شیطان به قتل می‌رسد (8)

 

شیطان به قتل می‌رسد (8)

رودا ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﺧﺎﺻﯽ ﻓﺮﯾﺎدی از روی ﺗﺎﮐﯿﺪ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺣﺮارت زﯾﺎدی ﮔﻔﺖ: »اوووووووه، ﺑﻠﻪ، ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ‫ﻣﻮاﻓﻘﻢ، ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ از ﺧﻄﺮ ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮم و ﻣﻌﺘﻘﺪم ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪون ﺧﻄﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ واﻗﻌﺎً ﺧﺴﺘﻪ ‫ﮐﻨﻨﺪه و ﻣﻼل آور، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ، زﻧﺪﮔﯽ اﺻﻮﻻً ﻓﺎﻗﺪ ﻫﯿﺠﺎن اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد آوردن ﺧﻄﺮ و ﯾﺎ ﺑﻬﺘﺮ ‫ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ زﯾﺴﺘﻦ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد روح و ﻫﯿﺠﺎن داده و از آن ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ، اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟«

‫»ﺷﺎﯾﺪ، وﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ آن ﻗﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﺋﯿﺪ ﺑﯽﻫﯿﺠﺎن و ﺑﯽروح ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ‫ﻟﺤﻈﺎت ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰ و ﺟﺎﻟﺒﯽ ﻫﻢ در زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ وﺟﻮد دارد و ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.«

‫»ﺑﻠﻪ، وﻟﯽ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺳﺮﮔﺮد دﺳﭙﺎرد و ﯾﺎ آدمﻫﺎی ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ. ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞﻫﺎی اﻧﺒﻮه و ‫ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ در ﻣﻨﺎﻃﻖ دور اﻓﺘﺎده و ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽروﯾﺪ و ﺑﺎ اﻧﻮاع ﺣﯿﻮاﻧﺎت و ﺟﺎﻧﻮران ﺧﻄﺮﻧﺎک ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺒﺮ، ﻣﺎر و ﺣﺘﯽ ‫ﺣﺸﺮاﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﺶ ﺧﻮد ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه و آنﻫﺎ را ﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ و ﯾﺎ اﺟﺒﺎراً ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ.

‫اﻟﺒﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎک و ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ، وﻟﯽ ﺧﻮب، آدﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎﻟﺐ و ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰی ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺧﻄﺮات ﻫﻢ ﺑﺮود.«

‫»ﺑﻠﻪ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﺋﯿﺪ و اﮔﺮ اﯾﻨﻄﻮر ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮدﯾﺚ ﻫﻢ ‫ﺑﯽﻧﺼﯿﺐ ﻧﻤﺎﻧﺪه و ﭼﻨﯿﻦ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ. ﭼﺮا؟ ﭼﻮن اﯾﺸﺎن ﻫﻢ در اﺗﺎﻗﯽ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ در ‫آن ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.«

‫ﻫﻨﻮز ﺟﻤﻠﻪ آﺧﺮ از دﻫﺎن ﺳﺮﮔﺮد دﺳﭙﺎرد ﺧﺎرج ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ آن ﻣﺮدﯾﺚ ﻓﺮﯾﺎدی ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: »ن ن ن ن ه، ‫ﺑﺲ ﮐﻨﯿﺪ، ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ.«

شیطان به قتل می‌رسد (7)

 

شیطان به قتل می‌رسد (7)

»از اﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻤﯽﺷﺪ. راﺳﺘﺶ ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻣﻦ از اﯾﻦ ﮐﺎر ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮم.«

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺣﺮف، ﭘﻮارو از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ ﺑﻪ دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﮐﺎن ﺑﺎ ‫ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺑﻬﺖزده ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد، ﮔﻔﺖ: »ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪر ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖﻫﺎی ﺷﻤﺎ و ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﺮح ‫ﻧﻤﻮدﯾﺪ، ﮐﻤﮏ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺆﺛﺮ و ﺳﻮدﻣﻨﺪی در ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی ﺑﻌﺪی ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.«

‫دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ از ﺟﺎی ﺧﻮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﺎً ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻄﻮر و ﭼﺮا؟ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻻﺑﺪ ﻫﻤﯿﻦ ‫ﻃﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ.«

‫ﺳﭙﺲ دﺳﺖﻫﺎی ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﻓﺸﺮده و از ﻫﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ.

‫ﭘﻮارو از ﭘﻠﻪﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ﯾﮏ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺻﺪا زد و ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﻧﺸﺴﺖ ﮔﻔﺖ: »ﭼﻠﺴﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺷﺎﯾﻦ ﺷﻤﺎره ی ‫111.«

‫ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ - ‫ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ

‫ﺷﻤﺎره ی 111 در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺷﺎﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪی ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ و از ﻇﺎﻫﺮ آن ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ وﺳﻮاس ‫ﺧﺎﺻﯽ در ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﯽ و ﻧﻈﺎﻓﺖ آن دارد. ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻤﯿﺰ و ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﻪ درب ﺳﯿﺎﻫﺮﻧﮕﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪ و ‫دق اﻟﺒﺎب ﺑﺮﻧﺠﯽ ﮐﻪ در آﻓﺘﺎب ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ.

‫زن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﺴﻨﯽ ﺑﺎ ﮐﻼه و ﭘﯿﺶﺑﻨﺪ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺗﻤﯿﺰی ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﻣﻨﺰل اﺳﺖ، در را ﺑﻪ ‫روی ﭘﻮارو ﺑﺎز ﮐﺮد و در ﺟﻮاب ﺳﺆال ﭘﻮارو اﻇﻬﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺸﺮﯾﻒ دارﻧﺪ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺪاﯾﺖ ﭘﻮارو ‫ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ وی ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد. ﺑﻪ ﭘﻠﮑﺎن ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﻣﺠﺪداً روﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻮارو ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺳﺆال ﮐﺮد: ‫»ﻟﻄﻔﺎً اﺳﻤﺘﺎن را ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ؟«

‫»ﻣﺴﯿﻮ ﻫﺮﮐﻮل ﭘﻮارو.«

‫در ﺑﺎﻻی ﭘﻠﻪﻫﺎ ﭘﻮارو را ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮد و ﺧﻮدش ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺗﺎ ورود ﺗﺎزه وارد را ﺑﻪ اﻃﻼع ‫ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.

‫اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪی ﮐﻮﭼﮏ ﻧﯿﺰ، ﻧﻈﯿﺮ اﻏﻠﺐ ﻣﻨﺎزل دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ال و ﻃﻮری ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ

‫ﺧﻮشﺳﻠﯿﻘﮕﯽ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ را در ﺑﯿﻨﻨﺪه ﺗﺪاﻋﯽ ﻣﯽﮐﺮد. ﭘﻮارو ﺑﺎ دﻗﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎﻣﺘﺮ اﺳﺒﺎب و اﺛﺎﺛﯿﻪ ﻣﻮﺟﻮد در اﺗﺎق ‫را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ. ﻣﺒﻠﻤﺎن ﭼﻮﺑﯽ ﺗﻤﯿﺰ و ﭘﻮﻟﯿﺶ ﺷﺪه از ﺗﯿﭗ ﻣﺒﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در ﻣﻨﺎزل ﻗﺪﯾﻤﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد، ‫ﺗﻌﺪاد ﻣﻌﺪودی ﻋﮑﺲﻫﺎی ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ در ﻗﺎبﻫﺎی ﻧﻘﺮهای ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﺑﺎﻻﺧﺮه دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎﯾﯽ از ﮔﻞﻫﺎی ‫داودی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎﯾﯽ در ﮔﻠﺪان ﮐﺮﯾﺴﺘﺎل ﺑﻠﻨﺪی ﻗﺮار داﺷﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ دﮐﻮراﺳﯿﻮﻧﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ وﻟﯽ ‫ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﮔﯿﺮا و آرام ﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ از ﺧﺮت و ﭘﺮت و اﺛﺎﺛﯿﻪی زﯾﺎد و ﻏﯿﺮ ‫ﺿﺮوری ﺑﯿﺰار اﺳﺖ، ﻋﻼﻗﻪی زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻓﻀﺎ و ﻧﻮر ﮐﺎﻓﯽ داﺷﺘﻪ و اﻫﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮای راﺣﺘﯽ و آراﻣﺶ ﻗﺎﺋﻞ اﺳﺖ.

‫درﻫﻤﯿﻦ اﺛﻨﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ وارد ﺷﺪ و ﺿﻤﻦ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪﮔﻮﯾﯽ و ﺳﻼم دﺳﺖ ﭘﻮارو را ﻧﯿﺰ ﻓﺸﺮد، ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ‫ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺗﻌﺠﺐ و ﺷﮕﻔﺘﯽ در ﭼﻬﺮهی او دﯾﺪه و ﯾﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد. ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﺻﻨﺪﻟﯽای ﺑﻪ ﭘﻮارو ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد و ﺧﻮد ‫ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ. دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ در ﻣﻮرد آب و ﻫﻮا ﮔﺬﺷﺖ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﺑﺮﮔﺰار ﺷﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﻮارو ‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺤﺘﺮم، از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪون اﻃﻼع ﻗﺒﻠﯽ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﻤﺎ ﺷﺪهام ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﺬرت ‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ و اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.«

‫ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺧﻮﻧﺴﺮدی اوﻟﯿﻪ، ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻮارو ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اول ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﺎﻫﯿﺖ ‫اﯾﻦ ﻣﻼﻗﺎت ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮارو ﺑﺮای اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺗﺸﺮﯾﻒ آورده اﻧﺪ؟ ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺨﯿﺮ، ﮐﺎرآﮔﺎه ﻣﻌﺮوف ﻫﺮﮐﻮل ‫ﭘﻮارو ﺑﺮای ﺗﺤﻘﯿﻖ در ﻣﻮرد ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ آﻣﺪه؟«

‫»ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺪس دوم ﺷﻤﺎ درﺳﺖ اﺳﺖ.«

‫»ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮارو. ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺷﻬﺮوﻧﺪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ وﻇﯿﻔﻪ دارم ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽداﻧﻢ و ‫ﯾﺎ ﻫﺮ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﻗﺘﻞ آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ در اﺧﺘﯿﺎر ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﺑﺎزرس اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪﯾﺎرد ﻗﺮار ‫دﻫﻢ، وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ و وﻇﯿﻔﻪای در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮐﺎرآﮔﺎه ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﻮﯾﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ‫ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﺪارم و ﻫﯿﭻ ﻗﺪرت ﯾﺎ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮا ودار ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺆاﻻت اﯾﻦ اﺷﺨﺎص ﮐﻪ ﻧﺎم ﺑﺮدم، ﺟﻮاب ‫ﺑﺪﻫﻢ.«

‫»ﺧﺎﻧﻢ ﻋﺰﯾﺰ، ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮدم از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع آﮔﺎﻫﯽ ﮐﺎﻣﻞ دارم و ﻟﺬا ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻫﺮ ‫آن ﮐﻪ اﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ، ﺑﯽدرﻧﮓ از ﺣﻀﻮرﺗﺎن ﻣﺮﺧﺺ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ.«

شیطان به قتل می‌رسد (6)

 

شیطان به قتل می‌رسد (6)

ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ - ‫دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ

‫»ﺻﺒﺢ ﺑﺨﯿﺮ، ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ.«

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺣﺮف، دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ از روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺰرگ ﺻﻮرﺗﯽ رﻧﮓ ﺑﺴﯿﺎر ‫ﺗﻤﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﻮی ﺻﺎﺑﻮن و داروﻫﺎی ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪه از آن ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﯽرﺳﯿﺪ، ﺑﻪ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد و در ‫اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮب... اوﺿﺎع ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟«

‫»ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ، وﻟﯽ اﮔﺮ راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاﻫﯿﺪ، ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﯾﻢ و ﮐﻤﺎﮐﺎن ‫درﺟﺎ ﻣﯽزﻧﻢ.«

‫»وﻟﯽ ﻇﺎﻫﺮاً روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪای زﯾﺎدی در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻪ راه ﻧﯿﻨﺪاﺧﺘﻪاﻧﺪ، ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﺧﯿﻠﯽ از اﯾﻦ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺿﻤﻦ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻣﻘﺎﻟﻪی روزﻧﺎﻣﻪ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »ﻣﺮگ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻌﺮوف آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ در ‫ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ و ﻣﻨﺰل ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮد... ﺑﻠﻪ، روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻓﻌﻼً ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮدهاﻧﺪ.«

‫»ﺟﻨﺎزه ی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﯾﮏ ﻧﺴﺨﻪی ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﮏ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ را ﺑﺮای ﺷﻤﺎ آورده ام. ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ‫اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.«

‫»ﻣﺘﺸﮑﺮم... ﺧﯿﻠﯽ ﻟﻄﻒ ﮐﺮدﯾﺪ... ﺑﻠﻪ... ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.«

‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺣﺮف، دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﮏ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ را ﺑﺪون آﻧﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آن ﺑﯿﻨﺪازد، ﻣﺠﺪداً ﺑﻪ ﮐﻤﯿﺴﺮ ‫ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ. ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ: »در اداﻣﻪی ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﻤﺎن، ﻧﺸﺴﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ وﮐﯿﻞ ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ داﺷﺘﯿﻢ.

‫در اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻔﺎد و وﺻﯿﺖﻧﺎﻣﻪی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﻣﻄﺮح ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺎﻟﺒﯽ در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ، ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﮐﺲ و ‫ﮐﺎری در ﺳﻮرﯾﻪ دارد. اﻟﺒﺘﻪ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ وﺻﯿﺖﻧﺎﻣﻪ اﮐﺘﻔﺎ ﻧﻨﻤﻮدﯾﻢ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﮐﻠﯿﻪی ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ، اوراق و ﻣﺪارک ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ‫وی ﻧﯿﺰ دﻗﯿﻘﺎً ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮔﺮدﯾﺪ.«

‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﻨﮕﯽ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺮاﺷﯿﺪه، ﺗﻤﯿﺰ و ﺑﺮاق دﮐﺘﺮ ‫ﺑﻔﻬﻤﯽﻧﻔﻬﻤﯽﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد، ﮔﻮﺋﯽ ﭘﻮﺳﺖ ﺻﻮرﺗﺶ از ﻃﺮﻓﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ و ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺸﮏ و ﺑﯽروﺣﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ.

 ﻧﮕﺮاﻧﯽ؟ ﯾﺎ ﺗﺮس؟ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ ﺳﻮال ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﭼﯿﺰی ﻫﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ؟«

‫»ﻧﻪ، ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺪرد ﺑﺨﻮری ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدﯾﻢ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺣﺮف ﻣﯽزد، ﻟﺤﻈﻪای از ﺣﺮﮐﺎت و ﺣﺎﻻت ﭼﻬﺮهی دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮد. ﻇﺎﻫﺮاً از ‫ﭘﺎﺳﺨﯽ ﮐﻪ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد ﭼﻨﺪان ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ و ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ ﻫﻢ رﻓﻊ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد، ﭼﻮن ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻮال ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﺗﺮس ﮐﻤﺎﮐﺎن در ﭼﻬﺮهاش ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد و ﺗﻐﯿﯿﺮی در آن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﯽﺷﺪ. ﻣﻌﻬﺬا، ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ‫ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ داﺷﺖ ﺧﻮد را ﺑﯽﺧﯿﺎل ﺟﻠﻮه دﻫﺪ، اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »و ﭼﻮن ﻇﺎﻫﺮاً ﭼﯿﺰی ‫دﺳﺘﮕﯿﺮﺗﺎن ﻧﺸﺪه، آﻣﺪﯾﺪ ﺳﺮاغ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﺰی ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎورﯾﺪ؟«

شیطان به قتل می‌رسد (5)

 

شیطان به قتل می‌رسد (5)

ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﮐﻪ از ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻤﺠﯿﺪ ﭘﻮارو اﺣﺴﺎس ﮐﺎرآﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺶ ﺷﺪﯾﺪاً ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد، روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎﺑﺠﺎ ‫ﺷﺪ و ﺷﻖ و رق ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ دﺑﯿﺮ ﮐﻞ اﻧﺠﻤﻦ ﮐﺎرآﮔﺎﻫﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ‫و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﮐﻠﯿﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﺴﺐ و ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﮔﺮدد، ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ‫واﺣﺪ ﻣﺮﮐﺰی اﻃﻼﻋﺎت ارﺳﺎل و در اﯾﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻤﻊ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد.

‫ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺠﺎز ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ را ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی و ﺗﺌﻮریﻫﺎی ‫ﺷﺨﺼﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮد. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺠﺎز ﻫﺴﺘﻨﺪ، اﯾﻦ دو ﻣﻮرد را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻃﻼﻋﺎت ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻓﺮدی ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﭘﯿﺶ ‫ﺧﻮد ﻧﮕﺎه دارﻧﺪ.«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر، ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر، اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ داﺳﺘﺎن ﭘﻠﯿﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺻﺤﺒﺖ ‫ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ.«

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ رﯾﺲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اداره ﺟﻠﺴﻪ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺻﺤﺒﺖﻫﺎی ﺑﯽ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪای اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: ‫»ﻃﺒﯿﻌﺘﺎً، ﮐﻠﯿﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد، ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺲ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ‫ﻣﺴﺌﻮل رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ اراﺋﻪ ﺷﻮد.«

‫و ﺿﻤﻦ اﺷﺎره ﺑﻪ ﭘﻮارو و ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، رو ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر و ﮔﻔﺖ: »اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ‫ﻫﻤﮑﺎری ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ داﺷﺖ و ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﮔﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎﺋﯽ از ﻗﺒﯿﻞ دﺳﺘﮑﺶ ﺧﻮن آﻟﻮد، آﺛﺎر اﻧﮕﺸﺖ ‫در روی ﻟﯿﻮاﻧﯽ ﮐﻪ دﻧﺪانﻫﺎی ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ را در آن ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ و ﯾﺎ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎی ﺳﻮﺧﺘﻪای را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ، ﺣﺘﻤﺎً ‫آنﻫﺎ را در اﺧﺘﯿﺎر ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﮕﺬارﯾﺪ.«

‫ﻣﻌﻬﺬا ﺧﺎﻧﻢ اﻟﯿﻮر ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺑﻠﻪ، ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ، وﻟﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺲ ‫ﺷﺸﻢ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد.«

شیطان به قتل می‌رسد (4)

 

شیطان به قتل می‌رسد (4)

وﻟﯽ ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺑﺎ ﭘﺎﻓﺸﺎری ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻮال ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﭼﻪ دﻟﯿﻞ داﺷﺖ ﮐﻪ اﺳﻢ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮرﯾﻤﺮ را در آﺧﺮ و ‫ﺑﻌﺪ از ﺳﺮﮔﺮد دﺳﭙﺎرد و دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ ذﮐﺮ ﮐﻨﯿﺪ؟«

‫»ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮ، ﺣﺎﻟﺖ زﻧﺎﻧﻪای دارد و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﻢﻫﺎ ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ.«

‫در اﯾﻨﺠﺎ، ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﻣﺠﺪداً ﺑﺎ ﺷﻌﺒﺪه ﺑﺎزی ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد، ﭼﺎﻗﻮی ﮐﺬاﺋﯽ را ﺑﻪ دوﺷﯿﺰه ﻧﺸﺎن داد. آن ‫ﻣﺮدﯾﺚ از دﯾﺪن اﯾﻦ ﭼﺎﻗﻮ ﺷﺪﯾﺪاً ﯾﮑﻪ ﺧﻮرد و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮری ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد، ﮔﻔﺖ: »اوه... ﭼﻪ ‫ﭼﯿﺰ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ... ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ، آن را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮم؟«

‫»ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯽﺷﻮم، اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﯿﺪ.«

‫آن ﻣﺮدﯾﺚ ﺑﺎ ﮐﺮاﻫﺖ ﻣﺸﻬﻮدی ﭼﺎﻗﻮ را ﮔﺮﻓﺖ و در دﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻧﮕﺎه داﺷﺖ. ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﭼﻬﺮه ی او را ﮐﺎﻣﻼً ‫زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺗﻨﻔﺮ و اﻧﺰﺟﺎری ﮐﻪ از ﻣﺸﺎﻫﺪهی اﯾﻦ ﭼﺎﻗﻮی ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﻪ آن ﻣﺮدﯾﺚ دﺳﺖ داده، ‫ﭼﻬﺮه ی زﯾﺒﺎی او را ﺷﺪﯾﺪا درﻫﻢ ﻓﺮو ﻣﯽ ﺑﺮد. ﺳﺮاﻧﺠﺎم آن ﻣﺮدﯾﺚ ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ... ﺑﺎ ‫اﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺎرﯾﮏ...«

‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ، ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ راﺣﺖ ﻓﺮو ﻣﯽرود... درﺳﺖ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻗﺎﻟﺐ ‫ﭘﻨﯿﺮ ﻓﺮو ﮐﻨﯿﺪ... آن ﻗﺪر راﺣﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺑﭽﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ را ﺑﮑﻨﺪ.«

‫آن ﻣﺮدﯾﺚ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺸﺎد ﮐﻪ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ در آنﻫﺎ ﻣﻮج ﻣﯽزد و ﮔﻮﺋﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ از ﺣﺪﻗﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮد ﺑﻪ ‫ﮐﻤﯿﺴﺮ ﺑﺘﻞ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﻧﺎﺑﺎوری آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﺮاس زﯾﺎدی ﮔﻔﺖ: »ﻣﻨﻈﻮر... ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ‫ﮐﻪ... اﻣﮑﺎن دارد ﻣﻦ ﻣﺮﺗﮑﺐ اﯾﻦ ﻗﺘﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻢ... وﻟﯽ ﻣﻦ... ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﺮدم... ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﭼﺮا و ‫ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ؟«

شیطان به قتل می‌رسد (3)

 

شیطان به قتل می‌رسد (3)

»ﻧﻪ، اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﯾﮑﯽ از ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﭘﺮ و ﭘﺎ ﻗﺮص ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮارو ﻫﺴﺘﻢ. اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻠﻮلﻫﺎی ‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻣﻐﺰ، ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﯿﺐ. ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﺎری ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ آﺷﻨﺎﺋﯽ ﮐﺎﻣﻞ دارم. ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺳﺌﻮاﻻﺗﯽ ﮐﻪ ‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﺑﺮای ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.«

‫ﻫﺮﮐﻮل ﭘﻮارو دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎ ژﺳﺘﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﺧﺎرﺟﯽ و ﻏﯿﺮ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ از ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﻧﻪ، ﻧﻪ، اﯾﻦ ﻃﻮر ‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﭼﯿﺰﻫﺎی ﺟﺰﺋﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ‫ﭼﻨﺪ دﺳﺖ ﺑﺎزی ﮐﺮدﯾﺪ؟«

‫»ﺳﻪ دﺳﺖ. دﺳﺖ ﭼﻬﺎرم را ﺗﺎزه ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ وارد ﺷﺪﯾﺪ.«

شیطان به قتل می‌رسد (2)

 

شیطان به قتل می‌رسد (2)

وﻟﯽ آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪای در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »آﻧﭽﻪ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ، اﻃﺒﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ‫دارﻧﺪ.«

‫دﮐﺘﺮ راﺑﺮﺗﺰ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ ﻓﺮﯾﺎد زﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻋﺘﺮاض... ﺗﻌﻤﺪی در ﮐﺎر اﻃﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ و اﮔﺮ ‫ﻫﻢ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﻣﺴﻤﻮم ﺷﻮد، ﺻﺮﻓﺎً ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.«

‫وﻟﯽ آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪی ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ... اﮔﺮ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎً ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮم ﮐﺴﯽ را ‫ﺑﮑﺸﻢ...«

‫ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد. ﺣﺎﻟﺖ ﻣﮑﺚ او ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد و ‫ﺑﯽاﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ وی ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ. او وﻗﺘﯽ از ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ: ‫»ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده و راﺣﺖ ﮐﺎرم را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد. ﮐﺎری ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ. ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ‫اﻣﮑﺎن وﻗﻮع ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﻣﺘﺼﻮر ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺜﻞ ﺣﺎدﺛﻪای ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ در ﺷﮑﺎر و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ در داﺧﻞ ‫ﻣﻨﺰل.«

شیطان به قتل می‌رسد (1)

 

شیطان به قتل می‌رسد (1)

ﻓﺼﻞ اول - ‫آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ (Mr. Shaitana)

‫»ﻣﺴﯿﻮ ﭘﻮاروی ﻋﺰﯾﺰ!«

‫ﺻﺪاﺋﯽ آرام و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ آرامﺗﺮ... ﺻﺪا و ﻟﺤﻨﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪه ﮐﻪ دارﻧﺪهی آن ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ و ﻣﻬﺎرت آن را ﺑﻪ دﺳﺖ ‫آورده ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﻟﺰوم و ﺑﺮای ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺮﺑﻪای ﻣﻮﺛﺮ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. ﺗﺤﺮﯾﮏ ﮐﻨﻨﺪه... ﻧﻪ... ‫وﻟﯽ ﺑﺎ ﻫﺪف و ﻣﻨﻈﻮر... ﭼﺮا، ﭘﻮارو ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ. ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﻤﻮد و دﺳﺖ ﮔﻮﯾﻨﺪه را ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ‫ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻓﺸﺮد.

‫درﺧﺸﺶ ﺑﺎرزی در ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻮارو ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﻫﯿﺠﺎن ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﯽ از اﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﺷﺎﻧﺴﯽ ‫و ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ او دﺳﺖ داده ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺪرت آن را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد. ﻟﺤﻈﻪای ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﻣﺘﻌﺎﻗﺒﺎً ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺷﮕﻔﺘﯽ ‫ﮔﻔﺖ: »آﻗﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﺎ، ﭘﺎرﺳﺎل دوﺳﺖ و اﻣﺴﺎل آﺷﻨﺎ! ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﭼﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﺼﺎدﻓﯽ!؟«

بهارک (17) - پایان

بهارک (17) - پایان

بهارک به مینا فکر کرد یک دختر با هزار آرزو به خونه بخت اومده و مهرداد از شب اول عروسی باعث نارحتیش شده از خودش خجالت کشید. راضیه گفت: بهارک میدونی عشق واقعی اون عشقی است که عاشق و معشوق بهم نمیرسند؟ مثل من که به عشقم نرسیدم خنده ای تلخی کرد و گفت: البته عشق من یک طرفه بود. بهارک نفس بلندی کشید و گفت: هر چی بیشتر فکر میکنم حس میکنم تو درست میگی ولی بهم مهلت بده یک تصمیم درست بگیرم. راضیه لبخندی زد و گفت: باشه هر چقدر بخواهی بهت مهلت میدهم به شرطی که درست تصمیم بگیری.

بهارک (16)

 

بهارک (16)

محمدی هم با پیشنهاد مهرداد موافقت کرد و گفت: اگر واقعا دوستش داری این کار را بکن. فرشید اشکش را پاک کرد نفسی عمیق کشید انگار سبک شده بود گفت: شما حق دارید من باید روحیه داشته باشم و به اون روحیه بدهم و در روزهایی که بیماری به شدت خودش میرسه کنارش باشم همین فردا میروم خواستگاری نغمه نگاهی به استادش کرد و گفت: البته اگر شما من را همراهی کنید.

محمدی و مهرداد هر دو خندیدند محمدی گفت: حتما سه تایی میریم خواستگاری. مهرداد فکر کرد برای خواستگاری باید بمانم در این شرایط نمیتوانست فرشید را تنها بگذاره. گوشی را برداشت و به مینا زنگ زد وقتی مینا شنید مهرداد یک روزه دیگه تهران میمانه عصبانی شد و بدون یک کلمه حرف زدن گوشی را قطع کرد. مهرداد خیلی ناراحت شد دوباره شماره را گرفت مینا دیگه به تلفن مهرداد جواب نداد.

بهارک (15)

 

بهارک (15)

مینا از حال مهرداد فهمیدکه نمیتوانه جلوی اون را بگیره دیگه حرفی نزد و مهرداد راهی بیمارستان شد. هادی پیش بهارک نشسته بود بهارک خواب آلود بود آمدن مهرداد را متوجه نشد مهرداد از هادی خواست تا به خونه  بره و استراحت کنه و قول داد کنار بهارک بمونه. هادی اول قبول نکرد ولی مهرداد خیلی محکم از اون خواست تا خونه بره مهرداد گفت: وقتی بهارک بهوش بیاد میخواهم شما را سرحال ببینه با این  وضع شما نمیتوانید تحمل کنید و ممکنه دوباره سکته کنید.

هادی ناچار قبول کرد مهرداد گفت: نترسید من دکترم و به خوبی از بهارک مراقبت میکنم. هادی دست بهارک را بوسید و از اتاق بیرون رفت. مهرداد روی صندلی نشست و دست بهارک را گرفت نوازش کرد بوسید صورت بهارک را لمس کرد قطره های اشک از گونه اش پایین ریخت میدونست بهارک می‌شنوه گفت: دیدی من باعث بدبختی تو هستم من ارزشش را ندارم که به خاطر من دست به این کار احمقانه بزنی چرا اینکار را کردی میخواستی بگی چی؟ میدونی اگر یک تار مو از سرت کم میشد من هم زنده نمی ماندم چرا این کار را کردی دلت به حال من نمی‌سوزه؟ محکم دست بهارک را فشار داد بهارک گرمی دست مهرداد را حس کرد بغضش گرفت مهرداد ادامه داد: تو باید قبول کنی رسیدن من  و تو غیر ممکن و محاله کارها را از این بیشتر سخت نکن تو باید سعی کنی من را فراموش کنی.

بهارک (14)

 

بهارک (14)

روز سختی را پشت سر گذاشتند. محبوبه پیش علی ماند و بچه ها به خونه برگشتند. راضیه از خوشحالی بال درآورده بود آواز میخواند و شادی میکرد بهارک به راضیه گفت: دیدی؟ راضیه گفت: چی را؟ بهارک: پاهاشو! راضیه گفت: نه من چیزی ندیدم. بهارک گفت: پدرت پا نداشت. راضیه از طرز حرف زدن بهارک خوشش نیامد و گفت: سالها بود فکر میکردم پدرم مرده حالا می بینم اون زنده است پا داشته باشه یا نداشته باشه برای من فرقی نمیکنه من در هر صورت دوستش دارم.

بهارک از جواب راضیه تعجب کرد بهارک حسی نسبت به پدر بزرگش نداشت ولی راضیه با عشق به پدر بزرگ شده بود احساس بهارک با عمه اش فرق داشت. بهارک سراغ تلفن رفت و به شماره هایی که زنگ زده بودند نگاه کرد شماره شیراز روی تلفن بود نگران شد چه اتفاقی افتاده مادر زنگ زده یا مهرداد؟

بهارک گوشی را برداشت و شماره شیراز را گرفت مادر گوشی را برداشت. بهارک سلام کرد و پرسید: زنگ زده بودید ما خونه نبودیم چیزی شده؟ مادر با خوشحالی گفت: البته چیزی شده ما با خانواده مینا صحبت کردیم و قرار عروسی گذاشتیم هفته دیگه پنج شنبه عروسی مهرداد و میناست زنگ زدم همه تون را دعوت کنم اما تو همین فردا بلیط بگیر بیا اینجا کلی کار داریم.

بهارک داشت از غصه دق میکرد با بی حوصلگی به مادر قول داد تا در اولین فرصت خودش را برسونه دیگه طاقت نداشت توضیح دیگه ای در مورد ازدواج مهرداد بشنوه و مکالمه را تمام کرد. راضیه پرسید: چی شده؟ بهارک مات و مبهوت گفت: مهرداد داره عروسی میکنه. راضیه غمی عمیق در صورت بهارک دید و آنجا بود که راضیه فهمید بهارک عاشق مهرداد شده دلش برای بهارک سوخت و برای آرام کردن بهارک گفت: مهرداد چند سالشه؟ بهارک گفت: سی وشش سال. راضیه گفت: به این پیری داره زن میگیره زنش چند ساله است؟ بهارک با دلخوری گفت: مینا بیست و هفت هشت ساله است درست نمیدونم همین حدود.

راضیه گفت: خوب زنش بهش میخوره آدم باید از لحاظ سنی با شوهرش زیاد تفاوت نداشته باشه میدونستی فاصله پنج سال بهترین فاصله است؟ بهارک گفت: چه فرقی میکنه وقتی آدم همدیگر را دوست داشته باشه تفاوت سنی مهم نیست. راضیه گفت: من جایی خوندم که انسان وقتی عاشق میشه هورمونی توی بدنش ترشح میشه که دوسال دوام داره بعد از دوسال با کم شدن این هورمون آدمها علاقه اشون نسبت به هم کم میشه شنیدی خیلی ها عاشق ازدواج میکنند ولی بعد از عروسی از هم جدا میشوند این به خاطر تمام شدن هورمون توی بدن اونها ست.

بهارک (13)

 

بهارک (13)

اون روز سخترین و بدترین روزی بود که بهارک گذرانده بود. مهرداد و مینا توی باغ غذا خوردند مادر توی آشپزخونه خودش را مشغول کرده بود و بهارک هم از اتاقش بیرون نیامد. تا اینکه مینا برای خدا حافظی پیش اش رفت. مینا بهارک را بغل کرد و بوسید انس و الفتی بین شان حس میکرد و از اینکه بهارک از آنها دور میشد ناراحت بود با اینکه تا چند روز قبل آرزو میکرد بهارک از زندگیش خارج بشه اما امروز آن احساس را نداشت بهارک را سخت بغل کرد و گفت: من و مهرداد با مامان برای دیدن تو میاییم اصلا غصه نخور هر وقت دلت تنگ شد یک بلیط هواپیما بگیر و برگرد پیش ما!

مادر از حرفهای مینا ناراحت شد و متوجه شد بهارک تصمیم گرفته پیش پدرش بره دلش بی تاب شد حس کرد گرمش شده و گر گرفته. مینا از مادر هم خداحافظی کرد و سوار ماشین شد مهرداد در را برای اون باز کرد و پرسید: اجازه بده همراهت بیام. مینا گفت: نترس تنها میتوانم برگردم شما پیش بهارک و مادرت باشی بهتره کلی حرف برای گفتن دارید. لبخندی زد و از باغ بیرون رفت. مهرداد پشت سر مینا در را بست و توی باغ مشغول قدم زدن شد.

بهارک از دور مهرداد را تماشا میکرد و مادر هم برای خواندن نماز به اتاقش رفت بهارک به باغ رفت و آرام به مهرداد نزدیک شد مهرداد صدای نفسهای بهارک را میشنید قلبش به شدت میزد بهارک دست مهرداد را گرفت دستهای بهارک یخ زده بود فشارش پایین بود مهرداد سعی کرد دستهای بهارک را گرم کنه اما دستهای خودش سردتر از بهارک بود بهارک نمیتوانست به چشمهای مهرداد نگاه کنه تنها کاری که کرد محکم مهرداد را بغل کرد در یک آن همه چیز از یاد رفت مهرداد بهارک را در آغوش کشید و بوسید برقی در چشمهای بهارک روشن شد بهارک برای هزارمین بار حس کرد مهرداد دوستش داره مهرداد به خودش آمد و بهارک را دور کرد بهارک حرفی نزد.

بهارک (12)

 

بهارک (12)

بهارک خودش را توی اتاق حبس کرد مادر هر چه تلاش کرد تا دوباره با بهارک حرف بزنه موفق نشد. ناچار برای پذیرایی از مهمانها دست به کار شد با اینکه حوصله نداشت و این مهمانها را نمیخواست برای آنها غذا درست کرد. مهرداد ذهنش خسته بود در این چند روز چند تا اتفاق مهم افتاده بود اول به عشقش نسبت به بهارک پی برده بود بعد از مینا خواستگاری کرده بود و حالا هم خانواده بهارک! حس کرد پیدا شدن پدر بهارک بی مصلحت نیست این تنها راهی بود که مهرداد اجازه میداد بهارک از اون جدا بشه به خودش گفت "من باید بهارک را از ذهنم بیرون کنم سرنوشت من با سرنوشت مینا پیوند خورده من هرچه زودتر از بهارک دور بشوم هم برای اون خوبه هم برای خودم".

مسافران شیراز هر کدام ساک کوچکی همراه داشتند. فرشید هم دوباره عازم شیراز شد و به همه گفت: فکر نمیکردم به این زودی برگردم شیراز! راضیه گفت: من اولین باره میروم شیراز تا به حال اونجا را ندیدم!

محبوبه خانم توی فکر بود دلش شور میزد! هادی از همه خوشحالتر بود بعد از مدتها بهارک گمشده اش را میتوانست ببینه و لمس کنه توی ذهنش از بهارک تصوری ساخت شبیه مادرش مریم!

مهرداد شانه به شانه دایی حرکت میکرد بقیه هم پشت سر آنها بودند فرودگاه شلوغ بود مهرداد به

قسمت هواپیماهای شخصی مراجعه کرد و اجازه حرکت گرفت همه برای گرفتن کارت پرواز دنبال مهرداد بودند محبوبه خانم یک آن خشکش زد پدرشوهرش را را دید بیشتر دقت کرد تا مطمئن بشه از بقیه جا ماند ولی یقین کرد خودشه حاجی بود که مردی را روی ویلچر هل میداد هرچه سعی کرد نتوانست مرد روی ویلچر نشسته را تشخیص بده از پشت سر موها جوگندمی مرد دیده میشد دلش لرزید حسی بهش میگفت اون مرد را میشناسه!! همانطور که خیره تماشا می کرد راضیه چادرش را کشید و گفت: مامان همه رفتند کجایی!!؟ محبوبه خانم گیج شده بود خیلی دلش میخواست بفهمه اونی که روی صندلی چرخدار نشسته کیه ولی باید میرفت تصمیم گرفت وقتی برگشت کاری انجام بده و از پدر شوهرش خبر بگیره !! حتما اتفاق خاصی توی خانواده شوهرش افتاده که ازش بی خبر بود.

بهارک (11)

بهارک (11)

آخر شب احمد آقا کلی پول به فرشید داد تا خرج راهش کنه و گفت: از لحاظ پول ناراحت نباش قول بده هر وقت احتیاج داشتی یک زنگ بزنی تا فورا برات بفرستم مبادا معطل بمونی. فرشید داشت پول را می‌شمرد و قول داد. احمد آقا پرسید: چرا میشمری؟ فرشید گفت: باید حساب امشب را از روی آن بردارم. احمد آقا عصبانی شد وگفت: اون پول ها را بگذار توی جیبت من حساب میکنم.

فرشید خجالت کشید و گفت: نه عمه ناراحت میشه خودم میدهم. احمد آقا گفت: برای عمه ات فرقی نمیکنه کی حساب کنه مهم اینکه حساب بشه من هم بی سر و صدا حساب میکنم. 

وقتی همه مهمانها رفتند فرشید تنها توی حیاط لبه حوض نشست و داشت به اتفاقاتی که در این چهار سال افتاده بود فکر میکرد همه ماجراها از وقتی شروع شد که از اردو برگشت دلش شور زد سالها بود که از تهران بیرون نرفته بود کمی احساس پشیمانی کرد اما به خودش نهیب زد انشالله تا برگردم هیچ اتفاق بدی نمی افته در همین فکر ها بود که نغمه از کنارش رد شد فرشید دست نغمه را گرفت و پیش خودش نشاند نغمه آنقدر گریه کرده بود که چشمهاش مثل یک کاسه خون بود.

فرشید اشکهای نغمه را پاک کرد با دو دست صورت نغمه را نوازش داد و گفت: مگه خودت نمی‌خواستی من بروم حالا دارم میرم چرا گریه میکنی؟ نغمه بغض کرده بود فرشید گفت: ببین یک قول کوچولو ازت میخواهم باید به من قول بدهی درس بخونی میدونم از درس خواندن بدت میاد به خاطر من حداقل دیپلم بگیر! میخواهم وقتی برگشتم ... حرفش را خورد نغمه گفت: نگران نباش من تا فارغ التحصیلی تو عروسی نمیکنم. فرشید خندید و گفت: اگر تا برگشتنم مقاومت کنی خودم با تو ازدواج میکنم قول میدهم. نغمه از ته دل خندید آن غم و ناراحتی که تا چند لحظه پیش داشت از بین رفت فرشید صورت نغمه را بوسید نغمه از شرم و حیا قرمز شد و تندی از فرشید فاصله گرفت و رفت.

بهارک (10)

بهارک (10)

مهرداد خیلی از بهارک بزرگتر بود و این مانع دیگری برای فرار مهرداد بشمار میامد. مادر برای روز مهمانی میز بزرگی کرایه کرد رومیزی شیکی هم تهیه کرد ظرفهایی که میخواست استفاده کنه را هم جدا کرد برنامه غذایی را که میخواست تدارک ببینه آماده کرد همه را میخواست خودش درست کنه برای شب مهمانی کارگری که هفته ای یک بار برای تمیزی کردن میامد در نظر گرفت همه کارها انجام  شده بود مادر لحظه ها را برای رسیدن روز جمعه میشمرد. مینا برای روزی که دعوت شده بودند لباس خیلی قشنگی دوخت پدر و مادر از اینکه مینا را اینقدر در تلاش می دیدند خوشحال بودند پدر برای خانواده اش هر کاری میکرد و همیشه دوست داشت اعضای خانواده به نظرات اون عمل کنند.

پیشنهاد ازدواج با مهرداد را وقتی مطرح کرد، مینا مخالفت کرد و این باب میل پدر نبود. پدر عکسهایی از مهرداد را نشان داد و تمام محسنات اون را شمرد و گفت: حالا میل خودته اگر مایل بودی به من بگو مهرداد مورد مناسبی برای توست اون مرد لایق و شایسته ای است همه چیزهایی که من  برای دامادم در نظر گرفتم در اون وجود داره مینا با دیدن عکس از مهرداد خوشش آمد و تا با خود مهرداد روبرو بشه نظر مثبتی نسبت به مهرداد داشت و در نگاه اول یک دل نه صد دل عاشق مهرداد شد و برای به دست آوردن دل مهرداد دست به کار شد. تنها چیزی که مانع شد بهارک بود مینا زیاد از بهارک خوشش نیامد. نزدیکی مهرداد و بهارک به نظرش غیر عادی میآمد و باعث ناراحتی مینا شد مینا نمی‌توانست بهارک را پیش مهرداد ببینه بهارک به طرز خاصی نسبت به مهرداد ابراز محبت میکرد.

بهارک (9)

 

بهارک (9)

مادر بهارک را راضی کرد تا برای خودش لباس شیکی تهیه کنه. در بهارک حس زنانه ای بیدار شده بود نمی‌خواست مهرداد ازدواج کنه بهارک علاقه ای به مهرداد حس میکرد که از بچگی به همراه داشت بهارک نمیتوانست از مهرداد دست بکشه اون باید راهی پیدا میکرد و مهرداد را از اینکار منصرف میکرد به همین خاطر با مادر بازار رفت چند دست لباس آماده خرید. اما لباس مناسبی برای مهمانی پیدا نکرد پارچه خرید موقعی که پارچه فروش پرسید: پیراهن بلند یا کوتاه بهارک بالای زانو را نشان داد و گفت: خیلی کوتاه میخواهم شیک ترین لباس را بدوزم مارد از رفتار بهارک تعجب میکرد ولی برای اینکه برنامه اون را بهم نریزه حرفی نزد.

از بازار برای دوختن لباس ها به مزون خیاطی رفتند و بهارک سه تا لباس از روی آخرین ژورنال سال سفارش داد و خواست هر چه سریعتر حاضر بشه خیاط با گرفتن مزد اضافی قول داد در عرض سه روز لباسها را بدوزه بهارک خوشحال شد و همراه مادر به خونه برگشت و از لباسهایی که خریده بود یکی را که بدن نما و چسبان بود را انتخاب کرد و پوشید. بهارک دختر زیبایی نبود ولی جذاب بود و موهای سیاه و بلندی داشت! باز کرد شانه زد و دور شونه هاش ریخت برای اولین بار رژ قرمزی هم به لبهاش زد از عطر مادر کمی به گردنش زد. توی آینه از خودش خوشش آمد میخواست به هر نحوی توجه مهرداد را به خودش جلب کنه اون از احساس مهرداد نسبت به خودش بی خبر بود.

بهارک (8)

بهارک (8)

فرشید از دست مسعود ناراحت بود ولی کاری نمی‌توانست انجام بدهد فرشید ناچار بود آنها را تحمل کنه رفتار عمه هم تغییر کرد چشم دیدن فرشید را نداشت مسعود به خاطر فرشید عمه را آزار میداد.

با گذشت زمان آنها خودشان را صاحبخونه می‌دونستند فرشید بیچاره مثل یک نوکر دست بسته در خدمت آنها بود اگر کار نمیکرد از مسعود فحش و ناسزا می شنید شبها زیر نور چراغ کوچه درس میخواند صبح ها به شوق دور شدن از خونه زود بلند میشد و مدرسه میرفت روزهای سختی را میگذراند اما به امید تمام شدن چهار سال حرفی نمیزد و این سکوت مسعود و زنش را جدی تر میکرد و فشار و آزار نسبت به فرشید هر روز زیادتر میشد.

از خرج ماهانه فرشید برای بچه هاشون خرید می‌کردند فرشید دیگه لباس تازه نداشت و کمتر پیش عمه یا عمو میرفت کفشش پاره شده بود و بارها خودش آن را تعمیر کرد جرات اینکه از آنها چیزی بخواهد را نداشت تحمل میکرد تا به سن قانونی برسه و اموالش را از دست آنها بیرون بکشه.

بهارک (7)

 

بهارک (7)

حیاط بزرگی با چند تا باغچه که بجز علفهای هرز چیزی در آنها نبود چشم را اذیت میکرد و خبر از بی توجهی به باغچه ها بود! برگ درختهای بلند تبریزی بهم می خورد و صدای آرام بخشی به گوش می‌رسید. مهرداد یکی یکی چمدانها را از ماشین پیاده کرد. بهارک سعی میکرد به مهرداد کمک کنه اما مهرداد از بهارک خواست تا همراه مادر باشه، بهارک دست مهرداد را گرفت و گفت: من میخواهم پیش تو باشم. مهرداد نگاهی به چشمهای مهربان بهارک کرد چیزی در آن دید که تا آن زمان ندیده بود و از چیزی که دید تعجب کرد! بهارک طور غریبی به مهرداد نگاه کرد مهرداد با یک دست آخرین چمدان و با دست دیگر بهارک را بغل کرد و داخل خونه شد.

مادر قبل از آنها وارد ساختمان شده بود مهرداد پرسید: چرا خونه اینقدر خاک گرفته؟ مگه خاله برای تمیزی نیامده؟ مادر با شرمندگی گفت: من از شوقم یادم رفت به خاله زنگ بزنم باید خودمان دست به کار بشویم و خونه را تمیز کنیم. مهرداد گفت: مامان من خیلی خسته ام حسی ندارم .

بهارک (6)

 

بهارک (6)

احمد از حرف علی ناراحت شد! ولی علی حق داشت حالا دیگه اختیار محبوبه با او بود احمد ملایم گفت: میدونم چی میگی ولی این راهش نیست من همه آینده ام را به خاطر محبوبه به خطر انداختم تو لااقل این حرف را به من نزن. علی ناچار راضی به برگشت محبوبه راضی شد. احمد تاکسی گرفت و علی و محبوبه در حالی که از دیدن همدیگر سیر نشده بودند از هم جدا شدند. علی به محبوبه گفت: دیگه زن من هستی بهت قول میدهم به زودی توی یک خونه کوچیک با هم زندگی میکنیم! و با حسرت خواهر و برادر را سوار ماشین کرد و تا زمانی که تاکسی بپیچه و از دید بیرون بره آنها را تماشا کرد. چند لحظه مات آنجا ایستاد ولی بالاخره راه افتاد و سر کار رفت.

احمد و محبوبه هنوز ظهر نشده خونه رسیدند محبوبه پرسید: ساکم را چی کار کنم؟ احمد گفت: برای هر احتمالی آماده توی کمد نگهدار مال من هم همینطور! آن شب پدر و مادر محبوبه دیر وقت به خونه برگشتند احمد توی هال منتظر آنها بود محبوبه از ترس توی اتاق خودش را حبس کرده بود مادر با تردید پرسید: احمدجان چی شده مشکوک به نظر میرسی؟ انگار کار خلافی انجام داده باشی رنگ و روت پریده چیزی شده؟