برای تو

برای تو

و جسارت تو این بود

که روزهای سمج را

با کفش‌های تنگ

به سلامت بگذری

و شب را با شبانه‌هایش بگذاری

*

در آسمان بی‌صله

دستی به تنفس برآوری

تنی به شبنم

سری به صبح

و شاخه‌ای

به میوه برسانی

با دست‌های خالی تنها

*

ستاره ای!

در شبی تاریک

که ریشه در خویش دارد

که جسارتش را

شبانه‌های سرد و زمخت

بر می‌آشوبد

*

بزن!

به گُرده‌ی زمین

چار نعل

که فصل‌هایی پیوسته

تو را به نبردی سُترگ می‌خوانند

که روشنایی را

بهایی سنگین تراشیده‌ا‌ند

*

پیش تر

از دست‌های خالی‌ات

بی نصیب نمی‌گذاری

شاخه‌های شکفته‌ی در سنگلاخ را

که،

در دست‌های خالی چیزی ست

که در دست‌های پُر

نیست

#شعر #سفر_سرخ #جبار_قدمی