آیینه‌ی عتیقه

آیینه‌ی عتیقه‌ی خودخواهی‌ام شکست

آن یادگار سلسله‌ی شاهی‌ام شکست

میلِ پریدن از تهِ این چاه ِ بی‌امید

در بال‌های کفترکِ چاهی‌ام شکست

با بُغض راستین تو ای گریه زاده دوست

آن خنده‌های جعلی گهگاهی‌ام شکست

تو ماهیِ امیدِ دلم بوده‌ای ولی

هنگام صید تو کَلَکِ کاهی‌ام شکست

رفتی و بعد رفتنت‌ای برنگشتنی!

تُنگِ بلورِ سینه‌ی بی ماهی‌ام شکست

بازی با دکمه‌ی توفان

سامان سپنتا

#شعر #سامان_سپنتا