بس دل که به کوی غم او شاد فرو شد
بس جان که ز عشق رخ او زار بر آمد
- عراقی همدانی -
#شعر #عراقی_همدانی
سرمست ز کاشانه به گلزار برآمدغلغل ز گل و لاله به یک بار برآمدمرغان چمن نعره زنان دیدم و گویانزین غنچه که از طرف چمنزار برآمدآب از گل رخساره او عکس پذیرفتو آتش به سر غنچه گلنار برآمدسجاده نشینی که مرید غم او شدآوازه اش از خانه خمار برآمدزاهد چو کرامات بت عارض او دیداز چله میان بسته به زنار برآمدبر خاک چو من بیدل و دیوانه نشاندشاندر نظر هر که پری وار برآمدمن مفلس از آن روز شدم کز حرم غیبدیبای جمال تو به بازار برآمدکام دلم آن بود که جان بر تو فشانمآن کام میسر شد و این کار برآمدسعدی چمن آن روز به تاراج خزان دادکز باغ دلش بوی گل یار برآمد
سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد
غلغل ز گل و لاله به یک بار برآمد
مرغان چمن نعره زنان دیدم و گویان
زین غنچه که از طرف چمنزار برآمد
آب از گل رخساره او عکس پذیرفت
و آتش به سر غنچه گلنار برآمد
سجاده نشینی که مرید غم او شد
آوازه اش از خانه خمار برآمد
زاهد چو کرامات بت عارض او دید
از چله میان بسته به زنار برآمد
بر خاک چو من بیدل و دیوانه نشاندش
اندر نظر هر که پری وار برآمد
من مفلس از آن روز شدم کز حرم غیب
دیبای جمال تو به بازار برآمد
کام دلم آن بود که جان بر تو فشانم
آن کام میسر شد و این کار برآمد
سعدی چمن آن روز به تاراج خزان داد
کز باغ دلش بوی گل یار برآمد