دلتای بوروا

دلتای بوروا

آغاز را با بوسه ای که طولانی ترین راه هاست

                                                     در می نوردیم

با بوسه ای

              از من، تا تو

                                  ای عشق من!

در آمیخته از ساقه ها تا ریشه هامان

در پیوند یکی نگاه

از اعماق تو

تا ژرفنای من

و این چنین

من و تو و عشق

هر سه با همیم

تا بتوانیم هر سه با هم باشیم

تا بتواند

فقط من

     فقط تو

              تنها عشق باشد.

ما دردهایمان را حمل کردیم

چونان سنگی بیشمار

تا دلتای هم

و به گل نشستیم

چونان دو کشتی

به آغوش خلیجی خاموش.

در فصلی که گل میخک شکوفه می داد در زمین

جدامان کردند

به واسطه ترن ها و ملت ها

به واسطه مرز ها

ولی انگار

دلتای بوروا

می دانست که ما چقدر همدیگر را دوست می داریم.

#شعر #پابلو_نرودا #ابدیت_یک_بوسه