تا تو آمدی

تا تو آمدی

در گیسوان تو

درختان کاج غنوده اند

درختانی سترگ

از مجمع الجزایری که منم.

در پوست تو

قرن ها خفته اند

و در خلوت سبزت

حافظه ام آرمیده است.

این قلب گمشده را هیچ کس

درمان نتواند کرد.

(چنین می‌اندیشیدم)

تا تو آمدی

و بال و نهال

با نفست طلوع کرد

              در همیشه ظلمات من

و با لمس دستانت

              تنم را

                        دوباره آفریدی.

#شعر #پابلو_نرودا #ابدیت_یک_بوسه