خواب‌های طلایی

دیگر به روی بال زر افشان ِ نغمه‌ها

آن آبشار نور و نوازش

رنگین کمان آهنگ

پروازهای رنگ

ما را به آن بهشت خدایی نمی‌برد 

*

آن پنجره‌ی طلایی سحر آفرین، دریغ

در این شب بلند

ما را به خواب‌های طلایی نمی‌برد.

بیداری است اینک و، افسوس

خاموشی است و بهت

وین کوله‌بار حیرت و اندوه

بر روی شانه‌هامان آوار،

همچو کوه.

*

در جلگه‌ی غروب

در باغ بی‌حصار افق، خورشید،

آینه‌ای غبار گرفته ست.

آینه نیست، نه

این طشت ِ سرخ ِ سرخ

در دیدگان ما

سوزنده‌تر ز آهن ِ تفته ‌ست!

لختی دگر، هیاهوی زاغان 

گوید که نور و گرمی

گوید که روشنایی

رفته ست!

*

ما مانده‌ایم و این شب ظلمانی بلند 

ماییم و این سکوت

این بغض سهمناک، 

و آن پنجه‌ی طلایی چالاک

در ژرفای خاک!

- فریدون مشیری -

#شعر #فریدون_مشیری