درختان لیمو

 

درختان لیمو

گوش فرا ده! شاعران نامدار

تنها در میان گیاهانی با نام هایی نا آشنا:

شمشاد و کنگر گام بر می دارند و بس! ...

حال آن که من به سهم خویش،

خیابان هایی را ترجیح می دهم

که به جوی هایی پوشیده از علفزار منتهی می شوند:

آنجا که پسرک هایی با جستجو درون آبگیرهایی

نیمه خشکیده، گاه به صید ِ مارماهی ِ لاغری

موفق می گردند ... کوره راه های مارپیچی و باریکی

که میان دامنه ها پیش می روند، در میان ساقه های

نیشکر فرو می روند، و در میان تنه های درختان لیمو حضور

می یابند ... چه بهتر که شادمانی پرندگان، سیراب،

و کاملاً در آبی ِ آسمان فرو بلعیده شود ...

زمزه ی ترکه های دوستانه،

در هوایی که به سختی جریان یافته است،

واضح تر به گوش می رسد، و حواس را

با همین رایحه ی جدا ناشدنی از زمین آکنده می سازد،

و لطافت ِ ناآرامی را در سینه فرو می بارد...

اینجا با معجره ای، جنگ ِ پر شور ِ احساسات متنوع،

به آرامی گراییده است؛ اینجا، حتی به ما فقرای

تهیدست نیز، سهمی از ثروت و غنا نصیب می گردد،

و این همانا رایحه ی درختان لیموست ...!

بنگر چگونه در این سکوت های خاموش،

که همه چیز تسلیم محض می گردد، و گویی

آماده است تا واپسین راز ِ خویش را فاش سازد،

آدمی گاه تا به اندازه ای انتظار دارد

به کشف اشتباهی از طبیعت نائل آید:

نقطه ی پایانی ِ عالم، حلقه ای معیوب، نخی گره گشاینده

که سرانجام ما را در دل ِ حقیقی جای می بخشد.

آن هنگام که روز، بیش از هر زمان

در سستی به سر می برد، دیده ها به هر سو می گردد،

و در عطری که به هر سو پخش می شود،

ذهن به کند و کاو می نشیند،

هماهنگی می یابد و جدایی می آفریند ...

سکوت هایی که در آن ها،

آدمی با دور شدن هر سایه ی بشری،

الهیتی پریشان خاطر را مشاهده می کند.

اما خیال پردازی از میان می رود، و زمان دیگر بار،

ما را به شهرهای پرهیاهویمان باز می گرداند: جایی

که آبی ِ آسمان تنها در لکه هایی، در نقطه ای بالا،

میان سردرها ظاهر می گردد...

آن گاه باران فرو می بارد و زمین را می فرساید،

و زمستان کسالت آور بر روی شیروانی ها

سنگینی می کند، روشنایی خست می ورزد،

و روح را به تلخی می گرایاند...

تا سرانجام روزی، از میان دروازه ای نیمه بسته

در میان شاخ و برگ های حیاطی،

رنگ زرد ی لیموها به درخشیدن می پردازد،

و یخ ِ دل ذوب می شود،

و ترانه هایشان،

از درون شیپورهای زرین ِ روشنایی ِ آفتاب،

به درون ِ سینه جاری می شوند ...

شاعر: اوزنیو مُنتاله

شعر ایتالیایی

مترجم: فریده مهدوی دامغانی

هیچ چیز جاودانه نیست – سیدنی شلدون

 

هیچ چیز جاودانه نیست – سیدنی شلدون

نام کتاب: هیچ جیز جاودانه نیست

نام اصلی کتاب: Nothing Lasts Forever

نویسنده: سیدنی شلدون (Sidney Sheldon)

مترجم: فریده مهدوی دامغانی

ناشر: انتشارات درسا

نوبت چاپ: چاپ ششم – 1389

تعداد صفحات: 596 صفحه

+ اطلاعات بیشتر: لینک // لینک // لینک // لینک

+ لینک دانلود کتاب – ترجمه فارسی

خلاصه  داستان

داستان درباره سه پزشک زن است. دکتر پیچ تیلور جراح قلب متهم به قتل بیماری که از او یک میلیون دلار به ارث برده است. دکتر کیث ترنر سیاه‌پوست، بسیار خوش‌اندام و از مردان فراری. دکتر هانی تافت ازخانواده‌ای سرشناس پر از راز و رمز. آنها به مدت پنج سال در بیمارستان امبارکادر در سانفرانسیسکو کار می‌کردند و با هم همخانه بودند. داستان در دادگاه و بیمارستان می‌گذرد. زمانیکه پیج در دادگاه برای نجات زندگی خود می‌جنگد، داستان به عقب بازمی‌گردد و رازها گشوده می‌شوند.

توضیحات

پزشکان بیمارستان های دولتی درآمد چندانی ندارند. پرمشغله هستند و زندگی شخصی شان معمولا از هم پاشیده است. به علت شیفت های طولانی کاری از کم خوابی رنج می برند. کارشان بسیار حساس است و چون جان بیماران در دستان آن هاست، گاها احساس می کنند، خدا هستند. نسبت به هم حسادت دارند و سعی می کنند دیگری را خراب کنند.

در چنین شرایطی سه پزشک زن، تلاش می کنند هم پزشک خوبی باشند هم زندگی خوبی داشته باشند.

مکالمه دو پزشک:

ما هر کاری می تونستیم انجام دادیم. حالا زندگی اون به لطف خدا بستگی داره.

عجیبه! من فکر می کردم زندگی مردم دست ماست!