برچسب The Square - جادوی ِ خاطرات

«مربع»‌ (The Square)، جدیدترین فیلم روبن اوستلوند سوئدی درست مثل فیلم شگفت‌انگیزِ قبلی‌اش «فورس ماژور» (Force Majeure) بیشتر از اینکه یک فیلم بلند باشد، فیلم بلندی تشکیل شده از چند فیلم کوتاه است که یک روایت پیوسته و بزرگ‌تر را تشکیل می‌دهند. این یکی از اولین و مهم‌ترین فاکتورهایی است که من را شیفته‌ی فرم فیلمسازی او کرده است. می‌دانم، تقریبا سکانس‌های همه‌ی فیلم‌ها حکم فیلم‌های کوتاهی را دارند که با کنار هم قرار گرفتن یک داستان کلی را روایت می‌کنند، ولی این موضوع با شدت بیشتری درباره‌ی فیلم‌های اوستلوند، مخصوصا «مربع» صدق می‌کند. تک‌تک سکانس‌های فیلم‌های او (حتی آنهایی که چند ثانیه یا یکی-دو دقیقه بیشتر طول نمی‌کشند) از چنان سناریوهای منحصربه‌فرد و کارگردانی دقیق و حساب‌شده‌ای بهره می‌برند که احساس می‌کنید در حال تماشای اپیزودهای یک سریال عالی هستند. به نوعی اوستلوند فقط یک فیلمنامه نمی‌نویسد، بلکه گویی چندین فیلمنامه را داخل بدنه‌ی فیلمنامه‌ی اصلی‌اش جایگذاری می‌کند. نتیجه این است که فیلم‌هایش کلاس درس سناریونویسی و طراحی سکانس است. تک‌تک سکانس‌هایش روی پای خودشان می‌ایستند. مهم نیست فیلم را از چه زمانی شروع می‌کنید. سکانس‌های او برخلاف اکثر فیلم‌های دیگر به یک پیش‌زمینه‌ی قبلی برای فهمیدن نیاز ندارند. برای فهمیدن احساسی که کاراکترها در هر صحنه دارند، بحرانی که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، هدفی که برای رسیدن به آن می‌جنگند و معنایی که آن صحنه منتقل می‌کند حتما نیازی نیست که فیلم را از ابتدا تماشا کنید. تمام اینها در تک‌تک سکانس‌های فیلم (حتی فینال‌هایش) به حدی تعریف‌شده هستند که حتی اگر سکانسی را به‌طور رندوم انتخاب کرده و تماشا کنید هم باز نه تنها احساس سردرگمی نمی‌کنید، بلکه به سرعت در موقعیت و فضای سکانس قرار می‌گیرد و در بدترین حالت حداقل ایده‌ای از تقلای روانی کاراکترها به دست می‌آورید. البته که تماشای فیلم به‌طور رندوم جلوی دست یافتن به نهایت معنا و حسی که کارگردان در هر سکانس قصد برانگیختنش را داشته را می‌گیرد و البته که تمام سکانس‌های فیلم‌های اوستلوند با وجود حس و حال اپیزودیک و جداافتاده‌‌شان، همچون زنجیری فولادی در یکدیگر قفل شده و یک روایت یکسره را تشکیل می‌دهند. ولی منظورم این است که اوستلوند یکی از فیلمنامه‌نویسان و کارگردانانی است که فیلم‌هایش در سطح میکروسکوپی هم از مهندسی مهارت‌آمیزی بهره می‌برند. سکانس‌های فیلم‌های اوستلوند به همان اندازه که دنبال‌کننده‌ی معنای سکانس قبلی هستند، دروازه جدیدی نیز به روی مخاطب باز می‌کنند. انجام این کار در قالب تلویزیون راحت است. نویسندگان این توانایی را دارند تا در یک اپیزود به فلان تم داستانی بپردازند و در اپیزود بعدی موضوع قبلی را فراموش کرده و موضوع دیگری را در مرکز توجه قرار بدهند. ولی این کار در قالب محدود یک فیلم دو-سه‌ ساعته کمی پیچیده‌تر می‌شود.

ادامه مطلب ...

فیلم The Square Comedy Drama Ruben Östlund

کارآگاه کونان شنبه 19 اسفند 1396 ساعت 23:59

0 نظر

جادوی ِ خاطرات

روزانه‌ها

پیوندها

دسته‌ها

ابر برچسب

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

تقویم

جستجو

The Square – 2017