عطر تو

به گذشته می‌اندیشم

جایی که تو

میان شاخه ای نشسته ای

و آرام

به میوه ای بدل می‌شوی.

جایی که ریشه ات، شیره زمین را می‌نوشد

و سرود بوسه ات

هجاهای یک ترانه را بخش می‌کند.

عطر تو

به تندیسی از یک بوسه بدل می‌شود

و آفتاب و زمین

سوگندهاشان را به جا می‌آورند

در برابرت.

میان شاخه ها، گیسوی تو را خواهم شناخت

و چهره ات را

که در دل برگی تصویر می‌شود.

و تو

تا نزدیکی عطش من

گلبرگ هایی خواهی آورد

و دهانم

با طعم تو آگین می‌شود

با بوسه و خونت

که توامان، میوه ای است مرا

از باغچه ای که عاشقانش

در آرزویند.

#شعر #پابلو_نرودا #ابدیت_یک_بوسه