سرزمین مس

قدم زدم

نه در هیچستان

آنجا که سنگ نمک

چون گلی مدفون می گردد

که در کرانه ای که رودخانه ها از برف می زایند

و کوهستانی که گام هایم

احساس می تواند کرد.

درختان تاک لیانا

قلمرو سرزمین وحشی مرا

با بوسه هایی مرگبار به جنگل تنیده

پوست زهرآگین مس

و سنگ جهنم

مانند تندیسی سفید

گسترده تا من، تا تعلق من.

نه تنها آنها، که تاکستان ها، گیلاس ها

این هدیه های بهاری متعلق به من اند و من به آنها

چون دانه ای سیاه

در زمینی لم یزرع.

#شعر #پابلو_نرودا

-----------------------------------------------------

http://MyNote83.BlogSky.com

@Everything_83