غیبت بودن

غیبت بودن

جایی که امواج

بر صخره های بی قرار می‌شکنند

بلوری نمکین

می‌تپد در غنچه ای که تویی

تویی که شکفته می‌شدی در دریایی که منم

ای فانی جذاب که حتی مرگت شکوفه ای است

بر غیبت بودم

بر جاودان عدم.

من، تو و عشق

دستادست هم

سکوت را تصویب می‌کنیم

وقتی که دریا

تندیس های همیشه اش را نابود می‌کند

و موج های وحشی، شفافیت را.

ما

من، تو و عشق

از لطافت

ابدیتی خواهیم ساخت

جایی که امواج

بر صخره های بی قرار می‌شکنند.

#شعر #پابلو_نرودا #ابدیت_یک_بوسه