﺷﯿﺰه آن ﻣﺮدﯾﺚ. در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﺎ ﻧﯿﺰ اﺟﺒﺎراً ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد.

‫ﺧﻮب، اﯾﻦ از دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ و دوﺷﯿﺰه آن ﻣﺮدﯾﺚ. ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﯾﻢ ﺳﺮاغ ﺳﺮﮔﺮد دﺳﭙﺎرد، ﺑﺎ آن ﺣﺎﻟﺖ، ﺧﻮﻧﺴﺮد، آﮔﺎه ‫و ﻣﻄﻤﺌﻦ. آدﻣﯽﮐﻪ در ﺻﻮرت اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻗﻄﻌﯽ از ﺿﺮورت اﻣﺮ، ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﻄﺮات اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ، ﮐﺎری را ﮐﻪ ‫ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ داد. اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮ ﻓﺮﺻﺖ و ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ، ﺑﻪ اﯾﻦ ‫ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﺴﺎب ﺗﻤﺎم اﺣﺘﻤﺎﻻت، ﮐﻠﯿﻪی ﺟﻮاﻧﺐ اﻣﺮ را در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺻﺮﻓﺎً وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ، ﻧﺘﯿﺠﻪ ‫ﮐﺎر ﺻﺪ در ﺻﺪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮد را ﭘﯿﺎده و اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. آدمﻫﺎﺋﯽ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﮔﺮد دﺳﭙﺎرد، اﻏﻠﺐ ‫ﺣﺮف ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻫﻞ ﻋﻤﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ، و اﯾﻦ ﺟﻮر آدمﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر اﻋﻢ از اﻗﺪام ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎی ﺧﻄﺮﻧﺎک و ‫ﻣﺘﻬﻮراﻧﻪ اﺑﺎﺋﯽ ﻧﺪارﻧﺪ، ﭼﻮن ﻗﺒﻼً راه ﮔﺮﯾﺰ ﺧﻮد را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ.

‫و ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻻﺧﺮه رﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ. ﺧﺎﻧﻤﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺳﺎل وﻟﯽ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺗﯿﺰ ﻫﻮش، ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ دار و ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ‫ﻧﻔﺲ. ﺑﺎﻧﻮﺋﯽ ﻇﺎﻫﺮاً ﺧﻮﻧﺴﺮد ﮐﻪ ﻣﻐﺰش ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺴﺎب ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ و از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ‫ﻣﺮاﺗﺐ ارﺟﺢﺗﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ زﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺎری را ﻧﺴﻨﺠﯿﺪه و ﺑﺪون ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﻗﺒﻠﯽ ‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ. ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ی ﻣﻦ زﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﯿﺮد، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﻣﺪتﻫﺎ روی ‫آن ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ را ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻤﻮده و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی دﻗﯿﻖ و ‫ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﻃﺮح ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮد را ﺗﻬﯿﻪ و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ، و ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻤﺎم ﺟﻮاﻧﺐ ﻃﻮری ﭘﯿﺶ ‫ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺧﻄﺎﺋﯽ در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺷﯽ و ﯾﺎ ﺷﺨﺺ ‫ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺮش ﺑﺰﻧﺪ و ﯾﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﺎری را ﺑﺨﻮاﻫﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ.

‫ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت و در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ ‫ﻣﺮﺗﮑﺐ اﯾﻦ ﻗﺘﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ از آن زﻧﺎن ﻧﺎدر و ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ‫دﯾﮕﺮان را ﺗﺤﺖ اﻟﺸﻌﺎع ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﮐﺮدم از آن زﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺎری را ‫ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ، ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ وﺟﻬﯽ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد. ﺑﺎﻧﻮﺋﯽ واﻗﻌﺎً ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ و ﻣﻘﺘﺪر.«

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺣﺮف، ﭘﻮارو ﻟﺤﻈﻪای ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﻣﺠﺪداً ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮب، ﺣﺘﻤﺎً ﻣﺘﻮﺟﻪ ‫ﺷﺪه اﯾﺪ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ، ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﮑﻨﺪ، دﺳﺘﮕﯿﺮﻣﺎن ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ‫ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ راه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ﺑﻠﻪ، ﻓﻘﻂ ﯾﮏ راه، آن ﻫﻢ ﻣﺮاﺟﻌﻪ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪی ﺳﻮاﺑﻖ و ﮔﺬﺷﺘﻪ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و در ﺟﻮاب اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »واﻗﻌﺎً ﮐﻪ ﺟﺎن ﮐﻼم را ﮔﻔﺘﯿﺪ.«

‫ﭘﻮارو در اداﻣﻪی ﺳﺨﻨﺎن ﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮد ﻣﺠﺪداً اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ، ﮐﻨﺎﯾﻪ از اﯾﻦ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از آنﻫﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻗﺘﻠﯽ ﺷﺪهاﻧﺪ، وﻟﯽ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ آﯾﺎ واﻗﻌﺎً دﻟﯿﻞ و ﻣﺪرک ‫ﻣﺴﺘﺪل و ﻣﺤﮑﻤﯽ ﻫﻢ ﺑﺮای اﺛﺒﺎت ﮔﻔﺘﻪﻫﺎی ﺧﻮد داﺷﺖ و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺮﻓﺎ از روی ﺣﺪس و ﮔﻤﺎن اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ را ‫ﻣﯽزد. ﻣﻊ اﻟﻮﺻﻒ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﯽدﻟﯿﻞ ﺣﺮف ﻧﻤﯽزد، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد، ﻣﻨﺘﻬﺎ دﻻﯾﻞ و ﻣﺪارک ‫ﻣﺤﮑﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪی در اﺧﺘﯿﺎر ﻧﺪاﺷﺖ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﻧﯿﺰ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻮاﻓﻘﻢ، ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ اﺻﻮﻻً ‫آدﻣﯽﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺪون دﻟﯿﻞ ﺑﺮای ارﺿﺎی ﺧﻮدش ﺷﺨﺺ و ﯾﺎ اﺷﺨﺎﺻﯽ را ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﻨﺪ.«

‫ﭘﻮارو در ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺣﺮفﻫﺎی ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮردی ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﺷﺎره ﻓﺮﻣﻮدﯾﺪ، ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ‫ﻧﻘﻄﻪی آﻏﺎز اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا در اواﯾﻞ ﺷﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮔﺮوﻫﯽ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﯽ آن ﻃﺮق ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﻨﺎﯾﺎت ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﺣﺎل ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ‫ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ در ﻃﻮل اﯾﻦ ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ، ﺷﯿﻮه ی ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺮح ﻣﯽﮔﺮدد.

ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎی آنﻫﺎ ﮔﻮش ﻣﯽداده، ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺘﯽ در ﭼﻬﺮه ی ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن ‫ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﯽداﻧﯿﺪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﯾﮏ آدم ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻧﺒﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده زﯾﺮک و ﺑﺎﻫﻮش، ﺑﺎ ‫ﮔﻮشﻫﺎﺋﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺴﺎس و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ از آن ﻣﺨﻔﯽ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ. و ﯾﮑﯽ از ﺷﮕﺮدﻫﺎی ﺧﺎص او اﺳﺘﺮاق ‫ﺳﻤﻊ ﺻﺤﺒﺖﻫﺎی دﯾﮕﺮان ﺑﻮد؛ واﻗﻌﺎً در اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻬﺎرت داﺷﺖ، ﭼﻨﺎن ﺑﯽﺧﯿﺎل و ﺑﯽﺗﻮﺟﻪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻓﺎرغ از دﻧﯿﺎ ‫ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ اﻃﺮاﻓﯿﺎن او ﻫﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎی آنﻫﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در ‫ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ، ﭼﻨﺎن ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮفﻫﺎی آنﻫﺎ ﮔﻮش ﻣﯽداد ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﮐﻠﻤﻪای را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. و ﺑﺎ ‫ﻫﻤﯿﻦ ﺷﯿﻮه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ اﺳﺮار دﯾﮕﺮان ﭘﯽ ﻣﯽﺑﺮد و از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ آنﻫﺎ آﮔﺎه ﻣﯽﺷﺪ و در اﺛﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ‫ﺟﺎﺋﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ و ﯾﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ، وﻟﻮ ﻫﺮ ﻗﺪر ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس ﻣﯽﺑﻮد، ﺣﺲ و ‫درک ﻣﯽﮐﺮد.

ﺣﺮﮐﺎت و ﺣﺎﻻﺗﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﺷﺪن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ، ﻋﺪم ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ و ﯾﺎ ﺣﺮف ﺗﻮ ‫ﺣﺮف آوردن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻮﺿﻮع. ﻣﻌﻬﺬا اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ آن ﻗﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﯿﺴﺖ، آدم اﮔﺮ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ‫ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻈﻨﻮن ﺷﺪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ و ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﺳﻮءﻇﻦ ﺧﻮد ﯾﻘﯿﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮط ‫آﻧﮑﻪ ﻣﻮﺿﻮع را ﺳﺎده ﻧﮕﯿﺮد و دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺨﺼﻮص ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ‫ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ. در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ آدم زرﻧﮓ و دﻗﯿﻖ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﺳﯿﺴﺘﻤﺎﺗﯿﮏ و ﻣﻄﺮح ﮐﺮدن ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ، ‫ﻃﺮف را ﺗﺮﻏﯿﺐ و ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ، ﻣﺜﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺣﺮف ﺣﺮف ﻣﯽآورد، در اﯾﻦ ﺟﺎ ﻫﻢ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، اﮔﺮ آدم دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺧﻮب ﺑﺎزی ﮐﻨﺪ، ﺷﺨﺺ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺣﺮفﻫﺎﺋﯽ ‫ﺧﻮاﻫﺪ زد ﮐﻪ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ آدم را ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ: »دﻗﯿﻘﺎً ﺑﺎزی ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ دوﺳﺖ ﻣﺮﺣﻮﻣﻤﺎن، آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ.«

‫»وﻟﯽ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ در ﻣﻮرد ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از اﯾﻦ ﺷﯿﻮه اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻮرد ﯾﮑﯽ دو ‫ﻧﻔﺮﺷﺎن ﭼﺮا، اﻣﺎ در ﻣﻮرد ﺑﻘﯿﻪ، ﺷﺎﯾﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﺷﻮاﻫﺪ و ﻗﺮاﺋﻨﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﻨﺠﮑﺎوی او ﺷﺪه و ‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا را ﺗﺎ آﺧﺮ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﻨﺪ. وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﻫﻨﻮز ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ‫ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻣﺪارک و دﻻﯾﻞ ﻣﺤﮑﻢ و ﻣﺤﮑﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ داﺷﺘﻪ، ﭼﻮن اﮔﺮ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد ﯾﻘﯿﻨﺎً آن ﻗﺪر ‫ﺻﺒﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮد و ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻮی ﺗﺎﮐﻨﻮن اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد را در ﺟﺮﯾﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻣﺪارک ﻣﺤﮑﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪی داﺷﺘﻪ، وﻟﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽداده ‫ﮐﻪ ﺷﺨﺼﺎً از آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. ﺳﺎﺑﻘﻪ دارد و ﺧﻮد ﻣﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮاردی ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده ام. در ﺧﯿﻠﯽ از ‫ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ، ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ ﯾﮑﻬﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺎی ﻗﻀﯿﻪ ﺑﻮ ﻣﯽدﻫﺪ و ﮐﺎﺳﻪای ‫زﯾﺮ ﻧﯿﻢ ﮐﺎﺳﻪ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎت زﯾﺎدی دارد وﻟﯽ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﺨﻔﯽ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ و از اراﺋﻪی اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ارزﻧﺪه ﺧﻮدداری ﻣﯽﮐﻨﺪ، وﻟﯽ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﮐﺎری از ﻣﺎ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﯿﻢ و ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪهاﯾﻢ. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل، در ﻣﻮرد اﯾﻦ ‫ﻣﺎﺟﺮای ﺑﺨﺼﻮص، ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ راﻫﻤﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه و ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ اﻗﺪاﻣﯽ، ﺳﻮاﺑﻖ و ﮔﺬﺷﺘﻪ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ‫را دﻗﯿﻘﺎً ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻤﺎﺋﯿﻢ. ﮐﺴﯽ ﭼﻪ ﻣﯽداﻧﺪ، ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻮرد و ﯾﺎ ﻣﻮاردی ﺑﺮﺑﺨﻮرﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ‫ﮐﻨﺪ. ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺷﺎم ﭼﻪ ﮔﻔﺖ؟ ﺳﺮﻫﻨﮓ رﯾﺲ ﺧﻮب ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺖ.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﭘﺮﯾﺪ وﺳﻂ ﺻﺤﺒﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪی ﺳﯿﺎه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ؟«

‫»ﻧﻪ، ﻣﻨﻈﻮرم ﺣﺮفﻫﺎﺋﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ زﻫﺮ ﻣﯽزد. ﻧﻈﺮﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻗﺘﻞﻫﺎی ﻣﺜﻼً ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻣﻄﺮح ﮐﺮد.

‫ﺣﺮفﻫﺎی ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎﯾﻪداری راﺟﻊ ﺑﻪ اﻃﺒﺎء و اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ در اﺧﺘﯿﺎر دارﻧﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ‫ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺳﻮءﻇﻨﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ آنﻫﺎ ﺑﺸﻮد. و ﺑﺎﻻﺧﺮه در ‫ﻣﻮرد اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺗﻮان ﮐﺴﯽ را ﺑﺎ ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ در ﺷﮑﺎر ﮐﺸﺖ و ﻃﻮری ﺻﺤﻨﻪﺳﺎزی ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﮐﺎﻣﻼً ‫ﺗﺼﺎدﻓﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ، ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ، ﺣﮑﻢ ﻣﺮگ ﺧﻮد را اﻣﻀﺎء ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ.

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﻣﺠﺪداً وﺳﻂ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ: »راﺳﺘﯽ راﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﺮﻧﺪﯾﺎﺗﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ!«

‫وﻟﯽ ﭘﻮارو در ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺳﺨﻨﺎن ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪای اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »ﺑﻠﻪ، ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻮاﻓﻘﻢ. ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ‫ﺗﻌﻤﺪ ﺧﺎﺻﯽ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ داﺷﺖ و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ و ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺣﺮفﻫﺎی او ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ‫ﺗﯿﺮﻫﺎﺋﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺪفﮔﯿﺮی دﻗﯿﻖ از ﭼﻠﻪ ﮐﻤﺎن رﻫﺎ ﺷﺪ و دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺎنﻫﺎ ﻧﺸﺴﺖ. اﻟﺒﺘﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ‫ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺎنﻫﺎ، ﭼﻮن اﻣﮑﺎن دارد ﻫﺪف ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻌﻬﺬا ﯾﮏ ﻧﻔﺮ، ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ، ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ‫از ﺑﻘﯿﻪ ﻧﺎراﺣﺖﺗﺮ و ﻧﮕﺮانﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد، ﭼﻮن اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻗﺒﻼ دﺳﺖ او را ﺧﻮاﻧﺪه و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺧﯿﻠﯽ ‫ﺑﯿﺶ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﻣﺸﺐ واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ، اﻃﻼع دارد. و در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ‫ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ از ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ اﻣﺸﺐ ﻣﻨﻈﻮر ﺧﺎﺻﯽ داﺷﺘﻪ و ﻗﺼﺪ دارد در آﺧﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ وی ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ی ‫اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد، ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ را ﺑﻪ اوج ﻫﯿﺠﺎن رﺳﺎﻧﯿﺪه، ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮهای ﺳﻮرﭘﺮاﯾﺰ ﻧﻤﺎﯾﺪ. اﺣﺴﺎس ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎرش ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه و ﮐﻨﺎﯾﻪ و اﺷﺎرات ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻧﯿﺰ آﻏﺎز اﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﻗﺮﯾﺐ اﻟﻮﻗﻮع ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻠﻪ، ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻪ ‫ﺟﺎ ﺣﺪس زدﯾﺪ، ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ دام ﺑﯿﻨﺪازد، در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﻓﻘﻂ ‫ﺣﮑﻢ اﻋﺪام ﺧﻮد را اﻣﻀﺎء ﮐﺮد و آن را ﻫﻢ ﺟﻠﻮ اﻧﺪاﺧﺖ.«

‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﻠﻨﺪی ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎر دارد ‫و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻃﻮل ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ. اﻃﻼﻋﺎت زﯾﺎدی ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﻪ اﯾﻦ زودیﻫﺎ اﻣﮑﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ ‫داﺷﺖ. ﺿﻤﻦ آﻧﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ دﻗﯿﻘﺎً ﻣﻮاﻇﺐ رﻓﺘﺎر و ﺣﺮﮐﺎت ﺧﻮدﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﭼﻮن ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ و ﯾﺎ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ‫ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺗﻌﻘﯿﺐ آنﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ. در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﺴﻠﻤﺎً ﮐﺎر ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ دﺷﻮارﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‫و ﻟﺬا در ﺑﺎزﺟﻮﺋﯽﻫﺎی ﺑﻌﺪی ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺎری ﮐﺮد ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﻣﻈﻨﻮن ﺷﺪهاﯾﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻃﻮری واﻧﻤﻮد ‫ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻨﺪ ﻗﺼﺪ ﻣﺎ ﺻﺮﻓﺎً رﺳﯿﺪﮔﯽ و ﺗﺤﻘﯿﻖ در ﻣﻮرد ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ و ﻧﻔﺲ اﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

‫از ﺑﺪﺷﺎﻧﺲ ﻣﺎ، اﯾﻦﻫﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﮐﺎر ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻣﺸﮑﻞﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد، ﭼﻮن ﺣﺎﻻ ﻣﺠﺒﻮرﯾﻢ ‫دﻧﺒﺎل ﭼﻬﺎر ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺑﮕﺮدﯾﻢ. ﭼﻬﺎر ﻣﻮرد از ﺟﻨﺎﯾﺎت ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ رخ داده و ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻧﯿﺰ ﮐﺸﻒ ﻧﺸﺪه ‫اﺳﺖ. ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد، آن وﻗﺖ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺮﺳﯿﻢ.«

‫ﭘﻮارو ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﮔﻔﺖ: »ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ دوﺳﺖ ﻣﺮﺣﻮﻣﻤﺎن آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ، ﮔﻮﺋﯽ زﯾﺎد ‫دﻗﯿﻖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮده، و ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ و ﯾﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻً اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ.«

‫»ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ؟«

‫»ﻧﻪ، ﻧﻪ، ﺧﯿﻠﯽ از اﯾﻦ زرﻧﮓﺗﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﮑﻨﺪ.«

‫»ﭘﺲ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﭘﻨﺠﺎه ﭘﻨﺠﺎه ؟«

‫»ﻧﻪ، ﺣﺘﯽ ﭘﻨﺠﺎه ﭘﻨﺠﺎه ﻫﻢ ﻧﻪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ، در ﻣﻮرد ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده.«

‫»ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ، ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﯽﮔﻨﺎه و ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﮔﻨﺎهﮐﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. وﻟﯽ ﺧﻮب، ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎر ‫ﻣﺎ را ﺳﺒﮏﺗﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ از اﯾﻦ ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎزه اﮔﺮ ﻫﻢ ﭼﯿﺰی ﮐﺸﻒ ﺑﮑﻨﯿﻢ، ﺳﻮدی ﺑﺮای ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ‫ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﻮن ﻓﺮﺿﺎً ﮐﻪ ﻣﺜﻼً ﮐﺸﻒ ﮐﺮدﯾﻢ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦﻫﺎ، ﻋﻤﻪی ﭘﯿﺮش را در ﺳﺎل 2191، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ‫ﻗﺒﻞ از ﺑﺎﻻی ﭘﻠﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻫﻞ داده و او را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﯿﺪه اﺳﺖ. ﺧﻮب، ﺣﺎﻻ در ﺳﺎل7391 و ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﮑﻨﯿﻢ؟ ﻫﯿﭽﯽ. ﭼﻪ اﺳﺘﻔﺎده ای ﺑﺮای ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ؟ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﯿﭽﯽ.«

‫وﻟﯽ ﭘﻮارو ﻣﺼﺮاﻧﻪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻗﺼﺪ ﺗﺮﻏﯿﺐ و ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ را دارد، در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﻧﻪ، ﻧﻪ، ‫اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺑﺪون اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻧﮑﺎﺗﯽ را روﺷﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﺧﻮدﺗﺎن ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﯿﺪ و در اﯾﻦ ‫ﻣﻮرد ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﻫﻢ ﻋﻘﯿﺪه ﻣﯽﺑﺎﺷﯿﺪ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺳﺮی ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻠﻪ، ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن را ﻣﯽﻓﻬﻤﻢ. وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻪ دو ﺟﻨﺎﯾﺖ.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎورد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ، ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮده، ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻗﺒﻠﯽ را ﻫﻢ ﺑﻪ ‫ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﺎﻗﻮ اﻧﺠﺎم داده؟«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﻧﻪ ﻣﻨﻈﻮرم از ﮔﻔﺘﻦ وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻪ، اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‫ﻧﯿﺰ دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺟﻨﺎﯾﺖ اﻣﺸﺐ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻠﮑﻪ اﻣﮑﺎن ﺗﺸﺎﺑﻪ ﻧﻮع اﯾﻦ دو ﺟﻨﺎﯾﺖ اﺳﺖ، ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ‫ﮐﻪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً در ﺟﺰﺋﯿﺎت و ﺻﻮر ﻇﺎﻫﺮی اﯾﻦ دو ﺟﻨﺎﯾﺖ و ﻣﻮردی ﮐﻪ ﻟﺰوم آن را ﺗﺠﻮﯾﺰ ‫ﻣﯽﮐﺮده، در ﻫﺮ دو ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﺗﻮﺳﻂ ﻓﮑﺮ واﺣﺪی ﻫﻢ ﻃﺮاﺣﯽ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ ‫ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎران ﺑﻄﻮر اﻋﻢ، ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﯾﻨﮑﻪ اﮐﺜﺮاً ﺑﺎﻫﻮش و ﺑﺎذﮐﺎوت ﻫﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻌﻬﺬا ﺑﺎ اﻧﮕﯿﺰه ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ‫ﻫﻤﯿﻦ وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻬﯽ ﮐﻪ اﺷﺎره ﮐﺮدم، اﻏﻠﺐ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻟﻮ ﻣﯽدﻫﻨﺪ.«

‫ﻫﺮﮐﻮل ﭘﻮارو در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﻓﺮاﻣﻮشﮐﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺑﺎ ﻏﺮور ﺧﺎﺻﯽ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »وﻟﯽ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﻗﺎدر ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ اﯾﻦ را دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪاﻟﺪﻫﺮ، ‫ﺷﯿﻮهﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪی اﺑﺪاع ﻧﻤﻮده و ﻫﺰاران ﻫﺰار ﻃﺮق ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﻣﻦ ﺧﻮدم ﮐﻪ اﯾﻨﻄﻮری ﻫﺴﺘﻢ و ﺗﺎ ‫ﺑﻪ ﺣﺎل ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎی دو ﺗﺎ از داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﻢ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺳﻮال ﮐﺮد: »ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﻫﺮ ﯾﮏ از داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺷﻤﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮای ﺟﻨﺎﯾﯽ ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ ﺑﻮده و ‫ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺪارﻧﺪ؟«

‫وﻟﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ، ﭘﻮارو زﯾﺮ ﻟﺐ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا، ﻣﺎﺟﺮای ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ آﺑﯽ و ﻣﺎﺟﺮای ‫ﺷﻤﻊ آب ﺷﺪه.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﻮارو ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎی او آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺷﮕﻔﺘﯽ زﯾﺎد ‫آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﭘﻮارو ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: »آﻓﺮﯾﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﻮش و ﺣﻮاس! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﻧﺘﻈﺎر ‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ دﻗﯿﻖ و ﻧﮑﺘﻪ ﺳﻨﺞ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﮐﺎﻣﻼً ﺑﻪ ﺟﺎ و دﻗﯿﻖ ﺣﺪس زدﯾﺪ، ﺑﻠﻪ، داﺳﺘﺎن اول راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺪارک ‫ﻣﻬﻤﯽاﺳﺖ ﮐﻪ در ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺎﻧﯽﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﺌﺖ دوﻟﺖ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﯽرود و داﺳﺘﺎن دوم ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ‫ﻗﺘﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐﻠﺒﻪای واﻗﻊ در ﻣﺰارع ﮐﺎﺋﻮﭼﻮ در ﺟﺰﯾﺮه ﺑﺮﻧﺌﻮ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻃﺮز ﺗﻔﮑﺮ واﺣﺪی در ﻣﻮرد ‫اﯾﺪه ی ﺟﻨﺎﯾﺖ و ﺗﻮﻃﺌﻪای ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮد، در ﻫﺮ دو داﺳﺘﺎن وﺟﻮد دارد. وﻟﯽ ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ‫ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻣﻦ، ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.«

‫ﻫﺮﮐﻮل ﭘﻮارو در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯽﺷﺪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را درک ﮐﺮد، ﭼﻮن در ﻟﺤﻈﺎت ‫ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ، وﺟﻪ ﺗﺸﺎﺑﻪ زﯾﺎدی در ﻧﮑﺎت اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺮ دو داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮕﺮدﻫﺎی ﻗﻠﻢ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺰرﻋﻪ ﮐﺎﺋﻮﭼﻮ، ﺧﻮدش ﺗﻮﻃﺌﻪی ﻗﺘﻞ ﺧﻮدش را ﻣﯽﭼﯿﻨﺪ و ﯾﮑﯽ از وزراء ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ‫ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺪارک ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﺑﺮود. ﻣﻌﻬﺬا در ﻫﺮ دو ﻣﻮرد، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺷﺨﺺ ﺛﺎﻟﺜﯽ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ‫ﮔﺬارده و ﺗﻮﻃﺌﻪای را ﮐﻪ دو ﻧﻔﺮ ﭼﯿﺪه اﻧﺪ ﺑﺮﻣﻼ و اﻓﺸﺎء ﻣﯽﮐﻨﺪ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ وارد ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ دوﺳﺘﺎﻧﻪای اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﺧﯿﺮاً ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮدﯾﺪ، ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ ‫ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر، و از ﺧﻮاﻧﺪن آن واﻗﻌﺎً ﻟﺬت ﺑﺮدم. ﻫﻤﺎن داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺪادی از ﭘﺎﺳﺒﺎنﻫﺎ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﻮرد ﻫﺪف ﻗﺮار ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽرﺳﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم در ﯾﮑﯽ دو ﺟﺎ ﺳﻬﻮاً اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ‫ﻣﻦ ﺷﺪ، ﭼﻮن ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﻗﯿﻖ ﻫﺴﺘﯿﺪ و ﺧﯿﻠﯽ...«

‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺣﺮف ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺣﺮارت زﯾﺎدی ﮔﻔﺖ: »راﺳﺘﺶ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ‫ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻪ دﻗﺖ و دﻗﯿﻖ ﺑﻮدن ﻧﻤﯽدﻫﻢ و ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪارم. اﻣﺮوزﻫﺎ ﮐﯽ دﻗﯿﻖ اﺳﺖ ‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ. اﮔﺮ ﮔﺰارﺷﮕﺮی ﺑﻨﻮﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻼً دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎی ﺑﯿﺴﺖ و دو ﺳﺎﻟﻪای در اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی ‫آن رو ﺑﻪ درﯾﺎ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﻮد، ﺷﯿﺮ ﮔﺎز را ﺑﺎز و ﭘﺲ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ و ﺑﻮﺳﯿﺪن ﺑﺎﺑﯽ ﺳﮓ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪی ﺧﻮدش ‫ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮده، ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﺶ در ﺑﯿﺎﯾﺪ و اﻋﺘﺮاض ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﯿﺮ، اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺑﯿﺴﺖ ‫و ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮده ﻧﻪ ﺑﯿﺴﺖ و دو ﺳﺎﻟﻪ و ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎی اﺗﺎﻗﺶ ﻫﻢ رو ﺑﻪ درﯾﺎ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﺷﺪه و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻧﺎم ﺳﮓ ﻫﻢ ﺑﺎﻧﯽ ‫ﺑﻮده ﻧﻪ ﺑﺎﺑﯽ. ﺧﻮب، ﭼﻄﻮر ﯾﮏ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر روزﻧﺎﻣﻪ اﺟﺎزه دارد ﮐﻪ اﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت را ﺑﮑﻨﺪ، وﻟﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ی ﻣﻌﺮوﻓﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ اﺻﻼً ﺳﺮ در ﻧﻤﯽآورم. ﺣﺎﻻ آﻣﺪﯾﻢ و ﻣﻦ در ﯾﮑﯽ از داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﻢ درﺟﻪ و ﻣﻘﺎم ‫ﺗﻌﺪاد ﻣﻌﺪودی از ﭘﺮﺳﻨﻞ اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد را ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدم و ﺑﻪ ﺟﺎی اﯾﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ اﺳﻠﺤﻪی اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﮔﻔﺘﻢ روﻟﻮر، ‫و ﮔﺮاﻣﺎﻓﻮن را ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎً دﺳﺘﮕﺎه ﭘﺨﺶ ﺻﻮت ﻧﺎم ﺑﺮدم، و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺟﺎی اﺳﻠﺤﻪ ﮔﺮم از زﻫﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدم ‫ﭼﻮن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺮد و ﻟﺬا ﭘﻠﯿﺲ اﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ را دارد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺟﺎﻧﺶ را از ‫دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ، ﯾﮑﯽ دو ﮐﻠﻤﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ. ﺧﻮب، ﺣﺎﻻ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎه ﮐﺒﯿﺮهای ﺷﺪه ام؟ و ﯾﺎ ﺑﻪ ‫ﮐﺴﯽ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﮐﺮده ام؟ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﮐﻪ ﻧﻪ. ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در ﻫﺮ داﺳﺘﺎن ﺟﻨﺎﺋﯽ، ﺗﻌﺪاد ﮐﺴﺎﻧﯿﺴﺖ ‫ﮐﻪ در ﻃﻮل داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽرﺳﻨﺪ، و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ راﺑﻄﻪی ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮاﻧﻨﺪه ‫داﺷﺘﻪ و در ﺻﻮرت اﻓﺰاﯾﺶ و ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ اﯾﻦ ﺗﻌﺪاد، ﻋﻼﻗﻪ و ﻫﯿﺠﺎن ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺗﺸﺪﯾﺪ و ﯾﺎ ‫ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺧﻮاﻧﻨﺪهی داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﺟﻨﺎﺋﯽ، ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺧﻮن ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ و ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﻣﺜﻞ ﺧﻮن زﯾﺎد او ‫را ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻧﻤﻮد. در اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ داﺳﺘﺎنﻫﺎ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﺣﺮفﻫﺎﺋﯽ ﺑﺰﻧﻨﺪ.

‫ﺧﻮب، اﯾﻦﻫﺎ ﻫﻤﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪی داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽرﺳﻨﺪ. ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺬاق ﺧﻮاﻧﻨﺪه ‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﻣﯽآﯾﺪ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪی ﺧﻮد در ﺗﻤﺎم ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺒﺬول داﺷﺘﻪ و ‫ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدهام ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﺪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ. ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر اﻋﻢ، اﺳﺘﻔﺎده از ‫اﻧﻮاع زﻫﺮﻫﺎی ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﮐﺸﻒ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدﻫﻨﺪ. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺸﺨﺼﻪ داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻣﻦ، ﻋﻤﻮﻣﺎً ﯾﮏ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ ‫و ﺗﻌﺪادی زنﻫﺎی اﺣﻤﻖ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ در اﺛﺮ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﻣﮑﺮری ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ دام ﺗﺒﻬﮑﺎران اﻓﺘﺎده و در ‫ﺳﺮداﺑﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﮔﺎزی در آن ﺑﺎز ﺷﺪه و ﺑﺎ آب ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ و روی آنﻫﺎ ﻣﯽرﯾﺰد، ﻣﺤﺒﻮس و در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺮگ ‫ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ )ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ، ﮐﺎر ﺷﺎﻗﯽ ﺑﺮای ﮐﺸﺘﻦ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، وﻟﯽ ﺧﻮب ﺧﻮاﻧﻨﺪه اﯾﻦ ﻃﻮر ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽدﻫﺪ (.

‫وﻟﯽ ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﯾﮏ ﺗﻨﻪ ﺣﺮﯾﻒ ﺣﺪاﻗﻞ ﺳﻪ و ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻫﻔﺖ ﺗﺒﻬﮑﺎر ﻗﻮی ﻫﯿﮑﻞ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻇﺎﻫﺮ ‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﻤﺎم ﺗﺒﻬﮑﺎران را ﻣﯽدﻫﺪ و زﻧﺪاﻧﯿﺎن را ﻫﻢ آزاد ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺳﯽ و دو ﮐﺘﺎب ﻧﻮﺷﺘﻪام ‫ﮐﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪون اﺳﺘﺜﻨﺎء ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ و ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﻮده اﻧﺪ، وﻟﯽ ﻇﺎﻫﺮاً ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮارو ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ‫ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﺎراﺣﺖ و ﻧﺎراﺿﯽ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﻢ، و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮردی ﮐﻪ ﻧﺎراﺣﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﯾﻦ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﻢ ﯾﮏ ﮐﺎرآﮔﺎه ﻓﻨﻼﻧﺪی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺎل اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺨﺼﺎً ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ اﻃﻼﻋﯽ از ﻓﻨﻼﻧﺪ و ‫ﻋﺎدات و رﺳﻮم ﻓﻨﻼﻧﺪیﻫﺎ ﻧﺪارم و ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺷﮑﻮه آﻣﯿﺰ زﯾﺎدی از ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻓﻨﻼﻧﺪی ‫ﺧﻮد درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﻢ، ﭼﻮن ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪهی آنﻫﺎ، ﺣﺮﮐﺎت و رﻓﺘﺎر اﯾﻦ ﮐﺎرآﮔﺎه ﻓﻨﻼﻧﺪی در ﺑﻌﻀﯽ اوﻗﺎت ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ‫ﺑﺎ ﻓﻨﻼﻧﺪیﻫﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ، و اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﻨﻼﻧﺪیﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺘﺎب ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ‫ﻋﻼﻗﻪ زﯾﺎدی ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﺟﻨﺎﺋﯽ دارﻧﺪ. ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﺪان ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﻧﯿﺴﺖ، ﭼﻮن ﺑﺎ آن زﻣﺴﺘﺎنﻫﺎی ‫ﻃﻮﻻﻧﯽ و روزﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﻣﺜﻞ ﺷﺐ ﺗﺎرﯾﮏ اﺳﺖ، ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ‫ﺑﺮﻋﮑﺲ، در روﻣﺎﻧﯽ و ﺑﻠﻐﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮدم ﻇﺎﻫﺮاً ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﻧﺪاﺷﺘﻪ و اﺻﻼً اﻫﻞ ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و ﻟﺬا ﻓﮑﺮ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﺧﻮدم را ﯾﮏ ﺑﻠﻐﺎری اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﺮدم.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﻣﺠﺪدا ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ: »ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ، ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ‫ﺧﯿﻠﯽ روده درازی ﮐﺮدم، آن ﻫﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﮔﺮم ﯾﮏ ﻣﺎﺟﺮای ﺟﻨﺎﺋﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ.«

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺣﺮف، ﭼﻬﺮهی ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺠﺪداً اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »ﭼﻘﺪر ﺧﻮب ﻣﯽﺷﺪ اﮔﺮ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ ‫ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ در ﻗﺘﻞ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ دﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺻﺮﻓﺎً آنﻫﺎ را دﻋﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﯾﻮاﺷﮑﯽ و ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ‫ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﻣﻈﻨﻮن ﻧﺸﺎن دادن اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ، ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻌﻤﺎﺋﯽ را ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﯿﺎورد.«

‫ﭘﻮارو ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ: »ﺗﺌﻮری واﻗﻌﺎً ﺟﺎﻟﺒﯽ اراﺋﻪ ﻓﺮﻣﻮدﯾﺪ. ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﻣﻔﯿﺪ، وﻟﯽ ‫ﭘﺮﻣﻌﻨﯽ و ﭘﺮﻣﺤﺘﻮا، و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ و ﺗﻌﺠﺐآور. وﻟﯽ ﺣﯿﻒ ﮐﻪ آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ اﺻﻼ اﻫﻞ اﯾﻦ ﺣﺮفﻫﺎ ﻧﺒﻮد، ‫ﭼﻮن ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺖ و ﺑﻪ آن ﻋﺸﻖ ﻣﯽورزﯾﺪ.«

‫ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺑﺎ آراﻣﯽﺧﺎﺻﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻌﻬﺬا ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ اﺻﻼً آدم ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﻮد.«

‫ﭘﻮارو در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺑﻠﻪ، ﮐﺎﻣﻼً درﺳﺖ ﺣﺪس زدﯾﺪ، اﺻﻼً آدم ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﻮد، ﻣﻌﻬﺬا زﻧﺪه ﺑﻮد و زﻧﺪﮔﯽ

‫ﻣﯽﮐﺮد. وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻣﺮده، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه. و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎی ﻣﺮﺣﻮم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم، ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﮑﺮار ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻋﻤﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﺷﻨﯿﻌﯽ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮاﺋﻄﯽ ﺟﻨﺎﯾﺖ را ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮐﺮد.« ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ‫اﯾﻦ ﺣﺮف، ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ آرام ﮐﻪ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ در آن ﻣﻮج ﻣﯽزد اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »و ﺣﺎﻻ آﻣﺎده ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ وارد ﻗﻔﺲ ﺑﺒﺮ ‫ﺑﺸﻮم.«

ادامه دارد ...

شیطان به قتل می‌رسد // نویسنده: آگاتا کریستی // مترجم: ذبیح الله منصوری

نام داستان: ﺷﯿﻄﺎن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽرﺳﺪ

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه: آﮔﺎﺗﺎ ﮐﺮﯾﺴﺘﯽ // ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ: ذﺑﯿﺢ اﷲ ﻣﻨﺼﻮری

‫ﺗﺎﯾﭗ: ‪Lady of Dawn

 ﻋﻨﻮان اﺻﻠﯽ ﮐﺘﺎب: ‪Cards on the Table

‫از ﺳﺮی داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻫﺮﮐﻮل ﭘﻮارو