تدفین

 

شاعر فقیر، شاعر بیچاره

که زندگی و مرگ هر دو به خاکش فکند.

به دار آویخته

در تجملی بی اعتنا

مجازاتی باشکوه و تدفینی همچون کشیدن کامل دندان ها.

و کنون گمنام

چون یکی ریگ به پشت اسب های متکبر کشیده می شود

به خواب می رود

بی سکوتی

یا آرامش‍ی.

در مراسم تدفین اش

خوک و بوقلمون و سخنران های دیگر

میهمانی عزاداری خویش را جشن می گیرند

همان ها که اینک

شاعر را

از آن رو که قادر به گفتن نیست

تسخر می زنند

و دیگر

او با اشعارش اعتراض نمی کند.

#شعر #پابلو_نرودا