تدفین

شاعر فقیر، شاعر بیچاره

که زندگی و مرگ هر دو به خاکش فکند.

به دار آویخته

در تجملی بی اعتنا

مجازاتی باشکوه و تدفینی همچون کشیدن کامل دندان ها.

و کنون گمنام

چون یکی ریگ به پشت اسب های متکبر کشیده می‌شود

به خواب می‌رود

بی سکوتی

یا آرامش‍ی.

در مراسم تدفین اش

خوک و بوقلمون و سخنران های دیگر

میهمانی عزاداری خویش را جشن می‌گیرند

همان ها که اینک

شاعر را

از آن رو که قادر به گفتن نیست

تسخر می‌زنند

و دیگر

او با اشعارش اعتراض نمی‌کند.

#شعر #پابلو_نرودا #ابدیت_یک_بوسه