حسن تنهاترین سردار دین است

 

 حسن تنهاترین سردار دین است

گلی زیبا نمایان در چمن شد        شب    میلاد      مولایم    حسن    شد

شدم    امشب  سراپا   مست نامش      یقین   مرغ   دلم    گردیده   رامش

نمی دانم    چه    گویم    از وجودش         تمام   عـــرشیان   محو    سجودش

حسن را لطف یزدان بی حساب است         که قدر و شان ایشان در حجاب است

حسن   تنهاترین   سردار   دین است          که  ایشان بی گمان حبل المتین است

ز مدحش بی گمان قاصر  زبان است       حســـن   دوم  امام شیعیان    است

شاعر: سید کمال الدین خردمندان

منبع: بیتوته

میلاد امام مجتبی (ع) آمده است

 

میلاد امام مجتبی (ع) آمده است

او آمده تا نور به شب ها بخشد     روح شرف و عشق به دنیا بخشد

او آمده تا باور وایمان و صفا     همراه دو صد عاطفه برما بخشد

او آمده از صلح و محبت بی شک     جانی ز ولا برتن تنها بخشد

آن سید خوبان و بهشت آمده تا     برمهر و وفا ارزش و معنا بخشد

او آمده با نام حسن در حسنش     شوری به سرا پرده مولا بخشد

او رود زلالی ست که درفصل عطش     جود و کرم خویش به دریا بخشد

از لطف ، کریم اهل بیت عصمت     ما را زکرم خدا به فردا بخشد

میلاد امام مجتبی (ع) آمده است     شادی به حریم دل ما آمده است

شاعر: سید کمال الدین خردمندان

منبع: بیتوته

خیلی حرف است ...

http://3ali3.com/wp-content/uploads/2017/10/vafa2.jpg

خیلی حرف است ...

باور کن!

خیلی حرف است...

وفادار دست‌هایی باشی که

یک بار هم

لمس‌شان نکرده‌ایی ...

شاعر: ؟؟؟

حافظ دیوانه فالم را گرفت

* Virus *

http://DataBus.Persianblog.ir

http://Groups.Yahoo.com/Group/Silver_Lake_110

کم که نه! هر روز کم کم می خوریم
آب می خواهم، سرابم می دهند        
       عشق می ورزم عذابم می دهند
خود نمیدانم کجا رفتم به خواب      
از چه بیدارم نکردی آفتاب؟؟
خنجری بر قلب بیمارم زدند       
                بی گناهی بودم و دارم زدند
 دشنه ای نامرد بر پشتم نشست      
از غم نامردمی پشتم شکست
 سنگ را بستند و سگ آزاد شد     
یک شبه بیداد آمد داد شد
 عشق آخر تیشه زد بر ریشه ام        
تیشه زد بر ریشه ی اندیشه ام
 عشق اگر اینست مرتد می شوم       
خوب اگر اینست من بد می شوم
بس کن ای دل نابسامانی بس است     
       کافرم دیگر مسلمانی بس است
در میان خلق  سردرگم شدم          
                   عاقبت آلوده مردم شدم
بعد ازاین بابی کسی خو می کنم      
        هر چه در دل داشتم رو می کنم
نیستم از مردم خجر بدست           
بت پرستم بت پرستم بت پرست
بت پرستم،بت پرستی کار ماست     
چشم مستی تحفه ی بازار ماست
 درد می بارد چو لب تر می کنم    
طالعم شوم است باور می کنم
 من که با دریا تلاطم کرده ام       
راه دریا را چرا گم کرده ام؟؟؟
 قفل غم بر درب سلولم مزن!        
من خودم خوش باورم گولم مزن!
 من نمی گویم که خاموشم مکن    
من نمی گویم فراموشم مکن
 من نمی گویم که با من یار باش    
من نمی گویم مرا غم خوار باش
 من نمی گویم،دگر گفتن بس است  
گفتن اما هیچ نشنفتن بس است
 روزگارت باد شیرین! شاد باش       
         دست کم یک شب تو هم فرهاد باش
 آه! در شهر شما یاری نبود        
قصه هایم را خریداری نبود!!!
 وای! رسم شهرتان بیداد بود     
           شهرتان از خون ما آباد بود
 از درو دیوارتان خون می چکد       
          خون من،فرهاد،مجنون می چکد
 خسته ام از قصه های شوم تان     
        خسته از همدردی مسموم تان
 اینهمه خنجر دل کس خون نشد     
        این همه لیلی،کسی مجنون نشد
 آسمان خالی شد از فریادتان     
            بیستون در حسرت فرهادتان
 کوه کندن گر نباشد پیشه ام     
            بویی از فرهاد دارد تیشه ام
 عشق از من دورو پایم لنگ بود     
         قیمتش بسیار و دستم تنگ بود
 گر نرفتم هر دو پایم خسته بود     
تیشه گر افتاد دستم بسته بود
 هیچ کس دست مرا وا کرد؟ نه!    
          فکر دست تنگ مارا کرد؟ نه!
 هیچ کس از حال ما پرسید؟ نه!   
          هیچ کس اندوه مارا دید؟ نه!
 هیچ کس اشکی برای ما نریخت     
هر که با ما بود از ما می گریخت 
 چند روزی هست حالم دیدنیست  
       حال من از این و آن پرسیدنیست 
 گاه بر روی زمین زل می زنم    
گاه بر حافظ تفاءل می زنم
 حافظ دیوانه فالم را گرفت        
یک غزل آمد که حالم را گرفت:
 ما زیاران چشم یاری داشتیم 
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

* Virus *

http://DataBus.Persianblog.ir

http://Groups.Yahoo.com/Group/Silver_Lake_110

شایسته ی آغوش

« شایسته ی آغوش »

یاری که مرا کرده فراموش، تویی تو

با مدعیان گشته هم آغوش، تویی تو

صد بار بنالم من و آن یار که یک بار

بَر ناله ی زارم نکند گوش، تویی تو

در کوی غمت خوار منم، زار منم من

در چشم دلم نیش تویی‌، نوش تویی تو

مارند خرابیم و تویی میر خرابات

ما اهل خطاییم و خطاپوش، تویی تو

مدهوشی و مستی نه گناه دل زار است

چون هوش ربای دل مدهوش، تویی تو

خون می خوری و لب به شکایت نگشایی

همدرد من ای غنچه ی خاموش، تویی تو

صیدی که تو را گشته گرفتار، منم من

یاری که مرا کرده فراموش، تویی تو

آغوش رهی بهر تو خالی چو هلال است

باز آی که شایسته ی آغوش، تویی تو

« رهی معیری »

#شعر #رهی_معیری

دگر بار بمیرم

خواهم که به زیر ِ قدمت زار بمیرم

هر چند کنی زنده، دگر بار بمیرم

دانم که چرا خون ِ من ِ زار نریزی

خواهی که به جان کندن بسیار بمیرم

#شعر

زیر پای نا مهربانی های تو...

شکست، له شد،خُرد شد

                                          قلبم

زیر پای نا مهربانی های تو

                         وقتی دلم را برایت کوک کردم

نشستی و سازش را گوش دادی

گفتم: میپرستمت

       گفتی:بپرست، من بودای تو

               گفتم: تو قبله ی من

                       گفتی: من کعبه ی تو

                              گفتم: هستم با تو

                                      گفتی: باش با من

                                              گفتم: تو مال من

                                                       گفتی: من مال تو

                                                               گفتم: دوستت دارم

                                                                       گفتی: دوستت ندارم

اما

           من

                             دوستت دارم.

همیشه فاصله ای هست...

- خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند

و دست منبسط نور روی شانه ی آنهاست.

- نه، وصل ممکن نیست،

همیشه فاصله ای هست.

اگر چه منحنی آب بالش خوبی است

برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر،

همیشه فاصله ای هست.

دچار باید بود

وگرنه زمزمه ی حیرت میان دو حرف

حرام خواهد شد.

و عشق

سفر به روشنی اهتراز خلوت اشیاست.

و عشق

صدای فاصله هاست.

صدای فاصله هایی که

- غرق ابهامند.

- نه،

صدای فاصله هایی که مثل نقره تمیزند

و با شنیدن یک هیچ می شوند کدر.

همیشه عاشق تنهاست.

ای دوست - سعدی

https://s.cafebazaar.ir/1/icons/com.themagicpick.saadi_512x512.png

ای دوست - سعدی

مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست

هزار جان عزیزت فدای جان ای دوست

ـ سعدی ـ

قاصد - حافظ

 

قاصد - حافظ

کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

ببرد اجر و صد بنده که آزاد کند

قاصد منزل سلمی که سلامت بادش

چه شود گر به سلامی دل ما شاد کند

امتحان کن که بسی گنج مرادت بدهند

گر خرابی چو مرا لطف تو آباد کند

یارب اندر دل آن خسرو شیرین انداز

که به رحمت گذری بر سر فرهاد کند

شاه را به بود از طاعت صد ساله و زهد

قدر یکساعته عمری که در و داد کند

حالیا عشوه ی عشق تو ز بنیادم برد

تا دگر باره حکیمانه چه بنیاد کند

گوهر پاک تو از مدحت ما مستعی ست

فکر مشاطرچه با حسن خدا داد کند

ره نبردیم به مقصود خود اندر شیراز

خرم آن روز که حافظ ره بغداد کند

«حافظ»

برایت خانه می‌سازم

http://i40.tinypic.com/esmbgx.jpg

برایت خانه می‌سازم

نمی‌دانم چرا با این که می‌دانم از آن ِ من نخواهی بود

چرا با تار و پود ِ جان، برایت خانه می‌سازم

شاعر: ؟؟؟

پرستوی خزان دیده - محمد نوعی

پرستوی خزان دیده - محمد نوعی

حسرتی گر به دلم هست همان دیدن توست

من پرستوی خزان دیده و خاموش توام

شاعر: محمد نوعی

پرستوی خزان دیده - محمد نوعی

پرستوی خزان دیده - محمد نوعی

حسرتی گر به دلم هست همان دیدن توست

من پرستوی خزان دیده و خاموش توام

شاعر: محمد نوعی

گفتگو

گفتم : آن چشم سیاهش گفت : من

گفتم : آن رقص نگاهش گفت : من

گفتم : آن شرمی که رقصد گاه گاه

در نگاه دلسیاهش ؟ گفت : من

*

گفتم : این من این دل بیتاب من

گفت : این او این نگاه سر او

گفتم : اما درد درمان سوز من

گفت : آگه نیستی از درد او

*

گفتم : اما جز فریبی بیش نیست

گفت : ما هم جز فریبی نیستیم

گفتم : اما حاصل این سوختن

گفت : برقی جست و یکدم زیستیم

*

گفتم : آن اشکی که از چشمم چکید

گفت : گم شد قطره آبی در کویر

گفتم : از او دیده نتوانم گرفت

گفت : آسان است بگریز و بمیر

*

رفتم و موجم به هر سویی کشید

رفتم و بادم به هر کویی فشاند

رفتم اما هر کجا او بود و او

بوسه بر روی لبانم می فشاند

*

گفتم : آن شعری که در من بشکفد

بر لبم چون غنچه خندد گفت : من

گفتم : آن رویا که هر شب پیش چشم

در نگاهم نقش بندد گفت : من

*

گفتم : از چنگ تو کی خواهم گریخت ؟

گفت : تا از خویشتن بگریختی

گفتم : آتش ها زدی بر جان من

گفت : در من شعله ها انگیختی

*

گفتم : آن آتش که در من سرد شد

گفت : برقی از شرار خرمنم

چون به خود باز آمدم زین گفتگو

دیدم او بانگیست در من وین منم

« حسن هنرمندی»

آپدیت شده توسط : * ویروس *

آدرس وبلاگ : http://DataBus.persianblog.com

آدرس گروه : http://groups.yahoo.com/group/Silver_Lake_110/

#شعر #حسن_هنرمندی

شاید او نخواند ...

نازنینم !

خیلی حرف دارم

اشکم اجازه می دهد که بنویسم و بنویسم

اما

یکی در سینه ام می گوید : نه !

ننویس !

شاید او نخواند

شاید دوست نداشته باشد .

آیا راست می گوید ؟

.................................

.....................................

بدرود –

شب بخیر !

- مهدی سهیلی -

#شعر #مهدی_سهیلی

تصویر خیالی

http://up.litemode.ir/up/fashionlite/mode/m/e2/wWw_LiteMode_iR_18747470934.jpg

تصویر خیالی

خیال می‌کنم

خیال تو

هر لحظه

با من است!

بگذار خیالم

راحت باشد

با این تصویر

خیالی ...

همین!!

شاعر: ؟؟؟

که باور می کند؟

که باور می کند در باغ ما داغ ِ صنوبر را

که باور می کند افتادن سرو ِ تناور را

که باور می کند آسایش ِ موج ِ خروشان را

که باور می کند آرامش طوفان و تندر را

در این شب ها که دیو از باختر صد آتش افروزد

که باور می کند خاموشی ِ خورشید خاور را

کجا رود روان در بستر خود خفته می ماند

کجا کوه گران در خاک پنهان می کند سر را

کجا شیر ژیان اندر کُنام آرام می گیرد

که دیده در نیام آرامش شمشیر ِ حیدر را

عقاب آسمان پرواز ِ اقلیم ِ سر افرازی

کجا بر خاک ِ درد آلود ِ غم ، می گسترد پر را

چراغ بامداد افروز ِ آفاق ِ سحر خیزی

کجا وا می گذارد شام شوم تیره اختر را

کنون کز ابر ِ لطفش نم نم باران نمی بارد

که بر ما می فشاند هر زمان دامان گوهر را

پس از آن باغبان پیر در باغ و بهار ما

که می رویاند از دل های ما گل های باور را

صدای عشق در این گنبد دوار می ماند

کسی نشنیده زین فریاد فریادی رسا تر را

وطن بر شاخسار سدره گر دارد امام ما

خدا از ما مگیرد سایه ی طوبای رهبر را

تسلای دل ما در غروب آفتاب او

طلوع آفتابی دیگر آمد روز دیگر را

- غلام‌علی حداد عادل -

#شعر #غلام‌علی_حداد_عادل

امید ِ زنده دیدنت - جیاکُمو لئوپاردی

 

امید ِ زنده دیدنت - جیاکُمو لئوپاردی

زین پس، دیگر هرگز امید ِ زنده دیدنت را در وجودم ندارم،

مگر آن هنگام که شبح‌ام، تنها و رها از هر کالبد ِ جسمانی،

از جادّه‌هایی غریب و تاکنون ناپیمونده،

به سوی مکانی عجیب ره سپارَد ...!

_ جیاکُمو لئوپاردی ـ

شاعر ایتالیایی

روی عذرا - سعدی

https://s.cafebazaar.ir/1/icons/com.themagicpick.saadi_512x512.png

روی عذرا - سعدی

کسی ملامت وامق کند به نادانی

حبیب من که ندیده است روی عذرا را

ـ سعدی ـ

پسر سخت بی جا کند...

پسر برتر از دختر آمد پدید

 پسر جمله را گفت و چیزی ندید

 نگو دخترک با یکی دسته بیل

 سر آن پسر را شکسته جمیل

 بگفتا جوابت نباشد جز این

 نگویی دگر جمله ای این چنین!

 و گرنه سر و کار تو با من است

 که دختر جماعت به این دشمن است

 پسر اندکی هوشیاری بیافت

 سرش چون انار رسیده شکافت

 پسر گفتش « ای دختر محترم

 که گفته که من از شما بهترم؟

 که دختر جماعت به کل برتر است

 ز جن تا پری از همه سرتر است

 پسر سخت بیجا کند، مرگ بید

 که برتر ز دختر بیاید پدید! »

 پس آن ضربه خیلی نشد جابجا

 که یک مغز معیوب شد جابجا

#شعر