جادوی ِ خاطرات

هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار من

جادوی ِ خاطرات

هر کسی از ظن خود شد یار من ... از درون من نجست اسرار من

نوای حزین




چه حاصل از این

نوای حزین، که در دل او اثر نکند

به حال من اش، چه غم که شبی به تاب و تبی

سحر نکند

به جز مهربانی چه کردم من؟

که در آتش از داغ و دردم من

از فغانم، اثر می‌گریزد

و از شب من‌، سحر می‌گریزد 


- رهی معیری -


#شعر #رهی_معیری





دیوانگی‌ها از سرم

 

 

 

 

دیوانگی‌ها از سرم

 

تار و پود هستی ام بر باد رفت، اما نرفت

عاشقی ها از دلم، دیوانگی ها از سرم

 

- رهی معیری –

 

 

 

شایسته ی آغوش


 

 

 

شایسته ی آغوش

 

یاری که مرا کرده فراموش، تویی تو

با مدعیان گشته هم آغوش، تویی تو

 

صد بار بنالم من و آن یار که یک بار

بَر ناله ی زارم نکند گوش، تویی تو

 

در کوی غمت خوار منم، زار منم من

در چشم دلم نیش تویی‌، نوش تویی تو

 

مارند خرابیم و تویی میر خرابات

ما اهل خطاییم و خطاپوش، تویی تو

 

مدهوشی و مستی نه گناه دل زار است

چون هوش ربای دل مدهوش، تویی تو

 

خون می خوری و لب به شکایت نگشایی

همدرد من ای غنچه ی خاموش، تویی تو

 

صیدی که تو را گشته گرفتار، منم من

یاری که مرا کرده فراموش، تویی تو

 

آغوش رهی بهر تو خالی چو هلال است

باز آی که شایسته ی آغوش، تویی تو

 

ـ رهی معیری ـ

 

 

 

شایسته ی آغوش

 

 

« شایسته ی آغوش »

 

یاری که مرا کرده فراموش، تویی تو

 

با مدعیان گشته هم آغوش، تویی تو

 

صد بار بنالم من و آن یار که یک بار

 

بَر ناله ی زارم نکند گوش، تویی تو

 

در کوی غمت خوار منم، زار منم من

 

در چشم دلم نیش تویی‌، نوش تویی تو

 

مارند خرابیم و تویی میر خرابات

 

ما اهل خطاییم و خطاپوش، تویی تو

 

مدهوشی و مستی نه گناه دل زار است

 

چون هوش ربای دل مدهوش، تویی تو

 

خون می خوری و لب به شکایت نگشایی

 

همدرد من ای غنچه ی خاموش، تویی تو

 

صیدی که تو را گشته گرفتار، منم من

 

یاری که مرا کرده فراموش، تویی تو

 

آغوش رهی بهر تو خالی چو هلال است

 

باز آی که شایسته ی آغوش، تویی تو

 

« رهی معیری »

 

#شعر #رهی_معیری